در واقع اين تصاوير هردو متعلق به يك الگو هستند اما براي تعاريف بعدي شكل اول كه از كتاب ارتباطات انساني جناب پرفسور فرهنگي نقل كرده ام به ما كمك ميكند كه بهتر متوجه شويم.

بر این مبنا مدل ۵ سبک اساسی حل تعارض را شناسایی و معرفی میکند: ۱- اجتناب ۲- رقابت ۳- سازش ۴- همسازی یا انطباق و ۵- تشریک مساعی یا همکاری.

اجتناب:
در این حالت همکاری و هماهنگی و همچنین جرات و جسارت کم هستند و فرد برای حل تعارض راحتترین راه را انتخاب میکند که همان اجتناب یا به روی خود نیاوردن است. این روش روشی است که ما بنا به شرایط یا همیت موضوع ممکن است بارها از آن استفاده کرده باشیم. مثلا از چیزی ناراحتیم اما به روی خودمان نمی آوریم و به راحتی آن را نفی میکنیم. این حالت اشکال مختلفی به خود میگیرد مثلا به تعویق انداختن هم نوعی اجتناب از رویارویی با یک مسئله است و یا هنگام بحث با دیگری تمرکز بر معانی لغات و مانور کردن روی آنها یکی دیگر از این شرایط است.

وقت عالي بخير . بله كاملا طبيعي است و همانطور كه عرض شد به عنوان مدير تيم يا سازمان بايد تشخيص صحيحي از توع و سطح تعارض داشته باشيم. تعارضات سازنده براي دستيابي به اهداف و كارايي بالاتر در سازمان مفيد هستند و ميبايست از آنها استقبال كنيم

اما بايد حواسمان به تعارضات مخرب يا فرسايشي باشد كه موجب دور شدن تيم يا سازمان از اهدافش نگردد.

تقسيم بندي تعارضات سازماني

- تعارض بر حسب طرف‌هاي تعارض

نوعي از دسته بندي تعارض، بر اساس طرف‌هاي تعارض در سازمان مي‌باشد. بر اين اساس شش نوع تعارض در سازمان‌ها مشاهده مي‌شود:
تعارض درون فردي

تعارض ميان افراد

تعارض درون گروهي

تعارض ميان گروهي

تعارض ميان سازمانها

تعارض ميان اشخاص و گروه‌ها

اجتناب به عنوان يك راه حل كوتاه مدت يا وسيله اي براي در اختيار گرفتن زمان به منظور تصميم سازي به موقع مفيد به نظر ميرسد اما بايد در نظر داشت معايب خاص خودش را هم دارد: در واقع در اين روش تعارضات باقي ميمانند و لزوما حل نميشوند و حتي ممكن است شدت بيشتري بيابند.

سپاس از به اشتراك گذاري. البته تعاريف و تقسيم بندي هاي متفاوتي درباره تعارضات تعريف شده اما تعارضات ميان سازمانها و اشخاص و گروهها در غالب سه دسته اصلي تعارضات قابل توضيح هستند

رقابت:
در اين حالت همكاري و هماهنگي كم و جرات و جسارت بالاست؛ به عبارت ديگر يك طرف تعارض، قصد دارد طرف ديگر را تحت سيطره خود درآورد و براي اين كار از هيح روشي رويگردان نيست

در اين حالت طرف سلطه جو از اجبار و تحكم گرفته تا استفاده از تمسخر و شوخي هاي گزنده و يا استفاده از سوالات پيچيده و دشوار براي اثبات ناداني يا ناتواني طرف مقابل استفاده نمايد.

باتوجه به اشاره شما به مساله اجتناب به عنوان يكي ازراه حلهاي حل تعارض مشكل در بياده سازي تعارضات ميان فردي ودروني بسياربالتيت

بايد در نظر داشته باشيم رقابت سازنده موجب خلاقيت و نوآوري در سازمان ميشود اما اين رقابت نبايد منجر به تحقير، تضعيف يا تحكم به فرد يا افراد ديگر شود.

گاهي درتعارضات شخصي افراد بين دو متغير وانتخاب دچارتعارض ميشوند
امروزه مساله اجتناب به تنهايي جوابگوًنيست

انتخاب روش بر مبناي وضعيت و امكانات و همينطور اهداف طرف تعارض انتخاب ميشود.

مصالحه:
زماني كه همكاري و هماهنگي؛ در كنار جرات و جسارت به ميزان متوسط و تقريبا يكسان باشند، شكل ميگيرد. در اين حالت طرفين تعارض با گذشت از بخشي از خواسته هاي خود از ميزان تعارض ميكاهند و به سوي توافق حركت مي كنند. اين كوتاه آمدن بايد دو طرفه باشد.

مصالحه در واقع نوعي داد و ستد است. شما امتيازاتي را واگذار ميكنيد و امتيازاتي ميگيريد تا به مصالحه برسيد و تعارضتان را حل كنيد. مزيت آن اين است كه تعارض بالا نميگيرد و حل ميشود و نقطه ضعف آن اين است كه ممكن است به يك طرف فشار بيشتري آمده باشد و اصطلاحا يك طرف هزينه بيشتري داده باشد و خود را مغبون بداند. در اينصورت احتمال بروز تعارض در آينده نزديك وجود دارد.

همسازي:
همسازي يا انطباق بين طرفين تعارض زماني رخ ميدهد كه يكي از طرفين تعارض هماهنمي و همكاري بالا و جرات و جسارت كمي دارد. در اين حالت اين فرد براي از بين بردن تعارض، اهداف و خواسته هاي خود را با طرف مقابل همسو و همراستا ميكند و اصطلاح زمين بازي را در اختيار او قرار ميدهد.

اين روش در كوتاه مدت تعارض را از بين ميبرد اما در بلند مدت موجب ميشود كه طرف همساز، بعد از مدت زمان زيادي كه مورد سركوب قرار ميگيرد دچار ياس و يا بروز هيجاني خواست خود گردد.

براي اجتناب از نظم فكري اجازه ميفرماييد بنده الگو را تمام كنم و جنابعالي در ادامه تعاريف ريشه هاي تعارض رو ارائه بفرماييد؟

همكاري:
در زماني كه همكاري و هماهنگي و جرات و جسارت هر دو بالا باشد، شكلي از حل تعارض شكل ميگيرد كه همكاري يا تشريك مساعي نام دارد.
در اين روش طرفين تعارض آنقدر به بحث و مذاكره و همفكري ادامه ميدهن كه به ديدماه مشتركي دست پيداكنند. اگر چه بهترين روش حل تعارض به شمار مي آيد اما در عمل دشوار به دست مي آيد.