من آشنای کویرم، تو اهلِ بارانی
چه کرده‌ام که مرا از خودت نمی‌دانی؟
مرا نگاه! که چشم از تو بر نمی‌دارم
تو را نگاه! که از دیدنم گریزانی
من از غم تو غزل می‌سرایم و آن را
تو عاشقانه به گوشِ رقیب می‌خوانی
هزار باغِ گل از دامن تو می‌روید
به هر کجا بروی باز در گلستانی
قیاسِ یک به یکِ شهر با تو آسان نیست
که بهتر از همگان است؟ بهتر از آنی
#سجاد_سامانی
چه کرده‌ام که مرا از خودت نمی‌دانی؟
مرا نگاه! که چشم از تو بر نمی‌دارم
تو را نگاه! که از دیدنم گریزانی
من از غم تو غزل می‌سرایم و آن را
تو عاشقانه به گوشِ رقیب می‌خوانی
هزار باغِ گل از دامن تو می‌روید
به هر کجا بروی باز در گلستانی
قیاسِ یک به یکِ شهر با تو آسان نیست
که بهتر از همگان است؟ بهتر از آنی
#سجاد_سامانی
.
گفته بودم شادمانم؟ بشنو و باور مکن !
گاه می لغزد زبانم، بشنو و باور مکن !
گفتی آیا در توانت هست از من بگذری؟
گفتم آری می توانم ... بشنو و باور مکن !
عشق اگر افسانه می سازد که در زندان دل
چند روزی میهمانم ، بشنو و باور مکن !
در جواب نامه فرهاد اگر شیرین نوشت:
"با همه نامهربانم" ، بشنو و باور مکن !
گاه اگر در پاسخ احوال پرسی های تو
گفته بودم شادمانم ، بشنو و باور مکن !
#سجاد_سامانی
گفته بودم شادمانم؟ بشنو و باور مکن !
گاه می لغزد زبانم، بشنو و باور مکن !
گفتی آیا در توانت هست از من بگذری؟
گفتم آری می توانم ... بشنو و باور مکن !
عشق اگر افسانه می سازد که در زندان دل
چند روزی میهمانم ، بشنو و باور مکن !
در جواب نامه فرهاد اگر شیرین نوشت:
"با همه نامهربانم" ، بشنو و باور مکن !
گاه اگر در پاسخ احوال پرسی های تو
گفته بودم شادمانم ، بشنو و باور مکن !
#سجاد_سامانی
با زبان گریه از دنیا شکایت می‌کنم
از لب خندان مردم نیز، حیرت می‌کنم
از گِلی دیگر مرا شاید پدید آورده‌اند
در کنار دیگران احساس غربت می‌کنم...
جان شیرین را فدای عشق کردم، خوب شد
من به هر کس دشمنم باشد محبت می‌کنم
سرگذشتم بس که غمگین است حتی سنگ‌ها
اشک می‌ریزند تا از خویش صحبت می‌کنم
بهترین نعمت سکوت است و من ِ بی‌همزبان
با زبان واکردنم کفران نعمت می‌کنم ...
#سجاد_سامانی
از لب خندان مردم نیز، حیرت می‌کنم
از گِلی دیگر مرا شاید پدید آورده‌اند
در کنار دیگران احساس غربت می‌کنم...
جان شیرین را فدای عشق کردم، خوب شد
من به هر کس دشمنم باشد محبت می‌کنم
سرگذشتم بس که غمگین است حتی سنگ‌ها
اشک می‌ریزند تا از خویش صحبت می‌کنم
بهترین نعمت سکوت است و من ِ بی‌همزبان
با زبان واکردنم کفران نعمت می‌کنم ...
#سجاد_سامانی
این چشم‌ها کنایه به چشمان یوسف است
یا خانقاه مردم اهل تصوّف است؟
توصیف‌ناپذیری و این را به غیر تو
در وصف هرکسی که بگویم تعارف است
در جمع دوستانِ تو همچون غریبه‌ها
یک لحظه جا ندارم و جای تاسف است
آن پادشاه فاتح اگر چشم‌های توست
پیروز عاشقی که دلش در تصرّف است
ای صدهزار مصرعِ پیچیده موی تو!
شعر مرا ببخش اگر بی‌تکلف است
#سجاد_سامانی
یا خانقاه مردم اهل تصوّف است؟
توصیف‌ناپذیری و این را به غیر تو
در وصف هرکسی که بگویم تعارف است
در جمع دوستانِ تو همچون غریبه‌ها
یک لحظه جا ندارم و جای تاسف است
آن پادشاه فاتح اگر چشم‌های توست
پیروز عاشقی که دلش در تصرّف است
ای صدهزار مصرعِ پیچیده موی تو!
شعر مرا ببخش اگر بی‌تکلف است
#سجاد_سامانی
گفتم از نزدیکیِ دیدار، گفتی: «ساده‌ای!
دورم از دیدار با هر پیشِ پا افتاده‌ای»
کوچکم خواندی، که پیشِ چشمِ ظاهربینِ تو
دیگران کوهند و من سنگِ کنارِ جاده‌ای
شهر را گَشتم که مانندِ تو را پیدا کنم
هیچ‌کس حتی شبیهَت نیست؛فوق‌العاده‌ای!
با دلِ آزرده‌ام چیزی نمی‌گویی ولی
از دل‌آزردن که حرفی می‌شود آماده‌ای
باز بر دوری، صبوری می‌کنم اما مگیر
امتحانِ تازه‌ای از امتحان پس داده‌ای
🥀💔🤚
#سجاد_سامانی
دورم از دیدار با هر پیشِ پا افتاده‌ای»
کوچکم خواندی، که پیشِ چشمِ ظاهربینِ تو
دیگران کوهند و من سنگِ کنارِ جاده‌ای
شهر را گَشتم که مانندِ تو را پیدا کنم
هیچ‌کس حتی شبیهَت نیست؛فوق‌العاده‌ای!
با دلِ آزرده‌ام چیزی نمی‌گویی ولی
از دل‌آزردن که حرفی می‌شود آماده‌ای
باز بر دوری، صبوری می‌کنم اما مگیر
امتحانِ تازه‌ای از امتحان پس داده‌ای
🥀💔🤚
#سجاد_سامانی