"رنج نامه ئ هجران"
"درسوگ یکصدمین سال درگذشت جوانمرگ
#پیرولئ_سلطان پاییزسال ۱۲۹۸خورشیدئ
#پیریافته سخت گریست
چشمه سارانِ #کندوله خشكيد،
كوه #زران درهم پیچید،
سنگ ها سنگین شد،
درّه هائ سرسبز #بانیان و #عثماندره
در عمقِ تنگِ خویش، دزدانه فرو رفتند .
ابرها جنبيدند، آسمان ترکید، گوئی،چشمه چشمان #خورشید_خاور، در نگاهی خشکید.
قارچ ها روئید، خزان شد، برگ ریزان شد، و آوای هَزارانِ #دشت_دشتان
،محو شد در زوزه ی وحشت زای جلادان. .
#زمین همه پُشته گشت از کِشته های سبز، و #کندوله، در زندگی، مرگِ جوان رشیدش را به چشمِ خویش دید!
آه ائ #پیرولئ_سلطان
آشنای ديرينه ی ما،
وقتی تو رفتی، بوی نان گم شد در سراشيبِ این دهکده دوردست، و کودکِ روستایی، به بهانه ی نان، چون هنوز و همیشه، گريان ماند، و کشتزارهائ پر حاصلِ #پشت_پریافته و #دشت_بوزاخ ، در آرزوی تخم و شیار، حسرت بدل ماند، و خفيگاه ماران شد.
دهقانِ هزاران ساله ی روستائ من، بسان آهوی افتاده در دامان صیادان، ترسان و هراسان، خیره شد بر آسمان، در انتظار مبهم موعود دوباره تو
در هياهوی مسموم نامردان و در تصادمِ بی وقفه ی آهن و دود، داغ ماگرم ترشدو نانمان غارت.
جاودانه ی من!
وقتی تو رفتی، جاهلان، بر جهلِ خویش بالیدند، ناکسان، مستانه خنديدند، عالمان، در علم خویش، چون خری در گل، ماندند. اما عاشقانت، آه ..
آنان که جامِ عشق را لاجرعه نوشيدند، آنان که در راهت، مردانه کوشیدند، آنان که چون پروانه ای در گِرد شمع ات، بی باك شوريدند، جوشنِ خونین رزم ات را، جانانه پوشیدند. چونان تك چشمه ی جوشانِ تاریخ، بی ذرّه ای تردید، جوشيدند، بسانِ حیدرِ میدان، بسان خسرو مردان، خروشیدند.
ای! آرزوی یگانه ی شب های تار #کندوله!
ای! خورشیدِ بی غبار #پریان
ای دریای بی کنار #شریف_آباد!
باز آی، که زمزمه ی شبانه ی مادران، بر گاهواره ی کودکان، سوزناك تر شده است.
باز آی!
که چمنزاران سبزِ کرانه #بانیان، اسیر دستانِ غارتگر بادهای صرصر است.
باز آی!
و در قلب های شیار خورده مان، بذرِ سبزِ حيات را بنشان
باز ای!
که پروانه های رنگارنگِ بهارِ زندگی، در زمستانِ هجران یخ بستند.
تندیس های يخين، از سردابه های متعفن قد افراشتند.
نام مان را ننگ می خواهند، قلب مان را تنگ می خواهند، زنده ها را مرده می خواهند، مرده ها را شلاق خورده می خواهند.
ای! ... مُروای شبانه ی مادران نثارت باد!
باز آی!
که فریادِ تره به نان نرسیده ها را، چه کس، جز تو، پاسخ گوست؟
باز آی!
که ما درمانده ایم.
در سوگِ كدامين یار بگرييم؟
در هجرِ کدامین عاشق بردار، بناليم؟
در کدامین راغ؟
در کدامین باغ بخوانیم؟
ناکسانِ سرمست از باده ی فتح، ابلهانه می پندارند که جاویدند.
کنون، با دوصد خدعه و نیرنگ، زما انكار می خواهند، ز من بسیار می خواهند.
مرا بیمار می خواهند، ترا بی یار می خواهند،
مرا رنجور، مرا بی عار، مرا با هزاران آرزو،
آه بی هيچ گفتگو،
بر "دار" می خواهند.
ترا مهجور، ترا بی شور، تراهمچنان در گور می خواهند.
ترا با صد هزاران زخم بر پیکر، بسان رستم دستان،
که بگذشته است از هفت خوانِ بدمستان،
به چاهِ حیله ی شغاد می خواهند.
کنون بازآی!
که جان، بی قرار است، غم، افزون از شمار است، دل، اندر انتظار است.
باز آی!
ای آرزوی یگانه ی من!
دیرینه ی من!
جاودانه ی ما!
✍ #کرم_اله_امیری
┏━━━🔥━━━┓
@k_a_yass
┗━━━🍂━━━┛
🇯🇴🇮🇳👇
🍇 @KANDOOLEH
"درسوگ یکصدمین سال درگذشت جوانمرگ
#پیرولئ_سلطان پاییزسال ۱۲۹۸خورشیدئ
#پیریافته سخت گریست
چشمه سارانِ #کندوله خشكيد،
كوه #زران درهم پیچید،
سنگ ها سنگین شد،
درّه هائ سرسبز #بانیان و #عثماندره
در عمقِ تنگِ خویش، دزدانه فرو رفتند .
ابرها جنبيدند، آسمان ترکید، گوئی،چشمه چشمان #خورشید_خاور، در نگاهی خشکید.
قارچ ها روئید، خزان شد، برگ ریزان شد، و آوای هَزارانِ #دشت_دشتان
،محو شد در زوزه ی وحشت زای جلادان. .
#زمین همه پُشته گشت از کِشته های سبز، و #کندوله، در زندگی، مرگِ جوان رشیدش را به چشمِ خویش دید!
آه ائ #پیرولئ_سلطان
آشنای ديرينه ی ما،
وقتی تو رفتی، بوی نان گم شد در سراشيبِ این دهکده دوردست، و کودکِ روستایی، به بهانه ی نان، چون هنوز و همیشه، گريان ماند، و کشتزارهائ پر حاصلِ #پشت_پریافته و #دشت_بوزاخ ، در آرزوی تخم و شیار، حسرت بدل ماند، و خفيگاه ماران شد.
دهقانِ هزاران ساله ی روستائ من، بسان آهوی افتاده در دامان صیادان، ترسان و هراسان، خیره شد بر آسمان، در انتظار مبهم موعود دوباره تو
در هياهوی مسموم نامردان و در تصادمِ بی وقفه ی آهن و دود، داغ ماگرم ترشدو نانمان غارت.
جاودانه ی من!
وقتی تو رفتی، جاهلان، بر جهلِ خویش بالیدند، ناکسان، مستانه خنديدند، عالمان، در علم خویش، چون خری در گل، ماندند. اما عاشقانت، آه ..
آنان که جامِ عشق را لاجرعه نوشيدند، آنان که در راهت، مردانه کوشیدند، آنان که چون پروانه ای در گِرد شمع ات، بی باك شوريدند، جوشنِ خونین رزم ات را، جانانه پوشیدند. چونان تك چشمه ی جوشانِ تاریخ، بی ذرّه ای تردید، جوشيدند، بسانِ حیدرِ میدان، بسان خسرو مردان، خروشیدند.
ای! آرزوی یگانه ی شب های تار #کندوله!
ای! خورشیدِ بی غبار #پریان
ای دریای بی کنار #شریف_آباد!
باز آی، که زمزمه ی شبانه ی مادران، بر گاهواره ی کودکان، سوزناك تر شده است.
باز آی!
که چمنزاران سبزِ کرانه #بانیان، اسیر دستانِ غارتگر بادهای صرصر است.
باز آی!
و در قلب های شیار خورده مان، بذرِ سبزِ حيات را بنشان
باز ای!
که پروانه های رنگارنگِ بهارِ زندگی، در زمستانِ هجران یخ بستند.
تندیس های يخين، از سردابه های متعفن قد افراشتند.
نام مان را ننگ می خواهند، قلب مان را تنگ می خواهند، زنده ها را مرده می خواهند، مرده ها را شلاق خورده می خواهند.
ای! ... مُروای شبانه ی مادران نثارت باد!
باز آی!
که فریادِ تره به نان نرسیده ها را، چه کس، جز تو، پاسخ گوست؟
باز آی!
که ما درمانده ایم.
در سوگِ كدامين یار بگرييم؟
در هجرِ کدامین عاشق بردار، بناليم؟
در کدامین راغ؟
در کدامین باغ بخوانیم؟
ناکسانِ سرمست از باده ی فتح، ابلهانه می پندارند که جاویدند.
کنون، با دوصد خدعه و نیرنگ، زما انكار می خواهند، ز من بسیار می خواهند.
مرا بیمار می خواهند، ترا بی یار می خواهند،
مرا رنجور، مرا بی عار، مرا با هزاران آرزو،
آه بی هيچ گفتگو،
بر "دار" می خواهند.
ترا مهجور، ترا بی شور، تراهمچنان در گور می خواهند.
ترا با صد هزاران زخم بر پیکر، بسان رستم دستان،
که بگذشته است از هفت خوانِ بدمستان،
به چاهِ حیله ی شغاد می خواهند.
کنون بازآی!
که جان، بی قرار است، غم، افزون از شمار است، دل، اندر انتظار است.
باز آی!
ای آرزوی یگانه ی من!
دیرینه ی من!
جاودانه ی ما!
✍ #کرم_اله_امیری
┏━━━🔥━━━┓
@k_a_yass
┗━━━🍂━━━┛
🇯🇴🇮🇳👇
🍇 @KANDOOLEH
"رنج نامه ئ هجران"
"درسوگ یکصدودومین سال درگذشت جوانمرگ
#پیرولئ_سلطان پاییزسال ۱۲۹۸خورشیدئ
#پیریافته سخت گریست
چشمه سارانِ #کندوله خشكيد،
كوه #زران درهم پیچید،
سنگ ها سنگین شد،
درّه هائ سرسبز #بانیان و #عثماندره
در عمقِ تنگِ خویش، دزدانه فرو رفتند .
ابرها جنبيدند، آسمان ترکید، گوئی،چشمه چشمان #خورشید_خاور، در نگاهی خشکید.
قارچ ها روئید، خزان شد، برگ ریزان شد، و آوای هَزارانِ #دشت_دشتان
،محو شد در زوزه ی وحشت زای جلادان. .
#زمین همه پُشته گشت از کِشته های سبز، و #کندوله، در زندگی، مرگِ جوان رشیدش را به چشمِ خویش دید!
آه ائ #پیرولئ_سلطان
آشنای ديرينه ی ما،
وقتی تو رفتی، بوی نان گم شد در سراشيبِ این دهکده دوردست، و کودکِ روستایی، به بهانه ی نان، چون هنوز و همیشه، گريان ماند، و کشتزارهائ پر حاصلِ #پشت_پریافته و #دشت_بوزاخ ، در آرزوی تخم و شیار، حسرت بدل ماند، و خفيگاه ماران شد.
دهقانِ هزاران ساله ی روستائ من، بسان آهوی افتاده در دامان صیادان، ترسان و هراسان، خیره شد بر آسمان، در انتظار مبهم موعود دوباره تو
در هياهوی مسموم نامردان و در تصادمِ بی وقفه ی آهن و دود، داغ ماگرم ترشدو نانمان غارت.
جاودانه ی من!
وقتی تو رفتی، جاهلان، بر جهلِ خویش بالیدند، ناکسان، مستانه خنديدند، عالمان، در علم خویش، چون خری در گل، ماندند. اما عاشقانت، آه ..
آنان که جامِ عشق را لاجرعه نوشيدند، آنان که در راهت، مردانه کوشیدند، آنان که چون پروانه ای در گِرد شمع ات، بی باك شوريدند، جوشنِ خونین رزم ات را، جانانه پوشیدند. چونان تك چشمه ی جوشانِ تاریخ، بی ذرّه ای تردید، جوشيدند، بسانِ حیدرِ میدان، بسان خسرو مردان، خروشیدند.
ای! آرزوی یگانه ی شب های تار #کندوله!
ای! خورشیدِ بی غبار #پریان
ای دریای بی کنار #شریف_آباد!
باز آی، که زمزمه ی شبانه ی مادران، بر گاهواره ی کودکان، سوزناك تر شده است.
باز آی!
که چمنزاران سبزِ کرانه #بانیان، اسیر دستانِ غارتگر بادهای صرصر است.
باز آی!
و در قلب های شیار خورده مان، بذرِ سبزِ حيات را بنشان
باز ای!
که پروانه های رنگارنگِ بهارِ زندگی، در زمستانِ هجران یخ بستند.
تندیس های يخين، از سردابه های متعفن قد افراشتند.
نام مان را ننگ می خواهند، قلب مان را تنگ می خواهند، زنده ها را مرده می خواهند، مرده ها را شلاق خورده می خواهند.
ای! ... مُروای شبانه ی مادران نثارت باد!
باز آی!
که فریادِ تره به نان نرسیده ها را، چه کس، جز تو، پاسخ گوست؟
باز آی!
که ما درمانده ایم.
در سوگِ كدامين یار بگرييم؟
در هجرِ کدامین عاشق بردار، بناليم؟
در کدامین راغ؟
در کدامین باغ بخوانیم؟
ناکسانِ سرمست از باده ی فتح، ابلهانه می پندارند که جاویدند.
کنون، با دوصد خدعه و نیرنگ، زما انكار می خواهند، ز من بسیار می خواهند.
مرا بیمار می خواهند، ترا بی یار می خواهند،
مرا رنجور، مرا بی عار، مرا با هزاران آرزو،
آه بی هيچ گفتگو،
بر "دار" می خواهند.
ترا مهجور، ترا بی شور، تراهمچنان در گور می خواهند.
ترا با صد هزاران زخم بر پیکر، بسان رستم دستان،
که بگذشته است از هفت خوانِ بدمستان،
به چاهِ حیله ی شغاد می خواهند.
کنون بازآی!
که جان، بی قرار است، غم، افزون از شمار است، دل، اندر انتظار است.
باز آی!
ای آرزوی یگانه ی من!
دیرینه ی من!
جاودانه ی ما!
✍ #کرم_اله_امیری
┏━━━🔥━━━┓
@k_a_yass
┗━━━🍂━━━┛
#کانال‌کندوله🇯🇴🇮🇳👇
https://t.me/joinchat/bMiMQnBqOTxjY2U0
#گروەکندوله🇯🇴🇮🇳👇
https://t.me/joinchat/UvMgeWLUWdZsSxtZ
"درسوگ یکصدودومین سال درگذشت جوانمرگ
#پیرولئ_سلطان پاییزسال ۱۲۹۸خورشیدئ
#پیریافته سخت گریست
چشمه سارانِ #کندوله خشكيد،
كوه #زران درهم پیچید،
سنگ ها سنگین شد،
درّه هائ سرسبز #بانیان و #عثماندره
در عمقِ تنگِ خویش، دزدانه فرو رفتند .
ابرها جنبيدند، آسمان ترکید، گوئی،چشمه چشمان #خورشید_خاور، در نگاهی خشکید.
قارچ ها روئید، خزان شد، برگ ریزان شد، و آوای هَزارانِ #دشت_دشتان
،محو شد در زوزه ی وحشت زای جلادان. .
#زمین همه پُشته گشت از کِشته های سبز، و #کندوله، در زندگی، مرگِ جوان رشیدش را به چشمِ خویش دید!
آه ائ #پیرولئ_سلطان
آشنای ديرينه ی ما،
وقتی تو رفتی، بوی نان گم شد در سراشيبِ این دهکده دوردست، و کودکِ روستایی، به بهانه ی نان، چون هنوز و همیشه، گريان ماند، و کشتزارهائ پر حاصلِ #پشت_پریافته و #دشت_بوزاخ ، در آرزوی تخم و شیار، حسرت بدل ماند، و خفيگاه ماران شد.
دهقانِ هزاران ساله ی روستائ من، بسان آهوی افتاده در دامان صیادان، ترسان و هراسان، خیره شد بر آسمان، در انتظار مبهم موعود دوباره تو
در هياهوی مسموم نامردان و در تصادمِ بی وقفه ی آهن و دود، داغ ماگرم ترشدو نانمان غارت.
جاودانه ی من!
وقتی تو رفتی، جاهلان، بر جهلِ خویش بالیدند، ناکسان، مستانه خنديدند، عالمان، در علم خویش، چون خری در گل، ماندند. اما عاشقانت، آه ..
آنان که جامِ عشق را لاجرعه نوشيدند، آنان که در راهت، مردانه کوشیدند، آنان که چون پروانه ای در گِرد شمع ات، بی باك شوريدند، جوشنِ خونین رزم ات را، جانانه پوشیدند. چونان تك چشمه ی جوشانِ تاریخ، بی ذرّه ای تردید، جوشيدند، بسانِ حیدرِ میدان، بسان خسرو مردان، خروشیدند.
ای! آرزوی یگانه ی شب های تار #کندوله!
ای! خورشیدِ بی غبار #پریان
ای دریای بی کنار #شریف_آباد!
باز آی، که زمزمه ی شبانه ی مادران، بر گاهواره ی کودکان، سوزناك تر شده است.
باز آی!
که چمنزاران سبزِ کرانه #بانیان، اسیر دستانِ غارتگر بادهای صرصر است.
باز آی!
و در قلب های شیار خورده مان، بذرِ سبزِ حيات را بنشان
باز ای!
که پروانه های رنگارنگِ بهارِ زندگی، در زمستانِ هجران یخ بستند.
تندیس های يخين، از سردابه های متعفن قد افراشتند.
نام مان را ننگ می خواهند، قلب مان را تنگ می خواهند، زنده ها را مرده می خواهند، مرده ها را شلاق خورده می خواهند.
ای! ... مُروای شبانه ی مادران نثارت باد!
باز آی!
که فریادِ تره به نان نرسیده ها را، چه کس، جز تو، پاسخ گوست؟
باز آی!
که ما درمانده ایم.
در سوگِ كدامين یار بگرييم؟
در هجرِ کدامین عاشق بردار، بناليم؟
در کدامین راغ؟
در کدامین باغ بخوانیم؟
ناکسانِ سرمست از باده ی فتح، ابلهانه می پندارند که جاویدند.
کنون، با دوصد خدعه و نیرنگ، زما انكار می خواهند، ز من بسیار می خواهند.
مرا بیمار می خواهند، ترا بی یار می خواهند،
مرا رنجور، مرا بی عار، مرا با هزاران آرزو،
آه بی هيچ گفتگو،
بر "دار" می خواهند.
ترا مهجور، ترا بی شور، تراهمچنان در گور می خواهند.
ترا با صد هزاران زخم بر پیکر، بسان رستم دستان،
که بگذشته است از هفت خوانِ بدمستان،
به چاهِ حیله ی شغاد می خواهند.
کنون بازآی!
که جان، بی قرار است، غم، افزون از شمار است، دل، اندر انتظار است.
باز آی!
ای آرزوی یگانه ی من!
دیرینه ی من!
جاودانه ی ما!
✍ #کرم_اله_امیری
┏━━━🔥━━━┓
@k_a_yass
┗━━━🍂━━━┛
#کانال‌کندوله🇯🇴🇮🇳👇
https://t.me/joinchat/bMiMQnBqOTxjY2U0
#گروەکندوله🇯🇴🇮🇳👇
https://t.me/joinchat/UvMgeWLUWdZsSxtZ
🍃
🌸🍃
🌴🌻《کنوله کهن سال》🌻🌴
🌷باخان کنوله .......گردکهن ساله ن
💚میوه ش مرغوب و ئاوش زلاله ن
🌷هرجه ئاو روژه.....دونیابئ ایجاد
💚وش بئ پریان و..باخ شریف ئاباد
🌷دره ئ بانیان..........زیباو رنگارنگ
❤️شکوه زران...نقش کردن وه سنگ
🌷ئاتشگائ نوربخش....جواهیردانه
💚وه عهدشاهان............دارونیشانه
🌷پیرافته نازار......چون کعبه یاران
💚جاگه ئ اعتکاف.شه وزنده داران
🌷پریان بی پروا....ئاشوب انگیزه ن
💚شائ شمشادقامت.قیامت خیزه ن
🌷جه دره وزمان.......تاتونه سویران
💚دشت شقایق...دل کرده ن حیران
🌷هانافرئاوش..........صاف و گواران
💚سینه سنگ سخت...قنات شکاوان
🌷ویم وسته ن نَسای.باخان نیرومر
💚بلکه م ساکن بو....دله ئ داخ پرور
🌷بره دیاتم...........لوء لوء مرجانه ن
💚باخش قدمگائ.....پای محبوبانه ن
🌷کنوله.کرملابسته ئ مهر و وفاته ن
💚ئرچیش که دایم..کشته ی جفاته ن
✍کرم اله امیری(ک الف یاس)👌🌴👌
مورخه۱۳۹۷/۱۱/۲۴چهارشنبه👏💙👏
✅کندوله جان
اگر هرگز در آغوش #بانیانت نبودم
هرگز درچمنزاران #پشت_پریافته
نرقصیده بودم
هرگز عطرگلهای واژگون #دشت_دشتانت
را نفس نکشیده بودم
شاید می‌شد که فراموشت کنم
اگر هرگز دست #پیریافته
را نگرفته بودم
این همه نزدیک #امامزاده_ابراهیم
نبودم
هرگز این همه نخواسته بودم
شاید می‌شد که فرموشت کنم
اگر این همه مشتاق نبودم
که بدانم شب‌ها #پریانت چقدرزیبامی شود
یاوقتی تاکستانهایت ازخواب زمستانی
بیدار که می‌شوندبه آنها چه می‌گویی
که چنین مستانه بارورمی شوند
وآیاشکوفه های درختان گیلاست
به عشق تو
از ته دل می‌خندند یا نه.......
اگر این جادو
این پریشانی
این آرزو
می‌شد که متوقف شود
اگر می‌شد بپرسم این سوال را
که دارم برای پرسیدنش جان می‌دهم
اگر می‌شد
که خوابت را نبینم
شاید شایدمی‌شد که فراموشت کنم
ک الف یاس
#کانال‌کندوله🇯🇴🇮🇳👇
https://t.me/joinchat/bMiMQnBqOTxjY2U0
🌸🍃
🌴🌻《کنوله کهن سال》🌻🌴
🌷باخان کنوله .......گردکهن ساله ن
💚میوه ش مرغوب و ئاوش زلاله ن
🌷هرجه ئاو روژه.....دونیابئ ایجاد
💚وش بئ پریان و..باخ شریف ئاباد
🌷دره ئ بانیان..........زیباو رنگارنگ
❤️شکوه زران...نقش کردن وه سنگ
🌷ئاتشگائ نوربخش....جواهیردانه
💚وه عهدشاهان............دارونیشانه
🌷پیرافته نازار......چون کعبه یاران
💚جاگه ئ اعتکاف.شه وزنده داران
🌷پریان بی پروا....ئاشوب انگیزه ن
💚شائ شمشادقامت.قیامت خیزه ن
🌷جه دره وزمان.......تاتونه سویران
💚دشت شقایق...دل کرده ن حیران
🌷هانافرئاوش..........صاف و گواران
💚سینه سنگ سخت...قنات شکاوان
🌷ویم وسته ن نَسای.باخان نیرومر
💚بلکه م ساکن بو....دله ئ داخ پرور
🌷بره دیاتم...........لوء لوء مرجانه ن
💚باخش قدمگائ.....پای محبوبانه ن
🌷کنوله.کرملابسته ئ مهر و وفاته ن
💚ئرچیش که دایم..کشته ی جفاته ن
✍کرم اله امیری(ک الف یاس)👌🌴👌
مورخه۱۳۹۷/۱۱/۲۴چهارشنبه👏💙👏
✅کندوله جان
اگر هرگز در آغوش #بانیانت نبودم
هرگز درچمنزاران #پشت_پریافته
نرقصیده بودم
هرگز عطرگلهای واژگون #دشت_دشتانت
را نفس نکشیده بودم
شاید می‌شد که فراموشت کنم
اگر هرگز دست #پیریافته
را نگرفته بودم
این همه نزدیک #امامزاده_ابراهیم
نبودم
هرگز این همه نخواسته بودم
شاید می‌شد که فرموشت کنم
اگر این همه مشتاق نبودم
که بدانم شب‌ها #پریانت چقدرزیبامی شود
یاوقتی تاکستانهایت ازخواب زمستانی
بیدار که می‌شوندبه آنها چه می‌گویی
که چنین مستانه بارورمی شوند
وآیاشکوفه های درختان گیلاست
به عشق تو
از ته دل می‌خندند یا نه.......
اگر این جادو
این پریشانی
این آرزو
می‌شد که متوقف شود
اگر می‌شد بپرسم این سوال را
که دارم برای پرسیدنش جان می‌دهم
اگر می‌شد
که خوابت را نبینم
شاید شایدمی‌شد که فراموشت کنم
ک الف یاس
#کانال‌کندوله🇯🇴🇮🇳👇
https://t.me/joinchat/bMiMQnBqOTxjY2U0
Telegram
كندوله
دیار شاعر حماسه سرا میرزا الماس خان کندوله ای
🔺️زیباترین روستای گردشگری کرمانشاه 🍇
🔻کانال دهستان تاریخی کندوله🌹
مدیر 👇
@SAEEDAMIRI1970
ادمین تبلیغات و تبادل👇
@Amir73813
🔺️زیباترین روستای گردشگری کرمانشاه 🍇
🔻کانال دهستان تاریخی کندوله🌹
مدیر 👇
@SAEEDAMIRI1970
ادمین تبلیغات و تبادل👇
@Amir73813
🍃
🌸🍃
🌴🌻《کنوله کهن سال》🌻🌴
🌷باخان کنوله .......گردکهن ساله ن
💚میوه ش مرغوب و ئاوش زلاله ن
🌷هرجه ئاو روژه.....دونیابئ ایجاد
💚وش بئ پریان و..باخ شریف ئاباد
🌷دره ئ بانیان..........زیباو رنگارنگ
❤️شکوه زران...نقش کردن وه سنگ
🌷ئاتشگائ نوربخش....جواهیردانه
💚وه عهدشاهان............دارونیشانه
🌷پیرافته نازار......چون کعبه یاران
💚جاگه ئ اعتکاف.شه وزنده داران
🌷پریان بی پروا....ئاشوب انگیزه ن
💚شائ شمشادقامت.قیامت خیزه ن
🌷جه دره وزمان.......تاتونه سویران
💚دشت شقایق...دل کرده ن حیران
🌷هانافرئاوش..........صاف و گواران
💚سینه سنگ سخت...قنات شکاوان
🌷ویم وسته ن نَسای.باخان نیرومر
💚بلکه م ساکن بو....دله ئ داخ پرور
🌷بره دیاتم...........لوء لوء مرجانه ن
💚باخش قدمگائ.....پای محبوبانه ن
🌷کنوله.کرملابسته ئ مهر و وفاته ن
💚ئرچیش که دایم..کشته ی جفاته ن
✍کرم اله امیری(ک الف یاس)👌🌴👌
🌺کندوله جان🌺
اگر هرگز در آغوش #بانیانت نبودم
هرگز درچمنزاران #پشت_پریافته
نرقصیده بودم
هرگز عطرگلهای واژگون #دشت_دشتانت
را نفس نکشیده بودم
شاید می‌شد که فراموشت کنم
اگر هرگز دست #پیریافته
را نگرفته بودم
این همه نزدیک #امامزاده_ابراهیم
نبودم
هرگز این همه نخواسته بودم
شاید می‌شد که فرموشت کنم
اگر این همه مشتاق نبودم
که بدانم شب‌ها #پریانت چقدرزیبامی شود
یاوقتی تاکستانهایت ازخواب زمستانی
بیدار که می‌شوندبه آنها چه می‌گویی
که چنین مستانه بارورمی شوند
وآیاشکوفه های درختان گیلاست
به عشق تو
از ته دل می‌خندند یا نه.......
اگر این جادو
این پریشانی
این آرزو
می‌شد که متوقف شود
اگر می‌شد بپرسم این سوال را
که دارم برای پرسیدنش جان می‌دهم
اگر می‌شد
که خوابت را نبینم
شاید شایدمی‌شد که فراموشت کنم
✍کرم اله امیری ک الف یاس
#کانال‌کندوله🇯🇴🇮🇳👇
https://t.me/joinchat/bMiMQnBqOTxjY2U0
🌸🍃
🌴🌻《کنوله کهن سال》🌻🌴
🌷باخان کنوله .......گردکهن ساله ن
💚میوه ش مرغوب و ئاوش زلاله ن
🌷هرجه ئاو روژه.....دونیابئ ایجاد
💚وش بئ پریان و..باخ شریف ئاباد
🌷دره ئ بانیان..........زیباو رنگارنگ
❤️شکوه زران...نقش کردن وه سنگ
🌷ئاتشگائ نوربخش....جواهیردانه
💚وه عهدشاهان............دارونیشانه
🌷پیرافته نازار......چون کعبه یاران
💚جاگه ئ اعتکاف.شه وزنده داران
🌷پریان بی پروا....ئاشوب انگیزه ن
💚شائ شمشادقامت.قیامت خیزه ن
🌷جه دره وزمان.......تاتونه سویران
💚دشت شقایق...دل کرده ن حیران
🌷هانافرئاوش..........صاف و گواران
💚سینه سنگ سخت...قنات شکاوان
🌷ویم وسته ن نَسای.باخان نیرومر
💚بلکه م ساکن بو....دله ئ داخ پرور
🌷بره دیاتم...........لوء لوء مرجانه ن
💚باخش قدمگائ.....پای محبوبانه ن
🌷کنوله.کرملابسته ئ مهر و وفاته ن
💚ئرچیش که دایم..کشته ی جفاته ن
✍کرم اله امیری(ک الف یاس)👌🌴👌
🌺کندوله جان🌺
اگر هرگز در آغوش #بانیانت نبودم
هرگز درچمنزاران #پشت_پریافته
نرقصیده بودم
هرگز عطرگلهای واژگون #دشت_دشتانت
را نفس نکشیده بودم
شاید می‌شد که فراموشت کنم
اگر هرگز دست #پیریافته
را نگرفته بودم
این همه نزدیک #امامزاده_ابراهیم
نبودم
هرگز این همه نخواسته بودم
شاید می‌شد که فرموشت کنم
اگر این همه مشتاق نبودم
که بدانم شب‌ها #پریانت چقدرزیبامی شود
یاوقتی تاکستانهایت ازخواب زمستانی
بیدار که می‌شوندبه آنها چه می‌گویی
که چنین مستانه بارورمی شوند
وآیاشکوفه های درختان گیلاست
به عشق تو
از ته دل می‌خندند یا نه.......
اگر این جادو
این پریشانی
این آرزو
می‌شد که متوقف شود
اگر می‌شد بپرسم این سوال را
که دارم برای پرسیدنش جان می‌دهم
اگر می‌شد
که خوابت را نبینم
شاید شایدمی‌شد که فراموشت کنم
✍کرم اله امیری ک الف یاس
#کانال‌کندوله🇯🇴🇮🇳👇
https://t.me/joinchat/bMiMQnBqOTxjY2U0