⭕️ #حسنی_مبارک درگذشت

حسنی مبارک رئیس جمهور مخلوع #مصر در سن 91 سالگی درگذشت

🔗 https://www.nu.nl/buitenland/6033209/egyptische-oud-president-hosni-mubarak-91-overleden.html

⚪️ #امارات و لقمه بزرگ‌تر از دهان (2)

انگیزه‌ها و دلایل گسترش فعالیت‌های منطقه‌ای #امارات_متحده_عربی چیست؟

🎤 گفت‌وگو با #کریستین_کوتس_اولریخسن، پژوهشگر امور #خاورمیانه در مؤسسه سیاست‌های عمومی بِیکر در دانشگاه رایس تگزاس.


♦️ مایکل یانگ: به نظر‌ می‌رسد سیاست‌های امارات در یمن و سوریه با سیاست‌های عربستان سعودی، که از دیرباز قدرت برتر عربی در خلیج‌ فارس بوده، در تضاد باشد. پیوندهای امروز میان #امارات و #عربستان را چه‌طور ارزیابی می‌کنید؟

◽️ کریستین کوتس اولریخسن: تا جایی که به روابط میان ولیعهدها مربوط می‌شود –یعنی محمد بن زاید ولیعهد ابوظبی و محمد بن سلمان ولیعهد عربستان سعودی- پیوند میان امارات متحده عربی و ریاض امروزه هم‌چنان محکم و پابرجاست. این‌دو مشترکا ریاست شورای هماهنگی عربستان و امارات را برعهده دارند؛ این تدبیر دوجانبه در سال ۲۰۱۶ شکل گرفت و از قرار معلوم، محمد بن راشد حاکم دبی علی‌رغم پست و مقامی که در سطح فدرال به‌عنوان نخست‌وزیر و نایب‌رئیس امارات متحده عربی داراست، جایی در آن ندارد. شورای هماهنگی امارات و عربستان گواهی‌ست بر تمرکز رابطه دوجانبه‌ ابوظبی و ریاض بر تبدیل کردن این دو شیخ‌نشین به مرکزِ جاذبه‌ جدید خلیج فارس؛ و البته این سؤال هم وجود دارد که تکلیف شش امارت دیگر، یا چهار کشور دیگر عضو شورای هماهنگی #خلیج_فارس چه خواهد شد.

با وجود این، حمایت امارات از شورای انتقالی جنوب یمن –که رهبری آن درابوظبی باقی می‌ماند— تنش‌هایی را در این کشور برانگیخته، به‌ویژه از ماه آوریل که شورا اعلام خودمختاری کرده است. پیشاپیش تنش‌های سختی بین شورای انتقالی جنوب و دولت دست‌نشانده سعودی‌ به‌ریاست‌‌جمهوری عبد ربه منصور هادی درگرفته بود که نتیجه عدم اجرای توافق نوامبر ۲۰۱۹ ریاض برای پایان‌بخشی به جنگ میان گروه‌های منسوب به عربستان و امارات در یمن بود. اهداف امارات و عربستان (و تصورشان از تهدید) در یمن حالا کم و بیش متفاوت است با اهدافی که سال ۲۰۱۵ هنگام ائتلاف برای مداخله نظامی در این کشور داشتند. هرچند، این طرح‌ها و برنامه‌ها تا زمانی قابل ‌اجرا بودند که نقش مؤثری در تقسیم یمن به حوزه‌ نفوذ کشورهای خارجی ایفا می‌کردند، پس از آن فرآیند سیاسی جای خود را به جنگ داد. پس از کناره گرفتن امارات از درگیری مستقیم در یمن در سال ۲۰۱۹ –حرکتی که لزوماً با هماهنگی ریاض صورت نگرفت— و بالا رفتن احتمال شکل‌گیری یک فرآیند سیاسی، سرپوش گذاشتن روی چنین اقدامات و رویکردهای رقابتی‌ای دشوارتر به نظر می‌رود.

#سوریه نیز بیش‌تر در روابط امارات با آمریکا چالش‌ ایجاد کرده تا در روابط این کشور با عربستان سعودی.

♦️ مایکل یانگ: چرا طی سال‌های اخیر امارات تا‌ این اندازه متوجه و متمرکز بر مقابله با نفوذ اخوان ‌المسلمین در منطقه بوده، در‌حالی‌که پیش‌تر این طور نبود؟

◽️ کریستین کوتس اولریخسن: در دهه ۷۰، چهره‌های قدرتمندی در امارات موافق و طرفدار جنبش محلی اصلاح بودند، جنبشی که موازینی هم‌سو با اخوان ‌المسلمین داشت. این چهره‌ها شامل افرادی بودند نظیر حاکم دبی و حاکم رأس الخیمه؛ البته اولی تنها برای مدت زمان محدودی از این جنبش حمایت کرد، اما دومی تا دم مرگ، یعنی درست سه ماه پیش از آغاز بهار عربی، برای اسلام‌گرایان امارات «فضایی امن» مهیا کرد.

مخالفت و مقابله رهبران امارات با اخوان ‌المسلمین، به‌ویژه در ابوظبی، در دهه ۹۰ و به‌دنبال اعلام هشدارهایی از جانب رئیس‌جمهورِ وقتِ مصر #حسنی_مبارک بروز و ظهور پیدا کرد، و سپس در سال ۲۰۰۳ پس از سلسله‌ دیدارهای محمد بن زاید با رهبران جنبش اصلاح، و تلاش ناموفق او جهت توقف فعالیت سیاسی آنان شدت یافت.

اکنون #محمد_بن_زاید، #اخوان‌_المسلمین، انشعابات محلی آن، و اسلام سیاسی را به‌طور کلی تهدیدی جدی علیه ثبات ملی و منطقه‌ای قلمداد می‌کند. او معتقد است که هدف آن‌ها به‌چالش کشیدن وضع سیاسی موجود است و از این بابت نگران است که درصورت راه‌یابی به انتخابات حمایت مردمی قابل‌توجهی را به خود جلب کنند—این همان اتفاقی بود که در تونس و مصر پس از بهار عربی رخ داد.. یک‌جور ذهنیت «دوراهی‌محور» پدید آمده و ریشه دوانده است که بر مبنای آن بایستی میان ثبات یا بی‌ثباتی یکی را انتخاب کرد، و تقریباً چیزی میان این دو گزینه وجود ندارد.