اینها کاملاً دو فرهنگ متفاوتند.

منظور من در اینجا بازی هایی که ساختار یافته اند نیست. مثل بازی های سنتی.

اجرای این بازی ها سبک و سیاق خود را دارد. منظور بازی هایی است که وقتی چند تا بچه در کنار هم هستند از خود می سازند.

نقش بزرگسالان در خلق بازی های بی ساختار بسیار اندک است.

اینگونه بازی ها ویژگی های خاص خود را دارند.

بچه ها در مورد اینکه چه بازی و چطوری بازی کنند با هم مذاکره می کنند.

در بازی های بچه گانه کسی دنبال قبضه کردن قدرت نیست به همین دلیل آنها به هم اعتماد می کنند.

بچه‌ها برای تمرین مستقل شدن گاهی دست به کار های پر مخاطره می زنند. در بازی های تخیلی بر اژدها غلبه می کنند تا یاد بگیرند در مقابل خطرات از خود حفاظت کنند.

بچه ها به ضوابط بعنوان چیز های قابل تغییر می نگرند. اینکه بچه ها یکدیگر را براحتی به چالش می کشند این است که یکدیگر را برابر فرض می کنند.

بچه ها بطریق خاصی مطالب جدید را از طریق بازی می آموزند :