Forwarded from Attach Master
⭕️ #تجمعات_کم_تعداد
#تجمعات_صنفی
#تجمعات_روز_معلم_و_کارگر
یا
#اعتراضات_میلیونی_ملی
🔻 در پیج اینستاگرام آقای حشمت الله طبرزدی در رابطه با فراخوان روز ١١و ١٣ اردیبهشت، شخصی پیام داده بود که : مردم میلیونی به فراخوان پاسخ داده و به میدان خواهند آمد.
آقای طبرزدی پاسخ داده بود که :
خیر میلیونی نخواهند آمد. فقط معلمان و کارگران حضور خواهند داشت .
‼️ این یعنی این اشخاص وقتی فراخوان میدهند، هدفشان تشکیل اجتماعات میلیونی برای مطالبات ملی و سیاسی نیست؛ بلکه هدفشان نمایش یک اعتراض صنفی کم جمعیت هست که صرفا مطالبات صنفی و شغلی و حداکثر اقتصادی داشته و بنوعی بعنوان نمایشگر توان تحرک اجتماعی این افراد و سازمانهایشان باشد، که برایشان مشروعیت بخشد که بتوانند در مباحثات و گفتگوها به نمایندگی از افراد نظر دهند .
حال وقتی این جمعیت قلیل توسط نیروی انتظامی پراکنده می شوند، در واقع این افراد به هدف خود رسیده اند، و خودشان می دانند که از مثلا جمعیت میلیونی کارگران و فرهنگیان، وقتی چند نفر در هر شهر به تجمع می آیند، اولا نتیجه منطقی ان این است که بقیه اعتراضی ندارند، یا حاضر به پاسخ دادن به فراخوانها نیستند. در نتیجه رژیم حق قانونی دارد که این چند نفر مزاحم نظم اجتماعی را، که حتی بخاطر آمار اندکشان، که منطقا باید مجوز بگیرند، این کار را هم نکرده اند، مورد برخورد قانون قرار دهد.
با این حال آقای طبرزدی در قلب تهران پیام می دهد که وحوش خامنه ایی تجمع اعتراضی کارگران و فرهنگیان را سرکوب کرده اند .
خود این بیان علاوه بر شبهات امنیتی که برای ایشان دارد، نوعی مسخره کردن امر اعتراضات مردمی هست.
تجمعی که بیش از 50 یا 100 نفر نباشد، نه تنها تجمع مردمی محسوب نمی شود، بلکه این تعداد اندک بلحاظ اجتماعی نفوذی نیستند که مطالبه جمعی داشته باشند، و می توانند از طریق مکاتبات اداری خواسته های خود را طرح کنند و تجمعات چند ده نفره علاوه بر این که مخل آسایش و آرامش اجتماعی تلقی میشه، برای خود این اشخاص هم احتمال بازداشت یکی دو روزه و بعد گرفتن حبس هم هست، تا بقیه مردم وحشت کرده و اقدام به اعتراض بعدی نکنند . این یعنی دادن فرصت امن جهت قدرت نمایی سرکوبگران رژیم و ایجاد فضای رعب و وحشتی که عملا پوج و توخالی و ساختگی است .
پس انجه بعنوان اعتراضات مردمی واقعی و جدی می تواند مطرح باشد
اگر صنفی باشد، حداقل باید بیشتر از نصف شاغلان آن صنف در تجمع مشارکت کنند، تا بشود ان را تجمع صنفی قلمداد کرد که براحتی قابل سرکوب نیست، و وقتی ده یا بیست نفر تجمع می کنند، این تجنع صنفی نیست؛ بلکه تجمع حزبی و گروهی تلقی میشه، و نشان میده افراد آن صنف اعتمادی به فراخوان دهنده نداشته و در تجمع شرکت نکرده اند؛ و به این معنا نیست که اعتراضی ندارند و از وضعیت خود رضایت دارند.
دوم اگر در وضعیت موجود قرار بر اعتراض باشد طرح تجمعات صنفی بی اساس و پایه هست. چون مطالبات اساسا صنفی و منحصر به یک صنف نبست.
تورم و گرانی موضوعی صنفی نیست که مختص کارگران و فرهنگیان باشد.
از بین رفتن شان و شرافت موضوعی صنفی نبست که مختص فرهنگیان و معلم باشد.
مطالبه آزادی و کار و نان خواسته ایی نیست که مختص کارگران باشد.
و در این میان اگر قرار بر تجمعات صنفی باشد بیکاران که قشر بزرگی لز جامعه هستند، در کدام صنف شرکت کنند؟
پس نه بلحاظ ماهیت مطالبات، و نه بلحاظ تنوع شغل و جایگاه و موقعیت و جنسیت معترضان، اعتراضات مردم در قالب صنف نمی تواند قرلر بگیرد .
همچنین با توجه به سرکوبگر بودن رژیم دعوت مردم به تجمعات صنفی و کم تعداد، در واقع مشروعیت دادن به سرکوب رژیم و به خطر انداختن مردم مشارکت کننده است.
لذا فراخوانها اگر از طرف اتحادیه ها و اصناف هم باشد، باید بشکل متخد و یکپارچه بوده، و همه آنها در یک زمان و مکان، بصورت هماهنگ شده فراخوان داده، و همه مردم را به مشارکت در تجمعاتی که مطالباتشان ملی و سراسری هست دعوت به شرکت کنند.
وقتی جمعیت معترضان میلیونی باشد،
هم رژیم قادر به سرکوب نخواهد بود،
هم چون مردم همه با هم هستند، با توجه به ریسک پایین احتمال سرکوب و دستگیری و شناسایی، مشارکت خواهند کرد.
در عین حال مطالبات واقعی که ملی و سیاسی هست مطرح شده و نتیجه قابل توجه به همه مردم را خواهد داشت .
#تنها_راه_حل_مشکلات_ملی:
#اعتراضات_سراسری_ملی_میلیونی
#تجمعات_صنفی
#تجمعات_روز_معلم_و_کارگر
یا
#اعتراضات_میلیونی_ملی
🔻 در پیج اینستاگرام آقای حشمت الله طبرزدی در رابطه با فراخوان روز ١١و ١٣ اردیبهشت، شخصی پیام داده بود که : مردم میلیونی به فراخوان پاسخ داده و به میدان خواهند آمد.
آقای طبرزدی پاسخ داده بود که :
خیر میلیونی نخواهند آمد. فقط معلمان و کارگران حضور خواهند داشت .
‼️ این یعنی این اشخاص وقتی فراخوان میدهند، هدفشان تشکیل اجتماعات میلیونی برای مطالبات ملی و سیاسی نیست؛ بلکه هدفشان نمایش یک اعتراض صنفی کم جمعیت هست که صرفا مطالبات صنفی و شغلی و حداکثر اقتصادی داشته و بنوعی بعنوان نمایشگر توان تحرک اجتماعی این افراد و سازمانهایشان باشد، که برایشان مشروعیت بخشد که بتوانند در مباحثات و گفتگوها به نمایندگی از افراد نظر دهند .
حال وقتی این جمعیت قلیل توسط نیروی انتظامی پراکنده می شوند، در واقع این افراد به هدف خود رسیده اند، و خودشان می دانند که از مثلا جمعیت میلیونی کارگران و فرهنگیان، وقتی چند نفر در هر شهر به تجمع می آیند، اولا نتیجه منطقی ان این است که بقیه اعتراضی ندارند، یا حاضر به پاسخ دادن به فراخوانها نیستند. در نتیجه رژیم حق قانونی دارد که این چند نفر مزاحم نظم اجتماعی را، که حتی بخاطر آمار اندکشان، که منطقا باید مجوز بگیرند، این کار را هم نکرده اند، مورد برخورد قانون قرار دهد.
با این حال آقای طبرزدی در قلب تهران پیام می دهد که وحوش خامنه ایی تجمع اعتراضی کارگران و فرهنگیان را سرکوب کرده اند .
خود این بیان علاوه بر شبهات امنیتی که برای ایشان دارد، نوعی مسخره کردن امر اعتراضات مردمی هست.
تجمعی که بیش از 50 یا 100 نفر نباشد، نه تنها تجمع مردمی محسوب نمی شود، بلکه این تعداد اندک بلحاظ اجتماعی نفوذی نیستند که مطالبه جمعی داشته باشند، و می توانند از طریق مکاتبات اداری خواسته های خود را طرح کنند و تجمعات چند ده نفره علاوه بر این که مخل آسایش و آرامش اجتماعی تلقی میشه، برای خود این اشخاص هم احتمال بازداشت یکی دو روزه و بعد گرفتن حبس هم هست، تا بقیه مردم وحشت کرده و اقدام به اعتراض بعدی نکنند . این یعنی دادن فرصت امن جهت قدرت نمایی سرکوبگران رژیم و ایجاد فضای رعب و وحشتی که عملا پوج و توخالی و ساختگی است .
پس انجه بعنوان اعتراضات مردمی واقعی و جدی می تواند مطرح باشد
اگر صنفی باشد، حداقل باید بیشتر از نصف شاغلان آن صنف در تجمع مشارکت کنند، تا بشود ان را تجمع صنفی قلمداد کرد که براحتی قابل سرکوب نیست، و وقتی ده یا بیست نفر تجمع می کنند، این تجنع صنفی نیست؛ بلکه تجمع حزبی و گروهی تلقی میشه، و نشان میده افراد آن صنف اعتمادی به فراخوان دهنده نداشته و در تجمع شرکت نکرده اند؛ و به این معنا نیست که اعتراضی ندارند و از وضعیت خود رضایت دارند.
دوم اگر در وضعیت موجود قرار بر اعتراض باشد طرح تجمعات صنفی بی اساس و پایه هست. چون مطالبات اساسا صنفی و منحصر به یک صنف نبست.
تورم و گرانی موضوعی صنفی نیست که مختص کارگران و فرهنگیان باشد.
از بین رفتن شان و شرافت موضوعی صنفی نبست که مختص فرهنگیان و معلم باشد.
مطالبه آزادی و کار و نان خواسته ایی نیست که مختص کارگران باشد.
و در این میان اگر قرار بر تجمعات صنفی باشد بیکاران که قشر بزرگی لز جامعه هستند، در کدام صنف شرکت کنند؟
پس نه بلحاظ ماهیت مطالبات، و نه بلحاظ تنوع شغل و جایگاه و موقعیت و جنسیت معترضان، اعتراضات مردم در قالب صنف نمی تواند قرلر بگیرد .
همچنین با توجه به سرکوبگر بودن رژیم دعوت مردم به تجمعات صنفی و کم تعداد، در واقع مشروعیت دادن به سرکوب رژیم و به خطر انداختن مردم مشارکت کننده است.
لذا فراخوانها اگر از طرف اتحادیه ها و اصناف هم باشد، باید بشکل متخد و یکپارچه بوده، و همه آنها در یک زمان و مکان، بصورت هماهنگ شده فراخوان داده، و همه مردم را به مشارکت در تجمعاتی که مطالباتشان ملی و سراسری هست دعوت به شرکت کنند.
وقتی جمعیت معترضان میلیونی باشد،
هم رژیم قادر به سرکوب نخواهد بود،
هم چون مردم همه با هم هستند، با توجه به ریسک پایین احتمال سرکوب و دستگیری و شناسایی، مشارکت خواهند کرد.
در عین حال مطالبات واقعی که ملی و سیاسی هست مطرح شده و نتیجه قابل توجه به همه مردم را خواهد داشت .
#تنها_راه_حل_مشکلات_ملی:
#اعتراضات_سراسری_ملی_میلیونی
Telegram
📎