.
🔴 تداومِ ایران

✍️ آرش رئیسی‌نژاد، استاد روابط بین‌الملل دانشگاه تهران در رشته‌توییتی نوشت:

اینجا سه‌گنبدان یا ‎نقش رستم (در شهرستان مرودشتِ استان فارس - ایران) است. در پایِ آرامگاه‌های شاهنشاهان هخامنشی که در کوه کنده شده‌اند، شهریارانِ ساسانی نقش و نگاره‌ای از خود را بر دل کوه تراشیده‌اند. در هیچ نقطه‌ای این‌گونه ایران بر بیننده‌ی خردمند پدیدار نمی‌شود. چرا؟
چون که به مهم‌ترین مشخصه ایران اشاره دارد؛ به ‎تداوم!

ساسانیان خود را وارثِ کوروش و داریوش [پادشاهانِ هخامنشی] می‌دانستند، گو اینکه از فروپاشی هخامنشیان ۵۵۰ سال می‌گُذشت. آنان بر ایالات شرقی امپراتوری روم، از شامات و مصر تا مقدونیه، ادعا داشتند. آگاهی از ‎عظمتِ گذشته در کنار ‎تنهایی استراژیک و ‎ناامنی تاریخی سه‌گانه‌ای‌ست که سیرِ تداومِ ایران را نشان می‌دهد.

تداوم، مهمترین دلیلِ (خوب یا بد) یکسان نبودن ایران با کشورهای منطقه است. کشور [ایران] پنج‌بار توسط یونانی - مقدونیان، اعراب، مغولان (۲ بار) و تاتارها ویران شد. علی‌رغم این ویرانی (و نه صرفاً اشغالِ نظامی)، ایران اما هر بار از خاکستر مرگ برخاسته؛ امری خلافِ آمدِ عادت که در جهان، نادر است.

همین تداوم است که رهنمای (درست یا نادرست) سیاست ِخارجی ایران تاکنون شده [است]. در تحلیل ژرف ایران، فرازونشیب تاریخی این کشور را همچو پیچ‌وخم رودخانه‌ای پیوسته در نظر گیرید. رودخانه از «بستر» و «جریان آب» تشکیل‌شده؛ بستر، جغرافیاست و جریان آب، تاریخ! دیروز در نقش رستم بودم و ایران را دیدم!


@IranDel_Channel

💢

.
🔴 حلقه گمشده رشد تولید

✍️ #موسی_غنی_نژاد اهری، دانش‌آموخته دکتری اقتصاد

کشور ما به‌طور بالقوه همه ابزارهای لازم برای رشد شتابان را در اختیار دارد؛ اما به دلایلی، نمی‌‌‌تواند آنها را از قوه به فعل درآورد. نخستین و مهم‌ترین توضیح شاید این باشد که معیار «تخصص» عملا به کناری نهاده شده و تنها «تعهد» برای گماشتن افراد بر مصدر امور ملاک قرار گرفته است.

بدیل قرار دادن تعهد و تخصص اشتباه مهلکی است که نه‌تنها نظام تدبیر را از کارآیی می‌‌‌اندازد، بلکه در عمل کل نظام را از تعهد تهی می‌کند. بدون علت نیست که اکثریت قریب به اتفاق دزدان بیت‌‌‌المال، اختلاسگران و مفسدان مالی همیشه از همین متظاهران به تعهد بوده‌‌‌اند و در نظام تدبیر و به طور کلی در جامعه تیشه به ریشه اخلاقیات زده‌‌‌اند.

اگر به بحث رونق تولید برگردیم، تردیدی نیست سیاستگذاری درست اقتصادی که خود مستلزم دانش تخصصی است، گام نخست برای رفتن به سوی چنین هدفی است. اما متاسفانه از دولت نهم به این سو، جریان شعاری و مخربی دوباره بر نظام تدبیر کشور ما سایه انداخت که تلاش‌‌‌های دولت تدبیر و امید هم نتوانست آن را مهار کند. این جریان در دولت سیزدهم دوباره با شکل و شمایل جدیدی به قدرت رسید و با نادیده‌انگاشتن تجربیاتی که با صَرف هزینه‌‌‌های سنگین برای جامعه به دست آمده بود بار دیگر نیروهای غیرمتخصص‌‌‌تر و ناکارآمدتر را بر مصدر امور قرار داد.

نگاهی به سیاستگذاری‌‌‌های دولت سیزدهم از فاصله‌گرفتن بیشتر با معیارهای علم اقتصاد و دست‌آویختن به اندیشه‌‌‌های متناقض و ناکارآمدی حکایت دارد که بارهار پیش از این در کشور ما مورد آزمون قرار گرفته و شکست خورده‌‌‌اند...


🔴 منبع: روزنامه دنیای اقتصاد


🔴 متن کامل یادداشت را در قسمت "مشاهده فوری" بخوانید:
👇👇


@IranDel_Channel

💢

.
🔴 «آذربایجان» مهد «مدنیت»

✍️ #نیما_عظیمی، کنشگر فرهنگی تبریزی

صحبت از فضای آلوده به خشونتی که همه‌ی ورزشگاه‌های کشور به آن مبتلا هستند، نیاز به تحلیلی دانشورانه از سوی یک جامعه‌شناسِ خبره یا یک روان‌شناس و… دارد. اما صحبت از جریان سیالِ ضدِّ ایرانی در ورزشگاه یادگار امام تبریز، موضوعی متفاوت و فراتر از بددهنی‌های معمول و البته ناپسندی است که در ورزشگاه‌ها جاری است. صحبت از تمامیّتِ ارضی ایران و همبستگی ملت است. عصر، عصرِ دولت - ملت‌هاست؛ نه این رفتارهای غیرمدنی، غیرقانونی و قومی - قبیله‌ای که هدفِ سرچشمه‌ی اصلی آن، تضعیفِ توان ملی ایران است. برخی از این کنش‌های ضدِّ انسانی و مُخلِ همبستگی ملی ایرانیان، کاملاً سازمان یافته و برخی از سر هیجانات ناشی از عدم آگاهی یا برداشت‌های نارَس و متعصبانه از درخت مفاهیم علمی می‌باشد که در نتیجه، آفت آن، به این شکل زشت و غیر انسانی در سطح جامعه بیرون می‌زند و با آن جریان‌های سازمان‌یافته‌ی مخرب، همراه می‌شود.
...

تبریز، مهد مدنیت و قلب تپنده‌ی مشروطه‌ی ایران است؛ آذربایجان، دیار شهید باکری و باکری‌هاست که برای حفاظت از خاک و ناموس ایران، غیورانه و عاشقانه برابر مهاجمان و متجاوزان ایستادند. آذربایجان، فرزند ایران است. «آذربایجان»، خودِ «ایران» است. حساب آذربایجانی‌های ایران‌پرست را جُدا از آن اوباش خودباخته بدانید.
هرچند که حتی تصور این موضوع، بسیار آزار دهنده است؛ اما لحظه‌ای، فقط و فقط تصور کنید: به اهداف شوم شان رسیده‌اند! قرار است همین جماعت بیگانه با مدنیت، ملیت ایرانی ما را بگیرند و برای من و تو «قانون» بنویسند؟ فعلاً و نقداً با این کنش‌های ضدِّ انسانی، همبستگی ما را تضعیف و برای کشورِ همسایه‌آزار، یعنی ترکیه، دُم تکان می‌دهند و منافع ملّی‌مان را تهدید می‌کنند.

باری! فقط کافی‌ست رفتار همین امروزِ این جماعت را در ورزشگاه تبریز بررسی کنیم تا متوجه شویم که مبارزه با جریان مخرب و ضدِّ ملیِ پانتُرکیسم، تا چه اندازه حیاتی و واجب است. بی‌شک، حمایت از این اوباشِ، یعنی شراکت در تضعیفِ توانِ ملی ایران و تعمیمِ فرهنگِ وحشیِ قومی و قبیله‌ای؛ از فیلم های تقطیع شده ای که پانتَرک مآب‌های داخل و پانتُرک‌های خارج‌نشین از ایران ساخته‌اند و دست به دست می‌کنند، بگیرید؛ تا ابتذال محض در سخنانِ بی‌پایه و اساس آنان؛ از نقش عوامل خارجی بگیرید تا برخی از نامزدهای شوراها و مجلس که هنگام نامزدی و… سوگندشان را برای پاسداری از ملتِ ایران خورده‌اند اما به راحتیِ آب خوردن، آن را می‌شکنند تا اَرج و قُربی بین پانتُرک و پانتُرک مآب‌ها بیابند و خیال‌شان از تصاحب مسند، تأمین و تضمین شود؛ همچنین از پانترک‌هایی بگیرید که پشت شعارهای مذهبی پناه گرفته‌اند تا برسید به درب ورودی ورزشگاه که هنگام بازرسی بدنی، حتی سگک کمربندمان را باز می‌کنند و فندک پنج سانتی را کشف، اما پرچم‌های بزرگِ باکو و ترکیه را نمی‌بینند؛ اینها همگی در خیانت به مردم ایران و پیش‌گیری از گسترش مفاهیم مدنی و انسانی در بطن جامعه، شریک و موانع توسعه‌ی ایران و سعادتِ ملت ایرانند.


🔴 منبع: خبر صبح


🔴 متن کامل یادداشت را در قسمتِ "مشاهده فوری" بخوانید:
👇👇

@IranDel_Channel

💢

.
🔴 موقعیت پیچیده استراتژیک ایران در خاورمیانه!

✍️ دکتر #جواد_طباطبایی، فیلسوف سیاسی ایران

کشور ایران در ویران‌سرای خاورمیانه با کشورهایی چون افغانستان، عراق، ترکمنستان و پاکستان هم مرز است و همراه با بسیاری از کشورهای عربی دیگر در این منطقه قرار گرفته است، اما به لحاظ فکری و فرهنگی و تاریخی شباهت زیادی به این کشورها ندارد.

اما جالب است که خیلی‌ها گفته‌اند کتاب "نظریه انحطاط" بر اساس دیدگاه هگلی نوشته شده است و طنز قضیه هم همین‌جاست. کجایش هگلی است؟ این اتفاقاً کلاوزویتسی است.

کلاوزویتس در جایی توضیح می‌دهد که فرض کنید ما دشمنی داریم و در موقعیت و وضعیت استراتژیکی گیر کرده‌ایم که موقعیت ما نیست در این صورت باید سعی کنیم از آن بیرون بیاییم و برای بیرون آمدن از آن موقعیت باید آرایش نظامی متفاوتی داشته باشیم و این اصطلاحات را آنجا به کار می‌برد.

به هرحال با وجود اشاره‌های گذرایی که من در کتاب نظریه انحطاط به برخی دیدگاه‌های کلاوزویتس کرده‌ام اما آن نقل قول‌ها به راحتی دیده نمی‌شوند. حال چون شما به لحاظ روش‌شناسی از من سوال کردید این که من در تالیف آثارم از چه روش‌هایی استفاده کرده‌ام؟ پاسخ کلی این است که روش من استراتژیک است.

مسئله به این پرسش‌ها باز می‌گردد که مثلاً مهره‌ها را در کدام قسمت باید بچینم؟ چه درکی از این شرایط داریم؟ موضوع جنگ اصلاً چیست؟ این گونه پرسش‌ها در برخی از کتاب‌هایم مانند "نظریه انحطاط" زیاد مطرح شده است و در برخی کتاب‌های دیگر که در آینده نزدیک چاپ خواهد شد تا اندازه‌ای زوایای دیگری از این  پرسش‌ها مطرح خواهند شد البته نه به صورت دقیق و کاملش! اصولاً نوع تلقی که من از ایران دارم با بقیه پژوهشگران متفاوت است یکی از دیدگاه‌های من این است که ما ایرانیان گرچه به لحاظ جغرافیایی در منطقه خاورمیانه قرار گرفته‌ایم ولی در واقعیت امر به این منطقه تعلق نداریم.

به عبارت دیگر کشور ایران از نظر جغرافیایی در ویران‌سرای خاورمیانه با کشورهایی چون افغانستان، عراق، ترکمنستان و پاکستان هم مرز است و همراه با بسیاری از کشورهای عربی دیگر در این منطقه قرار گرفته است اما به لحاظ فکری و فرهنگی و تاریخی شباهت زیادی به این کشورها ندارد. زمانی بود که ما در این منطقه تعیین کننده بودیم و تمامی این کشورها اگر‌چه به زبان‌های مختلف صحبت می‌کردند اما همگی از فرهنگ ما متاثر بودند.

در واقع کشور ایران تمدنی را در این منطقه به وجود آورده بود و این تمدن استراتژی لازم را داشت. الان به نظر من ایران آن استراتژی را از دست داده است و ما اکنون در این موقعیتی که به سر می‌بریم هستیم و البته به لحاظ جغرافیایی دیگر کاری نمی‌توانیم بکنیم اما پرسش اصلی اینجاست که چگونه می‌شود هم در این منطقه باشیم و هم به اینجا تعلق نداشته باشیم و در ضمن زمان تعیین کننده تحولات آینده نیز باشیم؟

این همان جنبه‌ی استراتژیک قضیه است که در موردش صحبت کردم و شاید بعدها بتوان آن را بیشتر توضیح داد در این زمینه بود که اشاره کردم یکی از اندیشمندانی که بر دیدگاه‌های من تاثیر بسیار گذاشته است شخصی جز کلاوزویتس نیست.


🔴 از گفتگوی علی عظیمی‌نژادان با زنده‌یاد دکتر جواد طباطبایی


@IranDel_Channel

💢

.
🔴 ریشۀ بحران و همزمانی دو حادثه

✍ احمد زیدآبادی، دانش‌آموخته علوم سیاسی و روزنامه‌نگار

چندسالی است مسجدالاقصی به کانون منازعۀ فیزیکی اسرائیل و فلسطینی‌ها تبدیل شده است. این منازعه به‌خصوص در ماه رمضانِ هر سال به اوج خود می‌رسد؛ ماهی که مسلمانان از سراسر کرانۀ باختری و بیت‌المقدس شرقی راهی مسجدالاقصی می‌شوند تا در «سومین مکانِ مقدس مسلمانان» عبادت کنند.

از بدِ حادثه، امسال ماه رمضان با عید پسح یهودیان مصادف شده است؛ عیدی که یهودیانِ متعصب به یاد نجات‌شان از بردگی فرعون مصر، قربانی کردن بُز را در محل معبد ضروری می‌دانند. در هفتۀ گذشته، برنامۀ یک گروه فوق افراطی مذهبی برای قربانی کردن بز در محوطۀ مسجدالاقصی سبب اعتراض نمازگزاران و برخورد شدید پلیس اسرائیل با آنها شد.

نتانیاهو به‌خصوص از عادی‌سازی رابطۀ ایران و عربستان، خشمگین است و می‌کوشد تا با بحرانی کردن فضای امنیتی منطقه مانع از تحقق آن شود. همزمانی بالاگرفتن منازعۀ اسرائیل با حماس آن هم درست همزمان با صدور بیانیۀ مشترک وزیران خارجۀ ایران و سعودی برای عملیاتی کردن وعدۀ تجدید رابطه، خیلی بی‌ربط به‌نظر نمی‌آید.


🔴 منبع: روزنامه هم‌میهن


🔴 متن کامل یادداشت را در قسمتِ "مشاهده فوری" بخوانید:
👇👇


@IranDel_Channel

💢

🎥 بهراد توکلی، کُنشگر سیاسی در پاسخ به عبدالله مهتدی، رهبر گروهک تروریستی و تحزیه‌طلب کومله:
تمامیت ارضی ایران، یک اصل است، چماق نیست و با چماق هم ازش دفاع نمی‌کنند [بلکه] با ارتشِ جان برکفانِ ایران، ازش دفاع می‌کنند.

 

🔴 پی‌نوشت:
انتشار برشی از سخنرانیِ فردی به معنی تأييد تمام مواضع سیاسی آن فرد نیست.


@IranDel_Channel

💢

‍ .
🔴 در باب ارزش

✍️ #مهدی_تدینی، تاریخ‌پژوه

به نیش و کنایه گفته‌اند فلانی پیر شده و دیگر حجاب بر او واجب نیست. شبیه آن دو آقای مثلاً هنرمند که نشسته بودند و به ریشخند مسئلۀ مطالبۀ زنان دربارۀ حجاب را به لحن تحقیرآمیز به یائسگی ربط می‌دادند. نهایت گفتمان منطقی اینجاست؟ استدلالی برتر از ریشخند در چنته ندارید؟ پس دمی گوش کنید.

ارزشِ ارزش‌ها به این است که اختیاری است. کاری که اختیاری در آن نباشد، ارزشی هم ندارد. ارزش کمک به دیگران به این است که انسان مخیّر است به دیگران کمک کند یا نکند و در عین اینکه اختیار دارد چشم به روی نیاز دیگران ببندد، نیازشان را می‌بیند و از وقت و سرمایه و داشته‌های خود برای کمک به دیگران می‌گذارد. همین انسان اگر اختیار نداشت، یعنی «مجبور بود» به فرد نیازمند کمک کند، کمکی که می‌کرد دیگر فضیلتی نداشت.

اختیار، جوهرِ فضیلت است. ممکن است ما سر اینکه فضیلت، نیکی و ارزش چیست، اختلاف نظر داشته باشیم و یکی چیزی را ارزش بداند که دیگری آن را ارزش نداند، اما در این هیچ مناقشه‌ای نیست که هر ارزشی ماهیتاً منوط به اختیار است.

وقتی یک فضیلت تعریف می‌کنید و سپس «اختیار» را دربارۀ آن فضیلت از میان برمی‌دارید، درجا آن فضیلت را هم از بین برده‌اید. وقتی می‌گویید فلان کار فضیلت است و سپس می‌گویید اینک انجام آن فضیلت اجباری است، درجا آن فضیلت از بین می‌رود. در واقع، وقتی فضیلت به امری اجباری تبدیل می‌شود، دیگر فضیلت نیست؛ بلکه «قانون» است و قانون هم صرفاً یک قرارداد است و ماهیتاً با فضیلت فرق می‌کند.

پس کسی که در ارتباط با یک فضیلت بر اختیاری بودن آن اصرار می‌ورزد، در حقیقت از آن فضیلت دفاع می‌کند؛ نه اینکه آن را تخریب یا نابود کند. در عجیب‌ترین وارونه‌شدگی ممکن به سر می‌بریم: کسانی که از حجاب اجباری دفاع می‌کنند در واقع اصرار دارند حجاب را از فضیلت به قانونی بی‌فضیلت تبدیل کنند و کسانی که از حجاب اختیاری دفاع می‌کنند می‌خواهند حجاب را دوباره به دایرۀ اختیار برگردانند و در واقع دوباره آن را به فضیلتی خودخواسته تبدیل کنند.

فضیلت را نمی‌توان با جبر و قانون و کیفر تثبیت کرد. به محض اِعمال جبر، فضیلت از میان می‌رود. پس اگر کسی ادعا دارد یک چیز «فضیلت» است برای صیانت از این فضیلت باید از اِعمال جبر دربارۀ آن پرهیز کند، وگرنه با دست خود فضیلت مطلوب و محبوبش را خدشه‌دار کرده است.

وقت آن نرسیده است که این بازی باخت - باخت پایان یابد؟ از این فشاری که به زنان می‌آورید، از این تهدید و ارسال پیامک و بپوش و نپوش و این امر و نهیِ دائم و از این اضطراب دمادم فقط زیان برده‌اید و برده‌ایم.


🔴 پی‌نوشت:
بازنشر یک یادداشت به معنی تأیید کلِّ محتوای آن نیست. بلکه هدف، بازنشرِ یک دیدگاه و نگاهِ متفاوت است.


@IranDel_Channel

💢

🔴

در روزهای اخیر، بسیاری از شهروندان ایرانی پیام زیر یا متنی مشابه را در فضای مجازی به اشتراک می‌گذارند:

" تا زمانی که مرکز خریدِ #بام_لند تهران، ممنوعیتِ ورود شهروندانِ کشور افغانستان را برای همیشه لغو و بخاطر این اقدام غیرانسانی عذرخواهی نکند ، #به_بام_لند_نمیروم. "


فارغ از آنکه ساکن تهران و حومه هستیم یا نه و یا در روزهای اخیر قصد سفر به تهران داریم یا نه،
در مجموع دغدغه و درون‌مایه این پیام بسیار مهم و اررشمند است و چنین دغدغه‌ی انسانی در جامعه‌ی ایرانی قابل ستایش است.
بیش باد چنین دغدغه‌هایی...


@IranDel_Channel

💢

.
🔴 #توییت_خوانی

✍️ بازتابِ یک نگاه، بازتابِ یک دیدگاه



🔴 پی‌نوشت:
انتشار یک توییت به معنی تأیید تمام مواضع فرد توییت‌کننده نیست.


@IranDel_Channel

💢

.
🔴 #توییت_خوانی

✍️ بازتابِ یک نگاه، بازتابِ یک دیدگاه



🔴 پی‌نوشت:
انتشار یک توییت به معنی تأیید تمام مواضع فرد توییت‌کننده نیست.


@IranDel_Channel

💢

.
🔴 برتری ساختار بر کارگزار

✍ اکبر مختاری، دانش‌آموخته علوم سیاسی


....دونالد ترامپ اولین رئیس‌جمهور در تاریخ آمریکاست که متهم به جرم کیفری پس از پایان ریاست‌جمهوری‌اش می‌شود. پرسش اصلی این است که چرا دونالد ترامپ اینقدر پرسروصداست؟

او که تنها رئیس‌جمهوری بود که در دوران چهارساله ریاست‌جمهوری‌اش دو بار استیضاح شد، حالا باز با طرح کیفرخواستی جدید بر سر زبان‌ها افتاده است.

همه این موارد به ترکیبی از کاراکتر دونالد ترامپ و از سوی دیگر قدرت ساختار در آمریکا برمی‌گردد
.
در ایالات‌متحده به‌درستی تفکیک قوا وجود دارد و در کنار آن دادگاه‌های ایالتی از قدرت بالایی برخوردارند. به بیان دیگر، ایالات‌متحده کشوری است که حقوق در آن از ارزش والایی برخوردار است.

با وجود هنر ترامپ در تبدیل چالش به فرصت و افزایش نسبی کمک‌های انتخاباتی به او برای کمپین سال ۲۰۲۴ [میلادی] پس از این شکایت و جایگاه نسبتاً بالا در میان جمهوری‌خواهان مدعی ریاست‌جمهوری در سال ۲۰۲۴، اما ساختار به‌راحتی راه را برای ریاست‌جمهوری مجدد او باز نگذاشته است.

نخبگان آمریکا هنوز حمله ژانویه ۲۰۲۰ حامیان افراطی ترامپ به نماد قانون‌گذاری آمریکا یعنی کنگره را فراموش نکرده‌اند....


🔴 منبع: روزنامه هم‌میهن


🔴 ادامه یادداشت را در قسمت "مشاهده فوری" بخوانید:
👇👇


@IranDel_Channel

💢

‍ .
🔴 مشکل ما با فدرالیسم بر سر کارکرد آن در ایران است.

✍️ رشته‌توییتی از علی حجازی‌یزدی درباره‌ی مفهوم و کارکرد فدرالیسم

فدرالیسم به طور تاریخی ایده‌ای برای متحد ساختن دولت‌های محلی بوده، نه افتراق قومیت‌ها و برساختن دولت‌های محلی جدید.

در واقع فدرالیسم صورتی از دولت (state) است که طی آن تعدادی دولت‌های با قدمت پیشینی (نسبت به دولتِ جدید فدرال)، بر اساسِ مشترکات باهم متحد شده و دولت مرکزی فدرال را چون چتری بر دولت‌های محلیِ سابقاً «موجود» و مجزا تشکیل می‌دهند.

به همین دلیل، می‌تواند ایده‌ای موفق برای کشورهایی چون بلژیک، آمریکا یا آلمان تلقی شود که پیش از آن هویت متحدی به نام ملت - دولت (Nation - State) نداشتند و فدرالیسم سبب اتحاد دولت‌های کوچک و تشکیل دولت ملی در آن سامان شد.

تقریباً هیچ نمونه‌ای و تحقیقاً هیچ نمونه‌ی موفقی نمی‌توان یافت که فدرالیسم در کارکردِ عکس خود عمل کرده باشد؛ یعنی ملت - دولتی متحد و تاریخی را به دولت‌های کوچک‌تر تبدیل کند، چرا که این درست خلاف ایده‌ی فدرالیسم یعنی متحد ساختن دولت‌های کوچک و تشکیل دولتی بزرگتر و قدرتمندتر است.

دقیقاً در نقطه‌ی مقابل کارکرد اصلی و تاریخی فدرالیسم، یعنی متحد ساختن دولت‌ها بر اساس اشتراکات (مثلاً زبان آلمانی در آلمان)، برای تحقق فدرالیسم در ملت - دولت‌های تاریخی چون ایران، باید معیاری برای تفرّقِ دولت‌های جدیدِ محلّی از دولتِ مرکزیِ پیشینی یافت. بدین مقصود باید افتراقات را پیش کشید یا از اساس ایجاد کرد و آن‌ها را مبنایی برای تشکیل دولت‌های محلی فدرال ساخت. آن گاه (اگر صداقت مدعیان فدرالیسم در ایران را بپذیریم) دولت مرکزی را که پیش‌تر آن را تکه‌تکه کرده بودیم بر دولت‌های محلی فدرالِ تازه استقرار یافته، مستقر کنیم.

ناگفته پیداست این دولت نمی‌تواند قدرتمند و این ملت نمی‌تواند ملّتی یکپارچه باشد و فدرالیسم - بعکس مدل اول - دیگر اثر انسجام‌بخش خود را نخواهد داشت؛ چراکه شما پیشتر افتراقات و گسل‌های قومی را فعال و مبنای جداسازی ساخته‌اید. وانگهی، دولت‌هایی جدید ایجاد کرده‌اید که مبنای شکل‌گیری و به تبع مشروعیتشان، در گسستگی‌های قومی و افتراق از دولت مرکزی بوده است. چنین دولت‌هایی که موجودیت و مشروعیتشان را از «افتراق» گرفته‌اند، هیچگاه منافع‌شان را در «اتحاد» نخواهند دید. در این حالت، از آنجا که مؤلفه و اراده‌ی اصلی در تشکیل دولت‌های فدرال جدید، تفاوت‌ها و نه اشتراکات بوده است (آن‌ها بعکس مواردی چون آلمان و بلژیک هویتشان را از افتراقات گرفته‌اند، نه از تشابهات) اشتراک منافعی نیز وجود نخواهد داشت و تعارص منافع میان دولت‌های فدرالِ نوبنیاد بالا خواهد گرفت. در نتیجه دولتی ضعیف و ملتی متفرق به وجود خواهد آمد که ساکنان هیچ نقطه از آن روی توسعه، رفاه، آرامش، امنیت و آزادی را نخواهند دید. دولت‌های تازه تأسیس به جان هم خواهند افتاد و ملتی را که زمانی فریاد زده بود «از کردستان تا ایران، جانم فدای ایران» تکه تکه خواهند کرد.

«فدرالیسم» شیوه‌ای برای اختراع دولت‌های جدید و تضعیف و تجزیه‌ی ملت - دولت‌های تاریخی نیست، بلکه در کارکرد اصلی خود می‌تواند عکس آن باشد. آنچه عده‌ای برای ایران خواب دیده‌اند، درواقع «فدرالیسم وارونه» است و تکه تکه کردن ملتی یکپارچه.


🔴 پی‌نوشت:
تصویرِ پیوست، نقشه آلمان در قرن هجدهم میلادی است.

#توییت_خوانی


@IranDel_Channel

💢

📹 حکمرانی اقتصادی در لحظه بزنگاه است

مسعود نیلی، دانش‌آموخته‌ی دکتری اقتصاد و محمد فاضلی، دانش‌آموخته‌ی دکتر جامعه‌شناسی با تحلیل وقایع رخ داده در سال ۱۴۰۱ خورشیدی اعتقاد دارند: وضعیت امروز، میراث چالش‌های گذشته است اما نحوه‌ی مواجهه با این چالش‌ها، نظام حکمرانی را به لحظه‌ی بزنگاه رسانده است.

نظام حکمرانی یا برای وضعیت پیش آمده کنونی قواعد جدیدی را وضع می‌کند یا اقتصاد ایران را در مسیر کنونی ادامه خواهد داد؛ مسیری که از نظر این دو‌ تحلیل‌گر می‌تواند ابرچالش‌های کنونی را به ابرفشارهای اقتصادی به جامعه تبدیل کند.


🔴 پی‌نوشت:
این میزگرد با همکاری هفته‌نامه‌ی «تجارت فردا» و «اکوایران» برگزار شده است.

🔴 این نشست را می‌توان از طریق تارنمای اکوایران هم تماشا کرد.


@IranDel_Channel

💢

🎥 پاسخ #حجت_کلاشی - کنشگر سیاسی - به پرسشِ مجری بی‌بی‌سی فارسی در مورد گروهک‌های تروریستی حدکا ، کومله،‌ پژاک ، ا ل ا ه و ا ز ی


🔴 پی‌نوشت:
انتشار برشی از صحبت‌های یک کنشگر سیاسی، به معنی تأیید تمام مواضع و عملکرد آن کنشگر نیست.


@IranDel_Channel

💢

🎥 بررسی علت تنش‌های کنونی ایران و جمهوری باکو در اتاق خبر منوتو با حضور احمد وختیشه، بابک درپیکی و #حجت_کلاشی

🔴 پی‌نوشت:
انتشار این مصاحبه به معنی تأییدِ کل محتوای آن و تأييد تمام مواضع مصاحبه‌شوندگان نیست.


@IranDel_Channel

💢

🔴 فصلنامه فرهنگی و اجتماعی گفتگو - شماره اسفند ۱۴۰۱ خورشیدی
با یادداشت‌هایی از کاوه بیات، حمید احمدی، جعفر خاشع، مهدی حسینی تقی‌آباد، سالار سیف‌الدینی، شیوا علیزاده و داود دشتبانی


@IranDel_Channel

💢

🎥 برافراشتنِ درفش کاویانی در جوارِ کوه دماوند در لحظات طلوع آفتاب

🔴 ویدئو: مصطفی متقی‌نیا


@IranDel_Channel

💢

.
🔴 دینی ترکمانی و طباطبایی

✍️ #احسان_هوشمند، دانش‌آموخته‌ی دکتری جامعه‌شناسی و ایران‌شناس

آقای علی دینی‌ترکمانی، اقتصاددان، در یادداشتی تحت عنوان «تجزیه‌طلبی؛ تالی منطقی وطن‌گرایی شووینیستی» (۱۶ فروردین‌ [ ۱۴۰۲ خورشیدی]) در روزنامه‌ی شرق به نقدی شتاب‌زده و کلی و مبهم و غیروفادار به متن از اندیشه و پروژه‌ی سید #جواد_طباطبایی پرداخته است.

او نوشته است: رویکرد طباطبایی در مورد «مطالباتی چون فدرالیسم سرکوبگر است» و «با استناد به شواهد تاریخی مختلف مربوط به ایرانشهر، در پی سرکوب قومیت‌ها در چارچوب کلان‌روایتی است که با نادیده‌ گرفتن بسیاری از عوامل اقتصادی و سیاسی دچار تقلیل‌گرایی شووینیستی می‌شود».

جواد طباطبایی پرآوازه‌ترین فیلسوف و اندیشمند سیاسی در ایران معاصر است که با نوآوری و رویکرد نظری به زوال اندیشه‌ی سیاسی در ایران پرداخت. از او حدود بیست هزار صفحه کار تحقیقی و پژوهشیِ جدی بر جای مانده است. مهم‌ترین بخش پروژه چندسویه و چندلایه‌ی جواد طباطبایی اندیشه‌ی سیاسی در ایران است. برخلاف نوشته‌ی نادقیق دینی‌ترکمانی، برای طباطبایی «ایران سرزمین همه‌ی ایرانیان است و هیچ ایرانی را نمی‌توان به هیچ نامی و هیچ بهانه‌ای از شمول عام آن خارج کرد». طباطبایی ضمن رد «وجوه ماجراجویی ناسیونالیستی» استدلال می‌کند که فرهنگ ایرانی نه فرهنگ «وحدت در وحدت» بلکه وحدت «وحدت در کثرت» است و می‌افزاید «ایرانیان در درون مرزهای سیاسی کنونی، اعمّ از این‌که به یکی از زبان‌های ایرانی یا غیرایرانی سخن بگویند، درون‌مایه‌های ادب و فرهنگ ایرانی را بیان می‌کنند. از این نظر ادب کُردی به همان اندازه ناحیه‌ای از ادب ایرانی است که ادب آذری». با چنین رویکرد در طباطبایی که چندباره تکرار شده، مشخص می‌شود که ادعای دینی‌ترکمانی درباره‌ی سرکوب قومیت‌ها از سوی طباطبایی ناشی از عدم اشراف و دقت به دیدگاه‌های طباطبایی است.

در یادداشت دینی‌ترکمانی نکته‌ی دیگری خودنمایی می‌کند و آن هم‌دلی ضمنی نویسنده با فدرالیسم در ایران است؛ ایده‌ای که از ابتدای طرح از طرف مارکسیست‌های ایران در صدد انتقال تجربه‌ی شوروی سابق به ایران بود. مفاهیم مارکسیستی در ذیل اندیشه‌ی مارکسیستی‌ - استالینیستی در ایران معاصر تحت عنوان «مسئله ملی» در قالب حزب کمونیست ایران و سپس حزب توده طرح و بسط یافت و پس از آن سازمان‌های مسلح چریکی و احزاب استالین‌ساخته قوم‌گرا در ایران این مفاهیم را اشاعه دادند...

در یادداشت آقای دینی‌ترکمانی مشخص نیست ملاک شناسایی تیره‌ها و اقوام ایرانی چیست؟ آیا بر اساس زبان به تعریف اقوام می‌پردازیم؟... ایران امروز چند زبان گویشور دارد و کدام‌یک از این حوزه‌های زبانی می‌توانند به‌عنوان اقوام ایرانی شناسایی شوند؟... دوم آن که [آیا] فدرالیسم ادعایی آقای دینی‌ترکمانی [نیز] بر مبنای تفاوت‌های زبانی در ایران تعریف می‌شود؟... ‌در مناطقی که چندزبانی و چندفرهنگی است دولت فدرال بر مبنای کدام گروه زبانی تعریف می‌شود و مرز آن‌ها چگونه تعریف می‌شود؟...

ارجاع دینی‌ترکمانی بر این‌که در گذشته گروه کمی از ایرانیان باسواد بودند و تنها آنها با زبان فارسی تحصیل می‌کردند و اکثریت ایرانیان بی‌سواد مطلق بودند، گویی می‌خواهد تأکید کند که در ایران زبان فارسی زبان خواص بوده و البته درکی هم از ایران در میان عوام وجود نداشته است. این ادعاها... منطبق بر واقعیت نیست. نخست آن‌که زبان فارسی زبان تمدنی و فرهنگی ایرانیان بود که به قول امام غزالی در کیمیای سعادت این اثر به فارسی نه تازی نگارش شد؛ چون «مقصود کتاب عوام خلق‌اند که این معنی را به پارسی التماس کردند». دو دیگر باز به قول نویسندگان و تاریخ‌نویسان بسیاری از ایرانیان به ایرانی‌بودن خود وقوف داشتند؛ چون به قول طبری درباره‌ی ایرانیان «جز ایشان قومى نبوده که ملک‌شان دوام و اتصال یافته باشد» و در نتیجه به قول گوبینو برای ایرانیان حتی ایرانیان بی‌سواد «چون در این کشور تاریخ حال‌ترین موضوع است و یک ایرانی واقعی بی‌اندازه کنجکاوتر است که بداند جمشید یا کوروش چه می‌کرده‌اند، با‌ این‌همه تمام مردم وسیله تحصیل در اختیار ندارند؛ بنابراین فاصله‌ی زیادی بین یک دانشمند و افراد طبقه متوسط وجود دارد؛ هرچند این فاصله به‌هیچ‌وجه شبیه به آنچه در غرب می‌بینیم نیست. در کشور ما دانشمندان هرگز وقت خود را با تاریخ تلف نمی‌کنند و درباره‌ی آن چیزی نمی‌دانند... در ایران هرگز کسی را ندیدم که در پست‌ترین شرایط اجتماعی باشد و کلیات تاریخی را که با آفرینش جهان شروع می‌شود و به سلطنت پادشاه فعلی خاتمه می‌یابد نداند... ملتی که این‌قدر به تاریخ و پیشینیانش اهمیت می‌دهد بی‌شک به اصل بقا و نیروی فوق‌العاده‌ی خود آگاه است».


🔴 منبع: روزنامه شرق


🔴 این یادداشت را در قسمتِ "مشاهده فوری" بخوانید:
👇👇


@IranDel_Channel

💢