پاسداری از واژگان و نقش اصلی آنها
سیر تغییرات در دنیایی که #فناوری_اطلاعات_و_ارتباطات، اقتدار لجام گسیخته ای یافته است، به حدی زیاد است که سوای مکان و زمان، فحوا و #معنا را نیز به #مصیبت_تغییر و تحول گرفتار ساخته است.
شاید برای بسیاری که #تغییر را از نشانگان جنبدگی و شدن می دانند، پیشوند #مصیبت، نامیمون بنماید و صدالبته نیز در این مفهوم همدلیم ولی آنگاه که حجم ابهام در انتقال پیام و نیز سطح پارازیت بر #رسانه و دستکاری های بین راهی را در اصل پیام شاهدیم، حق داریم خروجی فناوری را با دیده تردید بنگریم و شاید بسیاری از آن طرز تلقی نیز ناشی از هژمونی سیاست بر رسانه و کارگردانی ثروت و قدرت در پس پرده پیام باشد که چنین مان در جغرافیای توهم سوق داده است تا صفر و صدی قضاوت کنیم.
آنگاه که در فحوای #واژگان و الفبای ترکیبی شان غوطه ور می شویم، بر عمق مصیبتی که از ناحیه سرعت تغییرات، بر واژگان زبانی وارد شده و می شود، واقف می شویم.
از #فنگلیش کردن پیام ها تا زائل شدن رسم الخط رسمی و .....تحت سیطره ادبیات گفتاری و نوشتاری حاکم بر فضای رسانه ای، آسیب هایی است که لاجرم باید #زبان_شناسان و حافظان تنوع زبانی و نوشتاری و نیز میراث فرهنگی را به فکر فرو برد.
در این راستا، واژگانی چون #آقازاده، #نمایندگی، #مدیریت_بحران و بسیاری دیگر را نیز طی این چندسال اخیر، تحت تأثير دو عامل #سرعت_تغییرات_عصری و نیز #کارکرد_نامبارک_رسانه و ... در آستانه فروپاشی معنایی ذاتی و یا حداقل تغییرکارکرد و #بحران_هویت زبانی قرار گرفته اند و دیگر مثلا" واژه #مسئول آنی نیست که مسئولیت می شناسد و می پذیرد و متناسب با حوزه اختیار ادای تکلیف می کند و اراده عمل، بلکه فحوای آن در گذر زمان و با سیاست در حال پوسته زایی جدید هستند که با روح حاکم بر اساس واژگانی غریبه می نمایانند.
انتظار می رود متولیان امر و قبل از آن ها خود رسانه و اصحاب رسانه و بیشتر دست اندرکاران میراث زبانی با هوشمندی این آسیب دنیای فناوری را رصد کرده و مدیریت نمایند که اگر امروز چنین نکنیم، فردا مجبور خواهیم شد قلب معنای مثبت بسیاری از واژگان را عادت کنیم و بحران ناشی از آن را به نسل های بعدی نیز تسری دهیم...
رئوف آذری _ عضو انجمن سواد رسانه ای ایران
@MLiteracy
سیر تغییرات در دنیایی که #فناوری_اطلاعات_و_ارتباطات، اقتدار لجام گسیخته ای یافته است، به حدی زیاد است که سوای مکان و زمان، فحوا و #معنا را نیز به #مصیبت_تغییر و تحول گرفتار ساخته است.
شاید برای بسیاری که #تغییر را از نشانگان جنبدگی و شدن می دانند، پیشوند #مصیبت، نامیمون بنماید و صدالبته نیز در این مفهوم همدلیم ولی آنگاه که حجم ابهام در انتقال پیام و نیز سطح پارازیت بر #رسانه و دستکاری های بین راهی را در اصل پیام شاهدیم، حق داریم خروجی فناوری را با دیده تردید بنگریم و شاید بسیاری از آن طرز تلقی نیز ناشی از هژمونی سیاست بر رسانه و کارگردانی ثروت و قدرت در پس پرده پیام باشد که چنین مان در جغرافیای توهم سوق داده است تا صفر و صدی قضاوت کنیم.
آنگاه که در فحوای #واژگان و الفبای ترکیبی شان غوطه ور می شویم، بر عمق مصیبتی که از ناحیه سرعت تغییرات، بر واژگان زبانی وارد شده و می شود، واقف می شویم.
از #فنگلیش کردن پیام ها تا زائل شدن رسم الخط رسمی و .....تحت سیطره ادبیات گفتاری و نوشتاری حاکم بر فضای رسانه ای، آسیب هایی است که لاجرم باید #زبان_شناسان و حافظان تنوع زبانی و نوشتاری و نیز میراث فرهنگی را به فکر فرو برد.
در این راستا، واژگانی چون #آقازاده، #نمایندگی، #مدیریت_بحران و بسیاری دیگر را نیز طی این چندسال اخیر، تحت تأثير دو عامل #سرعت_تغییرات_عصری و نیز #کارکرد_نامبارک_رسانه و ... در آستانه فروپاشی معنایی ذاتی و یا حداقل تغییرکارکرد و #بحران_هویت زبانی قرار گرفته اند و دیگر مثلا" واژه #مسئول آنی نیست که مسئولیت می شناسد و می پذیرد و متناسب با حوزه اختیار ادای تکلیف می کند و اراده عمل، بلکه فحوای آن در گذر زمان و با سیاست در حال پوسته زایی جدید هستند که با روح حاکم بر اساس واژگانی غریبه می نمایانند.
انتظار می رود متولیان امر و قبل از آن ها خود رسانه و اصحاب رسانه و بیشتر دست اندرکاران میراث زبانی با هوشمندی این آسیب دنیای فناوری را رصد کرده و مدیریت نمایند که اگر امروز چنین نکنیم، فردا مجبور خواهیم شد قلب معنای مثبت بسیاری از واژگان را عادت کنیم و بحران ناشی از آن را به نسل های بعدی نیز تسری دهیم...
رئوف آذری _ عضو انجمن سواد رسانه ای ایران
@MLiteracy