•سخن راست پیروزمندترین است.
#اوستا•
•راه در جهان یکیست و آن راستیست.
#آشوزرتشت در #گاتها•
•از آن جهت #اهورامزدا مرا یاری کرد که دروغگو نبودم.
#داریوش_بزرگ در کتیبه بیستون•
•ای فرزندم دروغ مگو و دروغ مشنو.
موبد #آذربادماراسپندان در اندرزنامه•
•#اهورامزدا مرا آفریده تا با دروغ بجنگم.
#انوشیروان_دادگر در پندنامه•
دل جهانست ایرانشهر 🔥
پاینده ایران
#جاویدشاه
#رنسانس_ایرانی
#پیمان_نوین
#بگو_برگرد_شاه
#قیام_نجات
#ماشاه_میخوایم_نه_ملا
#لعنت_به_توروح_ا...
#آری_به_پادشاهی
🔥
💎
#اوستا•
•راه در جهان یکیست و آن راستیست.
#آشوزرتشت در #گاتها•
•از آن جهت #اهورامزدا مرا یاری کرد که دروغگو نبودم.
#داریوش_بزرگ در کتیبه بیستون•
•ای فرزندم دروغ مگو و دروغ مشنو.
موبد #آذربادماراسپندان در اندرزنامه•
•#اهورامزدا مرا آفریده تا با دروغ بجنگم.
#انوشیروان_دادگر در پندنامه•
دل جهانست ایرانشهر 🔥
پاینده ایران
#جاویدشاه
#رنسانس_ایرانی
#پیمان_نوین
#بگو_برگرد_شاه
#قیام_نجات
#ماشاه_میخوایم_نه_ملا
#لعنت_به_توروح_ا...
#آری_به_پادشاهی
🔥
💎
تاکید بسیار آیین زرتشتی به دلیل ضربه خورن از عناصر و ادیان دروغین بیگانه (ادیان اهریمنی سامی و فرهنگهایی که کیستی ایرانگرایی را سست میکند)
به راستی بنمایههای بومی #ایرانشهر اینها هستند؛ اصالت، داد و آیینِ کهن ایرانیِ #اهورامزدا پرستی (آیین خردگرای زرتشتی)، بنمایههای بیگانه با #ایرانشهر، انواع خوی و کیشها و مذهبهای ناایرانی هستند که بزرگترین آزار رسانان به آیین #مزداپرستی میباشند.
(سرچشمه: دینکرد سوم، پوشینه یکم)
دل جهانست ایرانشهر 🔥
پاینده ایران
#جاویدشاه
#رنسانس_ایرانی
#پیمان_نوین
#نه_به_جمهوری_اسلامی
🔥
💎
به راستی بنمایههای بومی #ایرانشهر اینها هستند؛ اصالت، داد و آیینِ کهن ایرانیِ #اهورامزدا پرستی (آیین خردگرای زرتشتی)، بنمایههای بیگانه با #ایرانشهر، انواع خوی و کیشها و مذهبهای ناایرانی هستند که بزرگترین آزار رسانان به آیین #مزداپرستی میباشند.
(سرچشمه: دینکرد سوم، پوشینه یکم)
دل جهانست ایرانشهر 🔥
پاینده ایران
#جاویدشاه
#رنسانس_ایرانی
#پیمان_نوین
#نه_به_جمهوری_اسلامی
🔥
💎
🔸جشن دیگان از جشن های ایران باستان به مناسبت همنام شدن روز و ماه در گاهشمار ایرانیان
جشن دیگان چیست؟
جشن #دیگان در روزهای دوم و نهم و هفدهم ماه دی در گاهشمار رسمی كشور از جشنهایی است كه به مناسبت همنام شدن روز و ماه در گاهشمار #ایرانیان برگزار میشد.
ایرانیان در گذشته، گذشته از جشنهایی كه به مناسبتهای گوناگون برگزار میكردند، همنام شدن روز و ماه را هم در هر ماه #جشن میگرفتند. همانند جشن دیگان در ماههای پیش، جشن #تیرگان و جشن #مهرگان را نیز داشتیم. اما ماه دی تفاوتی اساسی با ماههای دیگر دارد.
از یك سو، «دی» نام هیچ یك از امشاسپندان یا ایزدان آیین زرتشت نیست، در حالی كه دیگر ماههای سال و بیشتر روزهای ماه با نام این نیروهای مینوی نامگذاری شدهاند كه هنوز هم این نامها در گاهشمار #ایرانی باقی است. از سوی دیگر، در هر ماه، سه روز به نام «دی» نامگذاری شده است و به این ترتیب، در ماه دی سه جشن دیگان داریم.
دی از چنان مهندی برخوردار بوده كه سه روز در هر ماه را به نام خود اختصاص داده است.
دی درحقیقت فروزه خدای یگانه و بزرگ در آیین زرتشت، اهورامزدا است. دی از ریخت پهلوی «دَی» و اوستایی «دَذوَه» به چم آفریننده است. در سراسر فرهنگ #زرتشتی، #اهورامزدا با فروزه دادار یا آفریننده نامیده شده، #زرتشت هم در گاهان او را «آفریننده زندگی» میخواند.
با این بازنمود، سردترین ماه سال به نام اهورامزدا نامگذاری شده بود تا در گذراندن سرمای سخت یاری بخش مردمان باشد. درنسک پهلوی (بندهشن) نیز آمده كه در این ماه، زمستان به بیشترین سردی به ایرانویچ رسد.
ماه سی روزه زرتشتی به چهار بخش میشده است كه در آغاز نخستین بخش نام اهورامزدا و در آغاز سه بخش دیگر نام «دی»، فروزه اهورامزدا قرار داشته است و این چیزی شبیه به بخش ماه به هفته سامی است. به این ترتیب، هر بخش ماه به نام خدا آغاز میشده است: نخست ماه به نام هُرمزد، هشتم و پانزدهم و بیست و سوم ماه به نام دی.
هر یك از این چهار روز شهره آغاز هفتهای تازه در ماه است و برای آن كه دیها با هم اشتباه نشوند، هر یك از آنها را با نام روز پس همراه میكنند و بدین گونه، روز هشتم را دی به آذر روز، روز پانزدهم را دی به مهر روز سومین جشن دیگان و روز بیست و سوم را دی به #دین روز چهارمین جشن دیگان میگویند.
در ماه دی، در هر سه این روزها جشن دیگان در ستایش و نیایش خدای بزرگ برگزار می شد، سه جشن نیایشی در سردترین ماه سال.
برابر با گاهشمار رسمی كشور، این سه جشن دیگان به روزهای دوم و نهم و هفدهم دی ماه موكول میشود. دلیل آن كه همه ماههای #زرتشتی سی روزه هستند، در حالی كه در گاهشمار رسمی كشور، شش ماه، سی و یك روزه داریم. این شش روز ناهمسانی سبب شده كه هشتم دی زرتشتی با دوم دی گاهشمار رسمی برابر شود و به همین ترتیب بنا بر نسک پهلوی بُندهشن (= آغاز آفرینش) این چهار روز ماه كه به نام هورمزد و سه دی است، یكی بر نام، یكی بر گاه، یكی بر دین و یكی بر زمان دلالت میكنند كه همیشه بودهاند.
همچنین در همین نسک آمده است كه هر گلی از آنِ یكی از آنان است: «مورد و یاسمن هرمزد را خویش است، با درنگ دی به آذر را، كاردَك دی به مهر را، شنبلید دی به دین را.»
اما بسیاری از دانشمندان از این كه «دی» نخستین ماه سال نبوده است، ابراز شگفتی كردهاند. به نظر بسیاری از آنان، از جمله ماركوارت، دانشمند آلمانی، در اصل چنین نبوده و انتظار میرود كه اهورامزدا جای برجستهای را در سال پذیرش كند، یا در آغاز (چنان كه در مورد روزهای ماه چنین است) یا در میانه.
گایگر (Geiger) دیگر دانشمند آلمانی باورمند است ماه دی در آغاز یا زمانی در دوره #ساسانیان است. برابر با اعتدال بهاری بوده است و به همین دلیل در این ماه جشن دیگان برگزار میشده است. «آرتور کریستن سن» ،دانشمند دانمارکی، از گردایش دیدگاه هایی که در خصوص گاهشمار ایرانی ارائه شده، نتیجه میگیرد كه ایرانیان دو گاهشمار سالیانه داشتهاند.
یكی سال همگانی كه از انقلاب تابستانی آغاز میشده و نخستین ماه آن #فروردین بوده و دی، یعنی ماه دهم، از ترازینه بهاری آغاز میشده است و یكی سال دینی كه مانند سال بابلیان از ترازینه بهاری آغاز میشده و در نتیجه، نخستین ماه آن دی یعنی ماه آفریدگار و نخست #دی، به چم خرم روز، روز نخست آن بوده است. ماه دی در هر دو گاهشمار نخستین ماه سال بوده. بعدها با همسانی دو گاهشمار ، گاهشمار نویی به دست آمد كه سال در آن از نخست فروردین آغاز میشد و مانند سال همگانی، این #تاریخ با ترازینه بهاری برابر به شمار میآمد، به طوری كه آغاز نجومی سال دینی نگاهداری میشد.
جشن دیگان چیست؟
جشن #دیگان در روزهای دوم و نهم و هفدهم ماه دی در گاهشمار رسمی كشور از جشنهایی است كه به مناسبت همنام شدن روز و ماه در گاهشمار #ایرانیان برگزار میشد.
ایرانیان در گذشته، گذشته از جشنهایی كه به مناسبتهای گوناگون برگزار میكردند، همنام شدن روز و ماه را هم در هر ماه #جشن میگرفتند. همانند جشن دیگان در ماههای پیش، جشن #تیرگان و جشن #مهرگان را نیز داشتیم. اما ماه دی تفاوتی اساسی با ماههای دیگر دارد.
از یك سو، «دی» نام هیچ یك از امشاسپندان یا ایزدان آیین زرتشت نیست، در حالی كه دیگر ماههای سال و بیشتر روزهای ماه با نام این نیروهای مینوی نامگذاری شدهاند كه هنوز هم این نامها در گاهشمار #ایرانی باقی است. از سوی دیگر، در هر ماه، سه روز به نام «دی» نامگذاری شده است و به این ترتیب، در ماه دی سه جشن دیگان داریم.
دی از چنان مهندی برخوردار بوده كه سه روز در هر ماه را به نام خود اختصاص داده است.
دی درحقیقت فروزه خدای یگانه و بزرگ در آیین زرتشت، اهورامزدا است. دی از ریخت پهلوی «دَی» و اوستایی «دَذوَه» به چم آفریننده است. در سراسر فرهنگ #زرتشتی، #اهورامزدا با فروزه دادار یا آفریننده نامیده شده، #زرتشت هم در گاهان او را «آفریننده زندگی» میخواند.
با این بازنمود، سردترین ماه سال به نام اهورامزدا نامگذاری شده بود تا در گذراندن سرمای سخت یاری بخش مردمان باشد. درنسک پهلوی (بندهشن) نیز آمده كه در این ماه، زمستان به بیشترین سردی به ایرانویچ رسد.
ماه سی روزه زرتشتی به چهار بخش میشده است كه در آغاز نخستین بخش نام اهورامزدا و در آغاز سه بخش دیگر نام «دی»، فروزه اهورامزدا قرار داشته است و این چیزی شبیه به بخش ماه به هفته سامی است. به این ترتیب، هر بخش ماه به نام خدا آغاز میشده است: نخست ماه به نام هُرمزد، هشتم و پانزدهم و بیست و سوم ماه به نام دی.
هر یك از این چهار روز شهره آغاز هفتهای تازه در ماه است و برای آن كه دیها با هم اشتباه نشوند، هر یك از آنها را با نام روز پس همراه میكنند و بدین گونه، روز هشتم را دی به آذر روز، روز پانزدهم را دی به مهر روز سومین جشن دیگان و روز بیست و سوم را دی به #دین روز چهارمین جشن دیگان میگویند.
در ماه دی، در هر سه این روزها جشن دیگان در ستایش و نیایش خدای بزرگ برگزار می شد، سه جشن نیایشی در سردترین ماه سال.
برابر با گاهشمار رسمی كشور، این سه جشن دیگان به روزهای دوم و نهم و هفدهم دی ماه موكول میشود. دلیل آن كه همه ماههای #زرتشتی سی روزه هستند، در حالی كه در گاهشمار رسمی كشور، شش ماه، سی و یك روزه داریم. این شش روز ناهمسانی سبب شده كه هشتم دی زرتشتی با دوم دی گاهشمار رسمی برابر شود و به همین ترتیب بنا بر نسک پهلوی بُندهشن (= آغاز آفرینش) این چهار روز ماه كه به نام هورمزد و سه دی است، یكی بر نام، یكی بر گاه، یكی بر دین و یكی بر زمان دلالت میكنند كه همیشه بودهاند.
همچنین در همین نسک آمده است كه هر گلی از آنِ یكی از آنان است: «مورد و یاسمن هرمزد را خویش است، با درنگ دی به آذر را، كاردَك دی به مهر را، شنبلید دی به دین را.»
اما بسیاری از دانشمندان از این كه «دی» نخستین ماه سال نبوده است، ابراز شگفتی كردهاند. به نظر بسیاری از آنان، از جمله ماركوارت، دانشمند آلمانی، در اصل چنین نبوده و انتظار میرود كه اهورامزدا جای برجستهای را در سال پذیرش كند، یا در آغاز (چنان كه در مورد روزهای ماه چنین است) یا در میانه.
گایگر (Geiger) دیگر دانشمند آلمانی باورمند است ماه دی در آغاز یا زمانی در دوره #ساسانیان است. برابر با اعتدال بهاری بوده است و به همین دلیل در این ماه جشن دیگان برگزار میشده است. «آرتور کریستن سن» ،دانشمند دانمارکی، از گردایش دیدگاه هایی که در خصوص گاهشمار ایرانی ارائه شده، نتیجه میگیرد كه ایرانیان دو گاهشمار سالیانه داشتهاند.
یكی سال همگانی كه از انقلاب تابستانی آغاز میشده و نخستین ماه آن #فروردین بوده و دی، یعنی ماه دهم، از ترازینه بهاری آغاز میشده است و یكی سال دینی كه مانند سال بابلیان از ترازینه بهاری آغاز میشده و در نتیجه، نخستین ماه آن دی یعنی ماه آفریدگار و نخست #دی، به چم خرم روز، روز نخست آن بوده است. ماه دی در هر دو گاهشمار نخستین ماه سال بوده. بعدها با همسانی دو گاهشمار ، گاهشمار نویی به دست آمد كه سال در آن از نخست فروردین آغاز میشد و مانند سال همگانی، این #تاریخ با ترازینه بهاری برابر به شمار میآمد، به طوری كه آغاز نجومی سال دینی نگاهداری میشد.
"از آن جهت #اهورامزدا مرا یاری کرد که پلید نبودم، دروغگو نبودم، تبهکار نبودم، نه من و نه دودمانم، به راستی رفتار کردم، نه به ضعیف و نه به توانا زور نورزیدم.
#داریوش_بزرگ در سنگ نبشته #بیستون کرمانشاه، ستون ۴، بند ۱۵ "
و در دیگر نبشتهای مهند داریوش بزرگ میگفت: #اهورامزدا #ایران را از دشمن و خشکسالی و دروغ نگاهداشته بدارد، فراز و نیایشی مهند از #شاهنشاه #هخامنشی که هر روز آدمی به ذهنش خطور میکند، و انگار #شاه میدانست این سه بلا، بویژه #دروغ، ستون #ملت را سست میکند، دروغ واژه ای بود که #جمهوری اشغالگر #اسلامی به آن جلوه و بزرگی زیادی بخشید، اهورا مزدا کل #ایران را از خشکسالی و دروغ نگاهداشته بدارد. ایران ما، به خصوص اسپهان و #خوزستان ما، امروز گریبانگیر خشکسالی شده است. اهورامزدا دروغ را نابود کن تا خشکسالی هم دفع شود، البته اگر مردم بخواهند.
دل جهانست ایرانشهر 🔥
پاینده ایران
#جاویدشاه
#رنسانس_ایرانی
🔥
💎
#داریوش_بزرگ در سنگ نبشته #بیستون کرمانشاه، ستون ۴، بند ۱۵ "
و در دیگر نبشتهای مهند داریوش بزرگ میگفت: #اهورامزدا #ایران را از دشمن و خشکسالی و دروغ نگاهداشته بدارد، فراز و نیایشی مهند از #شاهنشاه #هخامنشی که هر روز آدمی به ذهنش خطور میکند، و انگار #شاه میدانست این سه بلا، بویژه #دروغ، ستون #ملت را سست میکند، دروغ واژه ای بود که #جمهوری اشغالگر #اسلامی به آن جلوه و بزرگی زیادی بخشید، اهورا مزدا کل #ایران را از خشکسالی و دروغ نگاهداشته بدارد. ایران ما، به خصوص اسپهان و #خوزستان ما، امروز گریبانگیر خشکسالی شده است. اهورامزدا دروغ را نابود کن تا خشکسالی هم دفع شود، البته اگر مردم بخواهند.
دل جهانست ایرانشهر 🔥
پاینده ایران
#جاویدشاه
#رنسانس_ایرانی
🔥
💎
#آشوزرتشت میفرماید که انتخاب راه سره یا کژ، بستگی به میزان دانایی انسان دارد.
دانا آگاهانه راه درست را برمیگزیند و نادان ناخودآگاه به راه نادرست کشیده میشود.
در این جاست که زرتشت خویشکاری انسان را در میران کشاکش نیکی و بدی - که خود میآفریند - به روشنی مشخص کرده است.
خویشکاری انسان مبارزهی پیگیر و افزاینده با بدی است؛ اما نکته مهند در این پیمان اهورایی اشوزرتشت، این است که چون گرایش به بدی نتیجهی قهری نادانی و ناآگاهی است پس نخستین بایسته این مبارزهی سپند و سازنده این است که دانش و بینش و آگاهی انسانها، به گونه مستمر و مداوم افزایش یابد. و بر همین باور است که اشوزرتشت نخستین رسالت انسان را در این پیکار زندگی ساز چنین گزینش میکند: آگاه شدن و آگاه کردن، افزودن بر دانش خود و دیگران، گسترش دادن و ژرفا بخشیدن به بینش انسان.
(کدام راه بهترین است؟ راه راست یا راه دروغ؟
دانا باید حقیقت را برای مردم آشکار سازد تا نادان نتواند مردم ناآگاه را گمراه کند.
ای #اهورامزدا؛ کسانی را که ارزش راستی و نیک اندیشی را برای دیگران آشکار میکنند یاری کن).
(گاتاها هات ۳۱ بند ۱۷)
پاینده ایران
دانا آگاهانه راه درست را برمیگزیند و نادان ناخودآگاه به راه نادرست کشیده میشود.
در این جاست که زرتشت خویشکاری انسان را در میران کشاکش نیکی و بدی - که خود میآفریند - به روشنی مشخص کرده است.
خویشکاری انسان مبارزهی پیگیر و افزاینده با بدی است؛ اما نکته مهند در این پیمان اهورایی اشوزرتشت، این است که چون گرایش به بدی نتیجهی قهری نادانی و ناآگاهی است پس نخستین بایسته این مبارزهی سپند و سازنده این است که دانش و بینش و آگاهی انسانها، به گونه مستمر و مداوم افزایش یابد. و بر همین باور است که اشوزرتشت نخستین رسالت انسان را در این پیکار زندگی ساز چنین گزینش میکند: آگاه شدن و آگاه کردن، افزودن بر دانش خود و دیگران، گسترش دادن و ژرفا بخشیدن به بینش انسان.
(کدام راه بهترین است؟ راه راست یا راه دروغ؟
دانا باید حقیقت را برای مردم آشکار سازد تا نادان نتواند مردم ناآگاه را گمراه کند.
ای #اهورامزدا؛ کسانی را که ارزش راستی و نیک اندیشی را برای دیگران آشکار میکنند یاری کن).
(گاتاها هات ۳۱ بند ۱۷)
پاینده ایران