نذار اتفاقات منفی روت تأثیر بذارن، یه نفس عمیق بکش، یه دوش بگیر و بعد خودتو از پنجره پرت کن
پایین.

این آدمایی که منتظرن بقیه متقاعدشون کنن آخرش تو همون حال میمیرن.

تولدها هرسال سردتر از سال پیش میشن، خالی‌تر و تنها تر، هرسال تنهاتر خیابون‌ها رو با پاهات متر میکنی و خودت رو با کتاب و فیلم سرگرم میکنی.امروزم نشستی و یه تیکه کیک شکلاتی خودت رو مهمون کردی و چایی رو که سر میکشیدی بغض آسمون هم ترکید. هم‌زمان نور نارنجی تو اتاق تابید و تو بازهم فکر کردی هنوز خیلی چیزا هست که باید دید و شنید؛ به آهنگ‌ها فکر میکنی، به آشناییت با آدم‌ها، به‌اینکه چقدر خوب تنهایی رو پاهات ایستادی و دیگه نترسیدی، دیگه تنهایی بیرون رفتن، با آدم‌ها حرف زدن، خودت بودن تو رو نمی‌ترسوند.تو هنوز همون بچه کوچولویی که تنهایی سر خودت رو گرم میکنی و با دنیای خودت حالت رو خوب‌میکنی. چیز زیادی تغییر نکرده فقط تو یادگرفتی که خودتی و خودت بچه، امشب رو خوب بخواب شاید زندگی برای فرداخواب‌های خوبی دیده باشه.

چقدر جوون بودن گنگ و پیچیدس

و چگونه در این دنیا دوام می‌آوردی اگر دنیای خودت را نمی‌ساختی!

این عکس قرار بود هفت صبح گذاشته بشه انقدر از صبح تا شب دارم بدو بدو میکنم که حتی وقت نکردم یه عکس بذارم.

دنیای عجیبیه و من میترسم، میترسم اتفاق‌هایی که باید بیوفتن، موقع افتادن بشکنن.

وقتی این کار رو انجام میدم حس میکنم آدم خوبی‌ ام و این حس هیچوقت دروغ نمیگه.

به موقش، به موقش همه چیز اتفاق می‌افته.

But I see her in the back of my mind all the time...

- اَفعی‌تهران

دلم خیلی برای چهارشنبه‌های اَفعی‌تهران تنگ میشه.

حال و روز عجیبی دارم که وصفی برایش نمیابم.
حال این سوی کُره تیره و تار است و من دوباره
بیش از پیش نمی‌دانم که این حس غریبانه چیست!
دیلن می‌خواند : تق تق میکوبم به در بهشت؛ حالی شبیه به این! حال به در بهشت رسیده‌ام اما دری باز نیست و فرشته‌ای به استقبال نیامده، تنها و حیران با امیدی گمنام بر در بهشت می‌کوبم. اینجا بسیار تاریک است برای دیدن اما همچنان به کوبیدن به در ادامه می‌دهم شاید کسی از راه رسید. شابد کسی من را یادش مانده باشد.