شخصیت‌های آلن (مخصوصا آن‌ها که خودش نقششان را بازی می‌کند) برای معاشرت تقلا می‌کنند؛ ممکن است اطرافشان پر از آدم باشد، ولی تلاش آن‌ها برای برقراری ارتباط همواره منجر به سوءبرداشت می‌شود و شکست می‌خورد‌. فانتزی محملی است برای گریز از ملال جانکاه زیست روزمره. می‌تواند نوعی پرواز به تاریخ باشد، به خاطرات شخصی، یا پروازی باشد به نقش خود سینما ([به عنوان مثال:] رز ارغوانی قاهره).

پیتر کووی، آنی هال
ترجمه‌ی آهو الوند

۷ ۸ سال پیش که این فیلمو دیدم با خودم گفتم عجب فیلم آبکی کلیشه ایی بود
ولی الان که برمیگردم میبینم یک دلیل داشت که کلیشه ای بود
دلیلش این بود که درست بود
و این الگو همیشه داره تکرار میشه
و منظورم فقط این دیالوگ نیست منظورم کل فیلمه
مخصوصا پایانش

اگر بزرگ شدم اینشکلی نشدم خودمو میکشم