می چکد نور
از جامه ی خیس صبح
بر گلبرگ‌‌ روح افزای مریم

شبیه حیای زنی
زیر چتر خورشید
که می بافد
گره به گره گردنبند نیلوفر آبی

وقتی ،
شوق خدایان مینو
غزل می شود زیر نم ِ باران
دوباره از نو‌ می روید
ساقه های گل ِنرگس


#افسانه_ڪامڪار

❀═‎‌‌‌🌼 ⃟❤ ⃟ ‌‌‌‌🌼═‎‌‌‌‌‌‌❀

نامت را به یاد می آورم
دلم می لرزد
نیز دستم
با دست لرزان قلم را بر می دارم
می نویسم نامت را
بر قیقاج خطوطی که می روند
و باز نمی گردند
چنان لرزان
که جز خودم سر در نیاورد
می نویسم دوباره و سه باره و هزاران هزار باره...
کجا پنهان کنم اینهمه مشق را
می بارم و نامت را به دریا می سپارم
بخار می شود و می بارد
و می شوید همه نام ها را از در و دیوار شهر
ای آزادی...


#افسانه_نجاتی

❀═‎‌‌‌🌼 ⃟❤ ⃟ ‌‌‌‌🌼═‎‌‌‌‌‌‌❀

یک بوسه به من از آن ، لبهات بدهکاری
ای مرگ تو معشوقِ ، این قلب گرفتاری

از عشق چه میدانی ، از من تو چه میخواهی
یک حس ترک خورده ، یا یک تل از آواری ؟

من پیله ی تنهایی از عشق نمی خواهم
پرواز نمی خواهم ، در بستر بیماری

سرتاسر این دنیا ، در صد گره و آیا !
اما شده و رنجَش ، در ما شده تکراری

ابریم که با طعنه ، هر روز پریشانیم
رعدیم  وَ بی باران در غرشِ اجباری

در جسم تب آلودش فریاد کشید آن شمع
پروانه که می سوزد ، خاکستریم انگاری

قلب از تپشش افتاد ، ماسیده به رگها خون
ماییم و شب و مرگ و این گریه و این زاری

بعد از تو نمانم من ، بعد از تو تمامم من
یک بوسه به من از آن لبهات بدهکاری


#افسانه_احمدی_پونه

❀═‎‌‌‌🌼 ⃟❤ ⃟ ‌‌‌‌🌼═‎‌‌‌‌‌‌❀

امشب بیا درخلوتم ، بنشین کمی دیوانه شو
شمع شب افروزت شوم بر گرد من پروانه شو

#ساعت نمیخواهم شود شاهد به وقت بودنت
دستی به گردن تا سحر، مِی ریزمت پیمانه شو

#تاراج بوسه بر لبم ، با #شبچراغ چشم خود ؛
#هنگام مستی ، #معرکه برپا کن و مستانه شو

#سوغات قلبم از نفس های مسیحاییِ تو
آه ای #غریبه ، با دلم لطفا بیا همخانه شو

امشب #سفیر درد هم راهی ندارد این میان
بر غربتِ  ناشادِ من ، آرامش یکدانه شو

شعر و غزل #مهمان کنم امشب تو را تا صبحدم
با چشم مست خود مرا آتش زن و جانانه شو

در #امتداد کهکشان ،  ماهی میان آسمان
این لحظه های ناب را در خاطرم افسانه شو


#افسانه_احمدی_پونه

❀═‎‌‌‌🌼 ⃟❤ ⃟ ‌‌‌‌🌼═‎‌‌‌‌‌‌❀

عشق از قصه ی دیوانه شدن می گذرد
از حصار تن و ،  پروانه شدن می گذرد

تشنه ی آب سرابی شود از فرطِ عطش؛
جرعه ها از سرِ  پیمانه شدن می گذرد

یا برایش همه یا هیچ برایش همه است
مرزش از غایت و بیگانه شدن می گذرد

آنچنان رخنه کند ، دار و ندارت ببرد !
از هم اندازه و از شانه شدن می گذرد

یا به عرش آورَدت ، یا به زمینت کوبد!
از تب و مستی و میخانه شدن می گذرد

نوش و نیشش بشود دغدغهِ هر نفست
تابَش از توان و ، دُردانه شدن می گذرد

در گلویت بشود یک گره اندازه ی بغض
عشق از آب و هم از دانه شدن می گذرد

پا به پایش بروی با همه بی حوصلگی
از سرش ، لذتِ همخانه شدن می گذرد

عشق پیچیده ترین کلاف سردرگم ماست
گاهی از اصل و از افسانه شدن می گذرد



#افسانه_احمدی_پونه

❀═‎‌‌‌🌼 ⃟❤ ⃟ ‌‌‌‌🌼═‎‌‌‌‌‌‌❀

نسیم صبح را ، بی وقفه بر فرمان خود کردم
خبر آرد تو را !  معشوقه ی پنهان خود کردم

بغل کردم نسیمی را ، که از سوی تو  می آمد
از عطر و بوی گیسویت روان در جان خود کردم

صدای خنده هایت را که در باغ و چمن پیچید
به دوش او ، دلیل چهره ی خندان خود کردم

تپش های دل دیوانه ات را جمع کردم آه
شفای سینه و این قالبِ لرزان خود کردم

خیال بوسه های آتشینت روی گل ها را ؛
دوای دردها و دوری و هجران خود کردم

به جای شبنم لغزان به روی برگ گلپونه؛
تو را مهمان آغوش و پَرِ دامان خود کردم

تصور کن لبت انگور شیراز است و من تشنه
تمام شهدشان نوشیدم آب و نان خود کردم

شبی را بی فروغ چشم تو هرگز نخوابیدم
رواقِ ابروانت ،  سایه ی مژگان خود کردم

هنوزم با نسیم و قاصدک های رها در باد
تبانی می کنم ! یاد تو را پیمان خود کردم

بمانی از بلاها دور و ، باشد جان تو ایمن !
که من روح تو را سنجاقِ جان ، پایان خود کردم

#افسانه_احمدی_پونه

❀═‎‌‌‌🌼 ⃟❤ ⃟ ‌‌‌‌🌼═‎‌‌‌‌‌‌❀

من همان
جامانده ی این زروقم
غرق در ؛
دریای بی ساحل شدم

دست من پارو شد اما ؛
پای من نایی نداشت
موج ها از هر طرف هم
دست هایم می کشید

سیلیِ طوفان به موج و
حمله ی موجِ خروشان روی من !
طاقتم را می گرفت

قعر دریا گاهی از
موج و تلاطم های بی جا
بهتر است

من اسیر موج و طوفان
غرق در دریای بی ساحل شدم


#افسانه_احمدی_پونه

❀═‎‌‌‌🌼 ⃟❤ ⃟ ‌‌‌‌🌼═‎‌‌‌‌‌‌❀

دوست دارم #عشـق را تقدیم چشمانت کنم
#مــاهِ نقــره فــام را ، آویــز ایــوانت کنم

دوست دارم تا سحـر در خـلوت زیبـای شب
خنده را بـا بـوسه ای دلچسب مهمـانت کنم 

زیر نور #شمع بنویسم دو خط #شعر و غـزل
شـاه بیت شعـر خـود را سطـر دیـوانت کنم

دور بـاشی از بلا و هر که با تو دشمن است
درمیـان سینه ام خـواهم کـه پنهــانت کنم

#مهـرِ رویت #نـورِ چشمان سیاهم می شود
اشـک چشمم را نثــار خــاک دامـانت کنم

با تو از #تاب و تب عشق و جنون سر میروم
دوست دارم جـان خـود قـربانیِ جانت کنم


#افسانه_احمدی_پونه

❀═‎‌‌‌🌼 ⃟❤ ⃟ ‌‌‌‌🌼═‎‌‌‌‌‌‌❀

ای بندِ دلم ، چه بر سرم آوردی
هر لحظه مرا عذابی و سردردی

دندان به جگر زدم نگویم حرفی
جانم به لب آمد از تو و دلسردی

از زندگی سیرم از نفس از ماندن
از جور و جفاکه با دلم میکردی

شادابی چهره ام گرفتی از من ؛
همرنگ خزان شده رُخم از زردی

آخِر شدم از چشم سیاهت مٱیوس
ولله که در شکستن دل ، مَردی

اندازه ی قلبم شده این تنهایی
هرگز نکنم خطا به دل برگردی !


#افسانه_احمدی_پونه

❀═‎‌‌‌🌼 ⃟❤ ⃟ ‌‌‌‌🌼═‎‌‌‌‌‌‌❀

هر شبم صورتِ مهتابِ تو دیدن دارد
از دهان تو فقط ! ،  شعر شنیدن دارد

خیره در چشم پر از خواهش هم بنشینیم
ضربه های دل من ، با تو تپیدن دارد

صَرفِ روی مَهِ تان ، باز غزل بنویسم
لب به هر  قافیه ی تازه گزیدن دارد

با فضایی که شده بار برایم امشب !
بوسه از گونه و لبهای تو چیدن دارد

خنده هایت زده آتش به دلم ، نازت چند؟
ناز روی تو به هر باره ،  خریدن دارد

مرغ دل در قفس سینه قرارش رفته !
صبح و شامش سر کوی تو پریدن دارد

سینه ام پر شده از عطر تنت ، محبوبم
باد در حلقه ی گیسوت ،  وزیدن دارد

غیر تو مسئله ای نیست بجویم آن را
پای من در تب و تابِ تو دویدن دارد

اشتیاقِ منی و سبزِ بهارم هستی !
شاخه ی عشق به سمت تو خمیدن دارد

مست مینای دو چشم تو شدن درمانم
تنگِ آغوش تو یک عمر ،  لمیدن دارد

مهرت آمیخته با جان به وصالت رویم؛
از همه عالم و بیگانه  ،  بریدن دارد

راه و بیراهه و هر جاده ی بن بستی با ؛
راهِ  پر پیچ و خمِ عشق ،  رسیدن دارد


#افسانه_احمدی_پونه

❀═‎‌‌‌🌼 ⃟❤ ⃟ ‌‌‌‌🌼═‎‌‌‌‌‌‌❀

با دلم یک بـار دیگر بی وفا ، دیدار کن
دیگران را جز من از آغوش خود بیزار کن

پای من را باز کن در خلوت شبهای خود
یا بمیران ، یا خودت را بر سرم آوار کن

هر چه را داری کنارت ، پس بزن بی دغدغه
قصه ی افسانه را ،  روی زبانت بار کن

ازمیان این همه راه و همه بی راهه ها
راه بن بست مرا ، بی گفتگو هموار کن

با پریشان کردنم جانم بسوزان عشق کن
هر شب این آتشفشان  کهنه را تکرار کن

در میان شهر از وصل و رسیدن ها بگو
قاصدک ها را ، برای این خبر بیدار کن

از میان پیله بیرون کن پر پروانه را
در کنارش شمع و گل را بی تامل یار کن

کودک احساس دل را قبل مرگش جان بده
قبل از اینکه دیر گردد فکر این بیمار کن

بعد از آن برپا کن آتش را برای کشتنم
بعدِ خاکم خواستی عشق مرا انکار کن

جان به لب آمد ببر نام مرا روی لبت
با دلم یک بارِ دیگر بی وفا ، دیدار کن


#افسانه_احمدی_پونه

❀═‎‌‌‌🌼 ⃟❤ ⃟ ‌‌‌‌🌼═‎‌‌‌‌‌‌❀

شب از نیمه گذشت
اندام زمین
در سکوتی محض
فرورفته و صدایی
از هیچ جنبنده ای
به گوش نمی رسد
گویی
تمامیت #عشق را
به مهمانی شیطان
فراخوانده اند
شب ها دیگر 
بوی آرامش ندارد
سرد است و طولانی
سنگین است و بی رحم
عمیق است و تمام نشدنی
کاش فقط برای
یک شب هم که شده
به خیر شود
ثانیه های بی کسیِ مان
شاید طعم آرامش را
بشود چشید



#افسانه_احمدی_پونه

❀═‎‌‌‌🌼 ⃟❤ ⃟ ‌‌‌‌🌼═‎‌‌‌‌‌‌❀

صبحـی که در آن زمـزمه ی یار نباشد
خـواهم که نفس در دلِ خـونبار نباشد

دردی که دگـر نسخه ی درمان نپذیرد
باید که دگـر روی سَـــری بــار نباشد

گلدان اگر از عشوه گل غرّه به خود شد
آن را نـه عجب باشد اگـر خــار نباشد

هر دل که به شمشیر جفا از نفس افتاد
جـز دستِ بلاخیــزه ی دلــدار نبـاشد

بـا مُدعیــان جـز سخنِ عشق نگویید
آن را کـه دلــی نیست ســزاوار نباشد

عاشق نشود عـاشق اگر در پسِ این راه
دَردی نکِشـد دائـــم و تکــرار نبـاشد

"پـونه" بشود مست و به عطرش بنوازد
گـر او بـه درِ خــانه ای  از مــار نباشد

#افسانه_احمدی_پونه
#صبح_بخیر

❀═‎‌‌‌🌼 ⃟❤ ⃟ ‌‌‌‌🌼═‎‌‌‌‌‌‌❀

در نگاهم بهتـرینی  ، آخـریـن آرامشی
مرهمی بر قلب زخمی انتهای خواهشی

هر چقدر این حال ناکوکم مرا بد میکند
درصدِ بالای عشقی ، در تب و افزایشی

تا دلم می گیرد از این نامرادی ها دلت !
ناگهان سر میرسد مسئول این پیرایشی

با تو لبریز از ، هوای مهربانی می شوم
بی تو روحم خالی و پیمانهِ گنجایشی

بی سوادم در ادای ، عشق و مرزِ دلبری
با دو چشم مست خود آمادهِ رزمایشی

بند بند پیکرم ، مثل گُسل خورده ترک؛
روی آن بی تابی و چون زلزله در رانشی

ابتدای راهم و احساس را سر می کشم
وامدار شعر و یک دیوان زلال از دانشی

پونه ای خوشرنگ در دستان آرام توام ؛
هاله ی رنگین کمانی و ، سراپا  فاحشی

ابتدای من ! سرانجامم فقط با تو خوش است
هم تمامم می شوی ،  هم علتِ پیدایشی !

#افسانه_احمدی_پونه

❀═‎‌‌‌🌼 ⃟❤ ⃟ ‌‌‌‌🌼═‎‌‌‌‌‌‌❀