Forwarded from Attach Master
🔴 رژیم سرگشته در انتظار «گودو»
اکتبر 23, 2020
جمعه ۲ آبان ۱۳۹۹ برابر با ۲۳ اُکتُبر ۲۰۲۰
✍ امیر ظاهری
۲) قسمت دوم👇 👇
با کاهش اهمیت #نفت در #اقتصاد_جهانی، ایران و کل منطقه خاورمیانه دیگر اهمیتی را که ۲۰ یا ۳۰ سال پیش داشتند، ندارند. در همان حال قابلیت‌های امروز جمهوری اسلامی در #شرارت، به‌مراتب کمتر از ۲۰ یا ۳۰ سال پیش است. یک اقتصاد نیمه ورشکسته، یک خزانه نیمه خالی (به گفته آقای روحانی رئیس‌جمهوری)، و یک زرادخانه از سلاح‌های اسقاط یا آماتوری، کار «صدور انقلاب» و شلنگ تخته‌اندازی اسلامی را به‌مراتب دشوار می‌کند. از همه مهم‌تر در ایران امروز، برخلاف ۲۰ یا ۳۰ سال گذشته، #موج_خمینی‌گرا رو به هبوط و #موج_ملی‌گرایی رو به اوج است. امروز بخش عمده توانایی‌های رژیم، به‌ناچار صرف کنترل درونی و حفظ خویش می‌شود. به همین سبب، تهدید آقای ظریف برای بی‌ثباتی منطقه، دیگر وزن گذشته را ندارد.
جناح‌های #اصول‌گرا نیز برچسب خود را عرضه کرده‌اند و اکنون زیر پرچم « #خودکفایی » سینه می‌زنند. آنان می‌دانند که هرگونه #مذاکره با دیگران به‌ناچار، به دادوستد یا بده‌وبستان سازنده منجر خواهد شد و کمترین سازش، کل رژیم را در سراشیبی #سقوط قرار خواهد داد. دیدگاه «خودکفایان» در چند مقاله اخیر #روزنامه_کیهان که می‌گویند منعکس‌گر نظرات آیت‌الله #علی_خامنه‌ای -رهبر- است، بازتاب یافت.
در یکی از این مقالات می‌خوانیم که جمهوری اسلامی می‌تواند با اندکی اهتمام به اقتصاد خودسر و سامان دهد و کشور و رژیم را البته به سطوح پایینی در مسیر کنونی حفظ کند و برای آینده البته خدا کریم است. به گمان کیهان برای حفظ وضع موجود، چیزی بین ۴۰ تا ۶۰ میلیارد دلار در سال لازم است. ایران می‌تواند این مبلغ را از طریق توسعه بازرگانی با همسایگان تأمین کند. کیهان می‌نویسد: «ایران نزدیک به ۱۵ همسایه دارد با ۹۰۰ میلیون جمعیت.» البته معلوم نیست. «نزدیک به ۱۵» یعنی چه؟ همچنین معلوم نیست این ۹۰۰ میلیون جمعیت در میان همسایگان از کجا آمده‌اند. (البته ایران ۱۵ همسایه دارد با جمعیتی نزدیک به ۵۰۰ میلیون)
برنامه فرا‌بردی «خودکفایی»، ممکن است به رژیم امکان دهد که چهارچوب اصلی خود را برای مدتی حفظ کند. با ۶۰ میلیارد می‌توان حقوق #نظامیان ، یامنیتی‌ها و بخش‌های ضروری #بروکراسی را به‌موقع پرداخت. درعین‌حال این مبلغ، امکان ادامه حضور، البته محدودتر، در #لبنان و #سوریه را همراه با کمک به #حماس و #حوثی ها و #حشدالشعبی #عراق ارائه خواهد داد. اما ایران به‌عنوان یک ملت - کشور نیازهای گسترده‌تری دارد. سناریو «کیهان» به‌عنوان یک عقب‌گرد بزرگ تاریخی در بسیاری زمینه‌های زندگی ملی خواهد بود. از #آموزش‌وپرورش گرفته تا #بهداشت_عمومی و #امنیت_محلی .
با اجرای سناریوی «خودکفایان» مرز #بیکاری در حدود ۳۰ تا ۳۵ درصد باقی خواهد ماند و بیماری بد مسکنی (زیستن در مسکن‌های زیر استاندارد) که اکنون دامنگیر ۴۰ درصد از جمعیت شهری است، قربانیان بیشتری خواهد گرفت. اجرای این سناریو به معنای قربانی کردن یک جامعه انسانی، در راه یک مسلک جنون‌آمیز و ورشکسته خواهد بود. «خودکفایان» ممکن است با رسیدن به درجه‌ای از بی‌نیازی از خارج رژیم خود را از خطرات کوتاه‌مدت برهانند، اما در همان حال بر خطرات درونی علیه رژیم خواهند افزود.
همان‌طور که بارها نوشته‌ایم، #ایدئولوژی «خودکفایی» ملهم است از #کره_شمالی . در جمهوری دموکراتیک خلق کره، خودکفایی یا «جوشه» به زبان محلی، هدفی جز حفظ رژیم به هر قیمت ندارد. با توجه‌به اینکه رژیم «جوشه» اخیراً هفتادمین سال خود را جشن گرفت، ممکن است بگویند کره شمالی الگویی مناسب برای ایران انقلابی است. اما چنین تصوری در رویارویی با واقعیات متزلزل می‌شود. کره شمالی هیچ‌یک از جاه‌طلبی‌های جمهوری اسلامی را ندارد. پرچمداران «جوشه» برخلاف آقای خامنه‌ای و همدستان او، خود را یک آلترناتیو جهانی در برابر جهان غربی، به رهبری آمریکا نمی‌بینند. کره شمالی هرگز سعی نکرده که انقلاب خود را به کشورهای همسایه یعنی روسیه، چین، ژاپن و کره جنوبی صادر کند. در پایان #جنگ_کره، #کیم_ایل_سونگ، رهبر «جوشه» فهمید که بین حفظ خویش و صدور انقلاب باید یکی را انتخاب کند و حفظ خویش را انتخاب کرد. با این انتخاب دیگر کشورهای ذی‌نفع، کره شمالی را یک مزاحم محلی می‌دانند نه یک خطر حقیقی و به همین سبب، به حفظ وضع موجود کمک می‌کنند. چین، روسیه و #ژاپن با کمک‌های سیاسی و مالی رژیم «رژیم» را از سقوط احتمالی دور نگه می‌دارند. درحالی‌که آمریکا و #کره_جنوبی با ادامه فشار حساب شده سیاسی - نظامی، مانع از آن می‌شوند که دارودسته کیم، به فکر صدور انقلاب بیفتند. یعنی فیلشان یاد هندوستان کند.
ادامه قسمت سوم👇👇👇
اکتبر 23, 2020
جمعه ۲ آبان ۱۳۹۹ برابر با ۲۳ اُکتُبر ۲۰۲۰
✍ امیر ظاهری
۲) قسمت دوم👇 👇
با کاهش اهمیت #نفت در #اقتصاد_جهانی، ایران و کل منطقه خاورمیانه دیگر اهمیتی را که ۲۰ یا ۳۰ سال پیش داشتند، ندارند. در همان حال قابلیت‌های امروز جمهوری اسلامی در #شرارت، به‌مراتب کمتر از ۲۰ یا ۳۰ سال پیش است. یک اقتصاد نیمه ورشکسته، یک خزانه نیمه خالی (به گفته آقای روحانی رئیس‌جمهوری)، و یک زرادخانه از سلاح‌های اسقاط یا آماتوری، کار «صدور انقلاب» و شلنگ تخته‌اندازی اسلامی را به‌مراتب دشوار می‌کند. از همه مهم‌تر در ایران امروز، برخلاف ۲۰ یا ۳۰ سال گذشته، #موج_خمینی‌گرا رو به هبوط و #موج_ملی‌گرایی رو به اوج است. امروز بخش عمده توانایی‌های رژیم، به‌ناچار صرف کنترل درونی و حفظ خویش می‌شود. به همین سبب، تهدید آقای ظریف برای بی‌ثباتی منطقه، دیگر وزن گذشته را ندارد.
جناح‌های #اصول‌گرا نیز برچسب خود را عرضه کرده‌اند و اکنون زیر پرچم « #خودکفایی » سینه می‌زنند. آنان می‌دانند که هرگونه #مذاکره با دیگران به‌ناچار، به دادوستد یا بده‌وبستان سازنده منجر خواهد شد و کمترین سازش، کل رژیم را در سراشیبی #سقوط قرار خواهد داد. دیدگاه «خودکفایان» در چند مقاله اخیر #روزنامه_کیهان که می‌گویند منعکس‌گر نظرات آیت‌الله #علی_خامنه‌ای -رهبر- است، بازتاب یافت.
در یکی از این مقالات می‌خوانیم که جمهوری اسلامی می‌تواند با اندکی اهتمام به اقتصاد خودسر و سامان دهد و کشور و رژیم را البته به سطوح پایینی در مسیر کنونی حفظ کند و برای آینده البته خدا کریم است. به گمان کیهان برای حفظ وضع موجود، چیزی بین ۴۰ تا ۶۰ میلیارد دلار در سال لازم است. ایران می‌تواند این مبلغ را از طریق توسعه بازرگانی با همسایگان تأمین کند. کیهان می‌نویسد: «ایران نزدیک به ۱۵ همسایه دارد با ۹۰۰ میلیون جمعیت.» البته معلوم نیست. «نزدیک به ۱۵» یعنی چه؟ همچنین معلوم نیست این ۹۰۰ میلیون جمعیت در میان همسایگان از کجا آمده‌اند. (البته ایران ۱۵ همسایه دارد با جمعیتی نزدیک به ۵۰۰ میلیون)
برنامه فرا‌بردی «خودکفایی»، ممکن است به رژیم امکان دهد که چهارچوب اصلی خود را برای مدتی حفظ کند. با ۶۰ میلیارد می‌توان حقوق #نظامیان ، یامنیتی‌ها و بخش‌های ضروری #بروکراسی را به‌موقع پرداخت. درعین‌حال این مبلغ، امکان ادامه حضور، البته محدودتر، در #لبنان و #سوریه را همراه با کمک به #حماس و #حوثی ها و #حشدالشعبی #عراق ارائه خواهد داد. اما ایران به‌عنوان یک ملت - کشور نیازهای گسترده‌تری دارد. سناریو «کیهان» به‌عنوان یک عقب‌گرد بزرگ تاریخی در بسیاری زمینه‌های زندگی ملی خواهد بود. از #آموزش‌وپرورش گرفته تا #بهداشت_عمومی و #امنیت_محلی .
با اجرای سناریوی «خودکفایان» مرز #بیکاری در حدود ۳۰ تا ۳۵ درصد باقی خواهد ماند و بیماری بد مسکنی (زیستن در مسکن‌های زیر استاندارد) که اکنون دامنگیر ۴۰ درصد از جمعیت شهری است، قربانیان بیشتری خواهد گرفت. اجرای این سناریو به معنای قربانی کردن یک جامعه انسانی، در راه یک مسلک جنون‌آمیز و ورشکسته خواهد بود. «خودکفایان» ممکن است با رسیدن به درجه‌ای از بی‌نیازی از خارج رژیم خود را از خطرات کوتاه‌مدت برهانند، اما در همان حال بر خطرات درونی علیه رژیم خواهند افزود.
همان‌طور که بارها نوشته‌ایم، #ایدئولوژی «خودکفایی» ملهم است از #کره_شمالی . در جمهوری دموکراتیک خلق کره، خودکفایی یا «جوشه» به زبان محلی، هدفی جز حفظ رژیم به هر قیمت ندارد. با توجه‌به اینکه رژیم «جوشه» اخیراً هفتادمین سال خود را جشن گرفت، ممکن است بگویند کره شمالی الگویی مناسب برای ایران انقلابی است. اما چنین تصوری در رویارویی با واقعیات متزلزل می‌شود. کره شمالی هیچ‌یک از جاه‌طلبی‌های جمهوری اسلامی را ندارد. پرچمداران «جوشه» برخلاف آقای خامنه‌ای و همدستان او، خود را یک آلترناتیو جهانی در برابر جهان غربی، به رهبری آمریکا نمی‌بینند. کره شمالی هرگز سعی نکرده که انقلاب خود را به کشورهای همسایه یعنی روسیه، چین، ژاپن و کره جنوبی صادر کند. در پایان #جنگ_کره، #کیم_ایل_سونگ، رهبر «جوشه» فهمید که بین حفظ خویش و صدور انقلاب باید یکی را انتخاب کند و حفظ خویش را انتخاب کرد. با این انتخاب دیگر کشورهای ذی‌نفع، کره شمالی را یک مزاحم محلی می‌دانند نه یک خطر حقیقی و به همین سبب، به حفظ وضع موجود کمک می‌کنند. چین، روسیه و #ژاپن با کمک‌های سیاسی و مالی رژیم «رژیم» را از سقوط احتمالی دور نگه می‌دارند. درحالی‌که آمریکا و #کره_جنوبی با ادامه فشار حساب شده سیاسی - نظامی، مانع از آن می‌شوند که دارودسته کیم، به فکر صدور انقلاب بیفتند. یعنی فیلشان یاد هندوستان کند.
ادامه قسمت سوم👇👇👇
Telegram
📎
Forwarded from Attach Master
🔴 رژیم سرگشته در انتظار «گودو»
اکتبر 23, 2020
جمعه ۲ آبان ۱۳۹۹ برابر با ۲۳ اُکتُبر ۲۰۲۰
✍ امیر ظاهری
۳) قسمت سوم 👇
بدین‌سان، الگوی فرقه کیم در صورتی برای فرقه خمینیه نتیجه خواهد داد که آقای #خامنه‌ای و پیروان « #خودکفایی » او، هوس « #صدور_انقلاب » را کنار بگذارند و فقط و فقط در فکر حفظ خویش باشند. اما در آن صورت، آنان با یک #پارادوکس جالب روبه‌رو خواهند شد: رژیم ما در خطر است چون می‌خواهیم انقلاب صادر کنیم. اگر انقلاب صادر نکنیم خواهیم توانست خود را حفظ کنیم. اما در آن صورت خودمان را حفظ کنیم برای چه؟
کسانی که بحث‌های درونی جناح‌های سیاسی در #تهران را دنبال می‌کنند، به‌خوبی می‌دانند که هیچ‌یک از سناریوهای پیشنهادی، با واقعیات امروز و فردای ایران نمی‌خواند. نظام « #مشروعه » که با مرحوم آیت‌الله #روح‌الله_خمینی آغاز شد، در آزمایش روزبه‌روز و سال‌به‌سال تقریباً در همه زمینه‌ها مردود شده است. کوشش برای بزک کردن این نظام به هر شکل که باشد، یا عبث خواهد بود یا زیان‌بار. مسئله اصلی ایران امروز، نیاز به #تغییر_رژیم است. البته این تغییر می‌تواند در طیف وسیعی از #براندازان - ریشه‌ای کامل یا انحلال مسالمت‌آمیز - موردبحث قرار بگیرد. اما از هر زاویه که بنگریم #آلترناتیو واقعی چیزی جز پس گرفتن قدرت از روحانیون سیاسی و نظامیان متحد آنان، و انتقال قدرت به مردم و برگزیدگان آنان نمی‌تواند باشد. رژیمی که در انتظار #جوبایدن است، «در انتظار گودو» گرفتار شده است. این واقعیت را دنیای خارج به‌خوبی درک کرده است. به همین سبب است که #چین و #روسیه سیاست مماشات - صبر کنیم ببینیم چه می‌شود - را در مورد #جمهوری_اسلامی در پیش گرفته‌اند. همچنین، به همین سبب است که قدرت‌های اروپایی، علی‌رغم صداهای دوستانه و وعده‌های توخالی، حاضر نیستند کوچک‌ترین کمکی برای خروج جمهوری اسلامی از بحران کنونی عرضه کنند. و باز به همین سبب است که #عمان و #قطر که تاکنون سیمایی دوستانه به تهران عرضه کرده‌اند، اکنون روش کج دار و مریز را در پیش گرفته‌اند.
وهم تازه « #واقع‌بینان »، - یعنی فرج بعد از شدت با انتخاب جو بایدن ممکن است به تلطیف اوضاع برای مدتی کوتاه، کمک کند - همان‌طور که دوران مغازله با باراک اوباما دیدیم. اما جمهوری اسلامی اکنون به جایی رسیده است – به‌خاطر ندانم‌کاری و #فساد و کوتاه‌بینی رهبرانش- که نه‌تنها جو بایدن، بلکه حضرت خضر نبی هم نمی‌تواند نجاتش دهد.
از یک دید، سناریوی «جوشه»، با برنامه « #خودکفایان »، ممکن است عملی‌تر به‌نظر آید. زیرا از دودوزه‌بازی «واقع‌بینان» دور است.
خودکفایان می‌گویند: «ما نمی‌خواهیم در خارج مثل سوئدی‌ها لیبرال و کثرت‌گرا باشیم اما در داخل #سرکوبگر بمانیم.» خودکفایان نمی‌خواهند ژست #دموکراتیک بگیرند و در #شورای_روابط_خارجی نیویورک سخنرانی کنند و با خانم فدریکاموگرینی عکس یادگاری بگیرند. بااین‌حال واقعیت این است که حتی تسلط کامل خودکفایان بر دستگاه حکومتی کنونی ایران، چیزی که اکنون کاملاً محتمل است، مشکل واقعی این رژیم را که ناهمساز بودنش با دنیای واقعیات است، حل نخواهد کرد.
جنجالی که در روزهای اخیر بر سر صلح امام حسن (ع) با معاویه به راه افتاده است، یک نشانه مهم از این ناهمساز بودن است. رژیمی که سیاست‌های اینجا و اکنون خود را بر اساس داده‌های فرضی یک واقعه دوردست تاریخی تنظیم می‌کند، در همه زمینه‌ها محکوم به شکست است. اگر واقع‌بینان می‌خواهند امام حسن را الگو قرار دهند، گروه خود کفایان خود را آماده پوشیدن کفن به سبک #امام_حسین (ع) قلمداد می‌کنند.
هر دو گروه با این مشکل روبه‌رو هستند که « #شیطان_بزرگ » چه با #ترامپ و چه با بایدن، ممکن است نخواهد نقش #معاویه یا #یزید را بازی کند.
آمریکای امروز نیازی به #صلح_حسنی با جمهوری اسلامی ندارد و در عین‌حال علاقه‌ای هم به عرضه #شهادت_حسینی به ملایان تهران نشان نمی‌دهد. «شیطان بزرگ» یک انتخاب سوم دارد:
#صبر_قهرمانانه . یعنی وقت دادن به جمهوری اسلامی که زیر آوارهای #تضادهای_درونی خود، دفن شود. عاملی که می‌تواند همه این مناسبات را تغییر دهد، اراده مردم ایران است برای به دست گرفتن سرنوشت خود، بستن پرونده مشروعه و بازگرداندن کشور به مسیر کنونی جامعه بشری. به‌عبارت‌دیگر گذر از هر دو سناریوی «واقع‌بینان» و «خودکفایان».
@AmirTaheri4
اکتبر 23, 2020
جمعه ۲ آبان ۱۳۹۹ برابر با ۲۳ اُکتُبر ۲۰۲۰
✍ امیر ظاهری
۳) قسمت سوم 👇
بدین‌سان، الگوی فرقه کیم در صورتی برای فرقه خمینیه نتیجه خواهد داد که آقای #خامنه‌ای و پیروان « #خودکفایی » او، هوس « #صدور_انقلاب » را کنار بگذارند و فقط و فقط در فکر حفظ خویش باشند. اما در آن صورت، آنان با یک #پارادوکس جالب روبه‌رو خواهند شد: رژیم ما در خطر است چون می‌خواهیم انقلاب صادر کنیم. اگر انقلاب صادر نکنیم خواهیم توانست خود را حفظ کنیم. اما در آن صورت خودمان را حفظ کنیم برای چه؟
کسانی که بحث‌های درونی جناح‌های سیاسی در #تهران را دنبال می‌کنند، به‌خوبی می‌دانند که هیچ‌یک از سناریوهای پیشنهادی، با واقعیات امروز و فردای ایران نمی‌خواند. نظام « #مشروعه » که با مرحوم آیت‌الله #روح‌الله_خمینی آغاز شد، در آزمایش روزبه‌روز و سال‌به‌سال تقریباً در همه زمینه‌ها مردود شده است. کوشش برای بزک کردن این نظام به هر شکل که باشد، یا عبث خواهد بود یا زیان‌بار. مسئله اصلی ایران امروز، نیاز به #تغییر_رژیم است. البته این تغییر می‌تواند در طیف وسیعی از #براندازان - ریشه‌ای کامل یا انحلال مسالمت‌آمیز - موردبحث قرار بگیرد. اما از هر زاویه که بنگریم #آلترناتیو واقعی چیزی جز پس گرفتن قدرت از روحانیون سیاسی و نظامیان متحد آنان، و انتقال قدرت به مردم و برگزیدگان آنان نمی‌تواند باشد. رژیمی که در انتظار #جوبایدن است، «در انتظار گودو» گرفتار شده است. این واقعیت را دنیای خارج به‌خوبی درک کرده است. به همین سبب است که #چین و #روسیه سیاست مماشات - صبر کنیم ببینیم چه می‌شود - را در مورد #جمهوری_اسلامی در پیش گرفته‌اند. همچنین، به همین سبب است که قدرت‌های اروپایی، علی‌رغم صداهای دوستانه و وعده‌های توخالی، حاضر نیستند کوچک‌ترین کمکی برای خروج جمهوری اسلامی از بحران کنونی عرضه کنند. و باز به همین سبب است که #عمان و #قطر که تاکنون سیمایی دوستانه به تهران عرضه کرده‌اند، اکنون روش کج دار و مریز را در پیش گرفته‌اند.
وهم تازه « #واقع‌بینان »، - یعنی فرج بعد از شدت با انتخاب جو بایدن ممکن است به تلطیف اوضاع برای مدتی کوتاه، کمک کند - همان‌طور که دوران مغازله با باراک اوباما دیدیم. اما جمهوری اسلامی اکنون به جایی رسیده است – به‌خاطر ندانم‌کاری و #فساد و کوتاه‌بینی رهبرانش- که نه‌تنها جو بایدن، بلکه حضرت خضر نبی هم نمی‌تواند نجاتش دهد.
از یک دید، سناریوی «جوشه»، با برنامه « #خودکفایان »، ممکن است عملی‌تر به‌نظر آید. زیرا از دودوزه‌بازی «واقع‌بینان» دور است.
خودکفایان می‌گویند: «ما نمی‌خواهیم در خارج مثل سوئدی‌ها لیبرال و کثرت‌گرا باشیم اما در داخل #سرکوبگر بمانیم.» خودکفایان نمی‌خواهند ژست #دموکراتیک بگیرند و در #شورای_روابط_خارجی نیویورک سخنرانی کنند و با خانم فدریکاموگرینی عکس یادگاری بگیرند. بااین‌حال واقعیت این است که حتی تسلط کامل خودکفایان بر دستگاه حکومتی کنونی ایران، چیزی که اکنون کاملاً محتمل است، مشکل واقعی این رژیم را که ناهمساز بودنش با دنیای واقعیات است، حل نخواهد کرد.
جنجالی که در روزهای اخیر بر سر صلح امام حسن (ع) با معاویه به راه افتاده است، یک نشانه مهم از این ناهمساز بودن است. رژیمی که سیاست‌های اینجا و اکنون خود را بر اساس داده‌های فرضی یک واقعه دوردست تاریخی تنظیم می‌کند، در همه زمینه‌ها محکوم به شکست است. اگر واقع‌بینان می‌خواهند امام حسن را الگو قرار دهند، گروه خود کفایان خود را آماده پوشیدن کفن به سبک #امام_حسین (ع) قلمداد می‌کنند.
هر دو گروه با این مشکل روبه‌رو هستند که « #شیطان_بزرگ » چه با #ترامپ و چه با بایدن، ممکن است نخواهد نقش #معاویه یا #یزید را بازی کند.
آمریکای امروز نیازی به #صلح_حسنی با جمهوری اسلامی ندارد و در عین‌حال علاقه‌ای هم به عرضه #شهادت_حسینی به ملایان تهران نشان نمی‌دهد. «شیطان بزرگ» یک انتخاب سوم دارد:
#صبر_قهرمانانه . یعنی وقت دادن به جمهوری اسلامی که زیر آوارهای #تضادهای_درونی خود، دفن شود. عاملی که می‌تواند همه این مناسبات را تغییر دهد، اراده مردم ایران است برای به دست گرفتن سرنوشت خود، بستن پرونده مشروعه و بازگرداندن کشور به مسیر کنونی جامعه بشری. به‌عبارت‌دیگر گذر از هر دو سناریوی «واقع‌بینان» و «خودکفایان».
@AmirTaheri4
Telegram
📎
Forwarded from Attach Master
[({🔥 @iran_novin1🔥})]
]🔥 ایران نوین 🔥[
🔴 اقتصاد مقاومتی و امکان ایجاد اقتصاد کره شمالی هم در ایران ۱۴۰۰ خیالی واهی است .
سقوط آزاد ...
حسن روحانی امروز اعلام کرد در لایحه بودجه ۱۴۰۰ تاکید بر کنار گذاشتن کامل درآمد نفتی از بودجه، و تاکید بر اقتصاد مقاومتی است .
سالها بود که اصولگرایان مدعی بودند مشکل اقتصادی کشور حاصل سیاست های لیبرالیستی اصلاح طلبان می باشد، و با این حرف بیهوده سعی می کردند ارزشهای سوسیالیستی اصولگرایان را نسبت به اوضاع فروپاشیده بیگناه نشان دهند. اما الان می بینیم این ادعایی واهی هست و هیچ گونه تفکر لیبرالیستی چه از نوع کلاسیک و جه نئولیبرالیستی در جمهوری اسلامی وجود نداشته و حتی روحانی هم به اقتصادمقاومتی تاکید می کند. این در حالی است که حتی کشورهای سوسیالیستی مانند چین هم برای تقویت اقتصاد خود به سمت اقتصاد نیمه باز حرکت کرده اند، در حالی که جمهوری اسلامی هر روز بیشتر به سمت چپ رانده شده و به سوی اقتصاد کمونیستی سوق پیدا می کند.
برای شناخت ماهیت واقعی اقتصاد مقاومتی مورد ادعا، استراتژی های مختلف توسعه اقتصادی سوسیالیستی را بررسی می کنیم.
#استراتژیهای_مختلف_توسعه_اقتصادی
#استراتژی_سوسیالیستی
وجه تمایز این استراتژی با دیگر استراتژی‌ها در کمرنگ‌بودن نقش مالکیت خصوصی در تولید است.
تقریباً تمامی شرکت‌های بزرگ, دولتی هستند و شرکت‌های کوچک و متوسط می‌توانند براساس اصول تعاونی‌ها سازماندهی گردند و به فعالیت بپردازند.
مالکیت خصوصی تنها در کسب‌وکارهای کوچک (خدماتی یا فروشگاهی) وجود دارد.
در کشاورزی نیز مزارع دولتی, اشتراکی, تعاونی و جمعی وجود دارند, هرچند در بعضی کشورها همچون چین, زمینی که مالکیت جمعی دارد منفرداً توسط خانوارهای روستایی مورد کشت قرار می‌گیرند.
مالکیت دولتی و اشتراکی دارایی‌های مولد معمولاً با برنامه‌ریزی متمرکز اغلب فعالیت‌های اقتصادی همراه است.
از بعد تاریخی, اکثر برنامه‌ریزی‌ها برحسب کالاها و اجناس انجام می‌شود (سهمیه‌ها و کنترل‌های مقداری, ابزار سیاستی اصلی هستند) اما برخی تجربیات جدید نیز وجود داشته است که در آنها به جای هدف‌های مقداری, از قیمت‌ها برای هدایت اقتصاد استفاده شده است.
کشورهای سوسیالیستی با یکدیگر تفاوت دارند بطوریکه می‌توان چهار روش مختلف توسعه اقتصادی را که از سوی حکومت‌های سوسیالیستی در زمان‌های مختلف پذیرفته شده است, شناسایی نمود.
#چهار_روش_توسعه_اقتصادی_سوسیالیستی
الف) #الگوی_کلاسیک_شوروی
(یا #استالینیست ), که در آن به منظور تامین مالی گسترش سریع صنایع مربوط به کالاهای واسطه‌ای و سرمایه‌ای, کشاورزی تقویت می‌گردد.
ب) #الگوی_خودگردانی_کارگران_یوگسلاوی, که درجه بالایی از عدم تمرکز با خود دارد.
پ) #الگوی_چینی ( #مائوئیست ) که تاکید عمده آن بر توسعه روستایی در قالب مزارع اشتراکی است.
ت) #الگوی_کره_شمالی, که مبتنی بر #خودکفایی (اتکا به خود) ( یا همان #اقتصاد_مقاومتی ) است.
علی‌رغم تنوع موجود, تمامی این استراتژیهای توسعه را می‌توان با نرخ‌های بالای سرمایه‌گذاری شناخت.
غیرمعمول نیست که شاهد سرمایه‌گذاری در 30٪ یا حتی درصد بالاتری از تولید داخلی در این کشورها باشیم. البته بعضی اوقات, کارآیی سرمایه‌گذاری‌ها پایین است. اما به‌هرحال, نرخ‌های رشد بسیار سریع هستند.
نرخ بالای سرمایه‌گذاری, نشانگر نسبت پایین مصرف به درآمد ملی است که نتیجه آن به نفع مصارف عمومی(همچون بهداشت, آموزش, حمل و نقل عمومی) و به‌بهای کاهش مصرف بخش خصوصی, هزینه خواهد شد. نتیجه این امر, کمیابی خدمات شخصی, توزیع نسبتاً یکنواخت کالاهای مصرفی میان خانوارها, و توزیع نسبتاً عادلانه مناقع حاصل از رشد کشور است.
البته با توجه به نبود سرمایه داخلی و عدم امکان جذب سرمایه خارحی و قطع ارتباطات بانکی و مشکل FATF و ورشکستگی بانکها و وجود ابرتورم و ورشکستگی اکثر تولیدی ها و پیشه ها و کارخانه ها و رکود مطلق و رشد اقتصادی منفی کمرشکن، طبیعی است که صحبت از اقتصاد مقاومتی هم ادعایی واهی است، و تنها این پیام را دارد که دولت تامین بودجه را بر دوش مردمی خواهد گذاشت که خود در تامین معیشت شان محتاج و درمانده شده اند .
🆔👉 @iran_novin1
]🔥 ایران نوین 🔥[
🔴 اقتصاد مقاومتی و امکان ایجاد اقتصاد کره شمالی هم در ایران ۱۴۰۰ خیالی واهی است .
سقوط آزاد ...
حسن روحانی امروز اعلام کرد در لایحه بودجه ۱۴۰۰ تاکید بر کنار گذاشتن کامل درآمد نفتی از بودجه، و تاکید بر اقتصاد مقاومتی است .
سالها بود که اصولگرایان مدعی بودند مشکل اقتصادی کشور حاصل سیاست های لیبرالیستی اصلاح طلبان می باشد، و با این حرف بیهوده سعی می کردند ارزشهای سوسیالیستی اصولگرایان را نسبت به اوضاع فروپاشیده بیگناه نشان دهند. اما الان می بینیم این ادعایی واهی هست و هیچ گونه تفکر لیبرالیستی چه از نوع کلاسیک و جه نئولیبرالیستی در جمهوری اسلامی وجود نداشته و حتی روحانی هم به اقتصادمقاومتی تاکید می کند. این در حالی است که حتی کشورهای سوسیالیستی مانند چین هم برای تقویت اقتصاد خود به سمت اقتصاد نیمه باز حرکت کرده اند، در حالی که جمهوری اسلامی هر روز بیشتر به سمت چپ رانده شده و به سوی اقتصاد کمونیستی سوق پیدا می کند.
برای شناخت ماهیت واقعی اقتصاد مقاومتی مورد ادعا، استراتژی های مختلف توسعه اقتصادی سوسیالیستی را بررسی می کنیم.
#استراتژیهای_مختلف_توسعه_اقتصادی
#استراتژی_سوسیالیستی
وجه تمایز این استراتژی با دیگر استراتژی‌ها در کمرنگ‌بودن نقش مالکیت خصوصی در تولید است.
تقریباً تمامی شرکت‌های بزرگ, دولتی هستند و شرکت‌های کوچک و متوسط می‌توانند براساس اصول تعاونی‌ها سازماندهی گردند و به فعالیت بپردازند.
مالکیت خصوصی تنها در کسب‌وکارهای کوچک (خدماتی یا فروشگاهی) وجود دارد.
در کشاورزی نیز مزارع دولتی, اشتراکی, تعاونی و جمعی وجود دارند, هرچند در بعضی کشورها همچون چین, زمینی که مالکیت جمعی دارد منفرداً توسط خانوارهای روستایی مورد کشت قرار می‌گیرند.
مالکیت دولتی و اشتراکی دارایی‌های مولد معمولاً با برنامه‌ریزی متمرکز اغلب فعالیت‌های اقتصادی همراه است.
از بعد تاریخی, اکثر برنامه‌ریزی‌ها برحسب کالاها و اجناس انجام می‌شود (سهمیه‌ها و کنترل‌های مقداری, ابزار سیاستی اصلی هستند) اما برخی تجربیات جدید نیز وجود داشته است که در آنها به جای هدف‌های مقداری, از قیمت‌ها برای هدایت اقتصاد استفاده شده است.
کشورهای سوسیالیستی با یکدیگر تفاوت دارند بطوریکه می‌توان چهار روش مختلف توسعه اقتصادی را که از سوی حکومت‌های سوسیالیستی در زمان‌های مختلف پذیرفته شده است, شناسایی نمود.
#چهار_روش_توسعه_اقتصادی_سوسیالیستی
الف) #الگوی_کلاسیک_شوروی
(یا #استالینیست ), که در آن به منظور تامین مالی گسترش سریع صنایع مربوط به کالاهای واسطه‌ای و سرمایه‌ای, کشاورزی تقویت می‌گردد.
ب) #الگوی_خودگردانی_کارگران_یوگسلاوی, که درجه بالایی از عدم تمرکز با خود دارد.
پ) #الگوی_چینی ( #مائوئیست ) که تاکید عمده آن بر توسعه روستایی در قالب مزارع اشتراکی است.
ت) #الگوی_کره_شمالی, که مبتنی بر #خودکفایی (اتکا به خود) ( یا همان #اقتصاد_مقاومتی ) است.
علی‌رغم تنوع موجود, تمامی این استراتژیهای توسعه را می‌توان با نرخ‌های بالای سرمایه‌گذاری شناخت.
غیرمعمول نیست که شاهد سرمایه‌گذاری در 30٪ یا حتی درصد بالاتری از تولید داخلی در این کشورها باشیم. البته بعضی اوقات, کارآیی سرمایه‌گذاری‌ها پایین است. اما به‌هرحال, نرخ‌های رشد بسیار سریع هستند.
نرخ بالای سرمایه‌گذاری, نشانگر نسبت پایین مصرف به درآمد ملی است که نتیجه آن به نفع مصارف عمومی(همچون بهداشت, آموزش, حمل و نقل عمومی) و به‌بهای کاهش مصرف بخش خصوصی, هزینه خواهد شد. نتیجه این امر, کمیابی خدمات شخصی, توزیع نسبتاً یکنواخت کالاهای مصرفی میان خانوارها, و توزیع نسبتاً عادلانه مناقع حاصل از رشد کشور است.
البته با توجه به نبود سرمایه داخلی و عدم امکان جذب سرمایه خارحی و قطع ارتباطات بانکی و مشکل FATF و ورشکستگی بانکها و وجود ابرتورم و ورشکستگی اکثر تولیدی ها و پیشه ها و کارخانه ها و رکود مطلق و رشد اقتصادی منفی کمرشکن، طبیعی است که صحبت از اقتصاد مقاومتی هم ادعایی واهی است، و تنها این پیام را دارد که دولت تامین بودجه را بر دوش مردمی خواهد گذاشت که خود در تامین معیشت شان محتاج و درمانده شده اند .
🆔👉 @iran_novin1
Telegram
📎