آلبومی قدیمی ام،
در زیرزمین خانه ای کلنگی
که واحدهایش را پیش فروش کرده اند.
در انتظار دستی جامانده در اعماقم
که آجرها نمی گذارند
خاطره ای فروریخته را ورق بزند
نجاتم بده!
در من
هنوز لبخندی هست
که می تواند چیزی یادت بیاورد.

#لیلا_کردبچه

همه چیز از جایی شروع شد که گفتی دوستم داری!
گاهی برای یک عمر بلاتکلیفی، بهانه ای کافیست ...

#لیلا_کردبچه

همه چیز از جایی شروع شد
که گفتی دوستم داری!
گاهی برای یک عمر بلاتکلیفی
بهانه ای کافیست!

#لیلا_کردبچه

می‌ترسیدم عاشقت شده باشم
مثل زمین
که می‌ترسید زیرِ برکۀ کوچکی غرق شود
و آسمان
که می‌دانست یک شب، پرنده‌ای
تمام بادهایش را به مسیرِ دیگری می‌بَرد

می‌ترسیدم
و عشق در تمامِ خواب‌هایم می‌غلتید
می‌ترسیدم
و ملافه‌ها حالتِ تهوّع داشتند

گاهی
برای ترسیدن دیر می‌شود
آنقدر که دست‌هایت را
با تمامِ پنجره‌ها باز می‌کنی
و یادت می‌رود از هر زاویه‌ای پرت شوی
دوباره به آغوش خودت برمی‌گردی

خودت را به خواب بزن
پیش از آنکه ناچار شوی
برای خودت قصه‌های تازه ببافی
از اتفاق‌هایی که هرطور می‌افتند
باید بشکنی.

#لیلا_کردبچه
از مجموعه: صدایم را از پرندههای مرده پس بگیر

دلم تنگ است
مثل لباس سال‌های دبستانم
مثل سال‌های مأموریت‌های طولانیِ پدر
که نمی‌فهمیدم
وقتی می‌گویند کسی دورَست
یعنی چقدر دورَست؟

#لیلا_کردبچه

مسافر کناری‌ام که پیاده شد
پنجره‌ای گیرم آمد
باقی مسیر را گریستم ...

#لیلا_کردبچه