«دست‌های برسون»
دست‌ها زبان بدن‌اند ... که اما دروغ نمی‌گویند!
فیلم #دیدنی از سکانس‌های گوناگون «دست‌ها» در فیلم‌های کارگردان مشهور فرانسوی #سینما «روبر بِرسون»
🖐🏼
#حالات_تن
در «جریان» باشید.
@Jaryaann

▪️ نوشته‌ای برای دست‌ها

فرقی ندارد فیلم «دست‌های برسون» را چند بار ببینم. انگار هر دفعه باید شوکه شوم و از استرس و اضطراب انگشت‌هایم را در هم گره کنم و دندانهایم را به هم فشار دهم، مقاله‌ای (video essay) که «روبرت برسون» نه با کلمات، که با تصاویر و موسیقی نوشته است. این فیلم ترکیبی است از حس، تجربه، بدنیت یا بهتر است بگویم عاطفیت و خاطره. همه آنچه دراین فیلم است خاطره بدن‌مند شده (embodied memory) است. برخی از متفکرین وجه افتراق انسان با سایر حیوانات را دست می دانند. دستان انسان قادر به ساختن ابزار بوده‌اند واین ابزارسازی منجر به رشد مغز و تحول انسان شده است. اما آنچه دست را برای من، و شاید برای برسون، جذاب می‌کند کارکرد ابزارسازی آن، یعنی کارکردی که منجر به تسلط انسان بر طبیعت و رشد هوش ابزاری می‌شود نیست. دست‌ها، عام‌ترین و خاص‌ترین حس‌گاه بشری‌اند. عام‌ترین تماس بدنی ما با آدم‌ها یا اشیا با دست است. با دست به بیگانه سلام می‌کنیم. یعنی به طرف مقابل احساس امنیت و صلح و سلامتی را منتقل می‌کنیم. و در عین حال، دست‌ها، خاص‌ترین احساسات را جابجا می‌کنند. هر دست هزار معنا دارد. معانی‌ای که هر آدم بی‌سواد و حتی کم‌عقلی آنها را می‌فهمد. دست مادر، پدر، معشوق، دوست، همکار و ... هر کدام مود و حال هوای خودش را دارد. و هر یک از این دست‌ها، در هر لحظه پیامی مجزا دارند که حال و هوای درونی آدمها را به هم منتقل می‌کنند. سرما و گرمیِ رابطه، ناراحتی یا خوشحالی، میزان تعلق و استحکام دوستی، مقدار و چگونگی زمانی که می‌توانیم با هم سپری کنیم، خشم یا نفرت، غرور یا پشیمانی، عشق بی‌حد و حصری که به زبان نمی‌توان آورد، فرار، ترس، انس ... همه اینها را می‌توان از دست‌های آدمها حدس زد. همچنین چگونگیِ دست دادن، اینکه چقدر دست را دراز کنیم، چه کسی دستش را دراز کند، چقدر دست را فشار دهیم، از کجای دست بگیریم، چه مدت دست را نگه داریم... مهم است.

دست‌ها مرز بدنی فرد را در می‌نوردند. وارد حریم بدنی طرف مقابل می‌شوند. بدن ما را به بدن دیگری پیوند می‌دهند. دست‌ها خاطرات را ذخیره می‌کنند. بعد از هر دست دادنی، یک بازاندیشی (reflection) اتفاق می‌افتد. دست از دستی که در دست دارد دریافتی دارد که این دریافت در قالب آن آگاهی و تجربه ذخیره شده تجزیه و تحلیل می‌شود. بدین ترتیب هر دست دادن تبادل هزاران تجربه حسی، عاطفی و بدنی ست. دست دادن تقسیم «بود» هاست. بودهای لحظه‌ای یا دايمی. هر دست دادنی ذهن را به چالش می‌کشد. فردیت را به خطر می‌اندازد. برای همین است که عموما ما کلیشه‌هایی مشخص و اجتماعی شده برای دست دادن داریم. کلیشه‌هایی که حس‌ها در آنها زندانی‌اند. دست‌ها تعاریف مشخص و از قبل تعیین شده و متصلبی دارند. زیاده از حد نگه داشتن یک دست، می‌تواند بدترین احساسات و افکار را در طرف مقابل به وجود آورد. همانطور که گاهی می‌تواند هزار گره‌ای را که با عقل گشودنی نیست، با یک دست دادن گشود. یادم است وقتی بچه بودیم و می‌خواستیم دو نفر را که با هم قهراند آشتی دهیم، به زور مجبور می‌کردیم که به هم دست بدهند. تا دست‌شان به دست هم می‌رسید انگار همه چیز تمام شده بود. همه تحلیل‌های عقلی و دلایلی که برای ناراحتی وجود داشت از بین می‌رفت. همچنین بد دست دادن، عامل بسیاری از همین قهرها بود. و چه بسا دست‌هایی که دیگر در این جهان نیستند، یا در جهان ما نیستند، و اثر، گرما یا سرمایشان هنوز و همیشگی‌ست. خلاصه که دست‌ها موجوداتی مرموزی هستند.

✍️ مرتضی کریمی
#جستار #حالات_تن #بدن
در «جريان» باشيد.
@Jaryaann

🔹مجموعه عکس‌های «محذوف»
کاری از هنرمند آمریکایی «اریک پیکرسگیل»

🔸او تصاویر و پرتره‌هایی گرفته است از #زندگی_روزمره، حالات بدن و روابط «ما» با یکدیگر و البته بدون حضور تلفن‌های همراه و رایانک‌ها (تبلت‌ها)

حاصل کار، دیدنی و البته غریب است. انسان‌هایی بی‌توجه به آن‌چه که در اطراف‌شان وجود دارد و مسخ در چیزی که وجود ندارد! انسان‌هایی جادو شده؛ بشر در جهان امروز!

🔹اریک می‌گوید تلفن‌های هوشمند، فردی در دورترین نقطه کره خاکی را به ما متصل می‌کنند چنان‌که گویی روی مبل کنار ما نشسته است و البته ما را از انسانی که روی مبل کنار ما نشسته است آن‌قدر دور می‌کنند که گویی در دورترین نقطه کره زمین قرار دارد.

🔸مشاهده مجموعه کامل تصاویر

حضور اریک در #سخنرانی_تد که حاصل آن یکی از تصاویر همین مجموعه است:
https://www.youtube.com/watch?v=CakLREqlGP0
منبع اولیه

#دیجیتال_فرهنگی #وضعیت #عکس #حالات_تن
در «جریان» باشید.
@Jaryaann

🔺«دست‌درازی» به معنای تعرض و تجاوز به حریم دیگران است اما گاهی دست‌ها دراز می‌شوند برای یاری و گرفتن دست کسی که افتاده یا نیاز به کمک دارد

و گاهی هم «یک دست» چنان به مهر دراز می‌شود که این‌بار صدا دارد؛ صدایی که مرهمی‌ست برای خیل خستگان دویده؛ دستی، برافراشته چون بیرق دوستی و مهربانی در دوران پیشاکرونایی.

ما با دستان‌مان در زندگی چه می‌کنیم؟

#حالخوبی #مهربان_باشیم #باحال_باشیم #حالات_تن
منبع
در «جریان» باشید.
@Jaryaann

🔺«پدر بودن» یک نسبت زیست‌شناختی است اما «پدری کردن» یک رابطه انسانی است.

این جوان که پدر خود را به بیمارستان آورده بود از خستگی خوابش می‌برد و پدر پیر «پدری می‌کند.»

گاهی عشق را نه در چشم یا بر زبان که از جایگاه و کارکرد دست‌ها می‌توان یافت؛ عشق این پدر در آن لحظات این‌گونه بود.

#اخلاق_مراقبت #عشق #پدر #حالات_تن

عکاس: سید رضا حسینی | بیمارستان نور در شهریار
منبع عکس
در «جریان» باشید.
@Jaryaann