#ایران_بریفینگ / #امروز_در_تاریخ / محمد رضا سعادتی (زاده ۱۳۲۳شیرازـ تیرباران ۱۳۶۰تهران) همرزم مهدی رضایی و از اعضای برجسته سازمان مجاهدین خلق ایران بود.
در سال ۱۳۵۱ در جریان دستگیری مهدی رضایی دستگیر و زندانی شد. پس از گذراندن ۶ سال زندان، همراه با آخرین گروه از زندانیان سیاسی از زندان آزاد شد.
روز ۵ اردیبهشت ۱۳۵۸ به دستور خمینی، توسط ماشاءالله قصاب مجددا دستگیر و به زندان بازگردانده شد. اتهام وی، جاسوسی برای شوروی بود. ابتدا در پاییز سال ۱۳۵۹، به ۱۰سال زندان محکوم شد. اما پس از انواع پرونده سازی‌های اسد‌الله لاجوردی و از جمله مرتبط کردن او با قتل کچویی در زندان، با تشکیل دادگاهی به ریاست موسوی تبریزی، علیرغم مخالفت‌های بسیار، در ۴ مرداد ۱۳۶۰ به اعدام محکوم‌شد.
همزمان با بازداشت وی به اتهام جاسوسی برای شوروی سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی با انتشار اطلاعیه‌های متعدد و‌ شعارنویسی‌های گسترده در سطح شهر که:«پدر طالقانی جریان سعادتی جاسوسی نیست» از #آیت_الله_طالقانی درخواست کردند که از خمینی تقاضای وساطت و یا عفو‌ وی را بکند، مجاهدین و طالقانی تاحدودی موفق شده بودند اما به یکباره در حالی که حکم #محمد_رضا_سعادتی هنوز قطعی نشده بود و تلاشهایی برای شکستن حکم وی صورت گرفته بود، لاجوردی، سعادتی را بدون هیچ توضیح و هیج مجوز قانونی در شکنجه‌گاه اوین (گفته می‌شود در ۵ و یا ۶ مرداد ۱۳۶۰ ) تیرباران کرد.
Irbr.news
@irbriefing

#ایران_بریفینگ / #امروز_در_تاریخ / نوزدهم شهریورماه، یادآور درگذشت مشکوک طالقانی است. او که از مخالفان ولایت فقیه بود، بخاطر گشاده‌رویی که با جریانات و گروه‌های مختلف داشت از چهره‌های محبوب انقلاب بود. او به شکل مشکوکی روز ۱۹ شهریور ماه ۱۳۵۸ درگذشت.

پرونده‌ای در دادگستری از سوی خانواده وی تشکیل شد که دستور عدم پیگیری پرونده از مقامات بالا آمد. روز مرگ وی، پاسدار محافظش حضور نداشت و تلفن خانه‌ای که او در آن زندگی می کرد و گاهی جلسات شورای انقلاب در آن تشکیل می‌شد، نیز قطع شد. افزون بر آن چمدانی که اسنادی در آن وجود داشت که تنها خود #آیت_الله_طالقانی کلید آنرا داشت، در آنجا گم شد. خمینی نیز به بهانه توهین به روحانیت، اجازه کالبد شکافی را نداد. همه این عوامل به ویژه آنکه خود آیت‌الله طالقانی از منتقدان ولایت فقیه بود، این مرگ را مشکوک جلوه می‌دهد.

اولین عرصه مخالفت آقای طالقانی باخمینی بر سر حجاب اجباری علیه زنان ایران بود. در دورانی که خمینی و حزب جمهوری اسلامی قصد اعمال حجاب اجباری را به زنان ایران داشتند؛ وی با #حجاب_اجباری مخالفت کرد و گفت: «حجاب حتی برای زن‌های مسلمان هم اجباری نیست. هیچ اجباری هم در کار نیست.»

طالقانی در تاریخ ۱۹ شهریور ۱۳۵۸، سه روز بعد نماز جمعهٔ ۱۶ شهریور درگذشت. دربارهٔ درگذشت ایشان ابتدا ولادیمیر کوزیچکین مرگ وی را مشکوک خواند.

ولادیمیر کوزیچکین نقل می‌کند: «… ملاقات با سفیر شوروی هنگام صبح صورت گرفت. پس از خاتمه ملاقات، طالقانی مانند معمول سرخوش بود؛ ولی شب هنگام پس از صرف شام ناگهان حالش به هم خورد. نگهبانان شخصی‌اش به سوی تلفن هجوم بردند تا به پزشک خبر بدهند ولی خط قطع بود. کوشیدند به او آب بخورانند ولی جریان آب هم قطع شده بود. پیرمرد شانسی نداشت. مخالفانش همه چیز را تا آخرین جزئیات حساب کرده بودند.»

طالقانی حتی آخرین نمازجمعهٔ خود را، در بهشت زهرا، به مناسبت سالگرد هفده شهریور، در واقع در اظهار نگرانی از سوگ آزادی اقامه نمود، و جان تازه‌ای که در کالبد نیمه جان #استبداد_دینی دمیده شده بود. وی بیمناکی خود را از ظهور یک استبداد جدید، و قطعاً خطرناک‌تر، تحت عنوان استبداد دینی، پنهان نساخت، و به صراحت و وضوح هرچه تمام‌تر، از علائم و نشانه‌هایش پرده برداشت.

Irbr.news
@irbriefing