🎙 مشروطه و سکولاریسم

🔴 بخشی از سخنرانی جواد طباطبایی - فیلسوف سیاسی ایران - پیرامون مفهوم سنت در ایران

سخنرانی در دانشگاه پتسدام آلمان



@IranDel_Channel

💢

‌
🔴 در آستانه‌ی یکصد و هفدهمین سالگرد صدور فرمان مشروطیت، یادنامه‌ی زنده‌یاد دکتر جواد طباطبایی - فیلسوف سیاسی ایران - توسط بنیاد همایون منتشر شد.


🔴 در بخش نخست، متنِ سخنرانی به همراه پرسش و پاسخ از:

حجت کلاشی، محمد محبی، امین سوفیامهر، بهرام روشن‌ضمیر، محمدامین مرئی، علیرضا کیانی، امین نایب‌پور و بابک مینا


🔴 مقالات اهدایی به یاد دکتر جواد طباطبایی از:

مصطفی نصیری، احسان هوشمند، جواد علوی، احمد بستانی، امید غیاثی، الاهه حسینی رامندی، مسعود دباغی، علی کشگر و فرخنده مدرس



🔴 بازنشر این یادنامه‌ به معنی تأييد کل محتوای آن، اعم از سخنرانی‌ها و مقالات نیست.



@IranDel_Channel

💢

‌
🔴 اقدام علیه تمامیت ارضی ایران با میثاقِ حقِّ زندگی

✍️ محمدعلی بهمنی قاجار، دانش‌آموخته‌ی دکترای حقوق

چند گروه بدنامِ کمونیستی، به همراهِ دار و دسته‌ی یک فردِ فرصت‌طلب و بی‌آبرو که روزگاری در ایران، مسئول دفتر تحکیم وحدت بوده با یک مشت، گروهِ تجزیه‌طلب و حزبِ مشروطه [ایران] و چند گروه مدعی نام جبهه ملی و مصدق، بیانیه‌ای به نام "میثاق حق زندگی" منتشر کرده و هم با اتحادِ عملی با تجزیه‌طلبانِ رسوایی هم‌چون: کنگره ملیت‌های فدرال ایران و حزب دموکرات آذربایجان و هم با نشرِ مضامینی ضدِّ ملی، آشکارا علیه استقلال و تمامیت ارضی ایران، شمشیر کشیده اند.

صدور میثاق موسوم به حق زندگی، اقدام آشکار علیه استقلال و تمامیت ارضی و حاکمیّت ملی ایران است. هر نوع تطهیر و توجیه و یا بی‌طرفی نسبت به این بیانیه‌ی ضدِّ میهنی، هم‌دستی با دشمنان قسم خورده‌ی ملت ایران است.

سازمان‌هایی که نام جبهه ملی و مصدق را یدک می‌کشند، اما در کنار دشمنان بی‌نقاب ایران هم‌چون: کنگره ملیت‌های فدرال و چریک‌های فدایی خلق قرار گرفتند، بدانند که موجودیت منحوس‌شان توهینی بزرگ به مصدق و راه اوست. همه اشخاص و  سازمان‌هایی که ادعای پیروی از مصدق را دارند باید نسبت به این گستاخی به ساحتِ مقدس ایرانِ عزیزمان، به طور علنی موضع‌گیری نمایند و با صراحت و به شدیدترین لحن ممکن و بدون هرگونه لکنتِ زبان این دسیسه‌ی ضدِّ ایرانی را محکوم نمایند.

هرگونه سکوت و مماشات نسبت به این میثاق که بوی تعفن فرقه‌ی اهریمنی رجوی نیز از لابه‌لای سطور آن به استشمام می‌رسد به معنای خیانت مسلّم و قطعی نسبت به ایران است.


_____


🔴 واکنش به انتشارِ میثاقِ حق زندگی

✍️ تیرداد بنکدار، دانش‌آموخته‌ی حقوق و علوم سیاسی

هر میثاق و منشوری که از نام بردنِ صریح از ملّتِ ایران امتناع کند، مورد تأيید نیروهای ملّی در درون ایران از جمله من به عنوان عضوی از اعضای جبهه‌ی ملی ایران نیست.

اینکه چرا برخی از نیروهای ملّی خارج از کشور از جمله سازمان‌های جبهه ملی یا حزب مشروطه [ایران] چنین متونی را امضا می‌کنند را باید ‏در نقل قولی از زنده‌یاد داریوش همایون مؤسّسِ حزب مشروطه [ایران] دید که با ژرف‌بینی تأکید کرده بود که:
«اپوزیسیون خارج از کشور، در طی این سال‌ها علاوه بر گسست جغرافیایی، مبتلا به گسست عاطفی از ایران هم شده است.»
این عارضه عامِّ اپوزیسیون خارج از کشور‌ است و به همین دلیل باید از محوری شدن نقش آن جلوگیری کرد. این اپوزیسیون باید همانطور که داریوش همایون متذکر شده بود از «توهم ایفای نقش هدایتی به درآمده و به نقش حمایتی اکتفا کنند.»
(پی‌نوشت: نقل‌قول‌ها از داریوش همایون به مضمون است.)






🔴 پی‌نوشت:
بازنشر یادداشتی از یک شخص به معنی تأييد کلِّ محتوای یادداشت و تأييد تمام مواضعِ نویسنده یادداشت، نیست.

@IranDel_Channel

💢

‌‌
🔴 مشروطه‌ ایرانی و الگوی بادکوبه‌ روزگارِ نو

✍️ ناصر همرنگ

تنها اندکی پس از صدور فرمان مشروطه در ایران به دست مظفرالدین‌شاه قاجار در چهاردهم مرداد سال ۱۲۸۵ خورشیدی، اگر تازه‌واردی به شهر بادکوبه می‌آمد، از دیدن سر‌و‌صدای توفنده‌ای که این رخداد در سراسر سرزمین‌های قفقاز روسیه با خود به همراه آورده و سپس آن را مانند بارانی از بیم و امید بر سر و روی این شهر فرو‌ریخته بود، بی‌اندازه شگفت‌زده می‌شد. گویی فرمان مشروطه نخست برای مردمان قفقاز و شهر باکو و سپس برای دیگر جاهای ایران دستینه شده باشد. در این هنگام، نه‌تنها در کوچه و بازار و در میان مردم عادی، بلکه در بیشتر گردهمایی‌های انجمنی در میان آدم‌های فرهیخته و باسواد شهر، چنان با شور و امید و شادی از فرجام کار ایران در آینده‌های دور و نزدیک سخن می‌رفت که تازه‌وارد حق داشت با شنیدن آن از خودش بپرسد که اینها چه ربطی به شهر بادکوبه دارد؟

درواقع در این هنگام نگاه تمام‌رخ مردم باکو چنان به سوی ایران و مسئله‌های آن بوده که گویی این شهر اکنون به تختگاه بزرگ آرزوهای ایرانی تبدیل شده باشد. به‌راستی چنان نیز بود. در چشم‌انداز این نگاه اما تنها یک انقلاب کبیر ملی می‌توانست ایرانیان را از استبداد دیرپای قاجاری و از بدبختی‌های مزمن‌شده‌اش دور کند و نه یک دستینه. ازهمین‌رو، در همه‌جای شهر در این هنگام از گریزناپذیری یک انقلاب بزرگ ملی که در خلال آن می‌بایست پیرامون بر متن پیروز شود و یک رهبری رستم‌گونه در آن نقشی نمادین و پاشنه‌گون داشته باشد، سخن گفته می‌شد. در این الگوی سایه‌روشن که احیانا ملغمه‌ای از آب و آتش بود و در آن کاوه آهنگر و بابک خرمدین و یعقوب لیث‌صفاری و فرانسوا روبسپیر یک‌جا کنار هم گرد‌آورده شده بودند، رستم دستان ایران از ژرفای تاریخ بیرون می‌آمد و مأموریت می‌یافت تا انقلاب کبیر ایران را راهبری کند و آن را مانند انقلاب فرانسه و حتی بزرگ‌تر و گسترده‌تر از آن شکل دهد و پیروز کند و سپس طومار دودمان قاجار را مانند طومار دودمان بوربون‌ها در فرانسه در هم بپیچد.


🔴 دنباله‌ی یادداشت را در قسمتِ "مشاهده فوری" بخوانید:
👇👇


@IranDel_Channel

💢

‌
🔴 سالگشت جنبش ملی مشروطیت ایران و ملتی که کوشید از جایگاه رعیتِ تکلیف‌مدار به شهروندِ دارای حق، ملت ایران ارتقا یابد.

✍️ افشین جعفرزاده، عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران و کارشناس‌ارشد تاریخ معاصر

چهاردهم (سیزدهم) امُرداد ۱۲۸۵ خورشیدی، سالروز صدور فرمان تشکیل مجلس شورای ملی است که با عنوان فرمانِ مشروطیت از سوی مظفرالدین شاه قاجار شهرت دارد.

ایرانیان نخستین ملتی بودند که نخستین جنبش ملّی درون‌زای دموکراتیک و بنیاد مجلسِ ملّی را در آسیا پایه‌گذاری کردند و چندی بعد پارلمان ملی موسس نخست که طبقاتی بود گشوده شد. جنبشِ ملی ایرانیان که پس از یک تکاپوی روشنفکری حداقل نیم سده‌ای به آسانی و پس از چالشی کوتاه مدت و تقریباً غیرخون‌بار و به دور از خشونت به هدف تحدید قدرت مطلقه و استبدادی پادشاه و ایجاد مجلس ملی و تصویب قانون اساسی و متمم مترقی آن دست یافته بود، در ادامه راه به موانع گوناگونی برخورد. این جنبش در مرحله‌ی اقدام عملی، نخست در تهران آغاز شد و سپس به دیگر شهرها گسترش یافت. گرچه رگه‌هایی از روشنگری در شهرهای بزرگ وجود داشت.

مجلس ملّی اول که دارای کارنامه‌ای درخشان در پاسداشتِ منافع ملی بود با فرمان محمدعلی میرزا به توپ بسته شده و منحل شد و پس از استبداد صغیر و عزل محمدعلی میرزا با کوشش آزادی‌خواهان و بویژه ایستادگی و قیام مردم تبریز به رهبری ستارخان و باقرخان و در گام بعدی آزادی‌خواهان بختیاری و گیلانی و برخی شهرها و فتح تهران دور مرحله دیگری آغاز شد‌.

انقلاب مشروطیت ایران با فتح تهران در روز سه شنبه ۲۲ تیر ۱۲۸۸ خورشیدی با ورود مجاهدان بختیاری و گیلانی به پایتخت و جنگی کوتاه مدت و عزل شاه به دومین پیروزی خود و چندی بعد، بنیاد مجلس دوم دست یافت. اما شرایط به خوبی پیش نرفت‌. مجلس دوم بیشتر محل نزاع دو گروه دموکرات و اعتدالی بود. با التیماتوم اشغالگران روسی مجلس دوم در ۲۶ آذر ۱۲۹۰ [خورشیدی] منحل شد و مجلس سوم نیز با استعفای نمایندگان و پس از اولتیماتوم روسها و تهدید به اشغال پایتخت با استعفای اکثریت نمایندگان در ۲۳ آذر ۱۲۹۴ [خورشیدی] منحل شد. با آغاز جنگ جهانی اول در سال ۱۹۱۴ [میلادی] قحطی و نابسامانی و ناامنی ایران را گرفتار کرد و مجلس سال‌ها تعطیل بود.

سالها بعد رگه‌هایی از حضور آزاد نمایندگان مستقل در مجالس چهارم و پنجم و تا حدی ششم مشاهده شد که این دستاورد با مجلس هفتم به میزان زیادی از بین رفت و از مجالس هفتم تا سیزدهم تنها نامی تشریفاتی بر جای ماند. دوره‌های چهاردهم تا هفدهم دوران چیرگی نسبی پارلمان ملی بود که عملاً مجالی برای اقتدار دولت‌های متعدد و غالباً کوتاه مدت باقی نمی‌گذاشت.

این اقتدارِ نهاد پارلمان با مجلس هجدهم عملاً از بین رفت و در مجالس بعدی دوران مشروطیت در نبود احزاب آزاد و مقتدر و مستقل تا مجلس بیست و چهارم پارلمان عملاً نقشی ساختاری در مدیریت کشور نداشت. کارنامه مجالس این دوره‌ها بیشتر نشانگر کنش‌گری و گاه درخشش تک شخصیت‌های سیاسی است تا احزابی که عملاً وجود تعیین‌کننده نداشتند‌. در این دوران شخصیت‌هایی چون احتشام‌السلطنه، مصدق، مدرس مجال بروز نداشتند.



🔴 دنباله‌ی یادداشت را در قسمتِ "مشاهده فوری" بخوانید:
👇👇


@IranDel_Channel

💢

🎥 موسی غنی‌نژاد اهری- دانش‌آموخته‌ی دکترای اقتصاد - از نهضت مشروطه ایران می‌گوید.


@IranDel_Channel

💢