#خداوندا
باور کن نمی توانی
آنطور که من تو را رها کرده ام
مرا رها کنی!
تو که تواناترینی
باور کن نمی توانی این کار را انجام دهی
هر چند می دانم تو برای دیدار من از من مشتاق تری!
می خواهی باور کنم
خدایی که مرا با تمام پستی ها و کاستی هایم پذیرفته
و دست نوازشش را بر سرم می کشد،
مرا از درگاه خود می راند؟
می دانم هر طور که باشم،
با تمام گناهان صغیره و کبیره ام،
آنقدر مهربان هستی که
درد دل های این دل شکسته را بشنوی
پس بشنو ای معبود دلهای همیشه خسته،
ای بهترین یاور انسانهای درمانده ای که
جز تو یاری برایشان نمانده...
اینک من، همان بنده گنهکار خاطی،
با تمام قلبم
از تو به خاطر تمامی نافرمانی هایم،
ناشکری هایم،
بی صبری هایم،
از تو ای بهترین و تنهاترینِ من،
پوزش می طلبم
و با تمام وجودِ بی وجودم به تو می گویم:
"ای عزیزتر از هر چه که هست"
تو را دوست دارم...
این نه از آن روست که به تو نیازمندم،
به خاطر عشقی است
که توی بهترین به من داری و
میدانی که دل به دل راه دارد...

به درگاه تو پناه آورده ام
اکنون تو قاضی و من متهم
بگو تا بدانم،
گنهکاری که بار گناهانش او را از پای درآورده باشد،
دلش را رنجور و رویش را سیاه گردانده باشد،
از گناهانش بیزار و ملول گشته باشد،
آیا به جایی جز بارگاه بخشش و عطوفت تو،
"ای مهربانترین مهربانان"
راهی هست؟

آیا تو آن نبودی
که مرا بی آنکه تو بشناسم
و آنچنان که شایسته توست، تو را ستوده باشم،
مرا نعمت و برکت روزی دادی؟
آیا تو آن نبودی
که در لحظات تیره و تار زندگی پر از شرمندگی ام،
همچنان نوری عالمتاب و مسرت بخش
بر تمام مشکلاتم تابیدی؟
آیا تو آن نبودی
که مرا یاری نمودی
در آن دم که انتظار یاریت را نداشتم
و از همه جا ناامید گشته بودم؟
چه زیبا یاد شیرینت را
بر دل سیاه من ارزانی می داشتی
تا تو را یاد کنم...
آیا تو آن نیستی
که هر صبح مرا سلامی دوباره میدهی؟

اگر تو نبودی و نیستی
بگو تا بدانم،
پس اینهمه کیست که در درونم
تو را و وجود تو را "ای همه هستی من"،
صدا می زند؟

#حصار_آسمان