Kitob o‘qimaydigan odam 70 yilda 1 xil umrni boshidan o‘tkazadi. Har hafta 1ta kitob o‘qiydigan odam esa 1 yilda 54 xil hayotni yashab o‘tadi.
@JamoliddinSayriddinov
@JamoliddinSayriddinov
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
🎞 ️Al-Khawarizmi | Father of Mathematics and Computers
✅ Documentary Film
Muhammad ibn Musa al-Khwarizmi, one of the geniuses of the Abbasid state in mathematics, the founder of algebra, the founder of zero, the owner of the first foundations for solving mathematical equations that programmers benefited from in writing what is known as algorithms. To him the world owes its technological development which humanity enjoys now.
@english_films_for_learners 🇬🇧
@JamoliddinSayriddinov
✅ Documentary Film
Muhammad ibn Musa al-Khwarizmi, one of the geniuses of the Abbasid state in mathematics, the founder of algebra, the founder of zero, the owner of the first foundations for solving mathematical equations that programmers benefited from in writing what is known as algorithms. To him the world owes its technological development which humanity enjoys now.
@english_films_for_learners 🇬🇧
@JamoliddinSayriddinov
O‘zbekistonda qolish kerak nazarimda😁. Kalla qo‘ydizku brat demoqchi bo‘layotganlar shoshmanglar. Balki rostan ham kalla qo‘ygandirman lekin fikrimni bildirvolay😁.
Hozir o‘qiyotgan tibbiyot talabalarining 90%i chetga ketmoqchi va bu masala ancha oson bo‘lib qoldi. Nemis tili, USMLE va boshqa chetga ketish yo‘llari hammaga uje ma‘lum bo‘lib ulgurdi. Bunaqa vaziyatda kuchlilar kotta ehtimol bilan O‘zbekistonni tark etadi. Ordinaturada va Magistraturada konkurentsiya kamroq bo‘ladi. Kirish jarayonida emas balki ish jarayonida. Ya‘ni biroz kallang ishlasa hamma shifokor seni operatsiyaga obkiradi. Ish vaqtida ham tajriba orttirishinga imkoniyat ko‘proq bo‘ladi. "Aqllilar" tashqarida ekanini hisobga olsak klienting ko‘p shifokorga aylanasan. Bu tez fursatda moliyaviy ahvoling yaxshilanishiga olib keladi. Uyog‘iga xohlagan joyinga borib xohlaganingcha malaka oshir.
Bu meni farazim to‘g‘ri yoki noto‘g‘ri ekanini vaqt ko‘rsatadi.
@JamoliddinSayriddinov
Hozir o‘qiyotgan tibbiyot talabalarining 90%i chetga ketmoqchi va bu masala ancha oson bo‘lib qoldi. Nemis tili, USMLE va boshqa chetga ketish yo‘llari hammaga uje ma‘lum bo‘lib ulgurdi. Bunaqa vaziyatda kuchlilar kotta ehtimol bilan O‘zbekistonni tark etadi. Ordinaturada va Magistraturada konkurentsiya kamroq bo‘ladi. Kirish jarayonida emas balki ish jarayonida. Ya‘ni biroz kallang ishlasa hamma shifokor seni operatsiyaga obkiradi. Ish vaqtida ham tajriba orttirishinga imkoniyat ko‘proq bo‘ladi. "Aqllilar" tashqarida ekanini hisobga olsak klienting ko‘p shifokorga aylanasan. Bu tez fursatda moliyaviy ahvoling yaxshilanishiga olib keladi. Uyog‘iga xohlagan joyinga borib xohlaganingcha malaka oshir.
Bu meni farazim to‘g‘ri yoki noto‘g‘ri ekanini vaqt ko‘rsatadi.
@JamoliddinSayriddinov
Chet el kinolarini tushunmayman agar bolani ota-onasi sigaret chekkani uchun ursa politsiya kelib bolani olib qo‘yadi lekin maktabida o‘qiydigan zo‘ravon boshini unitazga tiqsa zo‘ravonga hech nima bo‘lmaydi.
@JamoliddinSayriddinov
@JamoliddinSayriddinov
"Sitsilyalik" tugadi. "Cho‘qintirgan ota"dan keyin zavqu shavq bilan boshlagan asarim edi. Kitob yaxshi roman lekin "Cho‘qintirgan ota"dan keyin oshni ketidan sovuq suv ichgandek bo‘ldim😁. "Sitsilyalik" sarguzashtlar haqida faqatgina hikoya qilingan asardek bo‘p qolgan. "Cho‘qintirgan ota" esa odamga hayotida as qotishi mumkin bo‘lgan muhim ma‘lumotlar bergan.
"Sitsilyalik"dan chiqargan eng muhim xulosam shuki hech kimga hech qachon butkul ishonish kerak emas.
P/s fikrlar subyektiv xulosa har kimning o‘zidan😂.
@JamoliddinSayriddinov
"Sitsilyalik"dan chiqargan eng muhim xulosam shuki hech kimga hech qachon butkul ishonish kerak emas.
P/s fikrlar subyektiv xulosa har kimning o‘zidan😂.
@JamoliddinSayriddinov
Чет элдаги аёллардан “севгини танлайсизми, пулними?” деган савол сўралса, деярли ҳаммаси пулни дебди. Биздаям шундай сўровномага қатнашган қизларнинг ярми пулни танлашини айтибди. Бир қарашда болларнинг масъулиятсизлигидан, пулини олиб қолмасанг ҳеч нарсасиз қоласан-да, дейишаётгандек. Аммо бир нарсага умуман эътибор қаратишмаяпти улар — нима, йигитларни пулини олибгина ушлаб қолишдан ёки пулидан фойдаланиб қолишдан бошқа ўзига бирор ишонадиган қиймати йўқми уларнинг? Агар қийматлари бўлса, уни фақат пул билангина ўлчайдиларми? Нархи борми яъни?
Аёл-қизлар моддият билан ўзларининг қадрини оширмоқчи бўлсалар, жуда адашишади. Ақлларга сиғмайдиган пул сўрасалар ҳам шу пулни қадрларига тенгладиларми, демак “арзонлашиб” қолаверадилар. Инсон (аёл) қиймати ҳеч қачон, ҳеч қандай пул билан ўлчанмайди.
@JamoliddinSayriddinov
Аёл-қизлар моддият билан ўзларининг қадрини оширмоқчи бўлсалар, жуда адашишади. Ақлларга сиғмайдиган пул сўрасалар ҳам шу пулни қадрларига тенгладиларми, демак “арзонлашиб” қолаверадилар. Инсон (аёл) қиймати ҳеч қачон, ҳеч қандай пул билан ўлчанмайди.
@JamoliddinSayriddinov
Ta‘limimizni qo‘limizdan olib qo‘ygan oningiz, biz xamirturushi yo‘q xamr kabi cho'kib qolamiz.
"Oq nilufarlar yurtida"
@JamoliddinSayriddinov
"Oq nilufarlar yurtida"
@JamoliddinSayriddinov
Birovga yaxshilik qila olish ham katta baxt. Ba‘zilar bu baxtni tushunmay o‘tib ketadi.
@JamoliddinSayriddinov
@JamoliddinSayriddinov
Qayisiki davlat yoki millat o‘z xalqini ta‘limdan to‘ssa o‘zini o‘zi halokatga maxkum etadi.
@JamoliddinSayriddinov
@JamoliddinSayriddinov
"Oq nilufarlar yurtida" asarini tugatdim. O‘zi 184 betlik kitobni 1.5 hafta o‘qidim. Kitob ajoyib, ba‘zi joylarini qayta qayta o‘qib tushunishga majbur qiladi. Bu kitob Finlandiyani qanday qilib qashshoq davlatdan dunyoni yetakchi davlatlaridan biriga aylangani haqida. Kitobni har bir odam yosh-u qari, dehqon-u amaldor o‘qishi kerak. Umrim davomida odamlar o‘qishi kerak deb hisoblaydigan kitoblarim ichiga kirdi. Bu natija bilan kitobni tabriklayman😄
@JamoliddinSayriddinov
@JamoliddinSayriddinov
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM
Biror universitetda professor bo'lishingiz, Nobel mukofotini ham olishingiz mumkin. Ammo mamlakatingiz kishilari qashshoqlik va qiyinchiliklar girdobida yashayotgan; dunyoda 300 ming bola ochlikdan o‘layotgan bo‘lsa, o‘sha Nobel mukofoti nimaga yaraydi?
Najmiddin Erbaqon "G‘oyam"
P/s 24 bet o‘qish jarayonida o‘ziga bog‘lab qo‘ydi.
@JamoliddinSayriddinov
Najmiddin Erbaqon "G‘oyam"
P/s 24 bet o‘qish jarayonida o‘ziga bog‘lab qo‘ydi.
@JamoliddinSayriddinov
* Муаллимлар кунида
1.
Бизга муаллимамиз Фотима опа энг аввал “О” ҳарфини ўргатди.
− “О” ҳарфларнинг энг соддаси, − деди Фотима опа. − Қолган ҳарфлар “О”нинг болалари”.
Унгача “таёқча” ва “илмак” чизишни ўрганган эдик. Кейин “О”га илмакни қўшдик, “а” бўлди. Кейин иккита “таёқча”нинг ўртасига битта “таёқча”ни кўндаланг чизсак, “н” ҳарфи пайдо бўлишини ўргандик.
Эртасига мен, етти ёшли болакайнинг ҳаётида энг қувончли воқеа содир бўлди. Ҳаётимизда илк бор ўрганган ҳарфларимиздан СЎЗ ёздик.
Бу “Она” деган сўз бўлди.
Ўша кунги ҳиссиётларимни ҳали-ҳали энтикиб эслайман. Уйга юриб эмас, югуриб эмас, учиб келгандим ўшанда.
Акаларимга дафтаримни кўрсатиб, улардан сўрадим:
− Ростдан ҳам мана шу ёзганимиз сўзми? “Она”ми?”
− Ҳа, “Она” деган сўзни ёзибсан, шунга шунча ҳовлиқаяпсанми? − деди Облоберди акам. − Ҳали миллионта сўз ёзасан.
Онамга дафтаримни кўрсатиб, яна бир марта ҳақиқатан сўз ёзганимни тасдиқлатиб олгим келди:
− Онажон, қаранг, мана шу ёзув нима?
Онам дафтаримга кўз югуртириб, деди:
− Ў-ҳў, икки бетни тўлдириб, “Она” деб ёзиб чиқибсан-ку, болам!
Демак ростдан ҳам сўз ёзибман-да!
Ростдан ҳам “Она” деб ёзибман-да!
Онамни қучоқлаб олдим.
− Онажон, ҳадемай сизнинг отингизни ҳам ёзаман!
“Қолган ҳарфлар “О”нинг болалари” экани рост экан, иккита “о”нинг ўртасига таёқча чизсам “ф” бўлди, иккита таёқчани бир-бирига мингаштириб чизсам, “т” бўлди, “о”нинг устига илмак чизсам, “б” бўлди. Ана шу ҳарфлардан онамнинг исми чиқди: “Офтоб”. Ўша куни дафтаримнинг икки бетини “Офтобхон”га тўлдириб, уйга чопдим.
Мен онамга берган ваъдамни бажардим.
Онам бунинг мукофотига янги кўйлак тикиб берди.
2.
Бешинчига ўтдик. Фотима опамиз “кичкина мактаб”да қолди. Биз “катта мактаб”га келдик. Бизларга “катта мактаб” ёқмади. Математикадан бошқа муаллим, она тилидан бошқа муаллим, расмдан алоҳида муаллим кирар экан. Ҳатто жисмония тарбиянинг ҳам ўқитувчиси алоҳида экан. Ҳаммасининг феъли ҳар хил. Ёзишга улгурдингми, улгурмадингми, ишлари йўқ. Ёза олмаётган нарсангни бу мактабда ҳеч ким қўлингдан ушлаб, ёзишни ўргатмас экан. Олдин яхши эди, ҳаммасини Фотима опа ўтарди. Эртаси куни синфдошларимиз билан келишиб, “катта мактаб”дан қочиб кетдик.
− Энди сизлар катта ёшли ўқувчилар бўлдиларинг, қаранглар, менинг ҳам энди бошқа ўқувчиларим бор, − деди Фотима опа бир синф кичкина болаларни кўрсатиб. − Энди шунга кўникинглар, катта синф ўқувчиларига ҳар бир фанни алоҳида ўқитувчи ўтади. Бундан кейин мактабдан қочиб келманглар, мени уятга қўясизлар. Юринглар, сизларни ўзим олиб бориб қўяман.
Фотима опа бизларни катта ўқитувчиларнинг қўлига топшириб кетди. Биз бир-икки кун онаси бегоналарга ташлаб кетган болаларга ўхшаб юрдик. Кейин синф раҳбаримиз Нурия опа Фотима опанинг ўрнини босди. Биз ҳамма “дардимиз”ни Нурия опага айтадиган бўлдик.
3.
Еттинчида ўқиётганимизда Зиёдулла одамнинг ишониши қийин бўлган бир гапни топиб келди:
− Муаллимлар ҳам овқат ер экан!
Ҳаммамиз тошдек қотиб қолдик!
− Наҳотки?
− Йўғ-е?
− Ол-а! Роса олиб қочасан-а?
− Ўлай агар! − қасам ичди Зиёдулла. − Султонов муаллим кеча бизникига борди. Яшириниб олдим. Отам билан гаплашиб турувди, онам шўрва сўзди. Султонов муаллим отам билан бирга бир коса шўрва ичди. Ўлай агар ичди!
Бизлар анграйиб қолдик. Ишонайлик десак, Султонов катта муаллим, ишонмайлик десак, Зиёдулла қасам ичиб турибди. Биргина Майсара бу ҳолга ҳайрон бўлмади.
− Нимага ажабланасизлар, Фотима муаллимамиз ҳам овқат ерди, мен биламан-ку?
Ҳа, Майсара билади, у Фотима опамизнинг синглиси эди.
Ўша куни бир ҳақиқатни англадик: муаллимлар ҳам овқат ер экан!
4.
Ўқитувчиларимизни қаттиқ ҳурмат қилар эдик. Тўра муаллим, Ҳабиб муаллим, Нодирова, Бахриддинов каби муаллимларимизни билими зўрлиги учун, Мелиев муаллим, Доно муаллим, Салимова муаллима, Гулсара муаллималарни худди отамиз ёки онамиздек бизга ғамхўр бўлганликлари учун севардик. Нурия опамиз эса бизга опамиздек меҳрибон, дўстимиздек сирдош эди. У кишининг ўрнига бошқа синф раҳбари қўямиз, дейишганида “Ўқиш ташлаш” қилганмиз. Бу ўша замонда оламшумул воқеа бўлган, аммо Нурия опамизни шундан кейин раҳбарликда қолдиришган.
1.
Бизга муаллимамиз Фотима опа энг аввал “О” ҳарфини ўргатди.
− “О” ҳарфларнинг энг соддаси, − деди Фотима опа. − Қолган ҳарфлар “О”нинг болалари”.
Унгача “таёқча” ва “илмак” чизишни ўрганган эдик. Кейин “О”га илмакни қўшдик, “а” бўлди. Кейин иккита “таёқча”нинг ўртасига битта “таёқча”ни кўндаланг чизсак, “н” ҳарфи пайдо бўлишини ўргандик.
Эртасига мен, етти ёшли болакайнинг ҳаётида энг қувончли воқеа содир бўлди. Ҳаётимизда илк бор ўрганган ҳарфларимиздан СЎЗ ёздик.
Бу “Она” деган сўз бўлди.
Ўша кунги ҳиссиётларимни ҳали-ҳали энтикиб эслайман. Уйга юриб эмас, югуриб эмас, учиб келгандим ўшанда.
Акаларимга дафтаримни кўрсатиб, улардан сўрадим:
− Ростдан ҳам мана шу ёзганимиз сўзми? “Она”ми?”
− Ҳа, “Она” деган сўзни ёзибсан, шунга шунча ҳовлиқаяпсанми? − деди Облоберди акам. − Ҳали миллионта сўз ёзасан.
Онамга дафтаримни кўрсатиб, яна бир марта ҳақиқатан сўз ёзганимни тасдиқлатиб олгим келди:
− Онажон, қаранг, мана шу ёзув нима?
Онам дафтаримга кўз югуртириб, деди:
− Ў-ҳў, икки бетни тўлдириб, “Она” деб ёзиб чиқибсан-ку, болам!
Демак ростдан ҳам сўз ёзибман-да!
Ростдан ҳам “Она” деб ёзибман-да!
Онамни қучоқлаб олдим.
− Онажон, ҳадемай сизнинг отингизни ҳам ёзаман!
“Қолган ҳарфлар “О”нинг болалари” экани рост экан, иккита “о”нинг ўртасига таёқча чизсам “ф” бўлди, иккита таёқчани бир-бирига мингаштириб чизсам, “т” бўлди, “о”нинг устига илмак чизсам, “б” бўлди. Ана шу ҳарфлардан онамнинг исми чиқди: “Офтоб”. Ўша куни дафтаримнинг икки бетини “Офтобхон”га тўлдириб, уйга чопдим.
Мен онамга берган ваъдамни бажардим.
Онам бунинг мукофотига янги кўйлак тикиб берди.
2.
Бешинчига ўтдик. Фотима опамиз “кичкина мактаб”да қолди. Биз “катта мактаб”га келдик. Бизларга “катта мактаб” ёқмади. Математикадан бошқа муаллим, она тилидан бошқа муаллим, расмдан алоҳида муаллим кирар экан. Ҳатто жисмония тарбиянинг ҳам ўқитувчиси алоҳида экан. Ҳаммасининг феъли ҳар хил. Ёзишга улгурдингми, улгурмадингми, ишлари йўқ. Ёза олмаётган нарсангни бу мактабда ҳеч ким қўлингдан ушлаб, ёзишни ўргатмас экан. Олдин яхши эди, ҳаммасини Фотима опа ўтарди. Эртаси куни синфдошларимиз билан келишиб, “катта мактаб”дан қочиб кетдик.
− Энди сизлар катта ёшли ўқувчилар бўлдиларинг, қаранглар, менинг ҳам энди бошқа ўқувчиларим бор, − деди Фотима опа бир синф кичкина болаларни кўрсатиб. − Энди шунга кўникинглар, катта синф ўқувчиларига ҳар бир фанни алоҳида ўқитувчи ўтади. Бундан кейин мактабдан қочиб келманглар, мени уятга қўясизлар. Юринглар, сизларни ўзим олиб бориб қўяман.
Фотима опа бизларни катта ўқитувчиларнинг қўлига топшириб кетди. Биз бир-икки кун онаси бегоналарга ташлаб кетган болаларга ўхшаб юрдик. Кейин синф раҳбаримиз Нурия опа Фотима опанинг ўрнини босди. Биз ҳамма “дардимиз”ни Нурия опага айтадиган бўлдик.
3.
Еттинчида ўқиётганимизда Зиёдулла одамнинг ишониши қийин бўлган бир гапни топиб келди:
− Муаллимлар ҳам овқат ер экан!
Ҳаммамиз тошдек қотиб қолдик!
− Наҳотки?
− Йўғ-е?
− Ол-а! Роса олиб қочасан-а?
− Ўлай агар! − қасам ичди Зиёдулла. − Султонов муаллим кеча бизникига борди. Яшириниб олдим. Отам билан гаплашиб турувди, онам шўрва сўзди. Султонов муаллим отам билан бирга бир коса шўрва ичди. Ўлай агар ичди!
Бизлар анграйиб қолдик. Ишонайлик десак, Султонов катта муаллим, ишонмайлик десак, Зиёдулла қасам ичиб турибди. Биргина Майсара бу ҳолга ҳайрон бўлмади.
− Нимага ажабланасизлар, Фотима муаллимамиз ҳам овқат ерди, мен биламан-ку?
Ҳа, Майсара билади, у Фотима опамизнинг синглиси эди.
Ўша куни бир ҳақиқатни англадик: муаллимлар ҳам овқат ер экан!
4.
Ўқитувчиларимизни қаттиқ ҳурмат қилар эдик. Тўра муаллим, Ҳабиб муаллим, Нодирова, Бахриддинов каби муаллимларимизни билими зўрлиги учун, Мелиев муаллим, Доно муаллим, Салимова муаллима, Гулсара муаллималарни худди отамиз ёки онамиздек бизга ғамхўр бўлганликлари учун севардик. Нурия опамиз эса бизга опамиздек меҳрибон, дўстимиздек сирдош эди. У кишининг ўрнига бошқа синф раҳбари қўямиз, дейишганида “Ўқиш ташлаш” қилганмиз. Бу ўша замонда оламшумул воқеа бўлган, аммо Нурия опамизни шундан кейин раҳбарликда қолдиришган.
Нодирова билан Баҳриддинов муаллимларимизга ниҳоятда ҳавас қилар эдик. Улар ҳам биз юрган йўлдан мактабга келишарди, аммо уларнинг оёқ кийимларига гард юқмас, доимо ярақлаб турарди. Биз ҳам шу йўлдан келиб, баъзан тиззамизгача лой текканидан ажабланардик. Бир неча марта улар мактабга қайси кўчадан келишар экан, деб пойлаганимиз эсимда.
Биз Нодированинг билими зўрлигини, мулойимсўзлигини, чиройли кийинишини бемалол мақтар эдигу, қизлар Баҳриддиновнинг кийган кийимлари ўзига ярашишини, доимо чиройли дазмолланган костюм, оппоқ куйлак кийиб, чиройли бўйинбоғлар тақиб келишини, қаддини ғоз тутиб юришини мақташганларида озгина рашк ҳам қилардик. Кейин билдириб-билдирмай, у кишидек кийинишга ҳаракат қилардик.
Энг қизиғи, худди ўқувчидек кийинса-да, бўйнига биз тақадиган алвон бўйинбоғ тақиб юрса-да, ҳатто кўзига кўзойнак тақса-да, энг яхши кўрганимиз, биз учун энг чиройли кийинадиган, ўзи ҳам энг чиройли бўлган муаллима Нурия опамиз эди...
5.
Юқори синфларга ўтганимизда бизнинг ҳам айримларимизга ўқитувчиларнинг алоҳида меҳри тушди. Ўқитувчилар аълочиларимизни танлаб олиб, ўзларига шогирд тутишди. Фанларидан қўшимча дарслар ўтиб, бизларни фан олимпиадаларига олиб борадиган бўлишди.
Менга Ҳабиб муаллимнинг меҳри тушди. Мен мактабда-ку у кишидан узоқлашмас эдим, дарсдан кейин уйларига ҳам бориб, математикадан масала ечишни ўргананар эдим. Мактабни битирадиган йилим “Олий ўқув юртига кирувчилар учун математикадан мисол ва масалалар тўплами” деган китобни устозим билан бошидан охиригача ечиб чиққан эдик.
Устозимнинг меҳнатлари зое кетмади, мен имтиҳонни “аъло”га топшириб, университетга ўқишга кирдим. Яхши ўқидим.
Бироз олдинга кетиб, устозимнинг яна бир мардлигини айтаман.
Ўқишни битириб, ўзим ўқиган мактабга ишга келганимда директор мени ишга ола олмаслигини айтди:
− Математикларимиз етарли, бизда ортиқча дарс йўқ.
Шалвираб чиққанимни кўрган устозим нима гаплигини сўради. Айтдим.
− Қани, юр-чи!
Устозим мени етаклаб, директорнинг олдига кирди.
− Мен дарсларимнинг ярмини Каримбердига берсам, уни ишга оласизми?
− Оламан, − деди директор.
− Унда олинг!
Ана шундай қилиб ишга кириб қолдим. Кейин устозим дарс ўтиш усулларини ҳам ўргатиб, дарсларимни бирга-бирга ўтган кунлари ҳам кўп бўлди. У кишидан кўп нарса ўргандим. Уч-тўрт йил бирга ишлагач, қолган дарсларини ҳам менга бериб, нафақага чиқиб кетди.
6.
Ҳазратқул отасининг катта ўғли эди. Онасига бир ёрдамчи керак бўлиб, мактабни тугатганимизданоқ, уни уйлантириб қўйишди.
Биз, Ҳазратқулнинг синфдошлари куёвжўра бўлиб, унинг ёнида тура олмаганмиз. Ақалли тўйхонага кириб, бошқа меҳмонларга ўхшаб ўтира олмаганмиз. Сабабини айтсам, ишонмайсиз.
Тўйга ўқитувчиларимиз келишган эди!
Ўқитувчиларимиз келган тўйларга бориб, шаҳардан келадиган артистларни девор ортидан томоша қилишга ҳам ҳайиқар эдик.
− Тўйхонада Мелиев муаллим бор экан!
Ана шу гап етарди бизга. Бир зумда тум-тарақай бўлардик. Айниқса, Қурбон муаллимни кўрсак, тўй бўлаётган кўчадан ҳам ўтмасдик. У киши бизни бунақа жойларда кўриб қолса, айтадиган гапи битта эди:
− Кўзингнинг оловини чиқараман!
7.
Бу гапларни ёзмас эдим. Тўққизинчи синфда ўқиётган қўшнимнинг ўғли айтган гап буларни ёзишимга туртки бўлди.
− Кеча синфдошим билан тўйда ўтиргандик. Биз билан битта столда ўтирган, синфдошимдан сигарет сўраб чеккан ўқитувчимиз кўп ичганидан ўзини билмай қолди. Уни синфдошим иккаламиз судраб, уйига олиб бориб ташладик.
Мен ўз ўқитувчиларимни ҳали ҳам қаттиқ ҳурмат қиламан!
Мен ўз ўқитувчиларимдан ҳали ҳам ҳайиқаман! Гарчи бирортаси “Кўзимнинг оловини” чиқармаган бўлса ҳам!
Мен ўз ўқитувчиларимни бугун “Ўқитувчилар ва мураббийлар куни” билан табриклайман!
Уларга ўша, биз билган мартабада, даражада, унвонда қолишларини тилайман!
@JamoliddinSayriddinov
Биз Нодированинг билими зўрлигини, мулойимсўзлигини, чиройли кийинишини бемалол мақтар эдигу, қизлар Баҳриддиновнинг кийган кийимлари ўзига ярашишини, доимо чиройли дазмолланган костюм, оппоқ куйлак кийиб, чиройли бўйинбоғлар тақиб келишини, қаддини ғоз тутиб юришини мақташганларида озгина рашк ҳам қилардик. Кейин билдириб-билдирмай, у кишидек кийинишга ҳаракат қилардик.
Энг қизиғи, худди ўқувчидек кийинса-да, бўйнига биз тақадиган алвон бўйинбоғ тақиб юрса-да, ҳатто кўзига кўзойнак тақса-да, энг яхши кўрганимиз, биз учун энг чиройли кийинадиган, ўзи ҳам энг чиройли бўлган муаллима Нурия опамиз эди...
5.
Юқори синфларга ўтганимизда бизнинг ҳам айримларимизга ўқитувчиларнинг алоҳида меҳри тушди. Ўқитувчилар аълочиларимизни танлаб олиб, ўзларига шогирд тутишди. Фанларидан қўшимча дарслар ўтиб, бизларни фан олимпиадаларига олиб борадиган бўлишди.
Менга Ҳабиб муаллимнинг меҳри тушди. Мен мактабда-ку у кишидан узоқлашмас эдим, дарсдан кейин уйларига ҳам бориб, математикадан масала ечишни ўргананар эдим. Мактабни битирадиган йилим “Олий ўқув юртига кирувчилар учун математикадан мисол ва масалалар тўплами” деган китобни устозим билан бошидан охиригача ечиб чиққан эдик.
Устозимнинг меҳнатлари зое кетмади, мен имтиҳонни “аъло”га топшириб, университетга ўқишга кирдим. Яхши ўқидим.
Бироз олдинга кетиб, устозимнинг яна бир мардлигини айтаман.
Ўқишни битириб, ўзим ўқиган мактабга ишга келганимда директор мени ишга ола олмаслигини айтди:
− Математикларимиз етарли, бизда ортиқча дарс йўқ.
Шалвираб чиққанимни кўрган устозим нима гаплигини сўради. Айтдим.
− Қани, юр-чи!
Устозим мени етаклаб, директорнинг олдига кирди.
− Мен дарсларимнинг ярмини Каримбердига берсам, уни ишга оласизми?
− Оламан, − деди директор.
− Унда олинг!
Ана шундай қилиб ишга кириб қолдим. Кейин устозим дарс ўтиш усулларини ҳам ўргатиб, дарсларимни бирга-бирга ўтган кунлари ҳам кўп бўлди. У кишидан кўп нарса ўргандим. Уч-тўрт йил бирга ишлагач, қолган дарсларини ҳам менга бериб, нафақага чиқиб кетди.
6.
Ҳазратқул отасининг катта ўғли эди. Онасига бир ёрдамчи керак бўлиб, мактабни тугатганимизданоқ, уни уйлантириб қўйишди.
Биз, Ҳазратқулнинг синфдошлари куёвжўра бўлиб, унинг ёнида тура олмаганмиз. Ақалли тўйхонага кириб, бошқа меҳмонларга ўхшаб ўтира олмаганмиз. Сабабини айтсам, ишонмайсиз.
Тўйга ўқитувчиларимиз келишган эди!
Ўқитувчиларимиз келган тўйларга бориб, шаҳардан келадиган артистларни девор ортидан томоша қилишга ҳам ҳайиқар эдик.
− Тўйхонада Мелиев муаллим бор экан!
Ана шу гап етарди бизга. Бир зумда тум-тарақай бўлардик. Айниқса, Қурбон муаллимни кўрсак, тўй бўлаётган кўчадан ҳам ўтмасдик. У киши бизни бунақа жойларда кўриб қолса, айтадиган гапи битта эди:
− Кўзингнинг оловини чиқараман!
7.
Бу гапларни ёзмас эдим. Тўққизинчи синфда ўқиётган қўшнимнинг ўғли айтган гап буларни ёзишимга туртки бўлди.
− Кеча синфдошим билан тўйда ўтиргандик. Биз билан битта столда ўтирган, синфдошимдан сигарет сўраб чеккан ўқитувчимиз кўп ичганидан ўзини билмай қолди. Уни синфдошим иккаламиз судраб, уйига олиб бориб ташладик.
Мен ўз ўқитувчиларимни ҳали ҳам қаттиқ ҳурмат қиламан!
Мен ўз ўқитувчиларимдан ҳали ҳам ҳайиқаман! Гарчи бирортаси “Кўзимнинг оловини” чиқармаган бўлса ҳам!
Мен ўз ўқитувчиларимни бугун “Ўқитувчилар ва мураббийлар куни” билан табриклайман!
Уларга ўша, биз билган мартабада, даражада, унвонда қолишларини тилайман!
@JamoliddinSayriddinov
Chet elga kelajakda borib qolsam:
--Qanaqa urf odatlaringiz bor?
--Bizda kelin o‘z to‘yiga taklifnoma orqali taklif qilinadi😂.
P/s agar qaysidir kuyovning kelinni to‘yiga aytish esidan chiqib qosa voy blin hammani aytibmizu kelin qob ketibdida dirmikin.
@JamoliddinSayriddinov
--Qanaqa urf odatlaringiz bor?
--Bizda kelin o‘z to‘yiga taklifnoma orqali taklif qilinadi😂.
P/s agar qaysidir kuyovning kelinni to‘yiga aytish esidan chiqib qosa voy blin hammani aytibmizu kelin qob ketibdida dirmikin.
@JamoliddinSayriddinov