چنین پیچش سکولاری در سمفونی سوم هنریک گورتسکی، موزیسین لهستانی، به خوبی نمایان است. تاریخ دوهزار ساله اندوه مادران اروپایی، از به صلیب کشیده شدن مسیح تا کشته شدن فرزندان‌شان در جنگ و زندان، بغضی تاریخی را به زیباترین شکل ممکن شکست و از همین جهت هم می‌توان محبوبیت این اثر کلاسیکال که با فروش بیش از یک میلیون رکورد تبدیل به پرفروش‌ترین اثر موسیقی معاصر کلاسیکال شد را توجیه کرد.
بر خلاف آنان که چکامه شادی بتهوون را تم موسیقی اروپا می‌دانند،‌ به نظرم چنین اثری اروپایی‌تر از سمفونی نهم است: تاریخ مادرانگی اروپایی و پیچش نماد Madonna که معطوف به مادرانی که چشم‌به‌راه پسران و دخترانی که در جنگ و زندان‌های گشتاپو از دست رفته‌اند، از طریق غنی‌ترین فرم موسیقی اروپایی (منظورم سمفونی و کانن است. که البته با وجود آن که دهه‌هاست تبدیل به یک فرم موسیقی جهانی شده است ولی در واقع میوه نازپروردیده چند صد ساله اروپاست) ترانه‌های اندوه‌ناکی را به شکل مینیمالیستی بروز می‌دهد. چنین سبکی را «مینیمالیسم مقدس» نامیده‌اند.

موومان اول تنها از یک تم ساده تشکیل شده است که با پیمایش هر هفت مد موسیقی، مدام تکرار می‌شود و با هر بار تکرار سهم‌گین‌تر، سنگین‌تر و دل‌خراش‌تر ظاهر می‌گردد. در میانه موومان، مرثیه مریم بر صلیب خوانده می‌شود و یکی از والاترین اوج‌های موسیقی که تاکنون تجربه‌اش کردم تم را خشم‌گین‌تر بر صورت مات شنونده می‌کوبد.
Speak to your mother, to make her happy,
Although you are already leaving me, my cherished hope. @ 16:37

No, Mother, do not weep,
Most chaste Queen of Heaven
Support me always.
"Zdrowas Mario." (*)

(Prayer inscribed on wall 3 of cell no. 3 in the basement of "Palace," the Gestapo's headquarters in Zadopane; beneath is the signature of Helena Wanda Blazusiakówna, and the words "18 years old, imprisoned since 26 September 1944.")
(*) "Zdrowas Mario" (Ave Maria)—the opening of the Polish prayer to the Holy Mother

He lies in his grave
and I know not where
Though I keep asking people
Everywhere


(Folk song in the dialect of the Opole region)

Transcendental hairline

It's called Noise Music, T. You don't even need music theory to compose shit. Kids love it.

«آخه هر بار خواستم بگم که دوستت دارم
زبونم بند اومد بریده شد افکارم
اگه باز تو از من اعتراف میخوای ناچارم
حالا با این آهنگ میگم که دوستت دارم»
سطور بالا که از حسن شماعی‌زاده است، بهترین مثال ممکن در رابطه با آن تفکرات فلسفی ویتگنشتاین حول محور آن چیز‌هایی که نمی‌توان از آنان سخن گفت و تنها می‌توان نشانشان داد است.
"That which can't be said but only shown"
استهزای پوزیتیویسم منطقی و پروژه فلسفه تحلیلی در سطور بالا کاملا عیان است. با پیروی از ویتگشنتاین متاخر، شماعی‌زاده نشان می‌دهد که چطور در رابطه با اخلاق و زیبایی‌شناسی (و صد البته عشق) نمی‌توان گزاره‌ای که وجود را به «درست» یا «غلط» تقلیل کند تنظیم کرد.


به زودی (۷ ماه دیگر) خوانشی ویتگنشتاینی از شماعی‌زاده خواهم نوشت.

Thank you Freund.

I GET UPPPPPPPPPPPP
I GET DOWWWWWWWWWWWN
I GET UPPPPPPPPPPPPPPPP
I GET DOWWWWWWWWWWWN

Bro thinks he's him 🫵🏻🤣