🔸ضرب ویژه سکه زرین
به دستور داریوش دوم به مناسبت نوروز ..
داريوش دوم به مناسبت #نوروز، در سال 416 پيش از زادروز سكه زرين ويژه اي ضرب كرد كه يك سوی آن ریخت سربازي را در حال تيراندازی با كمان نشان می دهد. ضرب سكه زر و سيم يک سده پيش از آن بوسیله داريوش يكم آغاز شده بود. سكه هاي داريوش بزرگ به «داريك» يا «دريك» موسومند. بايد توجه داشت که رسم دادن سکه به عنوان خلعت ( عیدی ) از زمان هرمز دوم - شاه #ساسانی در سال 304 ترسایی آغاز شده است.

دل جهان است ایرانشهر 🔥

پاینده ایران
#جاویدشاه
#رنسانس_ایرانی
🔥
💎

ایرانشهر افزون بر بار گیتایی آن، همچون یک پنداره آهنجیده ( انتزاعی ) (abstract)
در یک گردآیه استوره ای، تاریخی، ادبی و هنری در آرایه ای دلکش و انسانی، ترسیم شده است. کاوه و آرش و سیاوش و کیخسرو و رستم همان اندازه به آن جان داده‌اند که #نوروز و #مهرگان و #سده و شب چله. #فردوسی بزرگ یکه تاز پهنه جان و خرد آن است، #کوروش بزرگ نمونه رواداری و مردم نیازاری آن و داریوش بزرگ آبادکننده و سازنده آن. #زرتشت بزرگ آموزگار منش آن است و با سده ها دوری، حافظ «لسان الغیب» رموز و نمادهای آن می باشد.
#ایرانشهر تنها یک گیتای و یا یک یکان سیاسی نیست، جان ایران است و همه نصیب ایرانیان است در این دنیا...!

دل جهان است ایرانشهر 🔥

پاینده ایران
#جاویدشاه
#رنسانس_ایرانی

🔥
💎

🔸مناسبت‌ها و جشن‌های بهمن ماه

🔥 یکم بهمن : یادگاری از زادروز فردوسی بزرگ
در شاهنامه فردوسی ابیات جالبی وجود دارند که به نگر می‌رسد فردوسی درباره زادروزش سخن می‌گوید:

چو آدینه هرمزد بهمن بود
برین کار فرّخ نشیمن بود!
.
می لعل پیش آورم، هاشمی
زبیشی که خُنبَش نگیرد کمی
.
چو شست و سه شد سال و شد گوش کر
ز گیتی چرا جویم آیین و فر؟

گرچه با توجه به دگرگونی های گاهشماری خورشیدی، یافتن تاریخ دُرُست زادروز فردوسی بزرگ دشوار است، اما یکم بهمن ماه کنونی هم یادگاری از فردوسی و زادروز او می باشد.

🔥 دوم بهمن : جشن بهمنگان (بَهمَنجه)
بَهمَنگان از جشن‌های باستانی است که تا دوره‌های پس از تازش اسلام در ایران رواج داشته است اما امروز جایگاه پیشین را ندارد. ایرانیان در این روز خوراک‌هایی می‌پختند و آنها را با شیر خالص می‌خوردند. همچنین از گیاهان روغن می‌گرفتند و…

بیرونی پیرامون این جشن نوشته است:
… مردم فارس در ديگ‌هايى از جميع دانه‌هاى ماكول با گوشت خوراکی مى‌پزند و آنرا با شير ناب مى‌خورند و مى‌گويند كه یاد را اين خوراک زياد مى‌كند و اين روز را در چيدن گياه‌ها و كنار رودخانه‌ها و جويها و روغن گرفتن و تهيه بخور و سوزاندنی‌ها سودبخشی ویژه بدين روز است و بر اين گمانند كه جاماسب وزير گشتاسب اين كارها را در اين روز انجام مى‌داد و سود اين اشياء در اين روز بيشتر از ديگر روزهاست (بیرونی، ١۳۸۶: ص ۳۵۰).

در چامه های پارسی فراوان واژه بهمنجه به کار رفته است که اشاره به جشن بهمنگان است:

بعد ما کز سر عشرت همه روز افکندی
سخن رفتن و نارفتن ما در افواه
.
اندر آمد بدر حجره من صبحدمی
روز بهمنجه یعنی دوم بهمن ماه

(انوری)
.

فرخش باد و خداوند فرخنده کناد
عید فرخنده و بهمنجه بهمن مه را

(فرخی)
.

اورمزد و بهمن و بهمنجه فرخ بود
فرخت باد اورمزد و بهمن و بهمنجه

(منوچهری دامغانی)

🔥 پنجم بهمن : جشن نوسره
این جشن پنج روز پیش از جشن سده برگزار می شده است.

🔥 دهم بهمن : جشن سَده
جشن #سده از جشن‌های بزرگ ایرانی بوده است که همانند #نوروز و مِهرِگان سخنان فراوانی درباره آن گفته‌اند. جالب است که جشن سده پس از سد(صد) روز از آغاز آبان ماه و در روز دهم بهمن ماه یعنی آبان روز (روز دهم ماه در گاهشماری ایرانی) قرار گرفته است. در آغاز آبان ماه رفته رفته هوا سرد تر می‌شود و از نیمه بهمن به بعد رفته رفته هوا رو به گرمی می‌رود.

شادباش جشن سده
شهره ترین داستانی که درباره سده گفته‌اند، پیدایش آتش توسط هوشنگ است. داستان از آن قرار است که روزی هوشنگ به کوه رفته بود و ماری را مشاهده کرد. سنگی برداشت و به او انداخت. سنگ ناگاه به سنگ دیگری برخورد کرد و از بهم خوردن این دو سنگ آتش روشن شد و به این صورت آتش پدید آمد.

برخی سگذشت ها پیدایش سده را به اردشیر پاپکان و برخی دیگر به کیومرث نسبت داده اند. داستانی درباره پیوند این جشن با فریدون هم گفته‌اند.

در هر حال این جشن با آتش و برافروختن آتش همراه بوده است و در ایران باستان آتش بسیار قابل ستایش بوده است. این عنصر شگفت انگیز طبیعت به عنوان یکی از عناصر چهارگانه مطرح بوده است.

🔥 بیست و دوم بهمن : جشن باد روز

در گاهشماری ایرانی، روز بیست و دوم هر ماه باد روز نام داشته است اما باد روز از بهمن ماه جشنی در قم و نواحی آن وجود داشته و با نوشیدن و شادی همراه بوده است.

🔥 سی ام بهمن : جشن آفریجگان
از جشن های کهن #ایرانی است که گویا ریشه در رویدادی در زمان پیروز پادشاه #ساسانی داشته است. ایوریحان بیرونی نوشته است که این جشن را در اصفهان «آفریجگان» گویند.

بخش‌هایی از داستانی که بیرونی درباره این جشن آورده است بدین تفسیر است:

در اصفهان آفريجگان گويند و تفسير و توضيح اين لفظ ريختن آب است و سبب آن است كه باران در زمان فيروز جد انوشيروان نباريد و مردم ايران به خشگسالى افتادند و فيروز بدين جهت چندين سال از مردم خراج نگرفت و درهاى خزينه خود را گشود و از مالهايى كه به آتشكده‌ها تعلق داشت هركس مى‌خواست بدو وام مى‌داد و آن اموال را تمامى به مردم ايران داد و مانند پدر از پسر خود از همه مردم و رعايا جستجو كرد و در همه اين چند سال كه قحط و غلا بود كسى از گرسنى نمرد سپس فيروز به آتشكده آذرخورا كه در فارس است رفت و در آنجا نماز خواند و سجده كرد و از خدا خواست كه اين بلا را از اهل دنيا برطرف كند… ده را كه كامفيروز است ساخت يعنى فيروز در اينجا بود كه بكام خود رسيد و همه مردمان از سرورى كه پيدا كردند از اين آبها بروى هم مى‌پاشيدند و اين رسم در ايران از آنوقت باقى و پايدار ماند و اين عيد را همه عيد مى‌گيرند زيرا در اين روز بود كه براى ايشان باران آمد و در اصفهان نيز در اين روز باران آمد (بیرونی، ١۳۸۶: ص ۳۵۳).

دل جهان است ایرانشهر 🔥

جشن #سده ،یکی از جشن های میهنی #ایرانیان است و برگزاری آن تنها در پیوند به #زرتشتیان #ایران نیست چنانکه جشن #نوروز وبزرگداشت شب #یلدا را همهً ایرانیان پاس می دارند ، شایسته است تا دیگر جشن های ایران باستان نیز که برگرفته از پدیده های تاریخی ، سرشتین و حماسی نیاکان ما در ایران است نیز همگانی شود و ایرانیان به برپایی آن افتخار کنند.
دهم بهمن ماه ، این جشن بزرگ را در سرتاسر #ایرانشهر بزرگ برپا خواهیم نمود و جشن خواهیم گرفت .

#جشن_سده 🔥

دل جهان است ایرانشهر 🔥

پاینده ایران
#جاویدشاه
#رنسانس_ایرانی
🔥
💎

#مجلس_مهستان
نخستین مجلس رسمى در #ايران در دوران #اشكانيان ..
از اشكانيان چيز زيادى باقى نمانده است واين دوران تاريخ پرمهر میهن ورجاوند مان به فراموشى سپرده شده است ..

پارلمان #ایران در دوره اشکانیان نخستین جلسه خود را در #نوروز سال سد و هفتاد و سه پیش از زادروز با باشندگی مهرداد اول - شاه وقت - برگزار کرد ونخستین برنهاده ( مصوبه ) آن گزینشی کردن #شاه بود.

برکناری شاه نیز در اختیار همین مجلس قرار گرفت، اگرچه در شرایطی از آنگونه دشمنیار ( خیانت ) به کشور، ابراز سستی و نیز جنون، بیماری دشوار و از کار افتادگی.

ایران در آن زمان دارای دو مجلس بود. مجلس شاهزادگان و مجلس بزرگان که جلسه میانوند آنها را «مِهستان» می‌خواندند.

گزینش جانشین از میان شاهزادگان، اعلان جنگ و پیشنهاد آشتی، بسیج نیرو، برکناری شاه درصورت دیوانه شدن و بیماری پیوسته و ...، دگرگونی اشل مالیاتها و صدور دستور زدن سكه با چهره نو ، تعیین شاهان #ارمنستان، تایید تشریفاتی (ضمنی) شاهان پارسی تبار (از دودمان هخامنشیان) سرزمین پنتوس (دامنه کرانه جنوب دریای سیاه در آناتولی به پایتختی شهر سینوپ) و برگزینش فرمانده كل ارتش برای یك دوره شناخته و یا گردانش جنگ از جمله اختیارات مهستان بود.
مهستان كه مجلسی برابر با سنای روم بود در موارد گوناگون شاه را به عنوان فرمانده ارتش، فرمانده جبهه و مسئول لشكركشی گزینش كرده بود. ..
ميتوان گفت مجلس مهستان نیز پيش تر از سناى روم باستان در ايران به دست اشكانيان تاسيس شد ..

در ان زمان مجلس كشور تمام اختيارت را داشت هتا كنار گذاشتن پادشاه ..

یکی از ماجرای های جالب درباره کارها مجلس مهستان این است که در سال ۵۲ ترسایی، پس مرگ شاه وقت در روزهای نوروز، مهستان که از نحسی سیزده فروردین می‌ترسید، چند روز ایران را بدون شاه گذارد و روز ۱۵ فروردین «بلاش» را از میان شاهزادگان اشکانی به شاهی برگزید که از همه آنان کوچک‌ تر بود و استدلال کرد که «مصلحت» انتخاب بلاش را ایجاب می‌کرد.

شوربختانه مجلس امروز كشور عزيزمان را حتى نميشود نامش را مجلس نهاد چون هيچ اختيارى ندارد اختيارات تام مجلس در دست #ضحاک است و هموندان مجلس ،انسان هايى فرومايه و سر سپرده اى بيت رهبرى و اجنبی ها هستندو هيچ اختيارى از خود ندارند ..

به اميد روزى كه مجلس ميهنى ايران تشكيل شود.

به ایرانشهر و آتش ورجاوند بازمی گردیم 🔥

پاینده ایران
#جاویدشاه
#رنسانس_ایرانی
🔥
💎

#هـفـت‌_سـيـن چـيـسـت ؟

چگونه نمادهای نيروزای #نوروز باستانی به سماق و سير و سمنو دگرگون شدند ؟! در ۱۴۰۰ سال گذشته بیش از ۳۰ جشن سالانه و ماهانه #ایرانیان ، که یکی از دیگری زیباتر و همگی از دل فرهنگ #ایرانی همچون «اشـوزرتـشـت» برخاسته بودند از یادها رفت . جشن نوروز با سرسختی شگفت‌آوری پابرجا ماند و حلقه نیرومندی شد برای پیوند ایرانیان به گذشته‌های دور خود .

با اینکه نوروز پابرجا ماند اما نمادهای کلیدی آن که به آن نيرو می‌دادند فراموش شدند و آداب و پندارهای شگفت‌آوری جای آن نمادهای نیروزا را گرفتند . از جمله هفت امشاسپندان یا هفت سپندان که به ترتیب نماد هفت نیروی پيشبرنده مانند :

۱- خرد
۲- اندیشه‌نیک
۳- راستی و درستی
۴- چیرگی بر خود
۵- آرامش
۶- رسایی
۷- جاودانگی

بودند که به سکه ، سمنو ، سرکه ، سبزه ، یا سیر تبدیل شدند ! فراموش شد که «سین» هفت‌سین از نخستین حرف «سپندان» سرچشمه گرفته‌ است
همینگونه فراموش شد که هریک از این نیروهای هفت‌گانه افزاینده ، نگهبان یک گیاه بودند که مردم در درازای سال برای زنده ماندن به آنها نیاز داشتند مانند : گندم ، ماش ، جو ، ارزن ، برنج ، لوبیا ، نخود که از جمله آنها بودند . با این منظور این گیاهان را در خوان نوروزی می‌گزاشتند تا به مردم یادآوری کنند تا در سالی که در پیش است از کشت آنها غافل نمانند . در سفره #نوروزی همچنين ميوه‌ها با شيرينی‌ها و گلهای گوناگون ، تنگ شراب با شمع و آينه و گلاب جايگاه ويژه خود را داشتند .

پس از تسخير ايران بدست مسلمانان در سده هفتم ترسایی و قدغن شدن برگزاری نوروز برای مدت 200 سال ، نه تنها نمادهای نيرومند هفت سين فراموش شدند تا دویست سال ایرانی ها تو خفا نوروز و جشن میگرفتند .

رسم دیگر شگفت‌آوری که به‌راستی برخی‌ها را سردرگم نموده و به بیراهه برده ، گذاشتن قرآن تازیان در سفره نوروزی که هیچ پیوندی با فرهنگ و آیین ایرانشهری ندارد می‌باشد . آشکار است که این ‌کار بی‌احترامی و بی‌ارزشی به نوروز که از نمادهای نيرومند فرهنگ والای ايرانی که از آیین نیک و شادی‌زای «اشـوزرتـشـت» سرچشمه گرفته ، می‌باشد .

این درست مانند گذاشتن نسک گاتها در سفره افطار ماه رمضان یا خواندن سروده‌های اهورایی گاتها در مراسم سينه‌زنی عاشورا می‌باشد ! چنین کردارهایی نمودار فرهنگی است که انسان‌ها و ایرانی‌ها را سردرگم و پاره‌ پاره شده و بی‌شناسه و بی‌هويت می‌سازد .

دل جهان است ایرانشهر 🔥
پاینده ایران
#جاویدشاه
#رنسانس_ایرانی
🔥
💎

🔸 #نوروز و آیین‌های باشکوه آن، مسیری سه هزار ساله را پیموده تا به ما رسیده است. «نوروز» بر به تخت نشستن جمشید شاه کهنسال‌ترین آیین میهنی ایرانیان در جهان است که جاودانه مانده و یکی از دلایل ماندگاری فرهنگ ایرانیان و مردمی است که در گستره‌ی فرمانروایی ایرانشهر زندگی می‌کنند.

در دوران هخامنشیان، یازده روز نخست فروردین (فرورتیشن/Farvartishn) ویژه انجام آیین نوروز بود. پادشاه در نخستین روز سال نو بزرگان، بلندپایگان و فرماندهان ارشد نظامی، دانشمندان و نمایندگان سرزمین‌های دیگر را می پذیرفت.

در نوروز، مردم نخست به دیدن سالخوردگان خانواده، بیماران و از كارافتادگان می‌رفتند و ادای بزرگداری می‌کردند. ارج نهادن و رعایت احوال سالخوردگان و نسل بازنشسته، در میان ایرانیان همواره دارای ارزش بوده است. سپس دیدوبازدید آغاز می شد.

پس از پایان رسیدن ساختمان باشکوه و بزرگ تخت‌جمشید در پارس و گشایش آن، آیین‌های نوروز، باشكوه بی‌مانندی در آنجا برگزارمی شد. آیین نخستین نوروز در تخت‌جمشید، دو هفته به درازا می‌كشید. مردم بهنجار در تالار سدستون و سران ساتراپی‌ها و بلندپایگان در تالارهای دیگر این كاخ گرد می‌آمدند. یونانیان پارس را پرسپولیس می‌خواندند.

كار ساختن تخت جمشید51 سال انجامید. داریوش دوم به خجسته گی نوروز، در سال 143 شاهنشاهی سکه زرین ویژه‌ای ضرب کرد که یک روی آن ریخت سربازی را در حال تیراندازی با کمان نشان می‌دهد.

ضرب سکه یک سده پیش از آن، از سوی داریوش یکم آغاز شده بود. سکه‌های داریوش بزرگ به «داریک» یا «دریک» نامیده می‌شد. رسم دادن سکه به عنوان عیدی از زمان هرمز دوم، پادشاه ساسانی در سال 863 شاهنشاهی آغاز شده است.

مِهستان (مه/Meh: بزرگ)، پارلمان ایران در روزگار اشكانیان نخستین نشست خود را در نوروز سال 386 شاهنشاهی با باشندگی مِهرداد یكم، پادشاه آن زمان، برگزار كرد.

در اسپند سال 885 شاهنشاهی میان ارتش ایران به فرماندهی شاپور دوم و ارتش روم به فرماندهی كنستانتینوس دوم امپراتور این كشور جنگی خونین و با کشته‌های زیاد در گرفته بود. با این كه پیروزی با ارتش ایران بود، شاپور دوم در شام نوروز (با مخالفت افسرانش كه نزدیک به بُردن جنگ بودند)، آتش بسی دو هفته ای اعلام كرد تا سربازان بتوانند آیین‌های نوروزی را برگزار كنند.

كنستانتینوس دوم كه نیروهایش کشته‌های شدید داده بودند، پس از این آتش بس موقت حاضر به ادامه جنگ نشد و روز دهم آوریل میان دو فرمانروا پیمان صلح به امضاء رسید.

خسروانوشیروان به هر كس كه در درازای سال به میهن پیشکار ( خدمت ) چشمگیر كرده بود در آیین نوروز سکه‌ای که فرتور او بر آنها بود پیشکش نوروزی می‌داد. در زمان پادشاهی دراز مدت خسرو انوشروان (انوشیروان ساسانی ـ دادگر)، تماس مستقیم مردم با پادشاه افزایش یافته بود و پادشاه خود به برخی دادخواست ها رسیدگی می كرد و در مراسم نوروزی كاخ سلطنتی عده بیشتری از مردم بهنجار باشنده می شدند.

به همین سبب خسروانوشیروان در سال 1108 شاهنشاهی، پس از برگزاری آیین نوروز دستور ساختن تالار بزرگی را به پیوست کاخ سلطنتی تیسفون که از دجله فاصله زیاد نداشت فرمان داد. این تالار و ساختمان‌های در پیوند آن اسپند سال 1110 شاهنشاهی آماده بهره‌برداری شد و آیین‌های نوروزی آن سال در آنجا برگزار شد. این تالار که با فرش پرآوازه‌ی بهارستان مفروش بود پس از یورش تازیان آسیب دید.

نادرشاه افشار نیز سکه خود به نام سکه نادری را در سال 2294 شاهنشاهی، در آیین نوروز رایج ساخت. نادرشاه به نوروز و آیین های آن دلبستگی فراوان داشت. با ضرب سکه نادری شماری از آن را به رسم عیدی به منشی‌ها و افسران خود داد که در یک سوی سکه نقش شده بود: «نادرِ ایران زمین». این گزاره نشان می‌دهد که نادر یک ملی‌گرا و خواهان زنده‌ کردن فرمانروایی ایران در چارچوب مرزهای دوران ساسانیان، اشکانیان و هخامنشیان بود.

نادرشاه در سال 2298 در جریان لشکرکشی به هند، پس از شکست دادن ارتش 360 هزار نفری این کشور و دریافت تاج پادشاهی هند، برای ورود به دهلی منتظر فرارسیدن نوروز شد تا در روزی سعد به این آرزو برسد و در روز نوروز آن سال، وارد دهلی شد و آیین عید را در کاخ «شاهجهان (پادشاه پیشین هند)» برگزار کرد.

دل جهان است ایرانشهر 🔥

پاینده ایران
#جاویدشاه
#رنسانس_ایرانی
🔥
💎

نسک انقلاب نوروز ایران نوشته دکتر امیر فصیحی دبیر کل جنبش رنسانس ایرانی، فرزندان فردوسی، تئوری میباشد که طی هشت سال پژوهش در سال ۲۰۱۲ منتشر شد.
این تئوری بر پایه فرهنگ ایرانشهری میباشد و نشان میدهد که چگونه میتوان از جشنهای میهنی بعنوان ابزاری مناسب برای سرنگونی رژیم ضحاک جمهوری و اشغالگر اسلامی استفاده کنیم تا در این راستا بتوانیم ایران را به سرمنزل مقصد که همانا آزادی و استقلال میباشد برسانیم.
دکتر امیر فصیحی، این نسک را به ملت بزرگ ایران، در استانه نوروز ۲۵۷۶ پیشکش می‌کنند، باشد که راهکارهای ارائه شده در این نسک، ملت بزرگ ایران را از این بن بست تاریخی که گرفتارش شده رهایی دهد.
پی دی اف این نسک را میتوانید در تارنمای جنبش، بخش کتابخانه بدست اورید.
https://iircf.com/?page_id=398

پی دی اف این نسک را در لینک زیر، کانال تلگرامی جنبش میتوانید بدست اورید:
https://t.me/IIRCF
پاینده ایران
تابنده فرهنگ پرشکوه ایران زمین
#جاویدشاه
رنسانس ایرانی
#nowruz #نوروز

چرا برگزاری آئین میهنی #چهارشنبه_سوری امسال را بایست باشکوه تر و ایرانی تر برگزار کنیم .
زیرا همانگونه که می بینید ، در این هنگامه ، دشمنان ایرانزمین نقاب از چهره برداشته و تمام قد بی هیچ ابایی با کیان و کیستی میهن ورجاوند ما به بهانه های گوناگون ستیز کرده و کینه جویی می ورزند .
برگزاری هر چه باشکوه تر آئین های ایرانی ، نقشه های اهریمنی انیرانیان را برای نابودی فرهنگ کهن #ایران نقش بر آب میکند .
#سده ، #سوری ، #نوروز ، #مهرگان ، #اسپندگان و....

وعده ما شب بیست و دو #اسفند ، شب چهارشنبه سوری ، با برافروختن آتش ، دست افشانی و پایکوبی این روز بزرگ را جشن خواهیم گرفت .

دل جهان است ایرانشهر 🔥

پاینده ایران
#جاویدشاه
#رنسانس_ایرانی
🔥
💎

🔸هرجا نوروز هست، آنجا ایرانشهر است
#نوروز پیر یگانه‌ای است که ایرانیان او را در تیره‌ترین شب‌های میهنشان نیز پاس داشته‌اند و با آن نه‌تنها شادی نو را به خانه‌هایشان آورده‌اند، که به نبرد دشمنانِ تاریخ و فرهنگ و هویت ملی‌شان نیز رفته‌اند.
آن‌هنگام‌که نوروز را ارج می‌نهیم، خویشتن را از فراز سال‌ها، دهه‌ها، سده‌ها و هزاره‌ها در کنار نیاکانمان می‌یابیم که نوروز را در شادترین و غم‌بارترین روزهای این کهنْ‌دیار گرامی ‌داشته‌اند. تو گویی که در این هنگام، تاریخ را به چشم‌برهم‌زدنی درمی‌نوردیم و حضور خود را در همۀ این سال‌ها و حضور نیاکان را در این سال کنار خویشتن می‌یابیم.

نوروزْ بزرگ‌ترین جشن ایرانیان است و بیراه نیست اگر او را شناسنامۀ ایرانشهریان بدانیم و بگوییم هرجا نوروز هست، آنجا ایرانشهر است.
بزرگی نوروز در این است که، واژگونۀ کریسمس و آیین‌های دگر، نه جشنی دینی یا سیاسی یا جلوه‌گاه پاسداشت یک پیشوای مذهبی و اجتماعی است که ریشه در ماورای طبیعت داشته‌باشد، که در پیوندی سرراست با گیتی و آدمی است. ازاین‌روست که ایرانیان از هر دین، مرام و مسلک و تیره و تباری آن را با جان‌ودل در درازای هزاران سال پاس داشته‌اند.
جشن نوروز در فرهنگ ایرانشهری جشن نوزایی زمان و سالگرد آفرینش انسان است و همچنین ازآنجاکه نوروز نمادی از بیداریِ گیتی و ازسرگرفتن زندگی پس از خوابی زمستانی است، جشن فْرَوَهَر‌ها (روان پهلوانان و نیکان) نیز به‌شمارمی‌آید. فروهرانی که به‌سویِ زمین رهسپار می‌شوند و به خان‌ومانِ خویش فرود می‌آیند تا از دیدار خانوادۀ خویش شادکام گردند؛ خانواده‌ای که شادمان است و با جامه‌های نو و خوراک‌های نوروزی و خانۀ پاکیزه‌ و آراسته پذیرای آنان است و اگر چنین نباشد، اندوهگین، سرای خویش را ترک می‌گویند و رهسپار جهان مینوی می‌شوند.

🔸نوروز، این پیر کهن که دست تاریخ به دامان او نمی‌رسد و او را باید در اسطوره‌ها جست، داستان پیدایشش را چنین برایمان از زبان فرزانۀ توس بازمی‌گوید:
به جمشید بر گوهر افشاندند | مر آن روز را روز نو خواندند
سر سال نو هرمز فَرْوَدین | برآسوده از رنج تن، دل ز کین
بزرگان به شادی بیاراستند | می و جام و رامشگران خواستند
چنین جشن فرخ از آن روزگار | به ما مانْد از آن خسروان یادگار
فردوسی بزرگ

پیر ما می‌گوید: شاید ازاین‌رو باشد که فرزندانم، پس‌از تازش اسلام، پارسه را، که جایگاه برگزاری جشن‌ها‌ و آیین‌های ویژۀ من و برادرم مهرگان است، تخت‌جمشید نام داده‌اند.

دل جهان است ایرانشهر 🔥

پاینده ایران
#جاویدشاه
#رنسانس_ایرانی
🔥
💎