‌«ما صادقیه بودیم که بریم نون بخریم، یهو دیدم مردم دارن فرار می‌کنن. گاز اشک‌آور زده بودن و کلی پلیس با موتور دنبال مردم. همه سرفه می‌کردند و اشک ‌می‌ریختن و فرار می‌کردن تو کوچه پس کوچه‌ها.»
‌
«زمانی که اعتراضات از نقاط مختلف کشور شروع شد، ساری هم حق‌خواهان زیادی داشت. من یک دانشجو در دانشگاه بودم در اون زمان و با شروع این عدالت‌خواهی بنده در دانشگاه با همکاری چند تن از بچه‌ها به این دادخواهی کمک می‌کردیم. اوضاع بدی بود، در اواخر دی بود که به همه‌ون زنگ زدن با شماره private number و تهدید به مرگ، اذیت خانواده و اخراج از دانشگاه و ....کردند. نظام تمام شده و از کوچک‌ترین حرکت مردم می‌ترسد. به امید آزادی!»
‌

- آنچه خواندید پیام دو تن از مخاطبان توانا است.

ما سعی داریم روایت‌های شما را از آن روزها در دومین سالگرد آن به گوش دیگران برسانیم.
این‌که نگذاریم آن روزها و نام و یاد قربانیان آن فراموش بشود، کار ارزشمندی انجام داده‌ایم.

نظرات‌تان را در این گوگل‌فرم بنویسید.

#آبان۹۸ #آبان_ادامه_دارد #آبان_خونین #فریاد_آبانیم #از_آبان_بگو #آبان_زنده_است #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech