نازنینا؛
رخ چه می‌پوشی ز من؟
آخر این مسکین کم از بیگانه نیست... ( :

-دریا.

همه مهتاب بجویند به تاریکی شب
من به دنبال هلال رخ تو می‌گردم :)

شادی‌ام با ديگران است و غمم سهم خودم
باغِ انگورم که در دردِ خماری مانده‌ام

شبی به خنده کنارم نشست و آخر کار
لبی به «مِی» زد و با من گریست خوش‌بختی

غرق یک خاطره باشی و به آخر برسی
به غم‌انگیزترین صفحه‌ی دفتر برسی
به سرت هی بزند تا بروی رو به عقب
که به یک حادثه با یک غم بهتر برسی

«روبروی دریا
‏بر روی نیمکتی چوبی،
‏سرم را بر شانه‌ات نهادن
‏با صدای تو گوش‌دادن به شعر؛
‏خواسته‌های کودکانه‌ای داشتم
‏مرا ببخش...»
‏‌ - ناظم حکمت

آنان که محیط فضل و آداب شدند
در جمع کمال شمع اصحاب شدند
ره زین شب تاریک نبردند برون
گفتند فسانه‌ای و در خواب شدند

قصه‌ی روز و شب من سخنی مختصر است
روز در خواب و خیالاتم و شب بیدارم

مانند باد که بیفتد به جان بید
آرام خاطر ما را به باد داده‌ای...

‏پرسید: از عشق چه بدست آوردی؟
گفتم: حالا تمام شعرهای غمگین جهان را می‌فهمم.
-ندانم

به نامت می‌رسم هر دم زبانم بند می‌آید...

عشق تو کیمیاست که حاصل نمی‌شود؟

ای تو به دلبری سَمَر
شیفته‌یِ رُخَت قمـر
بسته به کوه بر کَمَر
مـوی‌میانِ کیـستـی؟

از گُلِ سـُـرخ رستـه‌ای
نَرگس ِدسته بستـه‌ای
نرخِ شکر شکستــه‌ای
پستـه‌دهـانِ کیستی؟

شهد و شکر لبـانِ تـو
جمله جهان از آنِ تـو
در عجبـم به جانِ تـو
تا خود از آنِ کیستی؟

تو روحتم خبر نداره که من چقدر بعد از تمام این اتفاقات از ته دلم آرزو کرده‌مت.

جای کفن، مرا تو در آغوش خود بگیر
این پیرهن کمی به تنم زار می‌زند