⚫️ پیام اینستاگرمی آقای سهراب پورناظری - نوازنده و آهنگساز - به بهانه‌ی درگذشتِ دکتر #جواد_طباطبایی


@IranDel_Channel

💢

⚫️ گفت‌وگوی روزنامه شرق با #مصطفی_نصیری، پژوهشگر:
نمی‌توان بدون ایستادن در یک موضع ملی، درباره ایران با علوم تقلیدی اندیشید.

گفتگویی پیرامون دکتر #جواد_طباطبایی
..

🔴 منبع: روزنامه شرق، شماره شنبه ۱۳ اسفند ۱۴۰۱ خورشیدی


👇👇

@IranDel_Channel

💢

🔴 پدیده آتش‌نشانان آتش‌افروز

✍️ رضا نصری

در حرفه آتش‌نشانی پدیده‌ای به اسم «آتش‌نشان آتش‌افروز» (pompier pyromane) وجود دارد که به اقلیتی اطلاق می‌شود که خود آتش به پا می‌کند تا بعد بتواند در کسوت قهرمان و‌ منجی در صحنه نزد قربانیان ظاهر شود.

یعنی آتش‌نشان آتش ایجاد می‌کند، منتظر می‌نشیند تا گزارش شود و بعد در کسوت قهرمان برای اطفای حریق در صحنه ظاهر می‌شود و از دینامیک پدید آمده لذت می‌برد. به این اختلال روانی - که به بهای نابودی زندگی قربانیان موجب ارضای روحی فرد می‌شود - «سندروم قهرمانی» هم می‌گویند.

گویا سالانه در آمریکا حدود ۱۰۰ آتش‌نشان با تشخیص این اختلال شناسایی و از کار برکنار می‌شوند.

این همان سندرومی است که بخش عمده‌ای از اپوزیسیون ایران نیز دچارش شده! با این تفاوت که خود اپوزیسیون در «گزارش‌دهی آتش» هم مستقیم سهیم می‌شود و - برخلاف آتش‌نشان آتش‌افروز - استعداد و مهارت لازم برای اطفای آتش خودخواسته را هم ندارد!



🔴 ادامه‌ی نوشتار را در قسمت "مشاهده فوری" بخوانید.
👇👇


@IranDel_Channel

💢

⚫️ ویژه‌برنامه درگذشتِ دکتر سیّد جواد طباطبایی ، «فیلسوف ایرانشهر»

✅ شامگاه سه‌شنبه، نهم اسفندماه ۱۴۰۱ خورشیدی، بیمارستان هوگ ارواینِ کالیفرنیا، شاهد درگذشت سید جواد طباطبایی، یکی از برجسته‌ترین متفکران ایرانی در سدهٔ گذشته بود. اندیشمندی که می‌توان او را یکی از منسجم‌ترین و پرکارترین نظریه‌پردازان علوم انسانی ایران دانست. طباطبایی نقشی اساسی در احیای مفهوم کهن ایرانشهر و جلب توجه به اهمیت اندیشۀ سیاسی به منزلۀ عاملی مهم در تبیین وضعیت ایران داشت.

✅ مجموعهٔ ايران پایدار در تلاش است تا در هفتهٔ پیش‌رو برنامه‌هایی را برای بزرگداشت یاد دکتر #جواد_طباطبایی برگزار نماید. نخستین برنامه ساعت ۲۰:۳۰ ، شنبه ۱۳ اسفند ۱۴۰۱ خورشیدی با حضور #احسان_هوشمند، شروین وکیلی و #مصطفی_نصیری برگزار خواهد شد.

✅ این برنامه به صورت زنده در فضای گوگل‌میت برگزار می‌شود و ۵ دقیقه پیش از شروع برنامه می‌توانید از طریق پیوند زیر به اتاق گفتگو وارد شوید:

meet.google.com/rnw-hbqt-oer



@iranepaydar_official


#اطلاع_رسانی

@IranDel_Channel

💢

⚫️ یک توصیح درباره‌ی حضور چند خانم ایرانی در کاخ الیزه

✍️ دکتر #جواد_طباطبایی، فیلسوف ایرانشهر

🔴 توضیح: این یادداشت روز سوم آذر ۱۴۰۱ خورشیدی و پس از انتشار خبر دیدار چند خانم ایرانی از جمله مسیح علی‌نژاد با رئیس‌جمهور فرانسه، توسط دکتر جواد طباطبایی نوشته و منتشر شده بود. در این نوشتار زنده‌یاد دکتر طباطبایی - در بستر بیماری - به نزدیک شدن فردی بنام برنار - آنری لِوی (برنارد لوی) به اپوزسیون رژیم جمهوری‌اسلامی هشدار داده بودند.


🔴 این نوشتار را در قسمت "مشاهده فوری" بخوانید:
👇👇



@IranDel_Channel

💢

🔴 برنارد لوی کیست؟


اخیراً تصاویری منتشر شده که فردی بنام برنار - آنری لوی (برنارد لوی)، شخصیت رسانه‌ای، نویسنده و میلیاردر فرانسوی با برخی ایرانیان از جمله گلشیفته فراهانی و مسیح علی‌نژاد دیدارهایی داشته است.

زنده‌یاد دکتر جواد طباطبایی هم در یادداشتی که در سوم آذر ۱۴۰۱ خورشیدی منتشر کرده بودند، نسبت به این شخص هشدار داده بودند.

حال ببینیم این صهیونیستِ فرانسویِ ایران‌ستیز که خود را فیلسوف مبارز می‌نامد کیست.


🔴 تصاویر ضمیمه را در قسمت "مشاهده فوری" مشاهده نمایید:

👇👇


@IranDel_Channel

💢

⚫️ #جواد_طباطبایی: میان تاریخ و فراتاریخ

✍️ مهدی خلجی


سید جواد طباطبایی (۱۳۲۴-۱۴۰۱) را شاید بتوان اثرگذارترین و مناقشه‌برانگیزترین نظریه‌پرداز «ناسیونالیسم نوین» ایرانی خواند؛ اندیشمندی که می‌توان با آراء او موافق یا مخالف بود، اما در بحث از فلسفه‌ی سیاسی و تاریخ اندیشه‌ی ایرانی نمی‌توان دیدگاه‌هایش را نادیده گرفت.

طباطبایی طی چهار دهه‌ی گذشته، کوشید تا به‌رغم ایدئولوژی اسلامیِ حاکم، هویت ایرانی را احیا و «ملیّت» و «ایرانیت» را در تقابل با مفهوم «امت اسلامی»، و واقعیت تاریخی و سیاسیِ کشورهای مسلمان از نو تعریف کند، و مبانی فلسفیِ سکولاری برای آن پی‌ریزد.

طباطبایی به‌رغم شناخت نزدیک و تأثیرپذیری‌اش از سیستماتیک‌ترین فراورده‌ی نظری اروپا، یعنی فلسفه‌ی هگل، و مبارزه با افکار و رویکردهایی که «ایدئولوژیک» می‌خواند، نه میراث فکری سراپا منسجمی بر جا نهاد، و نه از وسوسه‌های ایدئولوژیک سراسر در امان ماند.



🔴 ادامه‌ی نوشتار را در "مشاهده فوری" بخوانید:

👇👇

@IranDel_Channel

💢

🔴 امتداد این ناامنی روانی، مصداق خودزنی حاکمیت است!

✍ حبیب رمضان‌خانی

در تمام این سال‌ها، یکی از موضوعات کلیشه‌ای که در جواب هر کمبود و بحرانی از زبان مسئولان، برای توجیه و کم کردن بار روانی مشکلات بیان شده؛ اصطلاح «عوضش امنیت داریم» است!

بر کسی پوشیده نیست که امنیت جنبه‌های مختلفی دارد و صرفاً محدود به امنیت فیزیکی و جسمی در جامعه و مردم نمی‌شود. بلکه مهم‌تر و مقدم‌تر از آن، امنیت روحی و روانی جامعه باید تاکید و تامین شود. چون اگر امنیت روانی جامعه دچار اختلال گسترده شود، می‌تواند تبعات جبران ناپذیری بر ذهنیت مردم در بی‌اعتمادی به حاکمیت، جامعه و مردم داشته باشد.

امروز که معضل مسمومیت سریالی دانش آموزان و دانشجویانِ دختر با "گازهای سمی و مواد شیمیایی" در بیشتر استان‌های ایران تبدیل به یک بحران پیچیده و در نتیجه باعث دل‌نگرانی گسترده‌ی خانواده‌ها و جامعه گشته، ادامه این وضعیت بلاتکلیف و هراسناک در کنار عدمِ توانایی یا اراده در شناسایی عاملان، جامعه را از نظر روحی و روانی بسیار پریشان کرده است. به طوری که این بحران بیش از هر زمانی، بی‌اعتمادی به مسئولان را برجسته و آن ادعایی "داشتن امنیت" را به حاشیه بُرده است!

چند وقت پیش بود که یک بسته از مواد رادیواکتیو در یکی از جاده‌های استرالیا از ماشین حمل پرتاب شده بود. دولت آن کشور تمام جاده‌های منتهی را بست و با ایجاد فضای امنیتی شدید، نهایت آن را پیدا کرد. یا در غرب وقتی بسته مشکوکی در فرودگاه، خیابان و استادیومی پیدا می‌شود، تمام فعالیت‌های عادی در شعاع چند کیلومتری متوقف و تا روشن شدن وضعیت، به حالت عادی برنمی‌گردد.

حال چگونه است در ایران با این گستردگی و مدت زمان طولانی در استفاده از این "مواد سمی"، نه تنها کسی یا گروهی  شناسایی نشده، بلکه حتی نوع مواد استفاده شده نیز معرفی نمی‌شود و حتی بدتر، برخی مسئولان هنوز آن را انکار و آن مسمومیت‌ها را ناشی از "توهم و بار روانی ناشی از استرس و ترس دانش اموزان" قلمداد می‌کنند.

حال برای مردم این سوال هست ک چگونه در بُعد تسلیحات نظامی و بحث موشکی این همه توان بالا داشته و آن را نقطه‌ی اتکایی برای دادن اطمینان به مردم در دفاع از دشمنان نمود می‌دهیم، ولی همزمان توان شناسایی و مقابله با این حجم گسترده از حمله و خرابکاری را که مصداق کامل برهم زدن امنیت و تشویش اذهان عمومی هست، نداریم؟

مردم گاهی به طعنه تاکید می‌کنند، کاش آن دوربین‌های امنیتی خاص را با قدرت زوم و شناسایی بالا که در فضای مجازی برای ارعاب معترضان تبلیغ می‌کردید، در اطراف مدارس مستقر و عاملان آن را شناسایی می‌کردید و سپس در خبر بیست‌ و سی مجرمان را پشت به دوربین یا شطرنجی با فرستادن علی رضوانی به ندامت و تأکید بر فریب خورده شدن از جانب عامل خارجی "معترف" می‌کردید!

در آخر: امنیت فقط در بُعد تسلیحات نظامی و بودن در کنار دریای مدیترانه و سواحل برزیل و... خلاصه نمی‌شود. وقتی روان مردم همواره در ترس از دزدیده شدن اموال خانه، ماشین، یا آسیب دیدن خود و فرزندانشان ناشی از مخلان آسایش و ... است، وقتی آینده و چشم‌انداز آن در ذهن مردم، تیره است و... نمی‌توان حرف از امنیت کامل در کشور زد.
پس وقتی در این ابعاد و گستردگی، ادعا دارید افراد خرابکار درصدد آسیب به چهره نظام و اعتماد اجتماعی هستند و شما ناتوان از برخورد، خاصه وقتی در گذشته هم در بحث ترور دانشمندان هسته‌ای و خرابکاری در تاسیسات نظامی این عدم شناسایی و توان برخورد، ثابت شد، می‌توان ادعا نمود به بهای تضعیف امنیت داخلی، به تقویت تسلیحات نظامی و امنیت خارجی تمرکز کرده‌ایم. مگر اینکه ادعاهای مطرح شده در جامعه و برخی اظهارات غیررسمی مبنی بر "دست داشتن گروه‌های تندرو در این خرابکاری‌ها" تایید شود!




🔴 پی‌نوشت:
منظور از درج و بازنشرِ این نوشتار در کانال، زیر پرسش بُردن، توانایی نظامی کشور و ضرورت تقویت و توسعه آن نیست. بلکه منظور این است که امنیت ابعادِ مختلف دارد و نگاه تک‌بُعدی به امنیت و کم‌توجهی به ابعاد دیگر مشکل‌ساز است.

..

@IranDel_Channel


💢

🔴 هفته نکوداشتِ حکیم نظامی گنجه‌ای، حکیم و چامه‌سرای نامدار ایرانی


@IranDel_Channel

💢

🔴 سهم مصدق از "کودتای" ۲۸ مرداد

"به مناسبت سالروزِ وفاتِ رهبر نهضت ملی ایران"

✍️ احمد زیدآبادی



🔴 پی‌نوشت: انتشار این نوشتار به معنی تأیید یا ردِّ محتوای آن نیست، بلکه هدف بازنشر یک دیدگاه برای مطالعه‌ی مخاطبان است. از دیگرسو نگارشِ این نوشتار، توسط یک فرد منتسب به جریان ملّی - مذهبی قابل توجه است.



🔴 این نوشتار را در قسمتِ "مشاهده فوری" بخوانید:
👇👇


@IranDel_Channel

💢

🔴 ⁣نام و حدود ایران

✍️ دکتر #جلال_خالقی_مطلق، شاهنامه‌شناس

پیش از اسلام کشور ما را به‌یقین از آغاز ساسانیان «ایران/ ایرانشهر» می‌نامیدند و به احتمال بسیار این نام را ساسانیان از اشکانیان گرفته بودند. ایران جمع ایر (پارسی میانه: ēr به معنی «نژاده، آزاده») است. پس ایران در اصل به معنی «آزادگان، احرار» است، یعنی نام قوم به کشور داده شده است. در شاهنامه حتّی هنوز ایران به معنی «ایرانیان» بارها به کار رفته و در معنی «کشور ایران» بیش از هزار بار. در متون دیگر فارسی نیز درصدِ کاررفت «ایران» بسیار بالاتر از «فارس» و «عجم» است و تازه همان اندازه کاربردِ نسبتاً اندکِ دو اصطلاحِ اخیر نیز در واقع اقتباس از زبان عربی است و نه لفظی رایج در زبان فارسی. از آنجا که اعراب بیشتر با ایالت فارس سر و کار داشتند که با آن همسایه بودند و در زمان ساسانیان پایتخت کشور نیز بود، سراسرِ ایران را «فارس» می‌نامیدند، همچنانکه یونانیان نیز که بیشتر با دولتِ هخامنشیِ پارسی‌نژاد و پارس‌نشین رابطه داشتند، ایران را «پِرسیس» می‌نامیدند و این نام از زبان آنها به زبانهای دیگر اروپایی رفت. و باز برای مثال فرانسوی‌ها کشور آلمان را به نام یکی از اقوام ژرمنهای غربی، یعنی آله مانن (به معنی «همۀ مردان») که با آنها همسایه بودند «آلمان» می‌نامند، در حالی که رومیان همسایۀ امپراطوری خود را «گرمانیا» می‌خواندند، ولی خودِ مردمِ آلمان کشور خود را «دویچلاند» می‌گویند (و در زبان انگلیسی «ژرمنی»).
امّا هدف از تصویب جامعۀ ملل به درخواست دولت ایران در پاییز ۱۹۳۴، تا از ۲۲ مارس ۱۹۳۵ (برابر با اول فروردین ۱۳۱۴) «ایران» جانشین «پرشیا» (فارس) گردد چه بود؟
تردیدی نیست که موضوع «نژاد آریایی» که در آن زمان یکی از واردات ایران از آلمان بود و هنوز هم کسانی از ساده‌لوحی بدان دلبسته‌اند، در این تغییر نام نقش داشت. ولی در کنار آن هراس دولت از سوءاستفادۀ همسایۀ شمالی (در آن زمان اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی) از نام «پرشیا» (فارس) بود که همیشه اندیشۀ رخنه در وحدت کشور ما به قصد رسیدن به آبهای خلیج فارس را در سر داشت، ولی به هر علتی این تغییر نام صورت گرفته باشد، موضوع بر سر تغییر نام «پرشیا» به «ایران» در ارتباطات بین‌المللی بود و نه در خودِ ایران که نام رسمی کشور همیشه ایران/ ایرانشهر بود، مگر در هفت قرن نخستین هجری که کشورِ چندحکومتی ما اصلاً یک نام واحد و رسمی/ اداری نداشت، نه ایران و نه فارس و نه عجم. اینکه پیش از سلسلۀ پهلوی نام رسمی کشور ما در میان خود ما ایران بود، چیزی نیست که کسی نداند، ولی کسانی هستند که دوست دارند خود را «به کوچۀ علی چپ بزنند». این نکته جالب است که با آنکه با فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی آرزوی تغییر نام ایران به فارس برآورده نشد، ولی بقایای حزب توده هنوز از درد این سقط جنین می‌نالند. تا این اندازه نفرت و کینه و عداوت نسبت به میهن خود چنان شگفت‌انگیز است که باید آن را قاب گرفت و به دیوار دوزخ آویخت.



🔴 منبع: به یاد ایرج افشار (دفتر اول)، به کوشش دکتر جواد بشری، تهران: انتشارات دکتر محمود افشار، ۱۴۰۰، ص ۲۷۷-۲۷۹



@IranDel_Channel

💢

⚫️ در سوگ سرو ایران؛ استاد سید جواد طباطبایی

با حضور و سخنرانی استادان برجسته  کشور و جمعی از دانشجویان و علاقه مندان به دکتر #جواد_طباطبایی:

احمد نقیب‌زاده
موسی غنی‌نژاد
ژاله آموزگار
حمید احمدی
اصغر دادبه
صادق سجادی
بهروز غریب‌پور
محمدجواد کاشی
احسان هوشمند
قدیر نصری
ناصر سلطانی
اسماعیل خلیلی
الهه ابوالحسنی
حامد زارع
مصطفی نصیری
اشکان زارع
امین مرئی

همراه با هنرنمایی:
سهراب پورناظری

اجرای برنامه:
سید نوید کلهرودی

🗓 سه‌شنبه ۱۶ اسفند ۱۴۰۱ خورشیدی، ساعت ۱۶

🏡 تهران، خانه اندیشمندان علوم انسانی، سالن فردوسی

🔹برنامه به صورت حضوری برگزار می شود.

🔹ورود برای عموم آزاد و رایگان است.


@iranianhht


#اطلاع_رسانی

@IranDel_Channel

💢

‍ ⚫️ محل نزاع ایرانستیزان با دکتر"سید جواد طباطبایی" بر سر چیست؟

✍️ مهدی سلطانی

محل نزاع ایرانستیزان با دکتر"سید جواد طباطبایی" بر سر چیست؟
در یک کلام؛
بر سر "ایران!
اما در توضیح بیشتر باید گفت:
من ده‌ها استاد برجسته‌ی تاریخ و ادبیات ایران را می‌شناسم که آوازه‌ی جهانی دارند. بیشترشان ایرانی هستند و از قضا آذری و تُرک‌زبان هم در میانشان پرشمار است. البته بسیاری هم در میان آنها از ملیت‌های اروپایی و آمریکایی هستند. اینها همه در مورد ایران و هویت آن، ایرانشهری فکر می‌کنند و ایران را ایرانشهری می‌فهمند. هویت فلات ایران و مردمان آن را ایرانی می‌فهمند.
ده‌ها متخصص حوزه تاریخ ایران که یک نمونه از آنها در میان مراجع سیاسی پان‌ترکها نیست، وجود ندارد. یعنی نمی‌توانیم در میان تاریخ‌دانان و ایران‌شناسانِ سرشناس، کسی را پیدا کنیم که هویت تاریخی آذربایجان را "ترکی"، " مغولی" یا " عربی" و... بداند و بفهمد، تا چه رسد به هویت ایران!
این آقای زهتابی، چهرگانی و چند تا تکنسین برق و بقال و قصاب با مدارک شبه دانشگاهی باسمه‌ای که موردحمایت استخبارات حزب بعث عراق و میت آنکارا و باکو بوده‌اند و هستند، متخصص تاریخ و ایران‌شناس نیستند.
پس دکتر سید #جواد_طباطبایی در بحث ایرانشهری تنها نیست که هیچ، پرشمار متخصص تاریخ و ایران‌شناس هم با او موافق و همراه هستند و حتی در این زمينه آثار پرشماری را پیش از دکتر [طباطبایی] نگاشته‌اند و در دسترس ما قرار داده‌اند. برای نمونه از این بزرگان می‌توان به زرین‌کوب، زریاب‌خویی، ژاله آموزگار، احسان یارشاطر، ثلاثی، شفیعی‌کدکنی، اسلامی‌ندوشن، کاظم‌زاده ایرانشهر، رضا شعبانی، ایرج افشار، کسروی، تقی‌زاده و... اشاره کرد.‌

فقط دکتر طباطبایی در قامت یک دانشمند ایرانی و با صراحت درخور یک آذری و ایران‌دوست، به درستی و راستی مفهوم ایران و هویت ایرانی را در قالب یک نظریه علمی در حوزه اندیشه سیاسی ریخت و از طرفی، برجای سفت و محکمی ایستاد و گفت:
"پان ترکیسم ملغمه‌ای از بی‌سوادی و بی‌شعوری است" و بر سر سخن خود ایستاده است و با او و در همراهی با او در درستی این سخن ایستادگان حتی از میان خود آذری‌ها و تُرک‌زبانان پر شمار هستند. علت این که پان‌تُرکیست‌ها و دیگر ایرانستیزان، دکتر طباطبایی را مورد هجمه و ترور قرار داده‌اند، عموماً همین مسئله است؛
ایران و تمامیت سرزمینی و هویت ایران!



🔴 منبع: روزنامه زنگان امروز، شماره دوشنبه ۱۵ اسفند ۱۴۰۱ خورشیدی


@IranDel_Channel

💢

‍ 🔴 مغالطۀ «هیستریِ جمعی»

✍️ #مهدی_تدینی

چند روزی است که در توضیح مسمومیت دختران در مدارس عده‌ای تعبیر «هیستری جمعی» (mass hysteria) را مطرح کرده‌اند و طبعاً چون توضیحی کاربردی به نظر می‌رسد، بر شمار مدعیان آن هم اضافه شده است. ادعای «هیستری جمعی» مغالطه‌ای آشکار است و توضیح آن هم بسیار آسان است. ادعای هیستری جمعی مغالطه است، زیرا تقدم و تأخر زمانی را تحریف می‌کند و نشانی غلط می‌دهد. مسئله بسیار ساده است: هیستری جمعی، حتی اگر رخ دهد، خود یک «عارضۀ جانبی» است؛ یعنی خود «معلول» است و نمی‌توان از معلول برای توضیح «علت» استفاده کرد. به کار بردن معلول برای توضیح علت مصداق دور باطل و نوعی مغالطه است. بگذارید کمی بیشتر توضیح دهم.
 
هیچ بعید نیست وقتی برای مدتی طولانی حملاتی شیمیایی به مدارس صورت گرفت، وقتی حجم داده‌ها به حدی انکارناپذیر رسید و وقتی مسجل شد یک عامل واقعی ــ اما هنوز ناشناخته ــ به جان دخترها افتاده است، جو «هراس جمعی» پدید آید و تازه زمینۀ روانی برای پنیکِ جمعی (mass panic) و هیستری جمعی فراهم آید. البته متخصصان حوزۀ «روان‌شناسی جمعی» باید در این باره توضیح دهند، اما کسانی هم که ایدۀ هیستری جمعی را مطرح می‌کنند، تا جایی که من دیده‌ام روان‌شناس نبوده‌اند. اما «عقل سلیم» و «امور معقول» نیاز به دانش تخصصی ندارد. هیچ دانشی در تضاد با عقل نیست؛ بلکه اصلاً مبتنی بر عقل است.

بنابراین، اول باید یک عامل واقعی معضلاتی جمعی را پدید آورد، پس از آن این امکان وجود دارد که در موارد هم (آن هم نه همۀ موارد! بلکه در برخی موارد) هیستری جمعی یا پنیک جمعی پدید آمده باشد. بنابراین، «هیستری جمعی» هیچ چیز را توضیح نمی‌دهد، بلکه صرفاً خود یکی از عوارض جانبیِ یک مشکل دیگر است. این یعنی یک «علت» پیش‌تر وجود داشته، مدارس زیادی را درگیر کرده، آن‌گاه منجر به مواردی از پنیک هم شده است... پس خود پنیک معلول است. حال چرخاندن این معلول و گذاشتن آن در جای علت چیزی مگر مغالطه نیست.

بهترین مثال نزدیکی که می‌توانم بیاورم شیوع کرونا بود. افراد زیادی بودند که به ویژه در ماه‌های اول کرونا دچار هراس می‌شدند و حتی نشانگان بیماری را در خود حس می‌کردند. اما اول یک بیماری همه‌گیر آمد، جان هزاران نفر را گرفت و همین باعث شد عده‌ای دچار حملات روان‌شناختی از این نوع شوند. در اینجا هم همین است. هیستری جمعی نامحتمل نیست، اما خود یک عارضۀ جانبی است، نه توضیح این مسموميت‌ها. بهتر است با بازی با واژگان تخصصی در ایجاد آگاهی اختلال ایجاد نکنیم.


🔴 پی‌نوشت:
بازنشر یک یادداشت به معنی تایید یا رد محتوای آن نیست.


@IranDel_Channel

💢

🎥 اصفهانِ باشکوهِ ایرانِ ما

مسجد حکیم یا مسجد جورجیر از مساجد چهارایوانی مربوط به پایان دوره صفوی در منطقه قدیمی باب‌الدشت اصفهان در انتهای بازار رنگرزان جای گرفته‌است. این مسجد و در دورهٔ شاه عباس دوم به دست پزشک او حکیم محمد داوود در محل ویرانه‌های مسجد جامع دیلمی جورجیر یا مسجد صاحب اسماعیل بن عباد از قرن چهارم هجری بنا شده‌است.

کتیبه‌های سردرها و ایوان‌های داخل این مسجد به سال‌های ۱۰۶۷ تا ۱۰۷۳ هجری قمری مورخ است و آن‌ها را محمدرضا امامی خوشنویس معروف عصر صفویه نوشته‌است. سردر مسجد جوجیر در شمال غربی این مسجد قرار دارد. مسجد دیلمی جورجیر «مسجد جامع صغیر» نام داشته و در نیمهٔ دوم قرن چهارم هجری مسجدی زیبا و باشکوه بوده‌است.

بانی آن حکیم محمد داود ملقب به تقرب خان، پزشک شاه عباس دوم و شاه صفی بوده و بدین سبب، مسجد به حکیم شهرت یافته و چون در محله قدیمی جورجیر، در محل مسجدی از قرن چهارم معروف به مسجد جوءجوء یا جورجیر که صاحب بن عباد آن را بنا کرده بود، ساخته شد، مسجد جورجیر نیز نامیده شده‌است.



@IranDel_Channel

💢

🔴 عبدالله مهتدی؛ جلّادِ کُردستان

در روز‌هایی که بر ما می‌‌گذرد، رسانه‌‌های ایران‌ستیز نام و تصویر یک نفر را فراوان تکرار می‌‌کنند: عبدالله مهتدی

شناخت پیشینه‌ی این نام، در تحلیل تحولات جاری ضروری به نظر می‌‌آید.
در این فرسته، نقش نامبرده در فرآیندهای مرتبط به حزب کومله، مورد بازخوانی قرار گرفته است. 


🔴 منبع تصاویر: صفحه‌ی وطن‌خواهان زنجانی (زنجانیکا)


🔴 تصویر نوشته‌ها را در قسمت "مشاهده فوری" ببینید و بخوانید:
👇👇


@IranDel_Channel

💢

‍ 🎥 سمرقند چون قند

⚫️ دختری در سمرقند به زبان تمدنی پارسی از ایران بزرگِ فرهنگی می‌گوید...

✍️ از صفحه‌ی جریان

دختری اهل سمرقند در مجموعه‌ تاریخی ریگستان که در ازبکستان در بخش مرکزی شهر سمرقند قدیم (پایتخت تیموریان) قرار دارد، شعر زیبای نجیب بارور شاعر زادهٔ کابل را می‌خواند:
‏«لهجه‌ام دُرّ دری اما زبانم پارسی‌ست؛
‏روح من شهنامه است و جسم و جانم پارسی‌ست؛
‏از تبار رستم و از زادگاهِ آرش‌ام،
‏تیرهایم واژگان است و کمانم پارسی‌ست.»

سمرقند و بخارا دو‌ شهر تاریخی برجسته و مهم جهان ایرانی‌اند. سمرقند با قرار داشتن در مرکز جادهٔ موسوم به ابریشم، پیونددهندهٔ چین به اروپا در قدیم و‌دارای اهمیتی چشمگیر بوده و در زمان شاهنشاهی هخامنشی، پایتخت ساتراپی سغدیان بوده‌است. در سوی دیگر سامانیان هنگامی که می‌خواستند شاهنشاهی ساسانی را زنده کنند در اندیشه تبدیل بخارا به تیسفونی دیگر بودند. از این رو بود که به پیشگامی اسماعیل سامانی کوشیدند تا بخارا را پایگاه زبان، هنر، فرهنگ و تمدن ایرانی سازند. در همین دوران بود که سمرقند نیز رفته‌رفته به جایگاه باارزشی در هنر و ادبیات ایران زمین دِگَرِش یافت. به گونه‌ای که بسیاری از شعرای فارسی مانند حافظ در ستایش این دو‌ شهر اشعاری سروده‌اند.

متأسفانه در اتحاد جماهیر شوروی و به نیت پارسی‌زدایی و جدایی از فرهنگ ایرانی در سال‌ ۱۹۲۴ میلادی سمرقند و بخارا از تاجیکستان جدا گشته و به ازبکستان پیوستند.


⚫️ منبع ویدئو: صفحه‌ی مرتضی کوثری

‏
@IranDel_Channel

💢

🔴 آیا «آقا کمال» می‌تواند رئیس‌جمهوری بعدی تُرکیه شود؟

✍️ آرش عزیزی

کمال قلیچ‌داراوغلو، رهبر حزب چپ میانه و سکولار که [مصطفی‌کمال] آتاتُرک بنیان نهاد، دو ماه دیگر باید به مصاف اردوغان برود.

اگر روح مصطفی‌کمال آتاتُرک، بنیان‌گذار جمهوری تُرکیه که ۸۴ سال پیش درگذشت، روز دوشنبه ساعاتی به آنکارا می‌بازگشت، آیا می‌توانست باور کند جمهوری درست در آستانه صدمین سالگرد تولدش چه سپهر سیاسی پرشوری دارد؟ جمهوری تُرکیه در زمان [مصطفی‌کمال] آتاتُرک تک‌حزبی بود و اما نهادهایی که او ساخت، راه را برای چندحزبی و دموکراتیک شدنش در سال‌های پس از فوت او باز کردند. این دموکراسی البته شکننده بوده و بارها کودتا و سرکوب به خود دید و در سال‌های اخیر تحت ریاست‌جمهوری رجب طیب اردوغان اقتدارگرا به محاق رفت و به تعبیری در خطر افتاد، اما زنده و پویا بودن جمهوری را از رویدادهای چند روز قبل می‌توان به‌خوبی مشاهده کرد.

روز دوشنبه [ششم مارس ۲۰۲۳ میلادی]، هزاران تَن بیرون دفتر حزب اسلام‌گرای سعادت‌، گرد آمدند و منتظر اعلام نتیجه دیدار رهبران شش حزبی بودند که «ائتلاف ملت» را تشکیل می‌دهند. این رهبران مدت‌ها است تحت عنوان «میز شش‌نفره» با هم دیدار می‌کنند و از خیلی وقت پیش وعده داده بودند که نامزد متحدی در مقابل اردوغان معرفی کنند تا او بتواند «سلطان» را شکست دهد و تُرکیه را به راه دموکراسی بازگرداند.

در هفته‌های قبل معلوم بود که این نامزد مشترک قرار است کمال قلیچ‌داراوغلو باشد؛ رهبر حزب جمهوری‌خواه خلق که [مصطفی‌کمال] آتاتُرک آن را بنیان نهاد و در دهه‌های اخیر، به حزب اصلی چپ میانه و سکولار در تُرکیه در مقابل جریان راست میانه و اسلام‌گرای اردوغان، حزب عدالت و توسعه، بدل شد.


🔴 ادامه‌ی یادداشت را در قسمتِ "مشاهده فوری" بخوانید:
👇👇


@IranDel_Channel

💢