🥹❤️کودکانی رو پرورش بدیم که روزی صدای بیصدایان باشن، و مراقب چیزهایی که نیاز به مراقبت دارن...

#کاوشگران_کوچک
@littlExplorers

🌎 دیوارها را برداریم...

اکثر والدین حاضرند هرکاری برای کودکشان انجام دهند، غیر از اینکه اجازه دهند، کودک خودش باشد.
A lot of parents will do anything for their kids, except let them be themselves.
"Banksy"

📗کتاب دیوارها را برداریم

صحبت‌های دکتر وهاب‌زاده در تابستان 1402 درهمایش «مراقبت از زندگی» موسسه پژوهشی کودکان دنیا شنیدنی است.تعریفش از فرهنگ از منظر زیست‌شناسی -بوم‌شناسی و اینکه ما در حوزه انتقال فرهنگ از طریق آموزش چطور گرفتار پدیده‌ای مشابه رانش فیشری در زیست شناسی و تکامل شده‌ایم و راه حل فائق آمدن برای این وضعیت اکستریمی که در آموزش زودهنگام اجباری تمام وقت که برای کودکان رخ داده هم قابل تامل است. مشاهده کل رویداد[معرفی، سخنرانی، پرسش‌و‌پاسخ]👇

معرفی عبدالحسین وهاب‌زاده /نگار مونسان

ادامه معرفی/پویا نیکجو

سخنرانی عبدالحسین وهاب‌زاده

پرسش و پاسخ

‏عکس از Behjat Gh

‏عکس از Behjat Gh

‏عکس از Behjat Gh

‏عکس از Behjat Gh

‏عکس از Behjat Gh

‏عکس از Behjat Gh

‏عکس از Behjat Gh

‏عکس از Behjat Gh

عبدالحسین وهاب‌زاده: « من به لایه‌های خاکستری مغز توجه ندارم؛ به لایه‌های زیر خاکستری مغز در مدرسه طبیعت توجه دارم...» ادامه👇

عبدالحسین وهاب‌زاده: « من به لایه‌های خاکستری مغز توجه ندارم؛ به لایه‌های زیر خاکستری مغز در مدرسه طبیعت توجه دارم...»

«کودکی مرحله اثرات دیرپاست: دورانی که خوب یا بد بر همه عمر سایه می‌افکند. این دوران تاثیرگذار، امروزه محور پیشرفت برای هر ملتی است که قصد توسعه واقعی داشته باشد و تلاش می‌شود که این مرحله سرنوشت‌ساز زندگی هرچه پربارتر شود.
اما این پرباری نه در تبدیل کودک به انبانی از اطلاعات نظری بی‌ارتباط با زندگی، بلکه در توانا شدن او و تحقق همه استعداد‌های حسی، حرکتی، عاطفی و شناختیست. نیز در رشد خلاقیت، قدرت تخیل، مهارتهای اجتماعی‌اش و تعامل با دیگران است. به بیان دیگر کودک نیازمند رشدی متوازن، سازواره و جامع است نه دستی بلند و حجیم بر پیکری نحیف، آنچنان که نظام های آموزشی کنونی می‌پرورند.»‌

| پیشگفتار کتاب طبیعت و‌کودک‌خردسال |
[ عبدالحسین وهاب‌زاده]
#مدرسه‌طبیعت ری‌را

@cnstudy| مطالعات‌کودک‌وطبیعت

میل به بازی، بخش اصلی روش طبیعی کودکان برای خودآموزی است. در نیم قرن اخیر یا بیشتر، ما هر روز شاهد کاهش بیشتر و پیوسته آزادی کودکان برای بازی بوده‌ایم و به تبع آن یک روال پیوسته از سلامت ذهنی-جسمانی جوانان نمایان شده است. اگر این روند ادامه پیدا کند خطر جدی که ما را تهدید می‌کند تولید نسل‌های از بزرگسالان خواهد بود که قادر به یافتن مسیر زندگی خود نیستند.
▪️منبع:
[پیتر گِرِی| یادگیری آزاد| ترجمه مهدی غلامی|فصل اول: چه بر سر کودکی آورده‌ایم؟]

@cnstudy| مطالعات‌کودک‌وطبیعت‌

تجربهٔ طبیعت در کودکی را می‌باید یک حق مسلم مادرزاد دانست، همچون حق برخورداری از والدین، سرپناه، آب و غذای سالم، چراکه عیناً مانند آنها تأثیر بود و نبودش بر زندگی دیرپاست و کمبودش را در بزرگسالی به‌دشواری، آن هم ناقص، شاید بتوان جبران کرد. اما در کمال حیرت باید گفت که به این یکی، همچون دیگر حقوق مادرزاد، توجه نشده و در قوانین و رویه‌های تربیتی و پرورشی مغفول مانده است. کنوانسیون بین‌المللی حقوق کودک حتی به‌اشاره هم بدان نپرداخته است؛ غفلتی که موجب حیرت می‌شود. شاید بتوان چنین توجیه کرد که تا همین چندی پیش و نیم‌قرن اخیر برخورداری از این موهبت بدیهی بوده و بدون نیاز به توجهی ویژه تأمین می‌شده است، همچون هوا که برخورداری از آن بدیهی است.

□ حق مادرزاد | استیون کلرت | ترجمۀ عبدالحسین وهاب‌زاده، سیدمصطفی چشمی، روشنک شهریاری | نشرنو، چاپ دوم ۱۴۰۱، قطع رقعی، جلد شومیز، ۳۸۴ صفحه مصور| سفارش و خرید از وب‌سایت نشرنو:
@nashrenow | nashrenow.com
@cnstudy| مطالعات‌کودک‌وطبیعت