تمبر یادبود #مهرگان ۱۳۴۵
گاهشماری زرتشتی؛ ۱۶مهر
گاهشماری جلالی؛ ۱۰مهر
این جشن ۶ روز بود
🔻مهرگان دومین جشن بزرگ ایرانیان پس از #نوروز
نوروز نخستین روز بهار/اعتدال بهاری، مهرگان/اعتدال پاییزی یک مهرماه بود؛ اما از دوره ساسانی در روز مهر از مهرماه(۱۶مهر)برگزارشد.
در #شاهنامه #فردوسی اشاره به پیروزی #کاوه_آهنگر بر ضحاک در جشن مهرگان «سَرِ مهرماه»
مهر؛ ایزد پیمان‌داری و دوستی؛ پرتوهای خورشید را مهر نامند. مهرگان «روز مهر ایرانی»،«جشن مهرورزان».
اشاره سرایندگان پارسی به مهرورزی در مهرگان:
👈#مسعود_سعد_سلمان:
مهربانی کن به روز مهر و جشن مهرگان
👈ادیب ترمذی:
تویی که مهر تو در مهرگان بهار من است
👈خيام نيشابوری:«اين ماه را از آن رو مهرماه گويند که مهرباني بود مردمان را بر يکديگر، از هرچه رسيده باشد، غله و ميوه، بدهند و بخورند»
مهرگان همزمان با برداشت محصول کشاورزی جامعه ایرانی رنگ و بویی ویژه داشت و سپاس از طبیعت با خوان مهرگانی به پارچه ارغوانی، کتاب،آیینه،آب،آتشدان،بوی خوش،گل؛میوه؛مغزها؛نان،شیر،شربت؛هفت غله؛ دست‌افشانی پایکوبی با سرنا و دف
همچنین ۱۶ مهر، سالروز پادشاهی #داریوش_بزرگ هخامنشی است
@LoversofIRAN
گاهشماری زرتشتی؛ ۱۶مهر
گاهشماری جلالی؛ ۱۰مهر
این جشن ۶ روز بود
🔻مهرگان دومین جشن بزرگ ایرانیان پس از #نوروز
نوروز نخستین روز بهار/اعتدال بهاری، مهرگان/اعتدال پاییزی یک مهرماه بود؛ اما از دوره ساسانی در روز مهر از مهرماه(۱۶مهر)برگزارشد.
در #شاهنامه #فردوسی اشاره به پیروزی #کاوه_آهنگر بر ضحاک در جشن مهرگان «سَرِ مهرماه»
مهر؛ ایزد پیمان‌داری و دوستی؛ پرتوهای خورشید را مهر نامند. مهرگان «روز مهر ایرانی»،«جشن مهرورزان».
اشاره سرایندگان پارسی به مهرورزی در مهرگان:
👈#مسعود_سعد_سلمان:
مهربانی کن به روز مهر و جشن مهرگان
👈ادیب ترمذی:
تویی که مهر تو در مهرگان بهار من است
👈خيام نيشابوری:«اين ماه را از آن رو مهرماه گويند که مهرباني بود مردمان را بر يکديگر، از هرچه رسيده باشد، غله و ميوه، بدهند و بخورند»
مهرگان همزمان با برداشت محصول کشاورزی جامعه ایرانی رنگ و بویی ویژه داشت و سپاس از طبیعت با خوان مهرگانی به پارچه ارغوانی، کتاب،آیینه،آب،آتشدان،بوی خوش،گل؛میوه؛مغزها؛نان،شیر،شربت؛هفت غله؛ دست‌افشانی پایکوبی با سرنا و دف
همچنین ۱۶ مهر، سالروز پادشاهی #داریوش_بزرگ هخامنشی است
@LoversofIRAN
Forwarded from عاشقان ایران
تمبریادبود جشن #مهرگان ۱۳۴۵
زمان ۱۰_۱۶مهر
روزمهر وماه مهروجشن فرخ مهرگان
مهربفزا ای نگارماه چهرمهربان
مهربانی کن به جشن مهرگان و روزمهر
مهربانی کن به روزمهر وجشن مهرگان
#مسعود_سعد_سلمان
@LoversofIRAN
زمان ۱۰_۱۶مهر
روزمهر وماه مهروجشن فرخ مهرگان
مهربفزا ای نگارماه چهرمهربان
مهربانی کن به جشن مهرگان و روزمهر
مهربانی کن به روزمهر وجشن مهرگان
#مسعود_سعد_سلمان
@LoversofIRAN
Forwarded from عاشقان ایران
تمبریادبود جشن #مهرگان ۱۳۴۵
زمان ۱۰_۱۶مهر
روزمهر وماه مهروجشن فرخ مهرگان
مهربفزا ای نگارماه چهرمهربان
مهربانی کن به جشن مهرگان و روزمهر
مهربانی کن به روزمهر وجشن مهرگان
#مسعود_سعد_سلمان
@LoversofIRAN
زمان ۱۰_۱۶مهر
روزمهر وماه مهروجشن فرخ مهرگان
مهربفزا ای نگارماه چهرمهربان
مهربانی کن به جشن مهرگان و روزمهر
مهربانی کن به روزمهر وجشن مهرگان
#مسعود_سعد_سلمان
@LoversofIRAN
Forwarded from عاشقان ایران
تمبریادبود جشن #مهرگان ۱۳۴۵
زمان ۱۰_۱۶مهر
روزمهر وماه مهروجشن فرخ مهرگان
مهربفزا ای نگارماه چهرمهربان
مهربانی کن به جشن مهرگان و روزمهر
مهربانی کن به روزمهر وجشن مهرگان
#مسعود_سعد_سلمان
@LoversofIRAN
زمان ۱۰_۱۶مهر
روزمهر وماه مهروجشن فرخ مهرگان
مهربفزا ای نگارماه چهرمهربان
مهربانی کن به جشن مهرگان و روزمهر
مهربانی کن به روزمهر وجشن مهرگان
#مسعود_سعد_سلمان
@LoversofIRAN
فروش سررسید #ایرانشهر ۱۳۹۸
⬅️عقاب علی احمدی
پژوهش: وحید شریعت زاده
تدوین: مهران غلامی
پردازش: م. ایران نژاد، عبدالله موذن زاده، امین محمودی، علی رنگچیان، وحید روزبهانی، علی غلامی
ناشر: ایران نگار/۶۶۹۰۷۴۲۸
فروش تلفنی:
۰۹۱۰۴۳۲۴۲۱۱
۰۹۳۳۵۴۵۸۳۶۶
۰۹۱۲۷۳۳۴۲۶۶
این #گاهشماری به شکل«سررسیدنامه» منتشر شده است با مطالبی چون:
سرود «ای ایران» ( سرودۀ جاودان استاد #حسین_گل_گلاب )
نمودار #جشن های ایرانی
متن فرمان #کورش_بزرگ برگردان پروفسور #عبدالمجید_ارفعی
گاهشماری مهی/قمری
تیره های ایرانی وهمسایگان
گاهشماری خورشیدی ایرانی همسایگان
گاهشماری کشورهای باستانی میانرودان و سوریه
گاهشماری شهرهای باستانی میانرودان
نام ایرانی گاه های شبانه روز
شناخت زمان/زروان
نام های ۳۰روز ماه درفرهنگ ایرانی
نام های ۱۲ماه سی روزۀ ایرانی
دانستنی های سی روز ماه ایرانی
معرفی اندرزنامۀ《 آذرباد مهراسپندان》
باورهای فرهنگی کهن درباره۳۰روز ماه
گل وگیاهان روزهای ماه ایرانی از #بندهش و سروده های #مسعود_سعد_سلمان
نقشۀ #باستانی ایران و جهان
رویدادهای مهم
یکاهای ایرانی سنجش زمان، درازا ...
واژه های پولی و مالی فرهنگ ایران
دستاوردهای علمی ایران از دوره #باستان
⬅️عقاب علی احمدی
پژوهش: وحید شریعت زاده
تدوین: مهران غلامی
پردازش: م. ایران نژاد، عبدالله موذن زاده، امین محمودی، علی رنگچیان، وحید روزبهانی، علی غلامی
ناشر: ایران نگار/۶۶۹۰۷۴۲۸
فروش تلفنی:
۰۹۱۰۴۳۲۴۲۱۱
۰۹۳۳۵۴۵۸۳۶۶
۰۹۱۲۷۳۳۴۲۶۶
این #گاهشماری به شکل«سررسیدنامه» منتشر شده است با مطالبی چون:
سرود «ای ایران» ( سرودۀ جاودان استاد #حسین_گل_گلاب )
نمودار #جشن های ایرانی
متن فرمان #کورش_بزرگ برگردان پروفسور #عبدالمجید_ارفعی
گاهشماری مهی/قمری
تیره های ایرانی وهمسایگان
گاهشماری خورشیدی ایرانی همسایگان
گاهشماری کشورهای باستانی میانرودان و سوریه
گاهشماری شهرهای باستانی میانرودان
نام ایرانی گاه های شبانه روز
شناخت زمان/زروان
نام های ۳۰روز ماه درفرهنگ ایرانی
نام های ۱۲ماه سی روزۀ ایرانی
دانستنی های سی روز ماه ایرانی
معرفی اندرزنامۀ《 آذرباد مهراسپندان》
باورهای فرهنگی کهن درباره۳۰روز ماه
گل وگیاهان روزهای ماه ایرانی از #بندهش و سروده های #مسعود_سعد_سلمان
نقشۀ #باستانی ایران و جهان
رویدادهای مهم
یکاهای ایرانی سنجش زمان، درازا ...
واژه های پولی و مالی فرهنگ ایران
دستاوردهای علمی ایران از دوره #باستان
👈جشن فروردینگان (امروز) شادباد
@LoversofIRAN
⬅️ چیستی و ریشه جشن فروردینگان
۱۹ فروردین، #جشن #فروردینگان، جشنِ گرامیداشتِ «فْرَوَهْرِ» (روانِ مینویِ) [روح] پاکان و درگذشتگان است که در فروردین روز از فروردین ماه (نوزدهم فروردین) برگزار می‌شود.
در فرهنگِ «برهانِ قاطع» درباره‌ی این جشن آمده است: «[فروردین] نامِ روزِ نوزدهم باشد از هر ماهِ شمسی و در این روز از ماهِ فروردین #فارسیان جشن سازند و عید کنند بنا بر قاعده‌ی کلیه که پیشِ ایشان جاری است که هر روز از هر ماهی که نامِ همان ماه داشته باشد عید باید کرد. نیک است در این روز به اعتقادِ ایشان جامه‌ی نو پوشیدن.»
#مسعود_سعد_سلمان، از ادیبانِ روزگارِ #غزنویان، به فرخندگیِ فروردینگان چنین سروده است:
«فروردین است و روزِ فروردین
شادی و طرب همی کند تلقین»
این سروده نشانگرِ آن است که این جشن دستِ کم تا سده‌ی ششم [پس از اسلام در ایران] برگزار می‌شده است.
در کتابِ «سد در نثر و سد در #بندهش»، بندهای ۳۷ و ۹۵، درباره‌ی آیینهای فروردینگان آمده است: «اینکه چون فروردیان (فروردینگان) درآید، باید که هر کس درخورِ تواناییِ خویش درون (نانی کوچک و گرد) و یزشن (ستایش) و مِیَزد (نذرِ خوراکی) و آفرینگان (سرود و نماز) کند. در این ده روز بر همه واجب است و چه شایسته‌تر که در خانه‌ی خویش برپا کنند، چون روانها به خانه‌ی خود وارد شوند و چشم به راه باشند تا آیینهای بایسته از سویِ بازماندگان انجام شود. آن ده روز همه‌ی روانها در این گیتی باشند، به هر خانه که مِیَزد (پیشکشها و نذرها) بیشتر کنند، آن کدخدا و کدبانوی خانه و دیگران را بیشتر آفرین و دعا کنند و هرآینه آن سال، کارِ آن خاندان بهتر باشد و سود و بهرشان زیادتر افتد و هر کرفه (ثواب) که از بهرِ روانِ وردگان (درگذشتگان) کنند، همچنان باشد که به روانِ خویشتن کرده باشند. چون از این گیتی بگذرند، آن روانها پذیره‌ی او بازآیند و خرمی کنند و او را دلداری دهند و نیز پیشِ دادار، گواهی دهند که این اَشو (پاک) ما را از یاد نبرد و تا در آن جهان بود ما از او خشنود بودیم. اکنون ما همداستانیم که او را از آن کرفه‌های ما هم‌بهره کنی و روانِ او را به جایگاهِ اَشَوان (پاکان) رسانی. این سخن بگویند و آن روان را امید دهند تا حساب او را بکنند... پس کوشش باید کردن تا فروردیان را نیکو دارند و روانِ پدران و مادران و خویشان از ایشان به آزادی (سپاس) باشند.»
چنین، فروردینگان جشنِ روزِ یادبودِ «روانها» (روح درگذشتگان) است، چراکه واژه‌ی فروردین و فروهر از یک ریشه برآمده‌اند و به معنای نیرویی‌اند که از جهانِ مینوی برای راهنمایی و پاسبانیِ روانها در هر جانداری نهاده شده‌اند و بر این پایه، فروهرِ هر جاندار در زمانِ زندگی‌اش بخشی جدایی‌ناپذیر از روانِ او به شمار می‌آید.
مادران و پدرانِ ما در ایرانِ باستان در این روز بر سرِ خاکِ درگذشتگانِ از دست رفته می‌رفتند و در آیینی از آنان یاد می‌کردند.
بسانِ روزگارِ باستان، کنون نیز زردشتیانِ #ایران و پارسیانِ #هند و #پاکستان فروردینگان را برپا می‌دارند. آنان سرِ خاکِ رفتگان می‌روند و برای شادیِ روانِ درگذشتگان نماز می‌خوانند و دهش می‌کنند. گفتنی است که زردشتیانِ ایران این جشن را بیشتر به نامِ «فرودگ» می‌شناسند.
زردشتیانِ #تهران در این روز به آرامگاهِ زردشتیان که در «کاخِ فیروزه» است می‌روند و از موبدان می‌خواهند که بنامِ درگذشتگانشان «آفرینگان» بخوانند. به هنگامِ خوانشِ آفرینگان بر آتش اسفند و کُندر و دیگر خوشبوکننده‌ها دود می‌کنند و شمع روشن می‌نمایند و در کنارِ گل و سبزه‌ای که از پیش آماده کرده‌اند، میوه‌های تازه را پاره می‌کنند و به همراهِ «لُرک»، که هفت گونه میوه‌ی خشک همچون بادام، گردو، سنجد، خرما، فندق، قیسی و ... است، و «سورگ» که نانِ کوچکِ گردِ پخته‌شده در روغنِ کُنجد است، پس از پایان یافتنِ خوانشِ آفرینگان میانِ باشندگان پخش می‌کنند که به شادی و خرمی بخورند. همچنین، هر کس بر آرامگاهِ نزدیکانِ خود می‌رود و گل و سبزه می‌گذارد و شمع برمی‌افروزد. اورنگ در کتاب «جشنهای ایرانِ باستان» سورگ را همسان با نانِ روغنی که مسلمانان در روزِ آدینه‌ی پایانِ سال درست می‌کنند و بر سرِ خاکِ درگذشتگان می‌دهند می‌داند.
مادران و پدرانِ ما در #ایران_باستان در این روز بر سرِ خاکِ درگذشتگانِ از دست رفته می‌رفتند و در آیینی از آنان یاد می‌کردند.
#زرتشتیان #زرتشتی #پارسیان #فروهر
از تارنمای "مردم سالاری آنلاین"👇
https://www.mardomsalari.ir/report/105557/
@LoversofIRAN
@LoversofIRAN
⬅️ چیستی و ریشه جشن فروردینگان
۱۹ فروردین، #جشن #فروردینگان، جشنِ گرامیداشتِ «فْرَوَهْرِ» (روانِ مینویِ) [روح] پاکان و درگذشتگان است که در فروردین روز از فروردین ماه (نوزدهم فروردین) برگزار می‌شود.
در فرهنگِ «برهانِ قاطع» درباره‌ی این جشن آمده است: «[فروردین] نامِ روزِ نوزدهم باشد از هر ماهِ شمسی و در این روز از ماهِ فروردین #فارسیان جشن سازند و عید کنند بنا بر قاعده‌ی کلیه که پیشِ ایشان جاری است که هر روز از هر ماهی که نامِ همان ماه داشته باشد عید باید کرد. نیک است در این روز به اعتقادِ ایشان جامه‌ی نو پوشیدن.»
#مسعود_سعد_سلمان، از ادیبانِ روزگارِ #غزنویان، به فرخندگیِ فروردینگان چنین سروده است:
«فروردین است و روزِ فروردین
شادی و طرب همی کند تلقین»
این سروده نشانگرِ آن است که این جشن دستِ کم تا سده‌ی ششم [پس از اسلام در ایران] برگزار می‌شده است.
در کتابِ «سد در نثر و سد در #بندهش»، بندهای ۳۷ و ۹۵، درباره‌ی آیینهای فروردینگان آمده است: «اینکه چون فروردیان (فروردینگان) درآید، باید که هر کس درخورِ تواناییِ خویش درون (نانی کوچک و گرد) و یزشن (ستایش) و مِیَزد (نذرِ خوراکی) و آفرینگان (سرود و نماز) کند. در این ده روز بر همه واجب است و چه شایسته‌تر که در خانه‌ی خویش برپا کنند، چون روانها به خانه‌ی خود وارد شوند و چشم به راه باشند تا آیینهای بایسته از سویِ بازماندگان انجام شود. آن ده روز همه‌ی روانها در این گیتی باشند، به هر خانه که مِیَزد (پیشکشها و نذرها) بیشتر کنند، آن کدخدا و کدبانوی خانه و دیگران را بیشتر آفرین و دعا کنند و هرآینه آن سال، کارِ آن خاندان بهتر باشد و سود و بهرشان زیادتر افتد و هر کرفه (ثواب) که از بهرِ روانِ وردگان (درگذشتگان) کنند، همچنان باشد که به روانِ خویشتن کرده باشند. چون از این گیتی بگذرند، آن روانها پذیره‌ی او بازآیند و خرمی کنند و او را دلداری دهند و نیز پیشِ دادار، گواهی دهند که این اَشو (پاک) ما را از یاد نبرد و تا در آن جهان بود ما از او خشنود بودیم. اکنون ما همداستانیم که او را از آن کرفه‌های ما هم‌بهره کنی و روانِ او را به جایگاهِ اَشَوان (پاکان) رسانی. این سخن بگویند و آن روان را امید دهند تا حساب او را بکنند... پس کوشش باید کردن تا فروردیان را نیکو دارند و روانِ پدران و مادران و خویشان از ایشان به آزادی (سپاس) باشند.»
چنین، فروردینگان جشنِ روزِ یادبودِ «روانها» (روح درگذشتگان) است، چراکه واژه‌ی فروردین و فروهر از یک ریشه برآمده‌اند و به معنای نیرویی‌اند که از جهانِ مینوی برای راهنمایی و پاسبانیِ روانها در هر جانداری نهاده شده‌اند و بر این پایه، فروهرِ هر جاندار در زمانِ زندگی‌اش بخشی جدایی‌ناپذیر از روانِ او به شمار می‌آید.
مادران و پدرانِ ما در ایرانِ باستان در این روز بر سرِ خاکِ درگذشتگانِ از دست رفته می‌رفتند و در آیینی از آنان یاد می‌کردند.
بسانِ روزگارِ باستان، کنون نیز زردشتیانِ #ایران و پارسیانِ #هند و #پاکستان فروردینگان را برپا می‌دارند. آنان سرِ خاکِ رفتگان می‌روند و برای شادیِ روانِ درگذشتگان نماز می‌خوانند و دهش می‌کنند. گفتنی است که زردشتیانِ ایران این جشن را بیشتر به نامِ «فرودگ» می‌شناسند.
زردشتیانِ #تهران در این روز به آرامگاهِ زردشتیان که در «کاخِ فیروزه» است می‌روند و از موبدان می‌خواهند که بنامِ درگذشتگانشان «آفرینگان» بخوانند. به هنگامِ خوانشِ آفرینگان بر آتش اسفند و کُندر و دیگر خوشبوکننده‌ها دود می‌کنند و شمع روشن می‌نمایند و در کنارِ گل و سبزه‌ای که از پیش آماده کرده‌اند، میوه‌های تازه را پاره می‌کنند و به همراهِ «لُرک»، که هفت گونه میوه‌ی خشک همچون بادام، گردو، سنجد، خرما، فندق، قیسی و ... است، و «سورگ» که نانِ کوچکِ گردِ پخته‌شده در روغنِ کُنجد است، پس از پایان یافتنِ خوانشِ آفرینگان میانِ باشندگان پخش می‌کنند که به شادی و خرمی بخورند. همچنین، هر کس بر آرامگاهِ نزدیکانِ خود می‌رود و گل و سبزه می‌گذارد و شمع برمی‌افروزد. اورنگ در کتاب «جشنهای ایرانِ باستان» سورگ را همسان با نانِ روغنی که مسلمانان در روزِ آدینه‌ی پایانِ سال درست می‌کنند و بر سرِ خاکِ درگذشتگان می‌دهند می‌داند.
مادران و پدرانِ ما در #ایران_باستان در این روز بر سرِ خاکِ درگذشتگانِ از دست رفته می‌رفتند و در آیینی از آنان یاد می‌کردند.
#زرتشتیان #زرتشتی #پارسیان #فروهر
از تارنمای "مردم سالاری آنلاین"👇
https://www.mardomsalari.ir/report/105557/
@LoversofIRAN
مردم سالاری آنلاين
«فروردینگان»، جشنِ گرامیداشتِ روانِ درگذشتگان - مردم سالاری آنلاين
«فروردینگان»، جشنِ گرامیداشتِ «فْرَوَهْرِ» (روانِ مینویِ) پاکان و درگذشتگان است که در فروردین روز از فروردین ماه، نوزدهم فروردین، برگزار می‌شود.
Forwarded from عاشقان ایران
👈جشن فروردینگان (امروز) شادباد
@LoversofIRAN
⬅️ چیستی و ریشه جشن فروردینگان
۱۹ فروردین، #جشن #فروردینگان، جشنِ گرامیداشتِ «فْرَوَهْرِ» (روانِ مینویِ) [روح] پاکان و درگذشتگان است که در فروردین روز از فروردین ماه (نوزدهم فروردین) برگزار می‌شود.
در فرهنگِ «برهانِ قاطع» درباره‌ی این جشن آمده است: «[فروردین] نامِ روزِ نوزدهم باشد از هر ماهِ شمسی و در این روز از ماهِ فروردین #فارسیان جشن سازند و عید کنند بنا بر قاعده‌ی کلیه که پیشِ ایشان جاری است که هر روز از هر ماهی که نامِ همان ماه داشته باشد عید باید کرد. نیک است در این روز به اعتقادِ ایشان جامه‌ی نو پوشیدن.»
#مسعود_سعد_سلمان، از ادیبانِ روزگارِ #غزنویان، به فرخندگیِ فروردینگان چنین سروده است:
«فروردین است و روزِ فروردین
شادی و طرب همی کند تلقین»
این سروده نشانگرِ آن است که این جشن دستِ کم تا سده‌ی ششم [پس از اسلام در ایران] برگزار می‌شده است.
در کتابِ «سد در نثر و سد در #بندهش»، بندهای ۳۷ و ۹۵، درباره‌ی آیینهای فروردینگان آمده است: «اینکه چون فروردیان (فروردینگان) درآید، باید که هر کس درخورِ تواناییِ خویش درون (نانی کوچک و گرد) و یزشن (ستایش) و مِیَزد (نذرِ خوراکی) و آفرینگان (سرود و نماز) کند. در این ده روز بر همه واجب است و چه شایسته‌تر که در خانه‌ی خویش برپا کنند، چون روانها به خانه‌ی خود وارد شوند و چشم به راه باشند تا آیینهای بایسته از سویِ بازماندگان انجام شود. آن ده روز همه‌ی روانها در این گیتی باشند، به هر خانه که مِیَزد (پیشکشها و نذرها) بیشتر کنند، آن کدخدا و کدبانوی خانه و دیگران را بیشتر آفرین و دعا کنند و هرآینه آن سال، کارِ آن خاندان بهتر باشد و سود و بهرشان زیادتر افتد و هر کرفه (ثواب) که از بهرِ روانِ وردگان (درگذشتگان) کنند، همچنان باشد که به روانِ خویشتن کرده باشند. چون از این گیتی بگذرند، آن روانها پذیره‌ی او بازآیند و خرمی کنند و او را دلداری دهند و نیز پیشِ دادار، گواهی دهند که این اَشو (پاک) ما را از یاد نبرد و تا در آن جهان بود ما از او خشنود بودیم. اکنون ما همداستانیم که او را از آن کرفه‌های ما هم‌بهره کنی و روانِ او را به جایگاهِ اَشَوان (پاکان) رسانی. این سخن بگویند و آن روان را امید دهند تا حساب او را بکنند... پس کوشش باید کردن تا فروردیان را نیکو دارند و روانِ پدران و مادران و خویشان از ایشان به آزادی (سپاس) باشند.»
چنین، فروردینگان جشنِ روزِ یادبودِ «روانها» (روح درگذشتگان) است، چراکه واژه‌ی فروردین و فروهر از یک ریشه برآمده‌اند و به معنای نیرویی‌اند که از جهانِ مینوی برای راهنمایی و پاسبانیِ روانها در هر جانداری نهاده شده‌اند و بر این پایه، فروهرِ هر جاندار در زمانِ زندگی‌اش بخشی جدایی‌ناپذیر از روانِ او به شمار می‌آید.
مادران و پدرانِ ما در ایرانِ باستان در این روز بر سرِ خاکِ درگذشتگانِ از دست رفته می‌رفتند و در آیینی از آنان یاد می‌کردند.
بسانِ روزگارِ باستان، کنون نیز زردشتیانِ #ایران و پارسیانِ #هند و #پاکستان فروردینگان را برپا می‌دارند. آنان سرِ خاکِ رفتگان می‌روند و برای شادیِ روانِ درگذشتگان نماز می‌خوانند و دهش می‌کنند. گفتنی است که زردشتیانِ ایران این جشن را بیشتر به نامِ «فرودگ» می‌شناسند.
زردشتیانِ #تهران در این روز به آرامگاهِ زردشتیان که در «کاخِ فیروزه» است می‌روند و از موبدان می‌خواهند که بنامِ درگذشتگانشان «آفرینگان» بخوانند. به هنگامِ خوانشِ آفرینگان بر آتش اسفند و کُندر و دیگر خوشبوکننده‌ها دود می‌کنند و شمع روشن می‌نمایند و در کنارِ گل و سبزه‌ای که از پیش آماده کرده‌اند، میوه‌های تازه را پاره می‌کنند و به همراهِ «لُرک»، که هفت گونه میوه‌ی خشک همچون بادام، گردو، سنجد، خرما، فندق، قیسی و ... است، و «سورگ» که نانِ کوچکِ گردِ پخته‌شده در روغنِ کُنجد است، پس از پایان یافتنِ خوانشِ آفرینگان میانِ باشندگان پخش می‌کنند که به شادی و خرمی بخورند. همچنین، هر کس بر آرامگاهِ نزدیکانِ خود می‌رود و گل و سبزه می‌گذارد و شمع برمی‌افروزد. اورنگ در کتاب «جشنهای ایرانِ باستان» سورگ را همسان با نانِ روغنی که مسلمانان در روزِ آدینه‌ی پایانِ سال درست می‌کنند و بر سرِ خاکِ درگذشتگان می‌دهند می‌داند.
مادران و پدرانِ ما در #ایران_باستان در این روز بر سرِ خاکِ درگذشتگانِ از دست رفته می‌رفتند و در آیینی از آنان یاد می‌کردند.
#زرتشتیان #زرتشتی #پارسیان #فروهر
از تارنمای "مردم سالاری آنلاین"👇
https://www.mardomsalari.ir/report/105557/
@LoversofIRAN
@LoversofIRAN
⬅️ چیستی و ریشه جشن فروردینگان
۱۹ فروردین، #جشن #فروردینگان، جشنِ گرامیداشتِ «فْرَوَهْرِ» (روانِ مینویِ) [روح] پاکان و درگذشتگان است که در فروردین روز از فروردین ماه (نوزدهم فروردین) برگزار می‌شود.
در فرهنگِ «برهانِ قاطع» درباره‌ی این جشن آمده است: «[فروردین] نامِ روزِ نوزدهم باشد از هر ماهِ شمسی و در این روز از ماهِ فروردین #فارسیان جشن سازند و عید کنند بنا بر قاعده‌ی کلیه که پیشِ ایشان جاری است که هر روز از هر ماهی که نامِ همان ماه داشته باشد عید باید کرد. نیک است در این روز به اعتقادِ ایشان جامه‌ی نو پوشیدن.»
#مسعود_سعد_سلمان، از ادیبانِ روزگارِ #غزنویان، به فرخندگیِ فروردینگان چنین سروده است:
«فروردین است و روزِ فروردین
شادی و طرب همی کند تلقین»
این سروده نشانگرِ آن است که این جشن دستِ کم تا سده‌ی ششم [پس از اسلام در ایران] برگزار می‌شده است.
در کتابِ «سد در نثر و سد در #بندهش»، بندهای ۳۷ و ۹۵، درباره‌ی آیینهای فروردینگان آمده است: «اینکه چون فروردیان (فروردینگان) درآید، باید که هر کس درخورِ تواناییِ خویش درون (نانی کوچک و گرد) و یزشن (ستایش) و مِیَزد (نذرِ خوراکی) و آفرینگان (سرود و نماز) کند. در این ده روز بر همه واجب است و چه شایسته‌تر که در خانه‌ی خویش برپا کنند، چون روانها به خانه‌ی خود وارد شوند و چشم به راه باشند تا آیینهای بایسته از سویِ بازماندگان انجام شود. آن ده روز همه‌ی روانها در این گیتی باشند، به هر خانه که مِیَزد (پیشکشها و نذرها) بیشتر کنند، آن کدخدا و کدبانوی خانه و دیگران را بیشتر آفرین و دعا کنند و هرآینه آن سال، کارِ آن خاندان بهتر باشد و سود و بهرشان زیادتر افتد و هر کرفه (ثواب) که از بهرِ روانِ وردگان (درگذشتگان) کنند، همچنان باشد که به روانِ خویشتن کرده باشند. چون از این گیتی بگذرند، آن روانها پذیره‌ی او بازآیند و خرمی کنند و او را دلداری دهند و نیز پیشِ دادار، گواهی دهند که این اَشو (پاک) ما را از یاد نبرد و تا در آن جهان بود ما از او خشنود بودیم. اکنون ما همداستانیم که او را از آن کرفه‌های ما هم‌بهره کنی و روانِ او را به جایگاهِ اَشَوان (پاکان) رسانی. این سخن بگویند و آن روان را امید دهند تا حساب او را بکنند... پس کوشش باید کردن تا فروردیان را نیکو دارند و روانِ پدران و مادران و خویشان از ایشان به آزادی (سپاس) باشند.»
چنین، فروردینگان جشنِ روزِ یادبودِ «روانها» (روح درگذشتگان) است، چراکه واژه‌ی فروردین و فروهر از یک ریشه برآمده‌اند و به معنای نیرویی‌اند که از جهانِ مینوی برای راهنمایی و پاسبانیِ روانها در هر جانداری نهاده شده‌اند و بر این پایه، فروهرِ هر جاندار در زمانِ زندگی‌اش بخشی جدایی‌ناپذیر از روانِ او به شمار می‌آید.
مادران و پدرانِ ما در ایرانِ باستان در این روز بر سرِ خاکِ درگذشتگانِ از دست رفته می‌رفتند و در آیینی از آنان یاد می‌کردند.
بسانِ روزگارِ باستان، کنون نیز زردشتیانِ #ایران و پارسیانِ #هند و #پاکستان فروردینگان را برپا می‌دارند. آنان سرِ خاکِ رفتگان می‌روند و برای شادیِ روانِ درگذشتگان نماز می‌خوانند و دهش می‌کنند. گفتنی است که زردشتیانِ ایران این جشن را بیشتر به نامِ «فرودگ» می‌شناسند.
زردشتیانِ #تهران در این روز به آرامگاهِ زردشتیان که در «کاخِ فیروزه» است می‌روند و از موبدان می‌خواهند که بنامِ درگذشتگانشان «آفرینگان» بخوانند. به هنگامِ خوانشِ آفرینگان بر آتش اسفند و کُندر و دیگر خوشبوکننده‌ها دود می‌کنند و شمع روشن می‌نمایند و در کنارِ گل و سبزه‌ای که از پیش آماده کرده‌اند، میوه‌های تازه را پاره می‌کنند و به همراهِ «لُرک»، که هفت گونه میوه‌ی خشک همچون بادام، گردو، سنجد، خرما، فندق، قیسی و ... است، و «سورگ» که نانِ کوچکِ گردِ پخته‌شده در روغنِ کُنجد است، پس از پایان یافتنِ خوانشِ آفرینگان میانِ باشندگان پخش می‌کنند که به شادی و خرمی بخورند. همچنین، هر کس بر آرامگاهِ نزدیکانِ خود می‌رود و گل و سبزه می‌گذارد و شمع برمی‌افروزد. اورنگ در کتاب «جشنهای ایرانِ باستان» سورگ را همسان با نانِ روغنی که مسلمانان در روزِ آدینه‌ی پایانِ سال درست می‌کنند و بر سرِ خاکِ درگذشتگان می‌دهند می‌داند.
مادران و پدرانِ ما در #ایران_باستان در این روز بر سرِ خاکِ درگذشتگانِ از دست رفته می‌رفتند و در آیینی از آنان یاد می‌کردند.
#زرتشتیان #زرتشتی #پارسیان #فروهر
از تارنمای "مردم سالاری آنلاین"👇
https://www.mardomsalari.ir/report/105557/
@LoversofIRAN
مردم سالاری آنلاين
«فروردینگان»، جشنِ گرامیداشتِ روانِ درگذشتگان - مردم سالاری آنلاين
«فروردینگان»، جشنِ گرامیداشتِ «فْرَوَهْرِ» (روانِ مینویِ) پاکان و درگذشتگان است که در فروردین روز از فروردین ماه، نوزدهم فروردین، برگزار می‌شود.
Forwarded from عاشقان ایران
تمبریادبود جشن #مهرگان ۱۳۴۵
زمان ۱۰_۱۶مهر
روزمهر وماه مهروجشن فرخ مهرگان
مهربفزا ای نگارماه چهرمهربان
مهربانی کن به جشن مهرگان و روزمهر
مهربانی کن به روزمهر وجشن مهرگان
#مسعود_سعد_سلمان
@LoversofIRAN
زمان ۱۰_۱۶مهر
روزمهر وماه مهروجشن فرخ مهرگان
مهربفزا ای نگارماه چهرمهربان
مهربانی کن به جشن مهرگان و روزمهر
مهربانی کن به روزمهر وجشن مهرگان
#مسعود_سعد_سلمان
@LoversofIRAN
Forwarded from عاشقان ایران
تمبر یادبود #مهرگان ۱۳۴۵
گاهشماری زرتشتی؛ ۱۶مهر
گاهشماری جلالی؛ ۱۰مهر
این جشن ۶ روز بود
🔻مهرگان دومین جشن بزرگ ایرانیان پس از #نوروز
نوروز نخستین روز بهار/اعتدال بهاری، مهرگان/اعتدال پاییزی یک مهرماه بود؛ اما از دوره ساسانی در روز مهر از مهرماه(۱۶مهر)برگزارشد.
در #شاهنامه #فردوسی اشاره به پیروزی #کاوه_آهنگر بر ضحاک در جشن مهرگان «سَرِ مهرماه»
مهر؛ ایزد پیمان‌داری و دوستی؛ پرتوهای خورشید را مهر نامند. مهرگان «روز مهر ایرانی»،«جشن مهرورزان».
اشاره سرایندگان پارسی به مهرورزی در مهرگان:
👈#مسعود_سعد_سلمان:
مهربانی کن به روز مهر و جشن مهرگان
👈ادیب ترمذی:
تویی که مهر تو در مهرگان بهار من است
👈خيام نيشابوری:«اين ماه را از آن رو مهرماه گويند که مهرباني بود مردمان را بر يکديگر، از هرچه رسيده باشد، غله و ميوه، بدهند و بخورند»
مهرگان همزمان با برداشت محصول کشاورزی جامعه ایرانی رنگ و بویی ویژه داشت و سپاسگزاری از طبیعت با خوان(سفره) مهرگانی به پارچه ارغوانی، کتاب،آیینه،آب،آتشدان،بوی خوش،گل؛میوه؛مغزها؛نان،شیر،شربت؛ هفت غله؛ دست‌افشانی پایکوبی با سرنا و دف
۱۶ مهر، سالروز پادشاهی #داریوش_بزرگ هخامنشی
@LoversofIRAN
گاهشماری زرتشتی؛ ۱۶مهر
گاهشماری جلالی؛ ۱۰مهر
این جشن ۶ روز بود
🔻مهرگان دومین جشن بزرگ ایرانیان پس از #نوروز
نوروز نخستین روز بهار/اعتدال بهاری، مهرگان/اعتدال پاییزی یک مهرماه بود؛ اما از دوره ساسانی در روز مهر از مهرماه(۱۶مهر)برگزارشد.
در #شاهنامه #فردوسی اشاره به پیروزی #کاوه_آهنگر بر ضحاک در جشن مهرگان «سَرِ مهرماه»
مهر؛ ایزد پیمان‌داری و دوستی؛ پرتوهای خورشید را مهر نامند. مهرگان «روز مهر ایرانی»،«جشن مهرورزان».
اشاره سرایندگان پارسی به مهرورزی در مهرگان:
👈#مسعود_سعد_سلمان:
مهربانی کن به روز مهر و جشن مهرگان
👈ادیب ترمذی:
تویی که مهر تو در مهرگان بهار من است
👈خيام نيشابوری:«اين ماه را از آن رو مهرماه گويند که مهرباني بود مردمان را بر يکديگر، از هرچه رسيده باشد، غله و ميوه، بدهند و بخورند»
مهرگان همزمان با برداشت محصول کشاورزی جامعه ایرانی رنگ و بویی ویژه داشت و سپاسگزاری از طبیعت با خوان(سفره) مهرگانی به پارچه ارغوانی، کتاب،آیینه،آب،آتشدان،بوی خوش،گل؛میوه؛مغزها؛نان،شیر،شربت؛ هفت غله؛ دست‌افشانی پایکوبی با سرنا و دف
۱۶ مهر، سالروز پادشاهی #داریوش_بزرگ هخامنشی
@LoversofIRAN
تمبر یادبود #مهرگان ۱۳۴۵
گاهشماری زرتشتی؛ ۱۶مهر
گاهشماری جلالی؛ ۱۰مهر
این جشن ۶ روز بود
🔻مهرگان دومین جشن بزرگ ایرانیان پس از #نوروز
نوروز نخستین روز بهار/اعتدال بهاری، مهرگان/اعتدال پاییزی یک مهرماه بود؛ اما از دوره ساسانی در روز مهر از مهرماه(۱۶مهر)برگزارشد.
در #شاهنامه #فردوسی اشاره به پیروزی #کاوه_آهنگر بر ضحاک در جشن مهرگان «سَرِ مهرماه»
مهر؛ ایزد پیمان‌داری و دوستی؛ پرتوهای خورشید را مهر نامند. مهرگان «روز مهر ایرانی»،«جشن مهرورزان».
اشاره سرایندگان پارسی به مهرورزی در مهرگان:
👈#مسعود_سعد_سلمان:
مهربانی کن به روز مهر و جشن مهرگان
👈ادیب ترمذی:
تویی که مهر تو در مهرگان بهار من است
👈خيام نيشابوری:«اين ماه را از آن رو مهرماه گويند که مهرباني بود مردمان را بر يکديگر، از هرچه رسيده باشد، غله و ميوه، بدهند و بخورند»
مهرگان همزمان با برداشت محصول کشاورزی جامعه ایرانی رنگ و بویی ویژه داشت و سپاس از طبیعت با خوان مهرگانی به پارچه ارغوانی، کتاب،آیینه،آب،آتشدان،بوی خوش،گل؛میوه؛مغزها؛نان،شیر،شربت؛هفت غله؛ دست‌افشانی پایکوبی با سرنا و دف
همچنین ۱۶ مهر، سالروز پادشاهی #داریوش_بزرگ هخامنشی است
@LoversofIRAN
گاهشماری زرتشتی؛ ۱۶مهر
گاهشماری جلالی؛ ۱۰مهر
این جشن ۶ روز بود
🔻مهرگان دومین جشن بزرگ ایرانیان پس از #نوروز
نوروز نخستین روز بهار/اعتدال بهاری، مهرگان/اعتدال پاییزی یک مهرماه بود؛ اما از دوره ساسانی در روز مهر از مهرماه(۱۶مهر)برگزارشد.
در #شاهنامه #فردوسی اشاره به پیروزی #کاوه_آهنگر بر ضحاک در جشن مهرگان «سَرِ مهرماه»
مهر؛ ایزد پیمان‌داری و دوستی؛ پرتوهای خورشید را مهر نامند. مهرگان «روز مهر ایرانی»،«جشن مهرورزان».
اشاره سرایندگان پارسی به مهرورزی در مهرگان:
👈#مسعود_سعد_سلمان:
مهربانی کن به روز مهر و جشن مهرگان
👈ادیب ترمذی:
تویی که مهر تو در مهرگان بهار من است
👈خيام نيشابوری:«اين ماه را از آن رو مهرماه گويند که مهرباني بود مردمان را بر يکديگر، از هرچه رسيده باشد، غله و ميوه، بدهند و بخورند»
مهرگان همزمان با برداشت محصول کشاورزی جامعه ایرانی رنگ و بویی ویژه داشت و سپاس از طبیعت با خوان مهرگانی به پارچه ارغوانی، کتاب،آیینه،آب،آتشدان،بوی خوش،گل؛میوه؛مغزها؛نان،شیر،شربت؛هفت غله؛ دست‌افشانی پایکوبی با سرنا و دف
همچنین ۱۶ مهر، سالروز پادشاهی #داریوش_بزرگ هخامنشی است
@LoversofIRAN