🔴 #موسیقی_و_هنر
✳️ منتخبی از #موسیقی_ایرانی
🔴 از دهه ۵۰ تا امروز
✅ مرحمتی دوست ارجمندمان مهندس حامد کلانتر
✳️ منتخبی از #موسیقی_ایرانی
🔴 از دهه ۵۰ تا امروز
✅ مرحمتی دوست ارجمندمان مهندس حامد کلانتر
Audio
🎼 🔴 #موسیقی_ایرانی
🎼 ✳️ #شور_شیرین
🎼 🔴 #پرستو_صابری
🍂 ای نام جاری به لبانم
🍂 باز آ و از غم برهانم
🍂 بازم به شادی برسانم...
👇
🇮🇷 اگر میپسندیم ، همرسانی کنیم
👇
🇮🇷 @IranianThought48
🎼 ✳️ #شور_شیرین
🎼 🔴 #پرستو_صابری
🍂 ای نام جاری به لبانم
🍂 باز آ و از غم برهانم
🍂 بازم به شادی برسانم...
👇
🇮🇷 اگر میپسندیم ، همرسانی کنیم
👇
🇮🇷 @IranianThought48
🍀 اندیشه ایرانی 🍀
این پیرمرد ۹۰ ساله که در بازارچه های قزوین در حال قدم زدن است و پیر و جوان، زن و مرد، کوچک و بزرگ عاشقانه به دیدار او می آیند و با او عکس یادگاری می گیرند، استاد اکبر گلپایگانی معروف به گلپا است که بسیاری از ما ایرانیان بارها صدای او را شنیده ایم و با آن…
❤️🎼❤️
❤️ #موسیقی_ایرانی
❤️ #اکبر_گلپایگانی
🟩 در نگاه به زندگی آنانی که به موسیقی روی آورده و به شهرت رسیده‌اند، چند پایگاهِ تعلیماتی عمده به‌چشم می‌آید. پایگاه نخست، کلاس‌های درس "درویش‌خان" بوده که بیشترِ شاگردانش خود به استادان بعدی تبدیل شده‌اند. پایگاه‌های بعدی ازآنِ "اسماعیل مهرتاش"، "نوری‌علی‌خان برومند" و "ابوالحسن صبا" به‌شمار می‌آیند که اغلبِ هنرمندان نسل دوم، پس از "درویش" از آموزه‌های آن‌ها بهره‌مند شده‌اند. تقریباً همه‌ی خوانندگان مشهور از یکی از این پایگاه‌ها گذر کرده‌اند. گمان می‌رود که در مقامِ مقایسه، پایگاه آموزشی "صبا" کارکردی گسترده‌تر از دیگران داشته است.
🔴 "اکبر گلپایگانی" که شهرتش از بسیاری از خوانندگان دیگر بیشتر است، در سال ۱۳۱۲ خورشیدی در تهران زاده شد. او از خردسالی دریافته بود که صدای خوشی دارد. وی می‌گوید با نوازنده‌ی سرشناسِ تمبک "جهانگیر ملک" همکلاس بوده و در زنگ تفریح و اوقات فراغت به‌همراه ضرب‌نوازی او صدای خود را می‌آزموده است. یک دیدارِ اتفاقی در منزلِ مرد درویش مسلکی که آوازی خوش نیز داشته، "گلپا" را روبه‌روی "نورعلی خان" برومند می‌نشاند.
🔴 "نورعلی خان" صدای او را که شنید، او را به فراگرفتن موسیقی فراخواند و "گلپا" نزدیک به ده سال نزد "نورعلی خان" به شاگردی نشست و صدای خود را صیقل داد.
🔴 "برومند" معتقد شده بود که بُرد و لطافت صدای "گلپایگانی" در حوزه‌ی موسیقی سنتی نظیر ندارد و در سال‌های آینده نیز چنین صدایی پیدا نخواهد شد. به گفته‌ی "برومند" برنامه‌ی «گل‌ها» نقشه‌های او را برای "گلپا" به‌هم زده است.
🔴 "داوود پیرنیا" از "گلپا" خواسته بود به هنرمندان برنامه‌ی او بپیوندد و او نیز بلادرنگ پذیرفته بود، با آنکه "برومند" او را از این کار برحذر می‌داشت. او می‌گفت "گلپا" هنوز باید کار و تمرین کند تا به جای واقعی خود برسد. همین نافرمانی، "گلپا" را از چشمِ "نورعلی خان" انداخت، ولی او کار خود را ادامه داد. نه تنها در برنامه‌های «گل‌ها» شرکت کرد، که پایش به کاباره‌ها نیز باز شد. "گلپا" صدای شیرین و پرورده ای داشت و چه بسا اگر حرف استادش را گوش می‌کرد، توانایی‌هایی بیش از این پیدا می‌کرد.
🔴 به هرحال در سال‌های پیش از انقلاب شهرتی بیش از همه‌ی خوانندگان دیگر یافته بود. او نیز از همراهی بسیاری از استادان موسیقی سنتی برخوردار بود. ولی در این میان به "فرهنگ شریف" و "اسدالله ملک" علاقه و رغبت بسیار داشت. آواز‌ها و تصنیف‌های بی‌شماری را با همراهی آن دو اجرا کرده است که بعضی از آن‌ها با استقبالِ بسیار روبه‌رو شده اند. ازجمله می‌توان از «گل گریه»، «قدر محبت»، «مست مستم»، «پس چرا عاشق نباشم» یاد کرد.
❤️🎼❤️
https://t.me/IranianThought48/50012?single
❤️ #موسیقی_ایرانی
❤️ #اکبر_گلپایگانی
🟩 در نگاه به زندگی آنانی که به موسیقی روی آورده و به شهرت رسیده‌اند، چند پایگاهِ تعلیماتی عمده به‌چشم می‌آید. پایگاه نخست، کلاس‌های درس "درویش‌خان" بوده که بیشترِ شاگردانش خود به استادان بعدی تبدیل شده‌اند. پایگاه‌های بعدی ازآنِ "اسماعیل مهرتاش"، "نوری‌علی‌خان برومند" و "ابوالحسن صبا" به‌شمار می‌آیند که اغلبِ هنرمندان نسل دوم، پس از "درویش" از آموزه‌های آن‌ها بهره‌مند شده‌اند. تقریباً همه‌ی خوانندگان مشهور از یکی از این پایگاه‌ها گذر کرده‌اند. گمان می‌رود که در مقامِ مقایسه، پایگاه آموزشی "صبا" کارکردی گسترده‌تر از دیگران داشته است.
🔴 "اکبر گلپایگانی" که شهرتش از بسیاری از خوانندگان دیگر بیشتر است، در سال ۱۳۱۲ خورشیدی در تهران زاده شد. او از خردسالی دریافته بود که صدای خوشی دارد. وی می‌گوید با نوازنده‌ی سرشناسِ تمبک "جهانگیر ملک" همکلاس بوده و در زنگ تفریح و اوقات فراغت به‌همراه ضرب‌نوازی او صدای خود را می‌آزموده است. یک دیدارِ اتفاقی در منزلِ مرد درویش مسلکی که آوازی خوش نیز داشته، "گلپا" را روبه‌روی "نورعلی خان" برومند می‌نشاند.
🔴 "نورعلی خان" صدای او را که شنید، او را به فراگرفتن موسیقی فراخواند و "گلپا" نزدیک به ده سال نزد "نورعلی خان" به شاگردی نشست و صدای خود را صیقل داد.
🔴 "برومند" معتقد شده بود که بُرد و لطافت صدای "گلپایگانی" در حوزه‌ی موسیقی سنتی نظیر ندارد و در سال‌های آینده نیز چنین صدایی پیدا نخواهد شد. به گفته‌ی "برومند" برنامه‌ی «گل‌ها» نقشه‌های او را برای "گلپا" به‌هم زده است.
🔴 "داوود پیرنیا" از "گلپا" خواسته بود به هنرمندان برنامه‌ی او بپیوندد و او نیز بلادرنگ پذیرفته بود، با آنکه "برومند" او را از این کار برحذر می‌داشت. او می‌گفت "گلپا" هنوز باید کار و تمرین کند تا به جای واقعی خود برسد. همین نافرمانی، "گلپا" را از چشمِ "نورعلی خان" انداخت، ولی او کار خود را ادامه داد. نه تنها در برنامه‌های «گل‌ها» شرکت کرد، که پایش به کاباره‌ها نیز باز شد. "گلپا" صدای شیرین و پرورده ای داشت و چه بسا اگر حرف استادش را گوش می‌کرد، توانایی‌هایی بیش از این پیدا می‌کرد.
🔴 به هرحال در سال‌های پیش از انقلاب شهرتی بیش از همه‌ی خوانندگان دیگر یافته بود. او نیز از همراهی بسیاری از استادان موسیقی سنتی برخوردار بود. ولی در این میان به "فرهنگ شریف" و "اسدالله ملک" علاقه و رغبت بسیار داشت. آواز‌ها و تصنیف‌های بی‌شماری را با همراهی آن دو اجرا کرده است که بعضی از آن‌ها با استقبالِ بسیار روبه‌رو شده اند. ازجمله می‌توان از «گل گریه»، «قدر محبت»، «مست مستم»، «پس چرا عاشق نباشم» یاد کرد.
❤️🎼❤️
https://t.me/IranianThought48/50012?single
Telegram
🍀 اندیشه ایرانی 🍀