🔸در فراز و نشیبهای تاریخ #ایران هماره #تاریخ ما دستخوش فرهنگ های بیگانه و دست درازی به #فرهنگ و رخنه نمودن در تاریخ ایران بوده و همواره نیز خواهند بود.
چه در تاریخ باستان و چه تاریخ امروزین به روشنی شاهد آن هستیم جایگزین نمودن عزا و سوگواری و خشونت به جای جشنها و روز های شادی و مهروزی یک از همین ترفندهائی است که دشمن و دشمنان ایران همواره بر پیکره ملت و میهن وارد نمود.
یکی از راهای مبارزه و بیرون راندن این دژخیمان و دشمنان ایران پاسداشت و زنده نگه داشتن جشنها و روزهای ملی ایران و نگهبان میراث فرهنگ با شکوه ایران و همیشه خاری در چشم دشمنان و تیری بر قلب سیاه آنها خواهد بود.
سال شوم 1357 یورش دوباره تازیان و تازی منشان به ایران و افکنده شدن پارچه #عزا و سوگ بر سر ملت ایران نمونه روشنی از یک تهاجم فرهنگی و به غارت بردن سرمایه های ایران و کشتارهای دسته جمعی جوانان و نابودی کشور و ملت ایران چیز دیگری در سر ندارند که در این تاریخ امروزین به روشنی شاهد آن هستیم.
اما تا کنون در هیچ زمانی توان مقابله با فرهنگ سرشار و تاریخ ایران نتوانسته اند مقابله و مبارزه نمایند.
مبارزات با #نافرمانیهای_مدنی که یکی از آنها برگزاری هر چه باشکوهتر جشنها و روزهای #ملی ایران میباشد که مانند خاری بر چشمان و تیری بر قلب این سیاه روزان خواهد بود.
جشنهای ملی ایران و یاد روز میهن دوستان و آزادیخواهان راه آزادی را گرامی بداریم .
#چله ( #یلدا ) نیز یکی از همین جشنهای مهند #ایرانیان میباشد که میبایست هر چه باشکوهتر آنرا برگذار نمود و جشن و پایکوبی را جایگزین هر گونه عزا و ماتم و سوگ کنیم تا چشم دشمنان را کور و دستشان از میهن کوتاه.
چه خوش گفت #فردوسی بزرگ.

در این خاک زرخیز ایران زمین
نبودند جز مردمی پاک دین
همه دینشان مردی و داد بود
وز آن کشور آزاد و آباد بود
چو مهر و وفا بود خود کیششان
گنه بود آزار کس پیششان
همه بنده ناب یزدان پاک
همه دل پر از مهر این آب و خاک
پدر در پدر آریایی نژاد
ز پشت فریدون نیکو نهاد
بزرگی به مردی و فرهنگ بود
گدایی در این بوم و بر ننگ بود
کجا رفت آن دانش و هوش ما
که شد مهر میهن فراموش ما
که انداخت آتش در این بوستان
کز آن سوخت جان و دل دوستان
چه کردیم کین گونه گشتیم خار؟
خرد را فکندیم این سان ز کار
نبود این چنین کشور و دین ما
کجا رفت آیین دیرین ما؟
به یزدان که این کشور آباد بود
همه جای مردان آزاد بود
در این کشور آزادگی ارز داشت
کشاورز خود خانه و مرز داشت
گرانمایه بود آنکه بودی دبیر
- گرامی بد آنکس که بودی دلیر
نه دشمن دراین بوم و بر لانه داشت
نه بیگانه جایی در این خانه داشت
از آنروز دشمن بما چیره گشت
که ما را روان و خرد تیره گشت
از آنروز این خانه ویرانه شد
که نان آورش مرد بیگانه شد
چو ناکس به ده کدخدایی کند
کشاورز باید گدایی کند
به یزدان که گر ما خرد داشتیم
کجا این سر انجام بد داشتیم
بسوزد در آتش گرت جان و تن
به از زندگی کردن و زیستن
اگر مایه زندگی بندگی است
دو صد بار مردن به از زندگی است
بیا تا بکوشیم و جنگ آوریم
برون سر از این بار ننگ آوریم

دل جهان است ایرانشهر 🔥

پاینده ایران
#جاویدشاه
#رنسانس_ایرانی
#ایران_اشغالی
🔥
💎