Forwarded from اتچ بات
#کتاب #کتاب_خطی #نایاب
#التفهیم #اثر #ابوریحان_بیرونی
ابوریحان محمد بن احمد بیرونی خوارزمی
با مقدمه استاد جلال الدین همایی
@sarzaminjavid ©
#التفهیم #اثر #ابوریحان_بیرونی
ابوریحان محمد بن احمد بیرونی خوارزمی
با مقدمه استاد جلال الدین همایی
@sarzaminjavid ©
Forwarded from اتچ بات
🎉 #جشن_شهریورگان
جشن شکوه پایداری و شهریاری
#جشن خشنودی پادشاهی بر خویشتن
جشن دلپذیر خودشناسی
گاه رهایی از بیداد ها
هنگام پیوستن به #دادخواهی
تابش شکوفایی، فره ایزدی،بر چهره پارسایان
بر نیک اندیشان روزگار خجسته باد
🔥#شهريورگان خجسته و پيروز باد🔥
☘️واژه ی شهریور در اوستا به گونه ی خشترَه وَئیَه آمده است که به چم شهریاری نیرومند است.جشن شهریورگان در شهریور روز از شهریور ماه برگزار میشود.این روز در گاهشمار کهن،چهارمین روز از ماه شهریور و در گاهشمار کنونی سی ام امرداد ماه است.مردم در این روز گرد هم می آیند و پساز برپایی نیایش همگانی به جشن و پایکوبی می‌پردازند.چند سالی است که برپایه ی اعلام انجمن موبدان،شهریور روز از شهریورماه،#روز_پدر نامیده شده است.
🌿ای امشاسپندان شما همه هم فکر و همگام بخشایش نیک را به ما مردم ارزانی دارید .آیین راستی و پاکی و منش نیک را به ما بیاموزید که عشق و ایمان به خدا در نهادمان افزایش یابد. پروردگارا !
ما با قلبی آکنده ازمهر تورا می پرستیم و خواستاریم به شادی و خوشبختی جاودانی مزدا دست یابیم.
یسناهات51بند 20 🌿
☘️ خشتره وئیریه در زبان پارسي به گونه ي شهریور آمده است. این امشاسپند نماد شهریاری مینویی، توانایی خدایی و پادشاهی بر خود است .
در #اوستا «خْشَتره_وئیریَه» و در پهلوی «شَهرِوَر» و درپارسي «شَهریوَر» است.
بخش نخست این واژه به معناي شهریاری و شهر است و فرديد از شهر، همانا کشور است، چنان‌که سرزمین ایران را، ایرانشهر می‌نامیدند.
بخش دوم این واژه(وئیریه)فرنام است.خشتره‌وئیریه، به معناي آرمان‌شهر یا شهریاری آرمانی یا توانایی مینوی آرمانی است. در اسطوره هاي زرتشتی و ایرانی این امشاسپند نماد شهریاری و فّر و فرمان روایی اهورا مزدا و نگاهبان آسين ها و پاسدار فَر و پیروزی شهریاران دادگر و یاور بینوایان و دستگیر نيازمندان است.
☘️شهریور به چم «شهریاری و نیرومندی اهورایی» و در جهان مادی پاسبان فلزات است. شهریاری اهورایی از هنجار هستی برمی‌خیزد و همه‌ی جهان را دربر می‌گیرد.
☘️در اوستا از شهريور كشور جاوداني #اهورامزدا، سرزمين انوشه و بهشت برين نام برده شده ، همان جاييست كه خود اهورا و ايزدان مى باشد . كه آدمي چنان در راستي و اشايي و براي شادي ديگران و آباداني كوشا باشد و در مهرباني زندگاني كند كه پس از مرگ در اين جايگاه ، روان و فر به شايستگى باشد
#ايرانيان در اين روز به #آتشكده مى روند ستايش و نيايش ويژه ايي بر پا مى دارند و در آتشكده ، چوب هاي خوش بو و اسپند و بر آتش مى گذارند و بوي خوش و گرما آدمي را به مهماني نيايش زيبايي به سوي اهورامزدا مى كشاند .
واژه شهریور، در اوستا به صورت «خْشَتره وَئیریَه» آمده است که شهریاری نیرومند و مینوی معنی می دهد، در گاهشماری ترادادی(سنتی) سی روزه زرتشتیان، چهارمین روز در هر ماه شهریور فرا می رسد، آن روز جشن شهریورگان است.
بی گمان چنین جشنی در #ایران_باستان گرامی داشته شده است، اکنون نیز #زرتشتیان به باور ترادادی خود همانند جشن های دیگر ماهیانه در بسیاری از شهرها و روستاها، بهدینان در مکان های همگانی و تالارها گردهم می آیند، نیایش همگانی برپا می دارند، سخنرانان به اهمیت جایگاه سروری و شهریاری در همبودگاه(جامعه) مردمی اشاره می کنند، سپس با برنامه های شاد و سرگرم کننده، جشن شهریورگان را به پایان می برند.
🔵 «شهریور»، به چمار «شهریاری آرمانی»، در گات‌ها (سرودهای زرتشت) یکی از فروزه‌های اهورامزدا و در اوستای نو یکی از امشاسپندان است و او را مینوی جوانمردی نیز خوانده‌اند.
🔵در گاهشماری ایرانی، ششمین ماه سال و چهارمین روز از هر ماه «شهریور» نام دارد، از این‌روی در روز شهریور از شهریور ماه یا چهارم شهریورماه «جشن شهریورگان» را برپا می‌کنیم.
🔵 جشن شهریورگان پیوندی نیز با استوره نبرد نخستین انسان (کیومرث)، با اهریمن دارد. در این استوره، کیومرث با یاری امشاسپند شهریور بر اهریمن پیروز شده و دوران پیروزی و شهریاری بشر بر زمین آغاز می شود.
🔵در اندرز نامه «آذرپاد مهر اسپندان» نیز آمده است :
« در شهریور روز شاد باش زیرا که شادی ویژه مردمانی ست که شهریار گزیده خوب داشته باشند.»
#ابوریحان_بیرونی همچنین روایت می کند که:
«در شهریورگان آتش های بزرگ می افروختند و عبادت خدا و ستایش او را زیاد می‌کردند و برای خوردن و دیگر شادمانی‌ها به گرد هم جمع می‌شدند».
🌿 در نسک(کتاب) پهلوی «بُندَهِش»، آنجا که «درباره چگونگی گیاهان» سخن به میان می‌آید، از میان گل‌ها، «شاه اِسپَرغم» گل ویژه شهریور شناخته شده است و شاه اِسپَرغم همان Ocimum Basilicum یا ریحان یا نازبو است.
پژوهش: موبد #کورش_نیکنام ویرایش و گردآوری: #امیر_پریزاد
https://t.me/ekotaa
https://t.me/iranbananofficial
جشن شکوه پایداری و شهریاری
#جشن خشنودی پادشاهی بر خویشتن
جشن دلپذیر خودشناسی
گاه رهایی از بیداد ها
هنگام پیوستن به #دادخواهی
تابش شکوفایی، فره ایزدی،بر چهره پارسایان
بر نیک اندیشان روزگار خجسته باد
🔥#شهريورگان خجسته و پيروز باد🔥
☘️واژه ی شهریور در اوستا به گونه ی خشترَه وَئیَه آمده است که به چم شهریاری نیرومند است.جشن شهریورگان در شهریور روز از شهریور ماه برگزار میشود.این روز در گاهشمار کهن،چهارمین روز از ماه شهریور و در گاهشمار کنونی سی ام امرداد ماه است.مردم در این روز گرد هم می آیند و پساز برپایی نیایش همگانی به جشن و پایکوبی می‌پردازند.چند سالی است که برپایه ی اعلام انجمن موبدان،شهریور روز از شهریورماه،#روز_پدر نامیده شده است.
🌿ای امشاسپندان شما همه هم فکر و همگام بخشایش نیک را به ما مردم ارزانی دارید .آیین راستی و پاکی و منش نیک را به ما بیاموزید که عشق و ایمان به خدا در نهادمان افزایش یابد. پروردگارا !
ما با قلبی آکنده ازمهر تورا می پرستیم و خواستاریم به شادی و خوشبختی جاودانی مزدا دست یابیم.
یسناهات51بند 20 🌿
☘️ خشتره وئیریه در زبان پارسي به گونه ي شهریور آمده است. این امشاسپند نماد شهریاری مینویی، توانایی خدایی و پادشاهی بر خود است .
در #اوستا «خْشَتره_وئیریَه» و در پهلوی «شَهرِوَر» و درپارسي «شَهریوَر» است.
بخش نخست این واژه به معناي شهریاری و شهر است و فرديد از شهر، همانا کشور است، چنان‌که سرزمین ایران را، ایرانشهر می‌نامیدند.
بخش دوم این واژه(وئیریه)فرنام است.خشتره‌وئیریه، به معناي آرمان‌شهر یا شهریاری آرمانی یا توانایی مینوی آرمانی است. در اسطوره هاي زرتشتی و ایرانی این امشاسپند نماد شهریاری و فّر و فرمان روایی اهورا مزدا و نگاهبان آسين ها و پاسدار فَر و پیروزی شهریاران دادگر و یاور بینوایان و دستگیر نيازمندان است.
☘️شهریور به چم «شهریاری و نیرومندی اهورایی» و در جهان مادی پاسبان فلزات است. شهریاری اهورایی از هنجار هستی برمی‌خیزد و همه‌ی جهان را دربر می‌گیرد.
☘️در اوستا از شهريور كشور جاوداني #اهورامزدا، سرزمين انوشه و بهشت برين نام برده شده ، همان جاييست كه خود اهورا و ايزدان مى باشد . كه آدمي چنان در راستي و اشايي و براي شادي ديگران و آباداني كوشا باشد و در مهرباني زندگاني كند كه پس از مرگ در اين جايگاه ، روان و فر به شايستگى باشد
#ايرانيان در اين روز به #آتشكده مى روند ستايش و نيايش ويژه ايي بر پا مى دارند و در آتشكده ، چوب هاي خوش بو و اسپند و بر آتش مى گذارند و بوي خوش و گرما آدمي را به مهماني نيايش زيبايي به سوي اهورامزدا مى كشاند .
واژه شهریور، در اوستا به صورت «خْشَتره وَئیریَه» آمده است که شهریاری نیرومند و مینوی معنی می دهد، در گاهشماری ترادادی(سنتی) سی روزه زرتشتیان، چهارمین روز در هر ماه شهریور فرا می رسد، آن روز جشن شهریورگان است.
بی گمان چنین جشنی در #ایران_باستان گرامی داشته شده است، اکنون نیز #زرتشتیان به باور ترادادی خود همانند جشن های دیگر ماهیانه در بسیاری از شهرها و روستاها، بهدینان در مکان های همگانی و تالارها گردهم می آیند، نیایش همگانی برپا می دارند، سخنرانان به اهمیت جایگاه سروری و شهریاری در همبودگاه(جامعه) مردمی اشاره می کنند، سپس با برنامه های شاد و سرگرم کننده، جشن شهریورگان را به پایان می برند.
🔵 «شهریور»، به چمار «شهریاری آرمانی»، در گات‌ها (سرودهای زرتشت) یکی از فروزه‌های اهورامزدا و در اوستای نو یکی از امشاسپندان است و او را مینوی جوانمردی نیز خوانده‌اند.
🔵در گاهشماری ایرانی، ششمین ماه سال و چهارمین روز از هر ماه «شهریور» نام دارد، از این‌روی در روز شهریور از شهریور ماه یا چهارم شهریورماه «جشن شهریورگان» را برپا می‌کنیم.
🔵 جشن شهریورگان پیوندی نیز با استوره نبرد نخستین انسان (کیومرث)، با اهریمن دارد. در این استوره، کیومرث با یاری امشاسپند شهریور بر اهریمن پیروز شده و دوران پیروزی و شهریاری بشر بر زمین آغاز می شود.
🔵در اندرز نامه «آذرپاد مهر اسپندان» نیز آمده است :
« در شهریور روز شاد باش زیرا که شادی ویژه مردمانی ست که شهریار گزیده خوب داشته باشند.»
#ابوریحان_بیرونی همچنین روایت می کند که:
«در شهریورگان آتش های بزرگ می افروختند و عبادت خدا و ستایش او را زیاد می‌کردند و برای خوردن و دیگر شادمانی‌ها به گرد هم جمع می‌شدند».
🌿 در نسک(کتاب) پهلوی «بُندَهِش»، آنجا که «درباره چگونگی گیاهان» سخن به میان می‌آید، از میان گل‌ها، «شاه اِسپَرغم» گل ویژه شهریور شناخته شده است و شاه اِسپَرغم همان Ocimum Basilicum یا ریحان یا نازبو است.
پژوهش: موبد #کورش_نیکنام ویرایش و گردآوری: #امیر_پریزاد
https://t.me/ekotaa
https://t.me/iranbananofficial
Telegram
attach 📎
Forwarded from اتچ بات
به مناسبت روز گرامیداشت "#ابوریحان_بیرونی"؛
پایه‌های نظریه تکاملی #داروین در آرای ابوریحان بیرونی
امروز بزرگداشت ابوریحان بیرونی، دانشمند و ریاضیدان، همه‌چیزدان، ستاره‌شناس، تقویم‌شناس، انسان‌شناس، هندشناس، تاریخ‌نگار و طبیعی‌دان برجسته ایرانی،در سده چهارم و پنجم هجری است که حدود ۸۰۰ سال پیش از داروین در آرای خود به بیان مفهوم "انتخاب مصنوعی" پرداخته و پایه‌های نظریه تکاملی داروین یا #انتخاب_طبیعی را شکل داده است.
ابوریحان بیرونی در ۱۴ شهریور ۳۵۲ خورشیدی در خوارزم، واقع در اُزبکستان کنونی به دنیا آمد. پدرش، ابوجعفر احمد بن علی اندیجانی، اخترشناس دربار خوارزم شاه در رصدخانه گرگانج و مادرش، مهرانه، ماما بود. در زمان تولد ابوریحان، سلسله سامانیان حکومت می‌راندند و زادگاه او "بیرون" نام داشت که در آن زمان روستای کوچکی بود. بیرونی مطالعه و تحصیل علم را در عنفوان جوانی و تحت نظر ریاضیدان و ستاره‌شناس مشهوری به نام ابونصر منصور آغاز کرد.
شاید بتوان نخستین تجربه علمی ابوریحان را محاسبه عرض جغرافیایی شهر کاث، شهری در نزدیکی زادگاه ابوریحان، به شمار آورد که او این عدد را در سن هفده سالگی و با مشاهده بیش‌ترین ارتفاع خورشید به دست آورد.
بیرونی به مطالعه پدیده‌های قابل مشاهده در طبیعت و همچنین در وجود انسان گرایش بسیاری داشت. در بین علوم مختلف، علاقه‌مند به آنالیز ریاضی بود و در این زمینه استعداد زیادی از خود نشان داد.
نوشته‌هایی از "بیرونی" در دست است که به وضوح در آن‌ها از گردشِ زمین به دورِ خودش نام برده میشود. بیرونی همچنین در کتاب «الاسطرلاب»، روشی برای محاسبه شعاع زمین ارائه می‌کند. عددی که ابوریحان به دست آورده، ۶۵۶۰ کیلومتر (بر حسبِ واحدهایِ امروزی) عددی است که تا حدِ قابل توجهی به مقدار صحیح خود (۶۳۷۱ کیلومتر) نزدیک است.
بیرونی حدود ۱۴۶ اثر از خود بر جای گذاشته است که مجموع آن‌ها شامل ۱۳ هزار صفحه است و در حقیقت تمام علم زمانه او را در بر می‌گیرد . این در حالی است که کمتر از یک پنجم آثار او باقی مانده است.
علاوه بر محاسبه شعاع زمین، رصد خسوف و کسوف، ساخت کره جـغـرافـیایی، طرح نظریه وجود قاره آمریکا، سیر نور و صوت، طول و عرض جغرافیایی و سمت قبله بلاد، چگونگی تعیین قبله و ساحت محراب مسجد و ... نیز دیگر دستاوردهای تحقیقاتی بیرونی در حوزه نجوم و ریاضیات است که تأثیرات شگرفی در علوم مختلف داشته است.
مطرح شدن مفهوم "انتخاب مصنوعی" از سوی ابوریحان؛ ۸۶۰ سال پیش از داروین
نظر بیرونی درباره طبیعت، به نظریه انتخاب طبیعی داروین شباهت دارد. بیرونی در فصل ۴۷ کتاب "تحقیق ماللهند" که درباره گذشته و فرهنگ هند و در زمان اقامت ۱۳ ساله او در هندوستان نگارش شده است، از دید یک طبیعی‌دان به توضیح روندهای طبیعی و از جمله نظرات زیست‌شناختی مربوط به تکامل (فرگشت) می‌پردازد.
در همین جا است که ابوریحان به "انتخاب مصنوعی" نیز اشاره می‌کند؛ مفهومی که در مقابل "انتخاب طبیعی" قرار دارد و به فرآیندی اشاره دارد که در آن حیوانات و گیاهان بر اساس صفات مطلوب خود از نظر انسان، توسط پرورش‌دهندگان برای زاد و ولد برگزیده می‌شوند. بیرونی درباره این فرآیند نوشته است: "... کشاورز زرع خود را برمی‌گزیند و تا جایی که می‌خواهد به کشت و زرع آن می‌پردازد و آنچه را که نمی‌خواهد ریشه‌کن می‌کند. جنگل دار شاخه‌هایی را که به نظرش برگزیده هستند نگه می‌دارد و سایر شاخه‌ها را می‌برد. زنبورها افرادی از گروه را که تنها می‌خورند ولی کاری برای کندویشان نمی‌کنند، می‌کشند..."
او سپس به بیان نظر خود درباره طبیعت می‌پردازد: "...طبیعت به شیوه‌ای مشابه عمل می‌کند، ولی در تمامی شرایط رویکردش در مورد همه یکسان است. او اجازه نابودی برگ و میوه را می‌دهد و بدین طریق جلوی آن‌ها را برای تولید آنچه هدف نهایی‌شان است، می‌گیرد. طبیعت آن‌ها را نابود می‌کند تا جایی برای دیگران باز کند..."
بدون شک این اظهارات بیرونی با نظریه انتخاب طبیعی داروین که در کتاب "منشأ انواع" بیان شده، شباهت دارد. این در حالی است که ابوریحان حدود ۸۶۰ سال قبل از داروین به نگارش کتاب تحقیق ماللهند (India) و بیان نظریات خود درباره طبیعت پرداخته است.
تأیید حرکت زمین به دور خورشید
بیرونی در کتاب "قانون مسعودی" بسیاری از عقیده‌های گذشتگان را درباره نجوم بررسی کرد و حرکت زمین به دور خورشید را امکان‌پذیر دانست.
ابوریحان بر این اساس محیط کره زمین را اندازه‌گیری کرد و نشان داد که پدیده‌هایی مانند شب و روز را با فرض حرکت زمین به دور خورشید، می‌توان توضیح داد. او نخستین دانشمند مشرق زمین است که درباره حرکت زمین به دور خورشید سخن گفته است.
https://t.me/iranbananofficial
پایه‌های نظریه تکاملی #داروین در آرای ابوریحان بیرونی
امروز بزرگداشت ابوریحان بیرونی، دانشمند و ریاضیدان، همه‌چیزدان، ستاره‌شناس، تقویم‌شناس، انسان‌شناس، هندشناس، تاریخ‌نگار و طبیعی‌دان برجسته ایرانی،در سده چهارم و پنجم هجری است که حدود ۸۰۰ سال پیش از داروین در آرای خود به بیان مفهوم "انتخاب مصنوعی" پرداخته و پایه‌های نظریه تکاملی داروین یا #انتخاب_طبیعی را شکل داده است.
ابوریحان بیرونی در ۱۴ شهریور ۳۵۲ خورشیدی در خوارزم، واقع در اُزبکستان کنونی به دنیا آمد. پدرش، ابوجعفر احمد بن علی اندیجانی، اخترشناس دربار خوارزم شاه در رصدخانه گرگانج و مادرش، مهرانه، ماما بود. در زمان تولد ابوریحان، سلسله سامانیان حکومت می‌راندند و زادگاه او "بیرون" نام داشت که در آن زمان روستای کوچکی بود. بیرونی مطالعه و تحصیل علم را در عنفوان جوانی و تحت نظر ریاضیدان و ستاره‌شناس مشهوری به نام ابونصر منصور آغاز کرد.
شاید بتوان نخستین تجربه علمی ابوریحان را محاسبه عرض جغرافیایی شهر کاث، شهری در نزدیکی زادگاه ابوریحان، به شمار آورد که او این عدد را در سن هفده سالگی و با مشاهده بیش‌ترین ارتفاع خورشید به دست آورد.
بیرونی به مطالعه پدیده‌های قابل مشاهده در طبیعت و همچنین در وجود انسان گرایش بسیاری داشت. در بین علوم مختلف، علاقه‌مند به آنالیز ریاضی بود و در این زمینه استعداد زیادی از خود نشان داد.
نوشته‌هایی از "بیرونی" در دست است که به وضوح در آن‌ها از گردشِ زمین به دورِ خودش نام برده میشود. بیرونی همچنین در کتاب «الاسطرلاب»، روشی برای محاسبه شعاع زمین ارائه می‌کند. عددی که ابوریحان به دست آورده، ۶۵۶۰ کیلومتر (بر حسبِ واحدهایِ امروزی) عددی است که تا حدِ قابل توجهی به مقدار صحیح خود (۶۳۷۱ کیلومتر) نزدیک است.
بیرونی حدود ۱۴۶ اثر از خود بر جای گذاشته است که مجموع آن‌ها شامل ۱۳ هزار صفحه است و در حقیقت تمام علم زمانه او را در بر می‌گیرد . این در حالی است که کمتر از یک پنجم آثار او باقی مانده است.
علاوه بر محاسبه شعاع زمین، رصد خسوف و کسوف، ساخت کره جـغـرافـیایی، طرح نظریه وجود قاره آمریکا، سیر نور و صوت، طول و عرض جغرافیایی و سمت قبله بلاد، چگونگی تعیین قبله و ساحت محراب مسجد و ... نیز دیگر دستاوردهای تحقیقاتی بیرونی در حوزه نجوم و ریاضیات است که تأثیرات شگرفی در علوم مختلف داشته است.
مطرح شدن مفهوم "انتخاب مصنوعی" از سوی ابوریحان؛ ۸۶۰ سال پیش از داروین
نظر بیرونی درباره طبیعت، به نظریه انتخاب طبیعی داروین شباهت دارد. بیرونی در فصل ۴۷ کتاب "تحقیق ماللهند" که درباره گذشته و فرهنگ هند و در زمان اقامت ۱۳ ساله او در هندوستان نگارش شده است، از دید یک طبیعی‌دان به توضیح روندهای طبیعی و از جمله نظرات زیست‌شناختی مربوط به تکامل (فرگشت) می‌پردازد.
در همین جا است که ابوریحان به "انتخاب مصنوعی" نیز اشاره می‌کند؛ مفهومی که در مقابل "انتخاب طبیعی" قرار دارد و به فرآیندی اشاره دارد که در آن حیوانات و گیاهان بر اساس صفات مطلوب خود از نظر انسان، توسط پرورش‌دهندگان برای زاد و ولد برگزیده می‌شوند. بیرونی درباره این فرآیند نوشته است: "... کشاورز زرع خود را برمی‌گزیند و تا جایی که می‌خواهد به کشت و زرع آن می‌پردازد و آنچه را که نمی‌خواهد ریشه‌کن می‌کند. جنگل دار شاخه‌هایی را که به نظرش برگزیده هستند نگه می‌دارد و سایر شاخه‌ها را می‌برد. زنبورها افرادی از گروه را که تنها می‌خورند ولی کاری برای کندویشان نمی‌کنند، می‌کشند..."
او سپس به بیان نظر خود درباره طبیعت می‌پردازد: "...طبیعت به شیوه‌ای مشابه عمل می‌کند، ولی در تمامی شرایط رویکردش در مورد همه یکسان است. او اجازه نابودی برگ و میوه را می‌دهد و بدین طریق جلوی آن‌ها را برای تولید آنچه هدف نهایی‌شان است، می‌گیرد. طبیعت آن‌ها را نابود می‌کند تا جایی برای دیگران باز کند..."
بدون شک این اظهارات بیرونی با نظریه انتخاب طبیعی داروین که در کتاب "منشأ انواع" بیان شده، شباهت دارد. این در حالی است که ابوریحان حدود ۸۶۰ سال قبل از داروین به نگارش کتاب تحقیق ماللهند (India) و بیان نظریات خود درباره طبیعت پرداخته است.
تأیید حرکت زمین به دور خورشید
بیرونی در کتاب "قانون مسعودی" بسیاری از عقیده‌های گذشتگان را درباره نجوم بررسی کرد و حرکت زمین به دور خورشید را امکان‌پذیر دانست.
ابوریحان بر این اساس محیط کره زمین را اندازه‌گیری کرد و نشان داد که پدیده‌هایی مانند شب و روز را با فرض حرکت زمین به دور خورشید، می‌توان توضیح داد. او نخستین دانشمند مشرق زمین است که درباره حرکت زمین به دور خورشید سخن گفته است.
https://t.me/iranbananofficial
Telegram
attach 📎
Forwarded from اتچ بات
آیا #ابوریحان_بیرونی نخستین شخصی بود که قاره امریکا را کشف کرد؟
Did Abu Rayhan Muhammad Biruni discover America in the first third of the eleventh century? In one sense, definitely not. He never laid eyes on the new continent or continents about which he wrote.
By contrast, the Norsemen had actually touched land in North America shortly before AD 1000—briefly, to be sure, and without really understanding what they had found. Leif Ericson was so uninterested in the forested shore that he did not bother to return later, nor did any of those who heard oral reports of his travels or read about them in later Norse documents.
Still, if “discovery” includes the groping and unreflective processes of Norse seafaring, then the prize that partisans of Christopher Columbus, John Cabot, or unknown seafarers from Bristol in England have claimed for their heroes must definitely go to the Vikings.
But Biruni should also wear the crown of discovery, and the cumulative and analytic process by which he reached his conclusions is at least as deserving of honor as are the Norse traders, if not more so. His tools were not wooden boats powered by sail and muscular oarsmen but an adroit combination of carefully controlled observation, meticulously assembled quantitative data, and rigorous logic.
Not for another half millennium did anyone else in Europe or Asia apply such rigorous analytic tools to global exploration.
Was more than three-fifths of Earth’s circumference really nothing but water? Biruni considered this possibility but rejected it on the grounds of both logic and observation. Why he mused, would the forces and processes that had given rise to land on two-fifths of Earth’s belt not also have made themselves felt in the other three-fifths as well? Reasoning thus, Biruni concluded that somewhere in the vast expanses of ocean between Europe and Asia there must be one or more heretofore unknown landmasses or continents.
Proceeding by logical steps, he then asked if these unknown continents were empty wildernesses or were instead inhabited by human beings.
To this point, he had relied on his research at Nandana on Earth’s circumference, on his voluminous data on the longitudes of the world’s cities and known geographical features, and on simple logic. To advance further he now turned to his data on longitudes. He noted that human beings inhabited a broad north-south band stretching from what is now Russia to southern India and the heart of Africa. Assuming that this band represented Earth’s habitable zone, he asked if the unknown continent or continents were situated only in latitudes lying north and south of this band.
In answering this, there were no further field observations to which he could turn, but he did have the tools of logic. Noting that the Eurasian landmass stretched roughly around Earth’s belt and that it covered a broad north-south band, he hypothesized that this was the result of powerful processes that would surely have obtained elsewhere. Known evidence of Earth gave him no grounds for believing that the unknown continents would be squashed into the northernmost and southernmost latitudes.
Reasoning by analogy to Eurasia, he concluded that these unknown landmasses would have to be inhabitable, and in fact that they were inhabited. As he stated in the Codex Masudicus, “There is nothing to prohibit the existence of inhabited lands in the Eastern and Western parts. Neither extreme heat nor extreme cold stand in the way … it is, therefore, necessary that some supposed regions do exist beyond the [known] remaining regions of the world surrounded by water on all the sides.”
Excerpted and adapted for this article from the book "Lost Enlightenment" by S. Frederick Starr.
Edit by:#AmirParizad www.sarzaminjavid.com
https://t.me/iranbananofficial
https://t.me/ekotaa
Did Abu Rayhan Muhammad Biruni discover America in the first third of the eleventh century? In one sense, definitely not. He never laid eyes on the new continent or continents about which he wrote.
By contrast, the Norsemen had actually touched land in North America shortly before AD 1000—briefly, to be sure, and without really understanding what they had found. Leif Ericson was so uninterested in the forested shore that he did not bother to return later, nor did any of those who heard oral reports of his travels or read about them in later Norse documents.
Still, if “discovery” includes the groping and unreflective processes of Norse seafaring, then the prize that partisans of Christopher Columbus, John Cabot, or unknown seafarers from Bristol in England have claimed for their heroes must definitely go to the Vikings.
But Biruni should also wear the crown of discovery, and the cumulative and analytic process by which he reached his conclusions is at least as deserving of honor as are the Norse traders, if not more so. His tools were not wooden boats powered by sail and muscular oarsmen but an adroit combination of carefully controlled observation, meticulously assembled quantitative data, and rigorous logic.
Not for another half millennium did anyone else in Europe or Asia apply such rigorous analytic tools to global exploration.
Was more than three-fifths of Earth’s circumference really nothing but water? Biruni considered this possibility but rejected it on the grounds of both logic and observation. Why he mused, would the forces and processes that had given rise to land on two-fifths of Earth’s belt not also have made themselves felt in the other three-fifths as well? Reasoning thus, Biruni concluded that somewhere in the vast expanses of ocean between Europe and Asia there must be one or more heretofore unknown landmasses or continents.
Proceeding by logical steps, he then asked if these unknown continents were empty wildernesses or were instead inhabited by human beings.
To this point, he had relied on his research at Nandana on Earth’s circumference, on his voluminous data on the longitudes of the world’s cities and known geographical features, and on simple logic. To advance further he now turned to his data on longitudes. He noted that human beings inhabited a broad north-south band stretching from what is now Russia to southern India and the heart of Africa. Assuming that this band represented Earth’s habitable zone, he asked if the unknown continent or continents were situated only in latitudes lying north and south of this band.
In answering this, there were no further field observations to which he could turn, but he did have the tools of logic. Noting that the Eurasian landmass stretched roughly around Earth’s belt and that it covered a broad north-south band, he hypothesized that this was the result of powerful processes that would surely have obtained elsewhere. Known evidence of Earth gave him no grounds for believing that the unknown continents would be squashed into the northernmost and southernmost latitudes.
Reasoning by analogy to Eurasia, he concluded that these unknown landmasses would have to be inhabitable, and in fact that they were inhabited. As he stated in the Codex Masudicus, “There is nothing to prohibit the existence of inhabited lands in the Eastern and Western parts. Neither extreme heat nor extreme cold stand in the way … it is, therefore, necessary that some supposed regions do exist beyond the [known] remaining regions of the world surrounded by water on all the sides.”
Excerpted and adapted for this article from the book "Lost Enlightenment" by S. Frederick Starr.
Edit by:#AmirParizad www.sarzaminjavid.com
https://t.me/iranbananofficial
https://t.me/ekotaa
Telegram
attach 📎
Forwarded from sarzaminjavid سرزمین جاوید 2 (sarzamin javid.com)
🎈 در نُهمین روز از آذرماه در گاهشمار #زرتشتی که نام روز و ماه یکی میشود یعنی روز آذر در ماه آذر، جشن « آذرگان» برگزار میشود که در گاهشمار خورشیدی برابر است با سوم آذر ماه خورشیدی. #ابوریحان_بیرونی در صفحه ۲۵۶ ترجمهٔ آثارالباقیه دربارهٔ این جشن می‌آورد:
روز نهم آذر عیدی است که به مناسبت توافق دو نام #آذرجشن می‌گویند و در این روز به افروختن آتش نیازمند می‌باشند و این روز جشن #آتش است و بنام فرشته‌های که به همهٔ آتش‌ها موکل است نامیده شده، #زرتشت امر کرده در این روز #آتشکده ها را زیارت کنند و در کارهای جهان مشورت نمایند …
#جشن #جشن_آذرگان #آذرگان #جشنهای_ایرانی
#امیر_پریزاد #کلاژ
#amirparizad #collage
aparat.com/sarzaminjavid.com
instagram.com/sarzaminjavidcom
https://t.me/iranbananofficial ™
روز نهم آذر عیدی است که به مناسبت توافق دو نام #آذرجشن می‌گویند و در این روز به افروختن آتش نیازمند می‌باشند و این روز جشن #آتش است و بنام فرشته‌های که به همهٔ آتش‌ها موکل است نامیده شده، #زرتشت امر کرده در این روز #آتشکده ها را زیارت کنند و در کارهای جهان مشورت نمایند …
#جشن #جشن_آذرگان #آذرگان #جشنهای_ایرانی
#امیر_پریزاد #کلاژ
#amirparizad #collage
aparat.com/sarzaminjavid.com
instagram.com/sarzaminjavidcom
https://t.me/iranbananofficial ™
Forwarded from sarzaminjavid سرزمین جاوید 2 (sarzamin javid.com)
سرزمین_جاوید_کتاب_خطی_نایاب_التفهیم_ابوریحان_بیرونی.pdf
13.8 MB
به مناسبت ۲۲ آذر سالروز #درگذشت ابوریحان بیرونی
🗂 #پرونده #بزرگداشت حکیم #ابوریحان_بیرونی ⬇️
http://www.sarzaminjavid.com/Biruni
#فیلسوف #نجوم #حکیم #اخترشناسي #رياضيات #تاريخ #جغرافيا
🔗 فایل #پیوست : #کتاب #کتاب_خطی #نایاب و ارزنده #التفهیم اثر ابوریحان محمد بن احمد بیرونی خوارزمی ؛با مقدمه استاد جلال الدین همایی
به کانال #ایرانبانان حامی #میراث_فرهنگی و #مشاهیر_ایران بپیوندید:
https://t.me/iranbananofficial ™
🗂 #پرونده #بزرگداشت حکیم #ابوریحان_بیرونی ⬇️
http://www.sarzaminjavid.com/Biruni
#فیلسوف #نجوم #حکیم #اخترشناسي #رياضيات #تاريخ #جغرافيا
🔗 فایل #پیوست : #کتاب #کتاب_خطی #نایاب و ارزنده #التفهیم اثر ابوریحان محمد بن احمد بیرونی خوارزمی ؛با مقدمه استاد جلال الدین همایی
به کانال #ایرانبانان حامی #میراث_فرهنگی و #مشاهیر_ایران بپیوندید:
https://t.me/iranbananofficial ™
Forwarded from عکس نگار
🎉 #جشن_شهریورگان
جشن شکوه پایداری و شهریاری
#جشن خشنودی پادشاهی بر خویشتن
جشن دلپذیر خودشناسی
گاه رهایی از بیداد ها
هنگام پیوستن به #دادخواهی
تابش شکوفایی، فره ایزدی،بر چهره پارسایان
بر نیک اندیشان روزگار خجسته باد
🔥#شهريورگان خجسته و پيروز باد🔥
☘️واژه ی شهریور در اوستا به گونه ی خشترَه وَئیَه آمده است که به چم شهریاری نیرومند است.جشن شهریورگان در شهریور روز از شهریور ماه برگزار میشود.این روز در گاهشمار کهن،چهارمین روز از ماه شهریور و در گاهشمار کنونی سی ام امرداد ماه است.مردم در این روز گرد هم می آیند و پساز برپایی نیایش همگانی به جشن و پایکوبی می‌پردازند.چند سالی است که برپایه ی اعلام انجمن موبدان،شهریور روز از شهریورماه،#روز_پدر نامیده شده است.
☘️ خشتره وئیریه در زبان پارسي به گونه ي شهریور آمده است. این امشاسپند نماد شهریاری مینویی، توانایی خدایی و پادشاهی بر خود است .
در #اوستا «خْشَتره_وئیریَه» و در پهلوی «شَهرِوَر» و درپارسي «شَهریوَر» است.
بخش نخست این واژه به معناي شهریاری و شهر است و فرديد از شهر، همانا کشور است، چنان‌که سرزمین ایران را، ایرانشهر می‌نامیدند.
بخش دوم این واژه(وئیریه)فرنام است.خشتره‌وئیریه، به معناي آرمان‌شهر یا شهریاری آرمانی یا توانایی مینوی آرمانی است. در اسطوره هاي زرتشتی و ایرانی این امشاسپند نماد شهریاری و فّر و فرمان روایی اهورا مزدا و نگاهبان آسين ها و پاسدار فَر و پیروزی شهریاران دادگر و یاور بینوایان و دستگیر نيازمندان است.
☘️شهریور به چم «شهریاری و نیرومندی اهورایی» و در جهان مادی پاسبان فلزات است. شهریاری اهورایی از هنجار هستی برمی‌خیزد و همه‌ی جهان را دربر می‌گیرد.
☘️در اوستا از شهريور كشور جاوداني #اهورامزدا، سرزمين انوشه و بهشت برين نام برده شده ، همان جاييست كه خود اهورا و ايزدان مى باشد . كه آدمي چنان در راستي و اشايي و براي شادي ديگران و آباداني كوشا باشد و در مهرباني زندگاني كند كه پس از مرگ در اين جايگاه ، روان و فر به شايستگى باشد
#ايرانيان در اين روز به #آتشكده مى روند ستايش و نيايش ويژه ايي بر پا مى دارند و در آتشكده ، چوب هاي خوش بو و اسپند و بر آتش مى گذارند و بوي خوش و گرما آدمي را به مهماني نيايش زيبايي به سوي اهورامزدا مى كشاند .
واژه شهریور، در اوستا به صورت «خْشَتره وَئیریَه» آمده است که شهریاری نیرومند و مینوی معنی می دهد، در گاهشماری ترادادی(سنتی) سی روزه زرتشتیان، چهارمین روز در هر ماه شهریور فرا می رسد، آن روز جشن شهریورگان است.
بی گمان چنین جشنی در #ایران_باستان گرامی داشته شده است، اکنون نیز #زرتشتیان به باور ترادادی خود همانند جشن های دیگر ماهیانه در بسیاری از شهرها و روستاها، بهدینان در مکان های همگانی و تالارها گردهم می آیند، نیایش همگانی برپا می دارند، سخنرانان به اهمیت جایگاه سروری و شهریاری در همبودگاه(جامعه) مردمی اشاره می کنند، سپس با برنامه های شاد و سرگرم کننده، جشن شهریورگان را به پایان می برند.
🔵 «شهریور»، به چمار «شهریاری آرمانی»، در گات‌ها (سرودهای زرتشت) یکی از فروزه‌های اهورامزدا و در اوستای نو یکی از امشاسپندان است و او را مینوی جوانمردی نیز خوانده‌اند.
🔵در گاهشماری ایرانی، ششمین ماه سال و چهارمین روز از هر ماه «شهریور» نام دارد، از این‌روی در روز شهریور از شهریور ماه یا چهارم شهریورماه «جشن شهریورگان» را برپا می‌کنیم.
🔵 جشن شهریورگان پیوندی نیز با استوره نبرد نخستین انسان (کیومرث)، با اهریمن دارد. در این استوره، کیومرث با یاری امشاسپند شهریور بر اهریمن پیروز شده و دوران پیروزی و شهریاری بشر بر زمین آغاز می شود.
🔵در اندرز نامه «آذرپاد مهر اسپندان» نیز آمده است :
« در شهریور روز شاد باش زیرا که شادی ویژه مردمانی ست که شهریار گزیده خوب داشته باشند.»
#ابوریحان_بیرونی همچنین روایت می کند که:
«در شهریورگان آتش های بزرگ می افروختند و عبادت خدا و ستایش او را زیاد می‌کردند و برای خوردن و دیگر شادمانی‌ها به گرد هم جمع می‌شدند». #جشنهای_ایرانی
🌿 در نسک(کتاب) پهلوی «بُندَهِش»، آنجا که «درباره چگونگی گیاهان» سخن به میان می‌آید، از میان گل‌ها، «شاه اِسپَرغم» گل ویژه شهریور شناخته شده است و شاه اِسپَرغم همان Ocimum Basilicum یا ریحان یا نازبو است.
پژوهش: موبد #کورش_نیکنام ویرایش و گردآوری: #امیر_پریزاد
🎭 به کانال #ایرانبانان حامی #هنر #میراث_ناملموس و #میراث_فرهنگی بپیوندید:
https://t.me/iranbananofficial ™️
جشن شکوه پایداری و شهریاری
#جشن خشنودی پادشاهی بر خویشتن
جشن دلپذیر خودشناسی
گاه رهایی از بیداد ها
هنگام پیوستن به #دادخواهی
تابش شکوفایی، فره ایزدی،بر چهره پارسایان
بر نیک اندیشان روزگار خجسته باد
🔥#شهريورگان خجسته و پيروز باد🔥
☘️واژه ی شهریور در اوستا به گونه ی خشترَه وَئیَه آمده است که به چم شهریاری نیرومند است.جشن شهریورگان در شهریور روز از شهریور ماه برگزار میشود.این روز در گاهشمار کهن،چهارمین روز از ماه شهریور و در گاهشمار کنونی سی ام امرداد ماه است.مردم در این روز گرد هم می آیند و پساز برپایی نیایش همگانی به جشن و پایکوبی می‌پردازند.چند سالی است که برپایه ی اعلام انجمن موبدان،شهریور روز از شهریورماه،#روز_پدر نامیده شده است.
☘️ خشتره وئیریه در زبان پارسي به گونه ي شهریور آمده است. این امشاسپند نماد شهریاری مینویی، توانایی خدایی و پادشاهی بر خود است .
در #اوستا «خْشَتره_وئیریَه» و در پهلوی «شَهرِوَر» و درپارسي «شَهریوَر» است.
بخش نخست این واژه به معناي شهریاری و شهر است و فرديد از شهر، همانا کشور است، چنان‌که سرزمین ایران را، ایرانشهر می‌نامیدند.
بخش دوم این واژه(وئیریه)فرنام است.خشتره‌وئیریه، به معناي آرمان‌شهر یا شهریاری آرمانی یا توانایی مینوی آرمانی است. در اسطوره هاي زرتشتی و ایرانی این امشاسپند نماد شهریاری و فّر و فرمان روایی اهورا مزدا و نگاهبان آسين ها و پاسدار فَر و پیروزی شهریاران دادگر و یاور بینوایان و دستگیر نيازمندان است.
☘️شهریور به چم «شهریاری و نیرومندی اهورایی» و در جهان مادی پاسبان فلزات است. شهریاری اهورایی از هنجار هستی برمی‌خیزد و همه‌ی جهان را دربر می‌گیرد.
☘️در اوستا از شهريور كشور جاوداني #اهورامزدا، سرزمين انوشه و بهشت برين نام برده شده ، همان جاييست كه خود اهورا و ايزدان مى باشد . كه آدمي چنان در راستي و اشايي و براي شادي ديگران و آباداني كوشا باشد و در مهرباني زندگاني كند كه پس از مرگ در اين جايگاه ، روان و فر به شايستگى باشد
#ايرانيان در اين روز به #آتشكده مى روند ستايش و نيايش ويژه ايي بر پا مى دارند و در آتشكده ، چوب هاي خوش بو و اسپند و بر آتش مى گذارند و بوي خوش و گرما آدمي را به مهماني نيايش زيبايي به سوي اهورامزدا مى كشاند .
واژه شهریور، در اوستا به صورت «خْشَتره وَئیریَه» آمده است که شهریاری نیرومند و مینوی معنی می دهد، در گاهشماری ترادادی(سنتی) سی روزه زرتشتیان، چهارمین روز در هر ماه شهریور فرا می رسد، آن روز جشن شهریورگان است.
بی گمان چنین جشنی در #ایران_باستان گرامی داشته شده است، اکنون نیز #زرتشتیان به باور ترادادی خود همانند جشن های دیگر ماهیانه در بسیاری از شهرها و روستاها، بهدینان در مکان های همگانی و تالارها گردهم می آیند، نیایش همگانی برپا می دارند، سخنرانان به اهمیت جایگاه سروری و شهریاری در همبودگاه(جامعه) مردمی اشاره می کنند، سپس با برنامه های شاد و سرگرم کننده، جشن شهریورگان را به پایان می برند.
🔵 «شهریور»، به چمار «شهریاری آرمانی»، در گات‌ها (سرودهای زرتشت) یکی از فروزه‌های اهورامزدا و در اوستای نو یکی از امشاسپندان است و او را مینوی جوانمردی نیز خوانده‌اند.
🔵در گاهشماری ایرانی، ششمین ماه سال و چهارمین روز از هر ماه «شهریور» نام دارد، از این‌روی در روز شهریور از شهریور ماه یا چهارم شهریورماه «جشن شهریورگان» را برپا می‌کنیم.
🔵 جشن شهریورگان پیوندی نیز با استوره نبرد نخستین انسان (کیومرث)، با اهریمن دارد. در این استوره، کیومرث با یاری امشاسپند شهریور بر اهریمن پیروز شده و دوران پیروزی و شهریاری بشر بر زمین آغاز می شود.
🔵در اندرز نامه «آذرپاد مهر اسپندان» نیز آمده است :
« در شهریور روز شاد باش زیرا که شادی ویژه مردمانی ست که شهریار گزیده خوب داشته باشند.»
#ابوریحان_بیرونی همچنین روایت می کند که:
«در شهریورگان آتش های بزرگ می افروختند و عبادت خدا و ستایش او را زیاد می‌کردند و برای خوردن و دیگر شادمانی‌ها به گرد هم جمع می‌شدند». #جشنهای_ایرانی
🌿 در نسک(کتاب) پهلوی «بُندَهِش»، آنجا که «درباره چگونگی گیاهان» سخن به میان می‌آید، از میان گل‌ها، «شاه اِسپَرغم» گل ویژه شهریور شناخته شده است و شاه اِسپَرغم همان Ocimum Basilicum یا ریحان یا نازبو است.
پژوهش: موبد #کورش_نیکنام ویرایش و گردآوری: #امیر_پریزاد
🎭 به کانال #ایرانبانان حامی #هنر #میراث_ناملموس و #میراث_فرهنگی بپیوندید:
https://t.me/iranbananofficial ™️
