‌
🔴 حساسیت و نگرانی برای سرنوشتِ کشور و ملت ایران، یک فضیلتِ سیاسی و ملی

✍️ بابک مینا

نگرانی برای مردم غزه، وقتی آلوده به ایدئولوژی‌های رنگارنگ چپ و اسلام‌گرا نیست، حساسیتی انسانی و اخلاقی است و احترام‌برانگیز.

اما حساسیت به سرنوشتِ "مهسا و نیکا و سارینا و دیگر کشته‌شدگان"، حساسیت به سرنوشتِ ایران و ملت ایران، حساسیت به رنج‌های روزانۀ شهروندانِ ایران علاوه بر اینکه انسانی است، فضلیت و ضرورتی مدنی و ملی است و این چیزی است که در بخشِ بزرگی از سنتِ چپ گم شده است و در اسلام‌گرایی از ابتدا وجود نداشته است.

ما باید نگرانِ ایران باشیم و این ترجیح دارد بر نگرانی برای مردمِ فلسطین یا هر جای دیگر. نه برای اینکه ایرانیان از نژادِ برتری هستند، بلکه به این خاطر که این نگرانی، اساسِ فضیلتِ سیاسی و ملّی است.

ما عضو ملتِ ایران هستیم و نخست باید نگران ایران باشیم. بله! اول ایران و شهروندان ایرانی!


@IranDel_Channel

💢

🎥 بودجه دولت، صرف چه چیزی می‌شود؟!

دونالد ریگان در مصاحبه با جانی کارسون در سال ۱۹۷۵ میلادی به عجیب‌ترین مصارف بودجۀ دولت در آمریکا اشاره می‌کند.

@IranDel_Channel

💢

‌
🔴 ایلان ماسک: اگر کسی پرچم آمریکا را پایین کشیده و پرچم دیگری را به جای آن نصب کند، باید به کشور آن پرچم اخراج شود.

✍️ یادداشتی از کانال "تأملی دربارۀ ایران"، دربارۀ اظهارات اخیر ایلان ماسک

ایلان ماسک با انتشار یک نظرسنجی در شبکۀ اجتماعی ایکس، در واکنش به اعتراضات حامیان فلسطین در دانشگاه‌های آمریکا، پیشنهاد تصویب قانونی را داد که طبق آن اگر کسی پرچم آمریکا را پایین کشیده و پرچم دیگری را به جای آن نصب کند، آن شخص باید یک سفر یک‌طرفۀ رایگان، اما اجباری، به کشور آن پرچم داشته باشد. این نظرسنجی با پاسخِ مثبت اکثریت حدود ۸۰ درصد شرکت‌کنندگان مواجه شده است. ماسک همچنین ضمن اشاره به بودجۀ فدرال برخی دانشگاه‌های آمریکا که در آن‌ها اعتراضات صورت گرفته، نوشت: «منطقی نیست که مالیات‌دهندگان آمریکایی مجبور به تأمین مالی فعالیت‌های ضدِّ آمریکایی باشند.»

کسی نمی‌تواند بر شاخه بنشیند و بُن‌شاخه را ببرد!

ایلان ماسک آمریکایی اصیل نیست، اما کسی است که می‌داند باید در برابر ایالت متحده (کشوری که به وی مأوی داد و تحت قوانین آزادی آن، به ثروتمندترین فرد دنیا تبدیل شود) ادای دین کند و کسانی‌که نمی‌دانند دقیقاً چه بازی خطرناکی راه انداخته‌اند، باید سر جای خودشان بنشاند.

اما در ایران به راحتی و به انحاء مختلف چه به بهانۀ بازی فوتبال، چه در نمادسازی ایام نوروز، چه به بهانۀ مراسمِ گرگیعان، چه به بهانۀ حمایت از کشاورزان ( در مرودشت و پایتخت باستانی ایران) عده‌ای کلنگ گرفته و به تخریبِ کیان مملکت مشغول هستند و هرکس هم کوچکترین اعتراضی کند، به انواع اتهامِ "فاشیستی، فارس‌گرا ، پان‌ایرانیست و غیره" نواخته می‌شود.

اما اگر کمترین عقلی در کشور باشد، هیچ‌گاه حقِّ آزادی بیان با همچنین اقداماتی که اساس کشور را هدف حمله و هجمه خود قرار داده‌اند، یکی انگاشته نمی‌شود. لزومِ دفاع از حقِّ آزادی بیان، وجود کشور و چارچوبی است که بتوان از حقوقِ افراد و از جمله حقِّ آزادی بیان دفاع کرد.

کسانی‌که به کیانِ کشور چه از بیرون و چه از درون هجمه می‌آورند و با اغراض مشکوک و واگرایانه بر اساسِ کشور، تیشه می‌زنند، اتفاقاً بزرگترین دشمنانِ انسانیت و آزادی هستند. چرا که در عمل، زمینه را برای فروپاشی حقوق و چارچوب امنیت، فراهم می‌سازند.

افراد هرچقدر که حق دارند برای احقاقِ حقوق خود، حتی با حکومت و نظامِ مستقر، مخالف باشند و حتی در چارچوب (ترجیحاً) مسالمت‌آمیز آن را متحول و حتی سرنگون کنند، اما هیچ حقی ندارند با اصل و اساس مملکت مخالفت کنند و آن را به مخاطره بیندازند.


🔴 پی‌نوشت:
بارنشرِ یک یادداشت به معنای تأییدِ کل محتوای آن نیست.

@IranDel_Channel

💢

‌
🔴 برگی از کتابِ «وطن دیلی» اثرِ میرزا‌ حسن‌ رشدیه با شعری از سعدی

✍️ از نشریۀ صبحِ تبریز

کتابِ «وطن دیلی» که گاه دستمایۀ تحریف و تبلیغ عده‌ای قرار می‌گیرد، در واقع، شیوه‌نامۀ به کارگیری خط و زبانِ فارسی در گویشِ آذری است که در یکصد صفحه گردآوری شده است.

«وطن دیلی» بیشتر خودآموز و سرمشق‌های خوش‌نویسی است که به خطِّ «حسن خویی» کتابت شده و شامل بخش‌های زیر است:

بخش اول جزوه، به آموزشِ اصول کلی خط نستعلیق پرداخته‌است. (تصویر سوم)

در بخش دوم، ابتدا واژه‌های فارسی (همچون پرهیزگار، هنرمند، مهتاب، گوهر و ...) به عنوان سرمشق ارائه شده و در ادامه نیز، ابیات و جملاتی از تُرکی آذربایجانی آورده شده‌ است.(تصویر چهارم)

روشن است که میرزا حسن در اقدامی پیش‌دستانه و هوشمندانه، برای جلوگیری از ورود خط و زبان خارجی به ایران، خواسته دانش‌آموزان، خاستگاه اصلی زبانی را که به آن سخن می‌گویند، بدانند و تمرین کنند؛ درست برخلافِ نیات آنان که قصد دارند از این کتاب به عنوان سندِ تاریخی آموزش یک زبان‌ دیگر، بهره‌کشی کنند.

بخش پایانی کتاب نیز آموزش الفبای فارسی به خط نسخ، به همراه مناجاتی از میرزا حسن است.


جدا از محتوای این کتاب، شخصیت تاریخی و فرهنگی میرزا حسن رشدیه، به قدری شفاف است که کمترین تردیدی در مورد جهت‌گیری برنامه‌های آموزشی وی باقی نمی‌گذارد. تألیف کتاب فارسی برای دورۀ دبستان (تصویر پنجم) به عنوان نمونۀ آشکارِ رویکردِ آموزشی و فرهنگی میرزا کافی است.



🔴 تصاویر را در بخشِ «مشاهده پیام» مشاهده کنید.
👇👇


@IranDel_Channel

💢

‌
🔴 همایشِ شاهنامه و امر سیاسی

ضرورت، روش‌شناسی و نتایجِ نظریه‌پردازی علمی از شاهنامه فردوسی


🔴 سخنرانان:

ژاله آموزگار
اصغر دادبه
میرجلال‌الدین کزازی
حمید احمدی
مقصود فراست‌خواه
محمدجعفر یاحقی
علیرضا قیامتی
یامان حکمت تقی‌آبادی
ماندانا تیشه‌یار
احمد بستانی
رضا نجف‌زاده
جواد رنجبر درخشیلر
مهدی فدایی مهربانی


🔴 زمان:
یکشنبه ۲۳ اردیبهشت ۱۴۰۳ خورشیدی،‌ ساعت ۱۵


🔴 مکان:
تهران، خانه اندیشمندانِ علوم انسانی، سالنِ فردوسی


برنامه به صورت حضوری برگزار می‌گردد و ورود برای عموم، آزاد است.


#اطلاع_رسانی

@IranDel_Channel

💢

🎥 تابلو فرشِ دستباف و ابریشم‌بافِ تبریز، غنادهندۀ فرهنگ و هنرِ ایرانی

تابلو فرشِ دستبافِ طرحِ مسجد نصیرالملک شیراز، اثری از هنرمندان تبریز


@IranDel_Channel

💢

‌‌
🔴 جمله‌ای از هگل:

«آن آزادی که وحدتِ ملی را منع یا مخدوش کند، دروغین و هرج‌ومرج‌طلبانه است. آزادی راستین فقط در دولت ملی به دست می‌آید.»


@IranDel_Channel

💢

🎥 طالبان، یار کمکی الهام علی‌اف علیه ایران؟


🔴 متن کامل گزارش را در تارنمای انتخاب بخوانید.



@IranDel_Channel

💢

🎥 نمایی از دژِ شاپورخواست (قلعۀ فلک‌الافلاک) و زیبایی‌های شهر خرم‌آباد


🔴 بیستم اردیبهشت، روز خرم‌آبادِ ایران



از ایوان خویش انجمن دور کرد
ورا نام دستور شاپور کرد

ورا نام شاپور کردم زِ مهر
که از بختِ تو شاد بادا سپهر

بدو گفت شاها انوشه بُدی
روان را به اندیشه توشه بُدی

زمین هفت کشور سراسر تُراست
جهان یکسر از دادِ تو گشت راست

حکیم فردوسی توسی



🔴 ویدئو از عارف زیودار


#مناسبتها

@IranDel_Channel

💢

‍ ‌
🔴 حکایتِ سوزاندنِ صورتِ مذاکراتِ قانونِ مدنی و درسی که می‌توان گرفت

✍️ سالار سیف‌الدینی، دکترای جغرافیای سیاسی

مصطفی عدل یکی از حقوق‌دانانی که در تدوینِ قانون مدنی شرکت داشت، جایی گفته است:
پس از تصویبِ قانون مدنی، با توافقِ اعضای کمیسیونِ تدوین از جمله، اصرارِ محمد فاطمی قمی، صورت‌مذاکراتِ تدوینِ قانونِ مدنی سوزانده شده تا از آن پس، حقوق‌دانان و قضاتِ ایرانی هرجا به اِشکالی در فهمِ ماده‌ای برخوردند در تفسیر آن، به جای منابعِ قدیمِ فقهی به اصولِ حقوقِ «جدید» برگردند و بدین‌سان، قانونِ جدید را برابر مقتضیاتِ زمان و مکانِ علمِ حقوقِ جدید، توضیح دهند.

قانون مدنی با ترکیبی که داشت، در عمل، جدید در قدیم بود، بنابراین برای تفسیر آن به هنگام وقایعِ جدید، بازگشت به قدیم، راه‌گشا نبود. هدف قانون‌گذارانِ ایرانِ مُدرن، آن بود که حقوقِ شرع درونِ یک نظامِ حقوقی جدید، فهمیده و بسط داده شود.

مهمترین پیامد این قاعده که «قانون، باید با مزاجِ مملکت، سازگار باشد» این بود که قانونِ شرع باید بر اساسِ یک نظام حقوقی، درک می‌شد.

اما «مزاجِ مملکت» در زمان و مکان امری ثابت نبود و همین امر موجب می‌شد که قانونِ شرع مطابقِ مقتضیاتِ زمان و مکان، مورد تفسیر قرار گیرد. این همان تحولی است که به تعبیری می‌بایست، فهمی از وجوهی از قدیم در جدیدِ شرع را با اسلوبِ حقوقِ جدید،‌عرضه میکرد.

با این همه، جدید و بدیع بودنِ قانونِ مدنی به بهره گرفتن از مجموعه‌های مُدرن، مربوط نمی‌شود. آنچه دارای اهمیت بیشتری است قرار دادن قانون، در میدانِ جاذبۀ حقوق بود تا قانونِ قدیم با حقوقِ جدید، تفسیر شود و در هر دوره‌ای نیز با مقتضیاتِ زمان و مکان مطابقت داشته باشد.

بنابراین قانون در میدانِ جاذبۀ «حقوق» است که اهمیت دارد. پس قانونی که حقوقی نباشد با یاسای چنگیزی، تفاوت ندارد. از این رو قانون، یا حقوقی است یا اصولاً قانون نیست.

محمد فاطمی و منصورالسلطنه (مصطفی) عدل، دو نفر از اعضای اصلی کمیسیونِ تدوینِ قانون اساسی بودند که خاطرۀ راز آلودِ سوزاندنِ همۀ اسنادِ مذاکراتی را که منجر به تدوینِ قانونِ مدنی شده بود را روایت کرده‌اند. آنچه را که ما امروز در عالمِ نظر، امکانِ توضیحش داریم، مؤسسانِ قانونِ مدنی در عمل فهمیده بودند.

سایر اعضای این کمیسیون عبارت بودند: نصرالله تقوی، شیخ محمد بروجردی، شیخ اسدالله ممقانی، سید محمدرضا افجه‌ای، سید محسن صدرالاشراف، جواد عامری، احمد متین دفتری، محمدرضا ایروانی.


پی‌نوشت:
دست‌کم سه نفر از این بزرگان از جمله مصطفی عدل، اسدالله ممقانی و محمدرضا ایروانی، تبریزی بودند.





@IranDel_Channel

💢

‍ ‌
🔴 ضرورتِ فهمِ کیانِ سیاسی ایران

نگاهی به کتابِ امرِ ملی و تمامیت ارضی

✍️ ماهرخ ابراهیم‌پور،‌ رورنامه‌نگار

یکی از کتاب‌های جدیدی که در پیش‌خوانِ کتابفروشی‌ها و فروشگاه‌های مجازی جلب توجه می‌کند، یکی از کتاب‌های انتشاراتِ «نگارستانِ اندیشه» با عنوانِ «امرِ و تمامیّتِ ارضی» با نام فرعی «واقعیتِ مؤثر در کشورداری»، تألیف حسین (سالار) سیف‌الدینی در ۲۳۰ صفحه و به بهای ۲۰۰ هزار تومان است. این کتاب دربارۀ ارزش‌های بنیادین یک جامعه یعنی ملت، دولت، میهن، حقوق و نظمِ قانونی است که گاه از درون به یغما می‌روند و گاه از بیرون تهدید می‌شوند.

کتاب از چهار فصل تشکیل شده که مشتمل بر امر ملی، یگانگی سرزمینی، نظریۀ تأسیسِ ایران و استراتژی ملی است. این کتاب بیش از هر چیز دربارۀ «واقعیت مؤثر» است که یکی از مهمترین مضامین در فلسفۀ سیاسی جدیدی است که باید «نیکولو ماکیاولی» را بنیان‌گذار آن دانست. ماکیاولی در قرن شانزدهم میلادی با وارد کردن شماری از مهمترین مفاهیمِ جدید، مانند دولت، میهن، واقعیت مؤثر و ... به تعبیر لئو اشتراوس، اولین موج‌های سهمگین برای «سفینۀ سنت» را آغاز و به این ترتیب راهی را باز کرد که پس از وی توسط اندیشمندانِ دیگر، دنبال شد.

کتاب با این مقدمه آغاز می‌شود که جامعۀ ایرانی در میان چرخ‌دنده‌های گذارِ دوگانۀ «داخلی» و «گذارِ ژئوپلیتیک بین‌المللی»، در حال خُرد شدن است و اگر در جهان در حالِ گُذار که هنوز قادر به یافتن نظمِ جدیدِ ژئوپلیتیکی نشده است،‌ ایران به تثبیتِ ارزش‌های سیاسی - اجتماعی رسیده بود تحمل درد زایمانِ گذار از نظم بین‌المللی قدیم به نظم جدید بسیار آسان‌تر می‌بود. به زعم مؤلف، همین مسئله، یعنی درگیر شدن جامعه در فرآیند گذارِ دوگانه، موجب فرسایش مفاهیمِ علوم انسانی و ارزش‌های اجتماعی نیز شده است. بنابراین کتاب ابتدا با شرحی بر این مفهوم آغاز می‌شود، اما همان‌گونه که در سایر فصول نیز مشهود است، این مفاهیم را در نسبت با مواد و مصالح تاریخی ایران سنجیده و در هر فرصتی از متون مهمِ تاریخِ اندیشۀ ایران مانند «کلیله و دمنه» یا تاریخ بیهقی، شواهدی دال بر توجه به مفهوم سیاست و قدرت از نظر توجه به واقعیت مؤثر ذکر کرده است. بنابراین همان‌گونه که از ترتیب مفاهیم پیداست، کتاب کوشیده تا «امرِ ملی» را ذیل مفهومِ واقعیت مؤثر، بررسی و تحلیل کند.

بخش نخست کتاب روی مفهومِ «دولت» به مثابه ایده‌ای بُرون آمده از واقعیت مؤثر تأکید کرده و به نظر می‌رسد،‌ مؤلف در این بخش زمینه تئوریکِ آن‌چه که در فصل چهار با عنوان دولتِ مقتدرِ توسعه‌گرا مطرح می‌شود را پی‌ریزی کرده است.

در بخش دوم بر «یکپارچگی سرزمینی» اختصاص دارد و نویسنده به گفتۀ خود مقدماتِ ضروری برای حراست از تمامیت ارضی را مطرح کرده و بیش از همه تأکید کرده که تمامیت ارضی یک دولتِ معتبر صرفاً در پایداری رقم مساحت آن خلاصه نمی‌شود، بلکه مبانی دیگری مانند توسعه، نقش کشور در سیاستِ بین‌الملل، سیاست‌های زبانی و ... در آن مؤثر است.

در بخش سوم که «تأسیس و بقای ایران‌زمین» نام دارد، مؤلف به مبانی تاریخی تأسیسِ ایران در آثار جغرافیایی و تاریخی دورۀ اسلامی و مقایسۀ آن با دوره‌های پیشین پرداخته و نشان داده که عموماً روایت مشخصی از لحظۀ تاسیسِ اولیۀ ایران از دورۀ اساطیری تا دورۀ اسلامی در این آثار که عمدتاً به عربی و فارسی بوده‌اند، تکرار شده است. اما مشکل نظری در توضیحِ ایران‌زمین به تعدّدِ چرخه‌های تأسیس - زوال باز و مبنی قرار دادنِ هر یک،‌ باز می‌گردد. مؤلف در ادامۀ همین مباحث، شش دورۀ تأسیس برای ایران پیشنهاد کرده است.

در بخش چهارم نویسنده که «استراتژی ملی» نام دارد سیف‌الدینی پس از توضیحِ مفهومِ استراتژی، بر هستی ارگانیکِ دول، کشور و ضرورت فهمِ کیانِ سیاسی بر این بنیاد، تأکیده شده و در نهایت «توسعه» را به عنوان مهمترین مصداقِ تمدّن‌سازی جدید مطرح کرده که باید توسط دولتی مقتدر مبتنی بر نظم و قانون»، یعنی حکومت قانون» دنبال شود.



🔴 منبع:
روزنامۀ سازندگی، شمارۀ ۲۰ اردیبهشت ۱۴۰۳ خورشیدی

@IranDel_Channel

💢

‌
🔴 کلید دستیابی به امنیت و توسعۀ پایدار

✍️ آرش رئیسی‌نژاد، دکترای روابط بین‌الملل در توییتی نوشت:

کلید دستیابی به امنیت و توسعۀ پایدار، سیاستِ غیرامنیتی‌سازی است:
هیچ نظامی‌، نتواند ملت را تهدید ببیند و هیچ قدرتِ بزرگی نتواند ایران را تهدید جهان بنامد.

سیاست «غیرامنیتی‌سازی درونِ کشور و غیرامنیتی شدنِ بیرونِ کشور» را در پیش‌ گیرید: سیاستی فاقدِ رابطۀ امنیتی با ملت و جهان، بصورت همزمان!

___


🔴 پیش‌تر در دو توییت دیگر نیز اشاره شده بود:

رعایتِ حقوق شهروندی در ایران امری صرفاً هنجاری نیست؛ بلکه امری استراتژیک است.

هنجاری بودن بدین معناست که «حقوق شهروندی خوب است، پس باید رعایت شود». استراتژیک بودن، اما می‌گوید که «عدمِ رعایت حقوق شهروندی باعث فروپاشی کشور می‌شود». چرا؟ چون عمق استراتژیکِ ایران، درون مرزهایش است!

___

عمق استراتژيك ايران، نه در عراق و سوريه است و نه در افغانستان و تاجيكستان. آن را درونِ كشور بجوييد!

نقطۀ ثقلِ امنيت ايران بر رابطۀ حكومت و ملت استوار است و به "وحدت در بالا، كثرت در پايين" اشاره دارد:
انسجامل ميان سياست‌گذاران،
احترام به شيوه‌های زندگی مردم،
توازن ميان امنيت و آزادی.


#توییت_خوانی

@IranDel_Channel

💢

🔴 نشر نی برگزار می‌کند:
جلسۀ رونمایی و نقدِ کتابِ «شاه و شطرنج قدرت در خاورمیانه»

نویسنده: آرش رئیسی‌نژاد
مترجم: پریسا فرهادی


با حضور
کاوه بیات
مجید تفرشی
محسن آزموده
و نویسندۀ کتاب به صورتِ برخط


زمان:
دوشنبه ۲۴ اردیبهشت ماه ۱۴۰۳ خورشیدی، ساعت ۱۸ تا ۲۰

مکان:
تهران‌ خیابان فاطمی، خیابان رهی‌معیری‌، نبش خیابان فکوری، پلاک ۲۰، ساختمان نشر نی، طبقۀ پنجم



#اطلاع_رسانی

@IranDel_Channel

💢

🎥 اجرای ترانهٔ "جانِ مریم" توسطِ ارکستر سمفونیک لندن برای زنده‌یاد مریم میرزاخانی


بانوی اردیبهشت، بانوی تمام فصول

به یاد مریم میرزاخانی دختر دانشمندِ ایران‌زمین که نیک نامی‌اش در جهان ماندگار شد.

بیست و دوم اردیبهشت به بهانه زادروز بانو مریم میرزاخانی، روز جهانی زن در ریاضیات نامیده شده است.


#مناسبتها


@IranDel_Channel

💢

‌
🔴 ‏شبحِ سرگردانِ «خلافت» در آسمان اروپای مرکزی

✍️ سالار سیف‌الدینی

در دورانِ معاصر، اندیشۀ احیای «خلافت»، مهم‌ترین فکر سیاسی بود که عالمِ عرب و جهانِ اسلام (سنی) تولید کرده است.

پس از الغای خلافت در عثمانی (۱۹۲۴ میلادی)، نهضت‌های اسلامی زیادی از شبه‌قاره تا شمالِ آفریقا به آن واکنش نشان دادند. اخوان المسلمین مهمترین نهضتی بود که در مصر با هدفِ احیای خلافت تأسیس شد و شاخه‌های متعدد آن در خاورمیانه گسترش یافت. به این ترتیب در فقدانِ مرزهای ملی و هویتِ ملی مستقل برای امیرنشین‌ها و جوامعِ عرب و نیز اندیشۀ سیاسی مستقل یا معتبر و معتدل، شبحِ خلافت، هیچ‌گاه از فرازِ افقِ جوامعِ مسلمان (سنی) و عرب، محو نشد و وسوسۀ آن همواره در میانِ امت، باقی ماند.

با شکستِ ناسیونالیسمِ عرب که خود را در درجۀ اول،‌ متحدِ شوروی فرض می‌کرد و به هم ریختن نظامِ جهانی پس از جنگِ سرد، بحرانِ خلافت، یک‌بار دیگر، گریبانِ اعراب و معدودی از تُرکان را گرفت که در حافظۀ تاریخی خود تجربه‌ای از آن را داشتند. در ادامه پاکستان و افغانستانِ سنی نیز از این وسوسه برکنار نماند.

تجربۀ داعش ( با شعارِ امتِ من، سحر آمد) اوجِ این بحرانِ هویت در جهانِ اسلام بود. جوامعِ فوق با بازتولیدِ خاطرۀ تاریخی سیادتِ خلیفه بر امّت، تصویری از گذشته را در آینده ساختند.

خلیفه و امتی که به داعش پیوسته بودند، ایرانیانِ شیعه را اولین دشمنان خود قلمداد کردند که از حمایتِ پنهانِ ترکیه نیز برخوردار بود. این دوران یکی از عجیب‌ترین، اعصارِ تاریخی منطقه است چرا که رابطۀ نیروها در منطقه، مانند قرن سوم و چهارم هجری یکبار دیگر تکرار می‌شد ولی اینبار به صورت کمدی. در این مقطع ایران یکبار دیگر موفق شد، خلافت (داعش) را شکست دهد.

اما با جنگ سوریه و فروپاشی حکومتِ افغانستان، سیلی از جمعیت وارد اروپا شده است که مدیریت آن دیگر به آسانی ممکن نیست. از آلمان تا هلند، درفشِ سیاهِ خلافت‌خواهی به اهتزاز درآمده و پاسخِ آماده بر مبنای خلاء خلافت به بحرانِ مهاجران دست و پا کرده است. نکته اینجاست که این شبح، اینبار به جای قاهره و شام در قلب اروپا ظاهر شده است.


پی‌نوشت: درکِ تحولاتِ اخیر، برای ما از آن رو مهم است که بخش مهمی از تاریخ ما، عبارت بود از کشمکش با نهادِ خلافت (اموی، عباسی، عثمانی). ایران برای بیرون ماندن از میدانِ جاذبۀ خلافت و چیرگی آن، هزینه گزافی داد،‌ اما در نهایت پیروز شد.



🔴 تصاویر ضمیمه را در بخشِ «مشاهده پیام» ببینید.

@IranDel_Channel

💢

‌
🔴 آیینِ روزِ بزرگداشتِ حکیم ابوالقاسم فردوسی و پاسداشتِ زبانِ ملی فارسی در شهر ارومیه



برگزارکنندگان:
دانشگاه آفاق ارومیه با همکاری اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی آذربایجان غربی و انجمن صلح ایران



سخنرانان:
سجاد آیدنلو، استاد زبان و ادبیات فارسی و شاهنامه‌پژوه ارومیه‌ای
جواد رنجبر درخشیلر، دکترای علوم سیاسی و شاهنامه‌پژوه تبریزی


همراه با شاهنامه‌خوانی و اجرای موسیقی زنده


زمان:
سه‌شنبه ۲۵ اردیبهشت ۱۴۰۳ خورشیدی، ساعت ۱۷

مکان:
استان آذربایجان غربی، شهر ارومیه، خیابانِ ورزش، خیابان امنیت‌طلب، سالن خانۀ مطبوعات


شرکت برای عموم آزاد است.



#اطلاع_رسانی

@IranDel_Channel

💢

‌
🔴 تهدید آب ایران

✍️ گروه رسانه‌ای روزنامۀ سازندگی

هنوز لب‌های هیرمند در سیستان از بی‌آبی خشک است که خبر «حذف ایران از معادلۀ دجله و فرات» منتشر می‌شود. توافق آبی میان عراق و ترکیه در حالی بدون حضورِ ایران به امضا رسیده که غرب و جنوب غرب کشور به دلیل بی‌آبی ناشی از کاهشِ آب دجله و فرات به کانون وسیع توفان‌های گرد و غبار تبدیل شده است. فقط ترکیه نیست که سیاست‌هایش حیاتِ ایران را تهدید می‌کند، طالبان هم با ساخت‌ سدهای جدید روی هیرمند، تأمین آب سد دوستی را نیز به شکل جدی تهدید می‌کند. سد دوستی بیش از ۵۰ درصد آب مشهد را تامین می‌کند و هم‌اکنون کمتر از۲۰ درصد مخزن آن پر است. سیاستی خارجی پویا که باید امنیت و منافع را تامین کند اینجا معنا می‌یابد. هجمۀ حیرت‌انگیز و هماهنگ همسایگان غربی و شرقی در معادلات آب‌های فرامزی این نگرانی را تقویت کرده که آیا ضعف دیپلماسی ایران در مواجهه با همسایگان سبب بروز چنین سیاستی شده است؟ برای پاسخ به این ابهام باید اتفاقات مرتبط با آب‌های مرزی در ایران طی سال‌های اخیر را مرور کرد.

جاه‌طلبی آبی ترکیه

دولتِ ترکیه با طرح‌های جاه‌طلبانه گاپ و داپ سعی دارد، فقر خود در حوزۀ انرژی و برخی ضعف‌های ژئوپلیتیکی را پوشش دهد. ایده‌‌ای که برخی تحلیل‌گران هیدروپلیتیک از آن با تروریسمِ آبی اسم می‌برند. طرح‌های ترکیه تمام همسایگانش را تحت تأثیر قرار داده است. از یک سو ایران و آب رودخانۀ ارس را هدف گرفته و از سوی دیگر مهار آب‌ دجله و فرات در بالادست عراق خود به خود سرزمین ایران را متأثر می‌کند. «گاپ» یک پروژۀ توسعۀ چند بخشی شامل سدسازی گسترده در جنوب شرق آناتولی ترکیه است. این پروژه ۹ استان ترکیه را در بر می‌گیرد که در حوضۀ رودخانه‌های فرات و دجله قرار دارند. «داپ» اما پروژۀ سدسازی در آناتولی شرقی است که بخش عمده آن روی حوضۀ ارس و کورا ساخته می‌شود. از جمله سدهای در حال ساخت در قالب پروژۀ داپ می‌توان به سدهای کاراکورت، سویلمز و نارین‌قلعه اشاره کرد. اجرای این پروژه به ‌طور مستقیم بر ایران، ارمنستان و "جمهوری آذربایجان: تأثیرگذار است. «ترکیه با توجه به فقر انرژی‌های فسیلی به‌خصوص نفت و گاز به منظور استفاده حداکثری از منابع آبی دجله و فرات و استفاده از موقعیت هیدروپلیتیکی خود طی دهه‌های گذشته با محدود کردن میزان آب ورودی این رودها به عراق و سوریه، آنها را با مشکلاتِ عدیدۀ اجتماعی و اقتصادی مواجه کرده و تأثیرات سیاسی، امنیتی و زیست‌محیطی جدی بر وضعیت ارتباطات منطقه‌ای دولت‌های حوضه رودهای مذکور گذاشته است.* (دیپلماسی ایرانی)»

روزهای آغازین اردیبهشت ۱۴۰۳ [خورشیدی]‌، رجب طیب اردوغان بعد از ۱۲ سال با حضور در عراق و امضای تفاهم‌نامه‌ای با السودانی، نخست‌وزیر عراق سعی کرد، مشکل آبی خود با عراق را حل کند. موضوعی که به نظر می‌رسد در آینده، اعتراض در دو کشور سوریه و ایران را به دنبال داشته باشد. چراکه تنش آبی حاصل از پروژه‌های جاه‌طلبانه ترکیه علاوه بر عراق، سوریه را نیز به شدت متأثر می‌کند و در مرحلۀ بعد جنوب غرب و غرب ایران نیز از این سیاست آسیب جدی دیده و در آینده نیز آسیب خواهد دید. پیش از این محمدجواد ظریف، وزیر سابق امور خارجه ایران چنین اتفاقی را در گفت‌وگویی رسانه‌ای پیش‌بینی کرده بود؛ «هر زمان عراقی‌ها به ما در مورد رودخانه‌های مرزی فشار می‌آوردند، ما دو حرف می‌زدیم. یکی، اینکه معاهده ۱۹۷۵ همه ‌چیز را مشخص کرده است. دوم اینکه ما و شما و سوریه مشترکاً از سیاست‌های آبی ترکیه متضرر هستیم پس به ‌شکل مشترک اقدام کنیم. اما همه کشورها سعی می‌کردند، مستقیم خودشان مشکل‌شان را حل کنند. کمااینکه عراق دارد این کار را می‌کند.» اشاره ظریف به توافقنامه ۱۹۷۵ معروف به پیمان الجزایر است که در سال ۱۹۷۵(۱۳۵۳) در الجزیره میان عباسعلی خلعتبری و سعدون حمادی، وزیران خارجه وقت ایران و عراق امضا شد و مبنای حل اختلافات مرزی ایران و عراق قرار گرفت.

با این حال آنچه در مذاکره ترکیه و عراق بدون حضور ایران اهمیت دارد؛ اولویت داشتن منافع ملی بر ملاحظات دیگر در دیپلماسی جهانی است. اتفاقی که متأسفانه در ایران به شدت متأثر از سیاست‌های دیگری است که منافع ایران را کمتر در اولویت خود قرار می‌دهد و به جای ملاحظات و خلأهای ژئوپلیتیکی و هیدروپلیتیکی، مبنایی ایدئولوژیکی دارد.



🔴 دنبالۀ یادداشت را در بخشِ "مشاهدۀ فوری" بخوانید:
👇👇


@IranDel_Channel

💢

‌
🔴 ندانی که ایران نشست من است

مؤسسه مطالعات ایران و اروپا ( EPRI )  و اندیشکدۀ مطالعات آسیایی ایرانیان ( PIAS ) و ماهنامۀ وطن‌یولی با همکاری خانۀ اندیشمندان علوم انسانی و کانون ایران‌شناسی دانشگاه تهران برگزار می‌کنند:

نشست‌های ایران (۴)

🔴 ایران و میراث شاه اسماعیل

به مناسبت پانصدمین سالمرگ شاه اسماعیل اول صفوی



با حضور:

مجید تفرشی
عطاءالله حسنی
داود دشتبانی
گودرز رشتیانی
شاهین زینعلی
مقصود علی صادقی
منصور صفت‌گل
سعید طاووسی مسرور
سعید میرمحمدصادق
‌

زمان:
یکشنبه ۳۰ اردیبهشت ۱۴۰۳ خورشیدی از ساعت ۱۴ تا ۱۹

مکان:
تهران، خیابان کریم‌خان زند، خیابان استاد نجات‌اللهی (ویلا)، پارک ورشو، خانۀ اندیشمندان علوم انسانی، تالار فردوسی



#اطلاع_رسانی

@IranDel_Channel

💢

🎥 بیست و پنجم اردیبهشت ماه، روز بزرگداشتِ حکیم ابوالقاسم فردوسی توسی و پاسداشتِ زبانِ ملّی فارسی


بیست و پنجم اردیبهشت ماه، روز نکوداشتِ حکیم فردوسی، چامه‌گویِ شاهنامه است. مردی که خدایش «خداوند جان و خِرد بود»؛ نام او را سرآغاز گرفت؛ سپس کاخِ کوه‌پیکر سروده‌هایش را با «ستایش خِرَد» پی‌افکند و هرچه را داشت خردمندانه پایِ ساخت آن گذاشت تا بدانیم که راهِ بازجویی شکوه ایران و رسیدن به‌ رهایی و رستگاری، جز از خِرَد نمی‌گذرد.


نگاره از حسین بهزاد
ضرب و خوانشِ فریدون طاهری


#مناسبتها

@IranDel_Channel

💢