#پست_محرم
#مهدی_نوشت🖤
____
⚫️ ذکر مصیبت اباعبدالله(علیه‌السلام) توسط دعبل در حضور امام رضا(علیه السلام)
دعبل خزاعی آمد خدمت امام هشتم (علیه‌السلام)، در روزگاری که امام هنوز در مدینه است.
[ دعبل شاعر و مبلغ بزرگی است و جزو ارکان تشیع در زمان خود است ]
امام (علیه‌السلام) فرمودند: دعبل! آیا شعری نداری بخوانی؟
دعبل گفت: چرا، یابن رسوال الله، شعر دارم، بخوانم؟
فرمود: بخوان.
دعبل بنا کرد، قصیده مفصل و معروف خود را خواندن:
[ بخش هایی از قصیده ذکر شده اند ]
🔸 أفاطم لو خلت الحسين مجدلا / وقد مات عطشانا بشط فرات
ای فاطمه‌ی زهرا! آیا گمان می‌کردی که فرزندت حسین، برهنه و عریان در زیر آفتاب گرم کربلا بر روی خاک های آن دشت بیفتد؟
آیا گمان می‌کردی که فرزندت حسین را در کنار آب فرات با لب تشنه شهید کنند؟
🔸 أفاطم قومي ياابنة الخير واندبي / نجوم سماوات بأرض فلاة
ای دختر نیک پیامبر! برخیز و اشک بریز، ستاره های آسمان در میان صحرا پراکنده اند.
دعبل می‌گوید، چون به این شعر رسیدم:
🔸 خروج إمام لا محالة خارج / یقوم علی اسم اللَّه والبرکات
خروج امامی که حتماً و بدون تردید خروج خواهد کرد، و با نام مبارک خدا و برکات الهی قیام می کند.
🔸 یمیز فینا کلّ حقّ وباطل / ویجزی علی النّعماء والنقمات
هر حقّ و باطلی را در میان ما جدا می کند، و مردمان را به پاداش عملشان (یا) نعمت می دهد و (یا) کیفر می کند.
حضرت امام رضا علیه السلام به شدّت گریست سپس سر مبارک را بلند کرد و فرمود:
ای خزاعی؛ این دو بیت را روح القدس بر زبان تو جاری ساخت.
و سپس افزودند: پیشوای بعد از من فرزندم محمّد است، بعد از او فرزندش علی، و پس از علی فرزندش حسن، و پس از حسن فرزندش حجّت خدا آن قیام کننده است.
منبع: کتاب همرزمان حسین علیه‌السلام
سایت hawzah.net
⚫️ پ.ن: در روز عاشورا گریه می‌کنیم برای امام حسینی که امتش او را صدا زدند، ولی تنهایش گذاشتند.
ولی یادمان نمی‌آید از امامی که هر صبح جمعه او را صدا میزنیم، ولی روز عاشورا، بدور از ما شیعیانش، در حال عزاداری است...
____
#اللهم_عجل_لولیک_الفرج🖤
#مهدی_نوشت🖤
____
⚫️ ذکر مصیبت اباعبدالله(علیه‌السلام) توسط دعبل در حضور امام رضا(علیه السلام)
دعبل خزاعی آمد خدمت امام هشتم (علیه‌السلام)، در روزگاری که امام هنوز در مدینه است.
[ دعبل شاعر و مبلغ بزرگی است و جزو ارکان تشیع در زمان خود است ]
امام (علیه‌السلام) فرمودند: دعبل! آیا شعری نداری بخوانی؟
دعبل گفت: چرا، یابن رسوال الله، شعر دارم، بخوانم؟
فرمود: بخوان.
دعبل بنا کرد، قصیده مفصل و معروف خود را خواندن:
[ بخش هایی از قصیده ذکر شده اند ]
🔸 أفاطم لو خلت الحسين مجدلا / وقد مات عطشانا بشط فرات
ای فاطمه‌ی زهرا! آیا گمان می‌کردی که فرزندت حسین، برهنه و عریان در زیر آفتاب گرم کربلا بر روی خاک های آن دشت بیفتد؟
آیا گمان می‌کردی که فرزندت حسین را در کنار آب فرات با لب تشنه شهید کنند؟
🔸 أفاطم قومي ياابنة الخير واندبي / نجوم سماوات بأرض فلاة
ای دختر نیک پیامبر! برخیز و اشک بریز، ستاره های آسمان در میان صحرا پراکنده اند.
دعبل می‌گوید، چون به این شعر رسیدم:
🔸 خروج إمام لا محالة خارج / یقوم علی اسم اللَّه والبرکات
خروج امامی که حتماً و بدون تردید خروج خواهد کرد، و با نام مبارک خدا و برکات الهی قیام می کند.
🔸 یمیز فینا کلّ حقّ وباطل / ویجزی علی النّعماء والنقمات
هر حقّ و باطلی را در میان ما جدا می کند، و مردمان را به پاداش عملشان (یا) نعمت می دهد و (یا) کیفر می کند.
حضرت امام رضا علیه السلام به شدّت گریست سپس سر مبارک را بلند کرد و فرمود:
ای خزاعی؛ این دو بیت را روح القدس بر زبان تو جاری ساخت.
و سپس افزودند: پیشوای بعد از من فرزندم محمّد است، بعد از او فرزندش علی، و پس از علی فرزندش حسن، و پس از حسن فرزندش حجّت خدا آن قیام کننده است.
منبع: کتاب همرزمان حسین علیه‌السلام
سایت hawzah.net
⚫️ پ.ن: در روز عاشورا گریه می‌کنیم برای امام حسینی که امتش او را صدا زدند، ولی تنهایش گذاشتند.
ولی یادمان نمی‌آید از امامی که هر صبح جمعه او را صدا میزنیم، ولی روز عاشورا، بدور از ما شیعیانش، در حال عزاداری است...
____
#اللهم_عجل_لولیک_الفرج🖤