ایرانیان چگونه شیعه شدند

شاه عباس اول دو برادر و یک برادرزاده و عمویش را کور کرد. سپس دو پسر(محمد میرزا و امامقلی میرزا) را کور و سومی را(صفی میرزا) ولیعهد را به طور فجیعی به قتل رسانید. آخرین پسرش که طاقت کوری نداشت خودکشی کرد. و بدین ترتیب هیچ فرزند ذکوری برای او باقی نماند تا سلطنت اورا به مخاطره اندازد.

شاید متن زیر حتی با وجود منابع برای شما غیر قابل باور باشد اما با در نظر گرفتن اینکه عادل‌ترین پادشاه این سلسله برای سلطنتش با نزدیک‌ترین کسان خود چه کرده، تکلیف دیگران معلوم است چگونه بوده!

مؤسس سلسله صفويه شاه اسماعيل صفوی سلطنش را با کشتن ۲۰ هزار کس، که زبان به لعن سه خليفهً اول باز نکرده بود در تبريز(بیش از دوسوم مردم تبریز سنی‌مذهب بودند) آغاز کرد و وقتی رهسپار مشهد شد ، قزلباشان او در طبسين هشت هزار مرد را به جرم نپذيرفتن مذهب شيعه از دم تيغ گذراندند تا عطش خون ريزی شاه اطفاء يابد

‏برای نمایش پیروزی و تسلط به تبریز۱۲ نفر جوان زیبا روی تبریزی را انتخاب کرده و به دربار بردند و شاه به همه شان تجاوز کرد..
شکم زنان باردار دریده می شد و جنین شان به جرم کافر بودن کشته می شد..
‏در اردبیل هرکس را که به تغییر مذهبش راضی نمی شد به همراه همه اعضای خانواده در درون خانه اش به آتش می کشیدند
یکی از شکنجه ها این بود که زن یا دختر فرد مورد نظر را در برابر دیدگانش بر پشت ماده الاغی می بستند و ترتیبی داده می شد که الاغ نری به وی تجاوز کند..
‏یک شکنجه دیگر بر روی نیزه نشاندن ‎#دختر_خانواده بود برای فشار آوردن بر پدرش نیزه را از نشیمن گاه وارد کرده و تا بالا در بدنش فرو می کردند وآن را همچون میله ی پرچم در زمین می کاشتند..
‏شكنجه رايج دیگر زمان صفویه این بود که یک مفتول تیز را از پوست کمر وارد بدن فردکرده و از پوست پشت گردنش بیرون میآوردند و مانند گوسفند او را بر آتش کباب می کرده و می خورده اند..
‏پوست بدن قربانی را با یک جسم برنده خراش می دادند وشیره ی خرما بر آن میمالیدند و در یک صندوق انداخته و صندوق را با مورچه می انباشتند مورچه ها به هوای خوردن شیره ها گوشت تن قربانی را ذره ذره می جویدند و باعث می شدند که فرد با زجر زیاد در طی چندین روز به آهستگی بمیرد..
‏زنده در روغن یا آب جوش انداختن قربانی هم مرسوم بود..
ریختن قیر یا سرب داغ در گلو و برکندن زبان و چشم از شكنجه هايي بود که برای ترساندن و شيعه كردن الباقی مردم استفاده ميشد..

زنده‌خواری دشمنان و استفاده از جمجمهٔ دشمنان به‌عنوان جام یکی دیگر از شیوه‌های رایج بود. در دوران حکومت صفویان دستهٔ جلاد خام‌خوار وجود داشته‌است که به فرمان شاه، مقصرین را زنده‌زنده می‌خوردند. گاهی شاهان صفوی آنان را احضار کرده و دستور می‌دادند تا مجرمان را در جلوی چشمانش بدرند این دسته از آدم‌خواران که در دربار شاه عباس نگهداری می‌شدند «چیک» قورچی ها نام داشتند. نقل است که لشکر چهل‌نفری آدم‌خواران شاه عباس همه جا او را همراهی می‌کردند و قربانیان را می‌خوردند.

‏شاه عباس شیخ احمد آقا میرغضب را به همرا لشکریان جلادش با چوب و چماق” و کارد و خنجر، میل و منقل و نطع و سه پایه و سایر آلات و ابزار ضرب و جرح و کشت و کشتار به گیلان فرستاد و آنها وارد عمل شدند.آنها هر گیلانی را که یافتند یا شکنجه کردند و یا کشتند..
‏بریدن دست و پا و گوش و بینی و زبان، کوبیدن گوش به دیوار، داغ کردن با میله های آهنی، فرو بردن درفش سرخ کرده در بدن، پا برهنه راه بردن روستاییان ساده و بیچاره روی مجمعه تفتیته و داغ از شکنجه های رايج بود
‏پاریزی در کتاب “اقتصاد عصر صفوی” می نویسد
در مجموع شیخ احمدآقا؛میرغضب باشی شاه عباس؛ قریب یکسال درگیلان ماند کوچک و بزرگ، علیل و بیمار و حتی کودکان شیر خواره را در گهواره هایشان کشت.فاجعه آن چنان هولناک و سبعانه بود که شکم زن های حامله را دریده، جنین ها را خارج نموده،
‏بر سر نوک نیزه ها کرده و جهت زهرچشم گرفتن و عبرت اهالی به تماشا می گذاشتند .
امیر حسین خنجی در کتاب شاه اسماعیل صفوی ص 17 و 18مینویسد :
‏دسته ای از تبر به دستان قزلباش ، کودکان خردسال را زنده زنده به میان آتش پرتاب می کردند و خانوادهاي کودکان را مجبور به تماشاي زوزه های کودکانشان و كباب شدن انها ميكردند یکی از بزرگان تبریز که نخواسته بود شیعه شود را گرفته ، کف دست ها وپاهایش را بر کنده ی درخت میخکوب کرده
‏منابع براي مطالعه بيشتر :
کتاب: دانشنامه ی شکنجه و کشتار شاهان، و قدرتمندان ایران
کتاب شاه اسماعیل صفوی
كتاب اقتصاد عصر صفويه

🔥 @Iranban2577