#هرودوت: #ایرانیان به #آتش به چشم یک ایزد می‌نگرند و هرگز آن را آلوده نمی‌کنند

#استرابون: مُغان پاسدار و نگهبان آتشی هستند که هرگز خاموش نمی‌شود و روزها در #آتشکده برابر #آتش نیایش می‌کنند

چند ترانه که در #جشن_سده در #ایرانزمین:
سد به سَده
سی به گله
پنجاه به نوروز

سده سده دهقانی
چهل کنده سوزانی
هنوز گویی زمستانی

ناقالی آی ناقالی
چهل رفته
پنجاه مانده

بوته بوته پشته پشته
چوب و هیزم هیمه هیمه
پشت بر بیداد و سرمای زمستان
دست در دستان مهر انگیز یاران
ذلف در ذلفان باد
تا رَوَد سرما و تاریکی ز یاد
نغمه‌های شادی و دیده پرآب
پر هیاهو، پر توان و پر شتاب
در شِکفتن پر فروغ از آتش مهر سده
پر زجوشش همچو آتش در دل آتشکده
دست افشان پر غرور و پر ز نور
پای کوبان چون نسیم از دشت دور
مهر بر رخسار بهمن
روز مهر و ماه بهمن
می‌تراود بوی عشق و بوی نار
از تپش‌های زمین بر بام یار
مهر و دلجویی به جشنی باستان
از شکست سردی و یاد بهاران
شادمانی، شادنوشی
دیرزیوی با شادزیوی
شادی از مهرِ فروزان سده
بهر پیمانداری می در درون میکده
گاه تازش بر نگاه خشمگین شام تار
باد فرخنده فزون و باد هردم پایدار

پاینده ایران
#جاویدشاه
#رنسانس_ایرانی