‍ ‌‌‌
🔴 فرهنگستان زبان تُرکی؟؟!!

✍️ منوچهر جوکار، دانش‌آموخته‌ی دکترای زبان و ادبیّات فارسی و عضو هیئت علمی دانشگاه شهید چمران اهواز

بی‌هیچ گمان و گزافه‌ای آذربایجان درگستره‌ی تاریخی و فرهنگی و انسانی‌اش و با مردمانِ فرهنگ‌مدار و ادیبان و شاعران و هنرمندان و علما و دانشمندان و سردارانِ بزرگش از تأثیرگذارترین بخش‌های ایرانِ بزرگ در طول تاریخِ حیاتِ این سرزمین بوده و هست؛ همان‌طور که سهمِ هر یک از دیگر مناطقِ این سرزمین دیرسال: گیلان، مازندران، خراستان، سیستان‌و‌بلوچستان، خوزستان، کُردستان، لرستان، بوشهر، هرمزگان، فارس، کرمان و بختیاری، سمنان و ...  در استحکام و اعتلای ایرانِ عزیز محفوظ و محترم و مغتنم است و هر یک پاره‌ی تن و قوام‌بخشِ این کشور بوده و هستند.

این نکته را پیشاپیش یادآوری کردم تا بیماردلانِ ایران‌گریز (اگر نگوییم ایران‌ستیز) بدانند همه‌ی اقوام و نقطه‌نقطه‌ی این سرزمین و خُرده‌فرهنگ‌ها (Subculture) و زبان‌ها و گویش‌هایِ درونِ این سرزمین برای هرکس که دل در گروِ ایران داشته و دارد و با صدای بلند، خود را ایرانی اعلام می‌کند، عزیز و محترم و ارجمند است.

در خبری آمده که هیأت امنای [بنیاد] فرهنگ، هنر و ادب آذربایجان در شهر تبریز برای تشکیل «فرهنگستان زبان تُرکی با محوریّتِ ایرانی - اسلامی» رایزنی کرده‌اند. طبق اطّلاع، مدیرانِ کل محترمِ فرهنگ و ارشاد اسلامی آذربایجان‌شرقی و [آذربایجان] غربی و اردبیل و زنجان هم در این جلسه حضور داشته‌اند! چشم‌مان روشن! در حضورِ این حضراتِ مسئول، دارند بی‌سر وصدا ایران را تقسیمِ قومی و زبانی می‌کنند! کسی نیست از این عزیزان بپرسد: مگر در هر کشور چند زبانِ ملّی وجود دارد که به تعداد آنها فرهنگستان یا آکادمی هم تأسیس شود؟ ایران از دورانِ کهن مجموعه‌ای از اقوامِ مختلف بوده که در گذرِ زمان با انتخابِ یک زبان به عنوان زبانِ مشترکِ رسمی و ملّی، ذیلِ نام کشوری واحد و یکپارچه، موجودیّت یافته و ادامه‌ی حیات می‌دهد؛ حال اگر یکی از این اقوام یا بخشی از این سرزمین به دنبال ایجاد فرهنگستانِ مستقل برای زبانِ خود باشد، آیا دیگر بخش‌ها و اقوام نیز چنین حقّی را برای خود محفوظ نمی‌دانند؟ و اگر چنین شود و مثلاً ما شاهد ایجادِ فرهنگستانِ کُردی، طبری، بلوچی، لری و... باشیم، دیگر کشوری به نام ایران با زبانِ مشخصِ ملّی- زبانِ فارسی - (= زبانِ مشترک و گرامیِ همه‌ی اقوام ایرانی) با هویت تاریخی معلوم وجود خواهد داشت؟؟؟

دوستانی که برای «فرهنگستانِ زبانِ تُرکی» تشکیل جلسه داده‌اند، احتمالاً برای راضی کردن مدیران و مسئولانِ بالادستی، عبارتِ
«با محوریّتِ ایرانی - اسلامی» را هم بدان پیوست کرده‌اند تا از اعتراضِ احتمالی جلوگیری کرده باشند و خیالِ دین‌داران را نیز از اقدامِ خود آسوده کرده باشند! شوربختانه دیده‌ایم برخی ایران‌ستیزان و هویّت‌طلبان، هرجا خواسته‌اند «ایران» را نادیده بگیرند، کار خود را با قیدِ «اسلامی» مطرح کرده و به پیش برده‌اند! گویی میانِ این دو گزاره‌ی عزیز، اختلاف و جدایی هست! یا برای دفاع از یکی، باید دیگری را فدا کرد و نادیده گرفت!

اصلاً «فرهنگستانِ زبانِ تُرکی با محوریّتِ ایرانی - اسلامی» یعنی چه؟ تُرکیِ ایرانی؟ تُرکیِ اسلامی؟ یعنی چه واقعاً؟ حقیقتاً اگر نیّتِ بدی در کار نباشد، در خوشبینانه‌ترین حالت، آیا چنین کاری جز انشقاق و شکاف در وحدتِ ملّی ایرانیان، نتیجه‌ای به دنبال خواهد داشت؟ مگر زبانِ فارسی متعلّق به قومی خاص یا بخشِ خاصّی از ایران است که سایر اقوام و بخش‌ها نیز به دنبالِ طرح قوم و زبانِ خود و ایجاد «فرهنگستان» باشند؟ آیا بزرگان و نام‌آورانی هم‌چون استاد دکتر محمدعلی موحد که خود آذربایجانی و از مفاخر فرهنگی و ادبی ایرانِ معاصر است و استاد دکتر ژاله آموزگار و استاد دکتر حسن احمدی گیوی و استاد دکتر سجاد آیدنلو و استاد دکتر باقر صدری‌نیا و ده‌ها نام ارجمندِ دیگرِ برآمده از خطّه‌ی آذربایجان در حوزه‌ی زبان و ادبیات فارسی، چنین تصمیمی را لازم می‌دانند و آن را تأیید می‌کنند؟

عجالتاً منتظرِ هشدار و پیگیری فرهنگستانِ زبان و ادب فارسی به عنوان دستگاه علمی و رسمی و متولّی دفاع و صیانت از زبانِ فارسی هستیم و از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی (برای پرسشِ مسئولانه از مدیرانِ خود در این موضوع) و وزارت علوم، تحقیقات و فن‌آوری (به عنوانِ یکی از متولّیانِ پاسداشتِ زبانِ رسمی کشور در کارهای علمی و پژوهشی) می‌خواهیم پیگیری‌های لازم و برخوردهای مقتضی را در این موضوع انجام دهند و تا بیش از این شاهدِ کارهایی که موجبِ تضعیفِ زبانِ فارسی و تخریبِ هویّتِ ملّی ایرانیان می‌شود، نباشیم.



@IranDel_Channel

💢

‌‌
‌‌
🔴 انتشارِ یادداشتِ "فرهنگستانِ زبانِ تُرکی؟؟!!" به قلم منوچهر جوکار در کانالِ تلگرامی ایران‌دل، بازتاب زیادی در فضای مجازی و رسانه‌ای کشور داشته است.

خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) نیز این یادداشت را پوشش داده است.

سپاس از مخاطبانِ گرامی کانالِ ایران‌دل که با بازنشرِ فرسته‌های کانال، در بازتابِ آن، نقش‌آفرینی می‌کنند.


@IranDel_Channel

💢

‌‌
🔴 فرهنگستانِ زبان تُرکی و جشنواره‌ی فیلم اقوام، کژراهه‌ای در مسیرِ وحدتِ ملّی

✍️ سالار سیف‌الدینی

یک‌بار دیگر موضوع تکراری فرهنگستانِ زبان تُرکی از سوی برخی از فعّالانِ فرهنگی تبریز مطرح شده است. اخیراً علی‌اصغر شعردوست در نشستِ بنیادِ فرهنگ، هنر و ادبِ آذربایجان، یک‌بار دیگر به ضرورتِ تأسیس «فرهنگستانِ زبان تُرکی با رویکردِ ایرانی – اسلامی» پرداخته است. این اظهارات نسنجیده، واکنش‌های بسیاری را در شبکه‌های اجتماعی به ویژه از سوی شهروندان تبریزی در پی داشته است. بسیاری از کاربران با اعتراض به چنین سخنانی، آن را عوام‌فریبانه و ضدِّ وحدت ملّی قلمداد کرده‌اند. دو تن از استادانِ دانشگاه نیز در این‌باره یادداشت‌هایی منتشر کرده‌اند. خبرگزاری ایسنا نیز یادداشتی را از یک استادِ ادبیاتِ کشور در واکنش به این پیشنهاد منتشر کرده است.

برخی نیز از طرح چنین اظهاراتی از سوی علی‌اصغر شعردوست شگفت‌زده شده و به هرحال نیّت وی را در ارائه این پیشنهاد، خیرخواهانه تلقی کرده‌اند. همان‌گونه که ممکن است نیّتِ جناب جمشید علیزاده را در ادعایی مشابه، خیر دانست، ولی نباید فراموش کرد که «راهِ جهنم با نیّت‌های خیر، فرش شده است».

تاریخچه‌ی طرح فرهنگستانِ زبانِ محلّی

از نظر پیشینه و تاریخچه‌‌، نخستین بار شماری از قوم‌گرایان در اواسط دهه‌ی هفتاد به ضرورت تأسیسِ چنین نهادی روی آوردند و سپس در انتخابات مجلس در سالِ ۱۳۸۷ خورشیدی، محمدحسین فرهنگی این ایده را برای عوام‌فریبی و تبلیغاتِ انتخاباتی جذّاب دید.

در انتخاباتِ ریاست جمهوریِ سالِ ۱۳۹۲ خورشیدی در ستاد حسن روحانی، ستاد اقوام و مذاهبی تشکیل شد که متأسفانه در آن دوره، یکی از قوم‌گرایان کُردستان، ریاست ستاد را برعهده گرفته و منشور ده ماده‌ای برای آن منتشر کرد.

در سفر انتخاباتی حسن روحانی به تبریز (در سال ۱۳۹۲ خورشیدی) از آنجا که مسائلی از این دست معمولاً دستمایه‌ی انتخابات می‌شود، وی صراحتاً در وعده‌های خود از تأسیسِ فرهنگستانِ زبانِ آذری سخن گفت.

در سال ۱۳۹۳ خورشیدی این موضوع در سطحِ کارشناسی نهادهایی چون وزارت کشور، ریاست‌جمهوری و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مطرح شد. جمع‌بندی‌های صورت گرفته در آن دوره، مبتنی بر این ایده بود که اگرچه چنین وعده‌ای از سوی رئیس‌جمهورِ منتخب (حسن روحانی) داده و طرح شده، امر فراتر از ظرفیتِ قانونی و مصالحِ عالیه‌ی کشور است و نمی‌توان در هر استان یا ناحیه یک فرهنگستان برپا کرد.


🔴 دنباله‌ی یادداشت را در قسمتِ "مشاهده فوری" بخوانید:
👇👇


@IranDel_Channel

💢

‌‌
🔴 #توییت_خوانی

✍️ توییتی از تیرداد بنکدار، دانش‌آموخته‌ی حقوق و علوم سیاسی

قوم‌گرایی، پادگفتمانِ نه فقط ملّی‌گرایی که اساساً [پادگفتمانِ] شهروندمداری است که توسط حکومت بکار گرفته می‌شود.
به فراخورِ فضای هر خیزشِ ملی، برای احقاقِ حقوقِ شهروندی، بلافاصله از بدیل‌هایی که ملّت را به قوم، و شهروند را به اقوام تجزیه کنند، رونمایی می‌شود!
اما برای ملّت ایران، اصل بر شهروندی می‌ماند.



🔴 پی‌نوشت:
بازنشرِ توییتی از یک شخص به معنی تأييد تمام مواضعِ آن شخص نیست.


@IranDel_Channel

💢

‌‌
🔴 #توییت_خوانی

✍️ توییتی از سید کوهزاد اسماعیلی
(با نام کاربری میرزا بن یوسف الدیلمانی)



🔴 پی‌نوشت:
بازنشرِ توییتی از یک شخص به معنی تأييد تمام مواضعِ آن شخص نیست.


@IranDel_Channel

💢

‌‌
🔴 نماشهر ارومیه، نمادِ آنچه می‌خواهیم

✍🏼 صادق توکلی‌مهر، عضو شورای اسلامی شهر ارومیه

به همّت دوستان و همکارانِ گرامی در کمیسیون فرهنگی شورای اسلامی شهر ارومیه، موضوع طراحی و اجرای نمادی برای شهر (نماشهر) ارومیه و اِلِمان‌هایی برای سطح شهر بررسی گردید تا مُعرِّف شهر بوده و به نوعی به بِرند آن تبدیل شوند. پیرو سخنانم در آن جلسه، پیشنهاد من به همکاران، مسئولان و شهروندانِ ارجمند با تمرکز اصلی در این فرصت بر نماشهر به عنوان بِرند، شناسنامه و یا ویترینِ شهر تشریح خواهد شد و صد البته طبیعی و بدیهی‌ست که همین رویکرد در مورد اِلِمان‌هایی که در محلاتِ مختلف شهر هم قابل طراحی و نصب هستند قابل تعمیم و اجرا خواهد بود.

نماشهر، یعنی نمادی که به محض تماشا و رؤیت از طرف مخاطبان، باید چنان با ارومیه عجین شده باشد که تداعی‌کننده‌ی آن در ذهن گردد. برای این منظور از منظرهای متفاوتی می‌توان به نظاره‌ی ارومیه نشست که از هر منظری، منظره‌ای ویژه، نظرها را به خود می‌دوزد و هر رویکردی، کارکردی ایجاد و نتایج مخصوصی را در پی دارد. اینجاست که ما به عنوان کسانی که می‌توانیم بِرندی برای شهر بسازیم و با آن بِرند و نماد، نتایجی فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی برای شهر در کوتاه‌مدت و بلندمدت به ارمغان آوریم باید به این رسالت سنگین تاریخی، احساس مسئولیتی پیامبرگونه داشته باشيم تا بذری بکاریم که دستاورد فرزندانِ فردا و فرداهای ما از قِبَل آن، صلح و آرامش، مروت و دوستی، توسعه و رشد اقتصادی و منافع مادی و معنوی باشد تا دعای خیر و رحمت آیندگان را برای آخرت خود تضمین کنیم.

پیداست که گندم زِ گندم می‌رویَد و جو از جو و کاشتن بذر باد، طوفان درپی خواهد داشت و کاشتن بذرِ مروت و دوستی، انسانیت و آرامش را به ارمغان خواهد آورد و چه زیباست اقدام مسئول، مدیر و سياستمداری که از تاریخ درس می‌گیرد و با درسی که گرفته، امکان تکرارِ فجایع را منتفی و امکان زیستی انسانی را برای مردم خود تدارک و تضمین کند نه اینکه باد بکارَد وکارد لای زخم بگذارد تا از زخم‌ها، خونی فرضی چکه کند. پیداست کسانی که امروز در حال تدارک و تلاش برای جاری کردن خون فرضی از زخم‌هایی کهن هستند به فکر تیمار بیمار نیستند بلکه جنازه‌اش را سرمایه منافع شخصی و افکار پریشان خویش می‌دانند وعیان‌تر که اگر فرداروزی، مجالی برای چنین افراد و افکاری باشد، خون‌ها نه فرضی و زخم‌ها نه قدیمی خواهد بود پس برای تیمار بیمار، زخم‌ها باید بسته، چشم‌ها باید شسته و شخصیت‌ها باید وارسته باشد تا شهر در مسیر آرامش و بر سبیل رشد ترقی و انسان‌ها بر مدار مدارا و کرامت باشند.


🔴 دنباله‌ی یادداشت را در قسمتِ "مشاهده فوری" بخوانید:
👇👇


@IranDel_Channel

💢

‌
🔴 دوستی که همواره دشمن بوده و جزایری که باید ایرانی بمانند

✍️ اشکان زارعی

سیزدهم تیر برابر با چهارم ژوئیه سال ۱۸۸۷ ترسایی (میلادی) یادآور روزی است که روسیه و انگلستان بر سر بخشی از خاکِ ایران یعنی خراسانِ بزرگ، سازش نمودند تا دستِ ایران برای همیشه از کشوری که اینک افغانستان نامیده می‌شود و سرزمین‌های فرارود (ماورالنهر) مانند: تاجیکستان و ازبکستان کنونی کوتاه شود.

بیست سال پس از آن نیز نهم شهریور ۱۲۸۶ خورشیدی برابر با ۳۱ اوت ۱۹۰۷ میلادی، روسیه و انگلستان در شهر سن‌پترزبورگ، برپایه‌ی «پیمان ۱۹۰۷» گستاخانه و خودسرانه با نادیده گرفتن استقلال و تمامیتِ ارضی ایران، کشور ما را سه بخش نموده، شمال و جنوب ایران را در جرگه‌ی قلمرو خود دانسته تا راه برای چپاول بیشتر این خاک ستم‌دیده فراهم شود.

این دو رخداد تاریخی، نگرش و رویکرد روسیه را در چند سده‌ی گذشته پیرامون ایران به خوبی نشان می‌دهد که همواره از ناتوانی دستگاهِ سیاسی ایران در راستای راهبرد کلانِ خویش یعنی دست‌درازی به این سرزمین اهورایی، رخنه در ساختارهای سیاسی، نظامی، اقتصادی و جلوگیری از پیشرفت ایرانیان، سود فراوان برده است.

چنانکه پس از آشفتگی‌های پدیدآمده در پی تاخت و تاز محمود غلزایی به اصفهان و سرنگونی شاه سلطان حسین صفوی، «پِتر» پادشاه روسیه در اردیبهشت ۱۱۰۲ خورشیدی به مرزهای ایران یورش بُرده، شهر دربند و داغستان را به چنگ آورد. همچنین وی به پیشنهاد تهماسب میرزا صفوی در همراهی با او‌ برای شکست محمود افغان و به دست آوردن پادشاهی از دست رفته، پیوست (الحاق) شمالِ ایران به خاک روسیه را درخواست کرد.!

در این راستا روسیه و عثمانی برای بهره بیشتر از نابه‌‌سامانی پیش آمده، با یکدیگر کنار آمدند تا ایروان، گنجه، نخجوان، تبریز، مرند و ارومیه از آنِ عثمانی شود و گیلان، مازندران و استرآباد به روس‌ها برسد.

اگر چه با روی کارآمدنِ نادر شاه افشار، روس‌ها از خاک ایران بیرون رانده شدند، کریم‌خان زند و آقا محمدخان قاجار نیز در برابر افزون‌خواهی‌ها و یورش‌های گاه‌وبیگاه آنان ایستادگی کردند، اما تزارهای روس هیچگاه از تازش به قفقاز چشم‌پوشی نکردند.



🔴 دنباله‌ی یادداشت را در قسمتِ "مشاهده فوری" بخوانید:
👇👇


@IranDel_Channel

💢

‌‌‌‌
🔴 امیرعباس امیرشکاری:
مبانی دانش حقوق و جرم‌شناسی کاملاً از فقه جداست.

🔴 مصاحبه‌ی مجله‌ی حقوق ما با امیرعباس امیرشکاری، دانش‌آموخته‌ی دکترای حقوق

✍️ مصاحبه‌کننده: جواد عباسی توللی

حقوق مدرن از جمله ابعادِ دموکراسى است و وظیفه‌ی یک سیستمِ حقوقی مطلوب در هر کشور، به‌رسمیت شناختن حقوق اساسی و بنیادین شهروندان و همچنین، تبعیت از باورهاى اخلاقى اکثریت شهروندان است. از بیش از چهار دهه گذشته، بدین سو، تحمیلِ اخلاقِ مرتبط با احکام شرعی اسلام بر سیستم حقوقی فعلی در ایران، اما سبب شده تا در حال حاضر، کشور از یک سیستم حقوقی مدرن و امروزی محروم باشد.

پس از شکل‌گیری حکومت جمهوری اسلامی، سران این حکومت، تلاش کردند تا همه قوانین را با تفسیر خود از احکام اسلامی منطبق کنند. همین مساله منجر به ایجاد اغتشاش، میان قواعدِ حقوقی مدرن و قوانین شرعی و مذهبی شده است، به‌نحوی که در حال حاضر، بسیاری از مبانی حقوقی، دست‌کم در تعریف، با ابهام مواجه شده است.

مجله حقوق ما، برای بررسی بیشتر این موضوع با دکتر امیر‌عباس امیرشکاری، پژوهشگر فوق دکترای حقوق دانشگاه ژوهانسبورگ و وکیل پایه یک دادگستری در ایران گفت‌و‌گو کرده است.



🔴 این گفتگو را در قسمتِ "مشاهده فوری" بخوانید:
👇👇


@IranDel_Channel

💢

‌‌
🔴 #توییت_خوانی

✍️ توییتی از جواد رنجبر درخشی‌لر، دانش‌آموخته‌ی دکترای علوم سیاسی و شاهنامه‌پژوه

" ما وارثانِ ساسانی، متکی به فرهنگِ پیش از اسلام، امام حسین را بهتر از عربِ قاتلِ امام فهمیدیم و زنده نگه داشتیم.
امام حسین در برابر ایران نیست، [بلکه] خلافتِ اموی در برابرِ ایران است.
تحقیرِ ایران،‌ تأسی به سنتِ امویان است و امام حسین را بی‌مبانی فرهنگ و اندیشه‌ی ایرانی، کامل نمی‌توان شناخت. "



🔴 پی‌نوشت:
بازنشرِ توییتی از یک شخص به معنی تأييد تمام مواضعِ آن شخص نیست.


@IranDel_Channel

💢

🎥 یکصد و هفدهمین سالروزِ صدورِ فرمان مشروطیّت

زنده‌ باد ایران
زنده باد مشروطه

یاد و نامِ مبارزانِ وطن‌خواهِ نهضت مشروطه‌ی ایران گرامی


(ویدئو از کانال یادمان فیلسوف)


@IranDel_Channel

💢

‌‌‌
🔴 یادکردی از جواد طباطبایی، فیلسوف سیاسی ایران
[به بهانه‌ی یکصد و هفدهمین سالروزِ صدورِ فرمانِ مشروطیّت]

✍️ کانال یادمان فیلسوف

صد و شانزده سال از امضا و صدور فرمان مشروطیت در ایران می‌گذرد و طی چند روز آینده وارد صد و هفدهمین سال آن خواهیم شد. این یک قرن و یک دهه و هفت سال به اعتبار مفهوم رایج از زمان، بین عموم مردم، تنها یک قرن است، اما اگر نیک بنگریم این قرن فشرده شده‌ی چندین قرن است و زمانی پرسرعت‌تر از باقی قرون ما داشته است. مشروطیت، زمانِ کُند را تند کرد و سَموم وقایع نیز سرعت گرفتند. اما اندک بوده و هستند افرادی که بیرون از این دورِ تند، توانستند دست از ایدئولوژی و سیاست‌بازی بکشند و در بنیادها تأمّلاتی کنند که آبی باشد برای استحکام سیمانِ مشروطیت.

جواد طباطبایی در رده‌ی معدود فیلسوفانی بود که تلاش کرد توضیحی برای مشروطه در ایران پیدا کند و در آن راستا نظام مفاهیمی بسازد، تا قبل و بعد این نظامِ مفاهیم دارای ساختار یکپارچه‌ای باشند. او تلاش کرد با وام‌گیری، با از یاد نبردن ارجحیت مواد تاریخ ایران، از فلسفه و حقوق جدید غربی، سوالاتی نسبت به ایران مطرح کند؛ تا مفاهیم از تصّلب سنّت رهیده باشند و بتوان درباره‌ی آنان اندیشید. او از معدود افرادی بود که با تعطیلِ مشروطیت در چهار دهه پیش، تلاش کرد تا بیرون از مفاهیم چپ و راست، این و آن بایستد و به ریشه‌های مشروطیت، شکست‌ها و پیروزی‌های آن بپردازد. البته این تلاشِ سترگ بی‌سنگ خوردن نیز نبود. از رفقای دینِ ایدئولوژیک تا روشنفکریِ دینی و غیر آن تلاش کردند تا با برچسب‌های متعدد، او را از میدان طرح سوالات نو به در کنند تا که به حاشیه کشیده شود و چونان نویسنده «درخشش‌های تیره» مواضع عجیب نسبت به بخش هایی از اندیشه و میراث ایران بگیرد، که چنین نشد. او در این راه به مفاهیمی چون سکولاریسم، دولت، الهیات‌سیاسی، دیانت، ایدئولوژی، منطقه فراغ شرع و ... پرداخت و این مفاهیم را در دستگاه فکری خود توضیح داد. طباطبایی، بیرونِ «دین‌خویی» و «دین‌ستیزی»ها ایستاد و به مشروطیت به عنوانِ اساسی‌ترین ایده اصلاحِ اوضاعِ ایران برای ایستادن در آستانه‌ی تجدد پرداخت و وجوه آن را با سوالات جدید پژوهید و معتقد بود که اگر ایران بتواند شئون «جدید در قدیم» خود را توضیح دهد؛ نه تنها می‌تواند به «آستانه تجدد» وارد شود بلکه می‌تواند «رنسانس دوم» خود را رقم بزند، چیزی که بسیاری از کشور ها از آن محروم هستند.

طباطبایی مشروطه را از زاویه‌ی علم حقوق ارزیابی می‌کرد و دل مشغولی اساسی او به‌جز دو پروژه اساسی‌ای که داشت و بخشی از آن پرداختن به ابعادی از مشروطیت بود، «تفسیر حقوقی مشروطیت» نیز بود که با شدت یافتن بیماری توان پیش‌برد این پروژه برایش ناممکن شد.


🔴 دنباله‌ی یادداشت را در قسمتِ "مشاهده فوری" بخوانید:
👇👇


@IranDel_Channel

💢

🎥 برشی از سخنرانی جواد طباطبایی - فیلسوف سیاسی ایران - درباره‌ی پیدایشِ مفهوم مشروطه در ایران



@IranDel_Channel

💢

🎥 رسول خادم، قهرمان جهان و المپیک در رشته‌ی کشتی آزاد با انتشار ویدئوی فوق در صفحه اینستاگرامش نوشت:

نفرت‌پراکنی‌هایِ جماعتی سودجو و معلوم‌الحال که با بستنِ چشم‌ها و گریزِ از واقعیت‌ها هر روز برایِ ایجادِ ناامیدی و تنش میانِ مردم تلاش کرده و لجن‌پراکنی می‌کنند، ما را از میهن‌دوستی و علاقمندی به سربلندیِ مردم و سرزمینِ ایران با همه‌یِ دردهایش، غافل نکند...

ای ایران، ای مرز پرگهر …
در راه تو، کی ارزشی دارد این جان ما …
پاینده باد نام ایران ما …

تصویر بالا مربوط به اجرای سرودِ جاودانِ "ای ایران، ای مرز پُرگهر"، از سوی ارکستر ملی ایران، به رهبری بردیا کیارس و با هم‌خوانی همه‌یِ مردم عزیزی است که در تالار وحدت حضور داشتند…

بردیا کیارس که هنگام هم‌خوانیِ مردم حاضر در تالار‌، دستها را به سویِ مردم گرفته و آنها را در همخوانی جانانه‌تری با ارکستر، همراهی [و تشویق] می‌کند، هفته پیش از ایران رفت …!
او بجز نبوغ و استعدادِ ویژه‌ای که در این فن دارد، بعنوان موزیسینی صاحب کسوت در عرصه‌های بین المللی برای موسیقی کشور نیز محسوب می‌شود. نبود او، آن هم در این شرایط، قابلِ جبران نیست…


@IranDel_Channel

💢

🎥 مشروطه و حقوق

🔴 برشی از سخنرانی جواد طباطبایی - فیلسوف سیاسی ایران

بخش یکم


@IranDel_Channel

💢

🎙 سخنرانی جواد طباطبایی - فیلسوفِ سیاسی ایران - پیرامونِ پیدایشِ مفهوم «مشروطه» در ایران

ایراد شده در مرکز مطالعاتِ ایرانی ساموئل جردن کالیفرنیا در اردیبهشت ماه ۱۴۰۱ خورشیدی




@IranDel_Channel

💢

‌‌‌‌
🔴 #توییت_خوانی

✍️ رشته‌توییتی از احسان انتظاری در واکنش به انتشارِ "میثاق حق زندگی"

مُشتی ایران‌ستیز که تشکیلات‌شان در ظاهر نامِ ایران و ملّی بودن را یدک می‌کشد، در کنار گروهک‌های قوم‌گرا و تجزیه‌طلب علنی، متنی با عنوان "میثاق حق زندگی" منتشر کرده و [در آن میثاق] به ملت یکپارچه ایران اشاره نکرده و مروجِ قوم‌گرایی و اتنیک‌بازی شده‌اند!

این متن، خیانتِ آشکار به ملت و کشور ایران است.

این ملّی‌نماها در جبهه ملیِ خارج از کشور و حزب مشروطه ایران‌، بقولِ داریوش همایون، علاوه بر گسستِ جغرافیایی، دچار گسست عاطفی با ایران [نیز] شده‌اند!

عنوان میثاق‌شان، "حق زندگی" است، ولی با ترویجِ قوم‌گرایی و تضعیفِ شهروندی و تقلیل آن به عضوِ قوم و قبیله، در واقع در حالِ سلبِ زندگی از ایرانیان‌اند.

@IranDel_Channel

💢

🎙 مشروطه و سکولاریسم

🔴 بخشی از سخنرانی جواد طباطبایی - فیلسوف سیاسی ایران - پیرامون مفهوم سنت در ایران

سخنرانی در دانشگاه پتسدام آلمان



@IranDel_Channel

💢

‌
🔴 در آستانه‌ی یکصد و هفدهمین سالگرد صدور فرمان مشروطیت، یادنامه‌ی زنده‌یاد دکتر جواد طباطبایی - فیلسوف سیاسی ایران - توسط بنیاد همایون منتشر شد.


🔴 در بخش نخست، متنِ سخنرانی به همراه پرسش و پاسخ از:

حجت کلاشی، محمد محبی، امین سوفیامهر، بهرام روشن‌ضمیر، محمدامین مرئی، علیرضا کیانی، امین نایب‌پور و بابک مینا


🔴 مقالات اهدایی به یاد دکتر جواد طباطبایی از:

مصطفی نصیری، احسان هوشمند، جواد علوی، احمد بستانی، امید غیاثی، الاهه حسینی رامندی، مسعود دباغی، علی کشگر و فرخنده مدرس



🔴 بازنشر این یادنامه‌ به معنی تأييد کل محتوای آن، اعم از سخنرانی‌ها و مقالات نیست.



@IranDel_Channel

💢

‌
🔴 اقدام علیه تمامیت ارضی ایران با میثاقِ حقِّ زندگی

✍️ محمدعلی بهمنی قاجار، دانش‌آموخته‌ی دکترای حقوق

چند گروه بدنامِ کمونیستی، به همراهِ دار و دسته‌ی یک فردِ فرصت‌طلب و بی‌آبرو که روزگاری در ایران، مسئول دفتر تحکیم وحدت بوده با یک مشت، گروهِ تجزیه‌طلب و حزبِ مشروطه [ایران] و چند گروه مدعی نام جبهه ملی و مصدق، بیانیه‌ای به نام "میثاق حق زندگی" منتشر کرده و هم با اتحادِ عملی با تجزیه‌طلبانِ رسوایی هم‌چون: کنگره ملیت‌های فدرال ایران و حزب دموکرات آذربایجان و هم با نشرِ مضامینی ضدِّ ملی، آشکارا علیه استقلال و تمامیت ارضی ایران، شمشیر کشیده اند.

صدور میثاق موسوم به حق زندگی، اقدام آشکار علیه استقلال و تمامیت ارضی و حاکمیّت ملی ایران است. هر نوع تطهیر و توجیه و یا بی‌طرفی نسبت به این بیانیه‌ی ضدِّ میهنی، هم‌دستی با دشمنان قسم خورده‌ی ملت ایران است.

سازمان‌هایی که نام جبهه ملی و مصدق را یدک می‌کشند، اما در کنار دشمنان بی‌نقاب ایران هم‌چون: کنگره ملیت‌های فدرال و چریک‌های فدایی خلق قرار گرفتند، بدانند که موجودیت منحوس‌شان توهینی بزرگ به مصدق و راه اوست. همه اشخاص و  سازمان‌هایی که ادعای پیروی از مصدق را دارند باید نسبت به این گستاخی به ساحتِ مقدس ایرانِ عزیزمان، به طور علنی موضع‌گیری نمایند و با صراحت و به شدیدترین لحن ممکن و بدون هرگونه لکنتِ زبان این دسیسه‌ی ضدِّ ایرانی را محکوم نمایند.

هرگونه سکوت و مماشات نسبت به این میثاق که بوی تعفن فرقه‌ی اهریمنی رجوی نیز از لابه‌لای سطور آن به استشمام می‌رسد به معنای خیانت مسلّم و قطعی نسبت به ایران است.


_____


🔴 واکنش به انتشارِ میثاقِ حق زندگی

✍️ تیرداد بنکدار، دانش‌آموخته‌ی حقوق و علوم سیاسی

هر میثاق و منشوری که از نام بردنِ صریح از ملّتِ ایران امتناع کند، مورد تأيید نیروهای ملّی در درون ایران از جمله من به عنوان عضوی از اعضای جبهه‌ی ملی ایران نیست.

اینکه چرا برخی از نیروهای ملّی خارج از کشور از جمله سازمان‌های جبهه ملی یا حزب مشروطه [ایران] چنین متونی را امضا می‌کنند را باید ‏در نقل قولی از زنده‌یاد داریوش همایون مؤسّسِ حزب مشروطه [ایران] دید که با ژرف‌بینی تأکید کرده بود که:
«اپوزیسیون خارج از کشور، در طی این سال‌ها علاوه بر گسست جغرافیایی، مبتلا به گسست عاطفی از ایران هم شده است.»
این عارضه عامِّ اپوزیسیون خارج از کشور‌ است و به همین دلیل باید از محوری شدن نقش آن جلوگیری کرد. این اپوزیسیون باید همانطور که داریوش همایون متذکر شده بود از «توهم ایفای نقش هدایتی به درآمده و به نقش حمایتی اکتفا کنند.»
(پی‌نوشت: نقل‌قول‌ها از داریوش همایون به مضمون است.)






🔴 پی‌نوشت:
بازنشر یادداشتی از یک شخص به معنی تأييد کلِّ محتوای یادداشت و تأييد تمام مواضعِ نویسنده یادداشت، نیست.

@IranDel_Channel

💢

‌‌
🔴 مشروطه‌ ایرانی و الگوی بادکوبه‌ روزگارِ نو

✍️ ناصر همرنگ

تنها اندکی پس از صدور فرمان مشروطه در ایران به دست مظفرالدین‌شاه قاجار در چهاردهم مرداد سال ۱۲۸۵ خورشیدی، اگر تازه‌واردی به شهر بادکوبه می‌آمد، از دیدن سر‌و‌صدای توفنده‌ای که این رخداد در سراسر سرزمین‌های قفقاز روسیه با خود به همراه آورده و سپس آن را مانند بارانی از بیم و امید بر سر و روی این شهر فرو‌ریخته بود، بی‌اندازه شگفت‌زده می‌شد. گویی فرمان مشروطه نخست برای مردمان قفقاز و شهر باکو و سپس برای دیگر جاهای ایران دستینه شده باشد. در این هنگام، نه‌تنها در کوچه و بازار و در میان مردم عادی، بلکه در بیشتر گردهمایی‌های انجمنی در میان آدم‌های فرهیخته و باسواد شهر، چنان با شور و امید و شادی از فرجام کار ایران در آینده‌های دور و نزدیک سخن می‌رفت که تازه‌وارد حق داشت با شنیدن آن از خودش بپرسد که اینها چه ربطی به شهر بادکوبه دارد؟

درواقع در این هنگام نگاه تمام‌رخ مردم باکو چنان به سوی ایران و مسئله‌های آن بوده که گویی این شهر اکنون به تختگاه بزرگ آرزوهای ایرانی تبدیل شده باشد. به‌راستی چنان نیز بود. در چشم‌انداز این نگاه اما تنها یک انقلاب کبیر ملی می‌توانست ایرانیان را از استبداد دیرپای قاجاری و از بدبختی‌های مزمن‌شده‌اش دور کند و نه یک دستینه. ازهمین‌رو، در همه‌جای شهر در این هنگام از گریزناپذیری یک انقلاب بزرگ ملی که در خلال آن می‌بایست پیرامون بر متن پیروز شود و یک رهبری رستم‌گونه در آن نقشی نمادین و پاشنه‌گون داشته باشد، سخن گفته می‌شد. در این الگوی سایه‌روشن که احیانا ملغمه‌ای از آب و آتش بود و در آن کاوه آهنگر و بابک خرمدین و یعقوب لیث‌صفاری و فرانسوا روبسپیر یک‌جا کنار هم گرد‌آورده شده بودند، رستم دستان ایران از ژرفای تاریخ بیرون می‌آمد و مأموریت می‌یافت تا انقلاب کبیر ایران را راهبری کند و آن را مانند انقلاب فرانسه و حتی بزرگ‌تر و گسترده‌تر از آن شکل دهد و پیروز کند و سپس طومار دودمان قاجار را مانند طومار دودمان بوربون‌ها در فرانسه در هم بپیچد.


🔴 دنباله‌ی یادداشت را در قسمتِ "مشاهده فوری" بخوانید:
👇👇


@IranDel_Channel

💢