‍ ✔️بعضی کتابها را باید ده‌ها بار خواند. برای بار ( شاید) چهارم در حال مطالعه کتاب «از کاخ شاه تا زندان اوین » نوشته «احسان نراقی» هستم.( اول بار در دوران دبیرستان خواندم اما برداشت آن زمان کجا و حالا کجا؟).

به جز تحقیقات آقایان اسدی و تهرانیان که پیش از انقلاب انجام شد و متاسفانه دیده نشد و اخیرا در کتابی با عنوان « صدایی که شنیده نشد» منتشر شده است، باید این بخش از کتاب #نراقی را هم در مورد تخقیقات جامع دیگری نظیر تحقیق پیش‌گفته، در نظر گرفت.

در صفحه ۳۲۹(نشر رسا،چاپ هفتم)، نراقی از پیشنهادش به هویدا می‌گوید:

« کمک گرفتن از یک موسسه تحقیقاتی معتبر و اعطای آزادی کامل برای تحقیق برای ارزیابی وضعیت کشور».

پیر ویل رییس اولین مرکز نظرسنجی، آلن لانسلو سیاست‌شناس( مسئول انستیتوی علوم سیاسی پاریس)٬ آندره لابریدر، کارشناس امور ارتباطات و...برخی از چهره‌های نامور دخیل در پروژه‌اند.

تحقیقات گسترده تیم تحقیق پس از سفر به نقاط مختلف کشور از شمال تا جنوب و تجزیه و تحلیل دقیق در بهار۵۷ تمام می‌شود.

#هویدا دیکر نخست‌وزیر نیست و #فرح که در جریان تحقیق بوده است و از نزدیک آن را دنبال می‌کند، گزارش را مطالعه می‌کند. دیگران هم. گزارش اما هیچگاه در اختیار #شاه قرار داده نمی‌شود و کسی جرات ابراز نتایج حاصله را به شاه در خود نمی‌بیند زیرا «با تصوری که او از وضعیت ایران داشت، هماهنگ نبودند!».

در پانوشت این عبارت اخیر هم به جملاتی از نتیجه‌گیری نهایی تحقیق اشاره شده است، منجمله این مورد:

...در ایران بحران هویت، بحران اخلاقیات و ایمان دیده می‌شود. با وجود یک‌چنین مشکلاتی در تطابق‌های اجتماعی، رژیم تنها با دادن آزادی‌هایی تازه می‌تواند خود را استوار نگه دارد...در حقیقت مکانیسمی به‌نام « #سانسور بر اساس حدس» وجود دارد که بر اساس آن اطلاعاتی که برای شاه ناخوشایند قلمداد شوند، نباید به او داده شود. این قاعده غیر مدون به اجحاف‌های شدیدی منجر خواهد شد.
@sahandiranmehr