‍ ‍ ‍ لطفا "صنعت ماهیگیری را نیز تغییر دهید" ! 🙏🙏🙏


شعار پر طرفدار"ما ماهی نمیدهیم ماهیگیری یاد میدهیم" در سالهای اخیر ورد زبان خیریه هایی در حوزه توانمندسازی و البته بخش دولتی مثل کمیته امداد و بهزیستی شده است. و توجه اعانه دهندگان و سیاستگزاران دولتی را به خود جلب کرده است.

🗨 در واقع امر، آموزش و مهارت آموزی و نهایتا ابزار کار فراهم کردن کار اصلی آنهاست و نقطه عطف داستان که کمتر مورد مداقه قرار میگیرد این است که مددجویی را که ماهیگیری یاد گرفته را میفرستند از این دریاچه یخ زده ماهی بگیرد😉 این دریاچه یخ زده تمثیلی است از محیط کسب و کار ایران که برای یک مددجوی بخش اجتماعی به شدت خشن و سرد و ماهیگیری از آن دست نیافتنی است. مسلما قرار داد بستن ،بازاریابی، تامین مواد، مالی ، بهای تمام شده، صرفه به مقیاس و بسیاری از فرایندهای کسب و کاری از عهده یک مددجوی کم توان که فقط مهارت خاصی فرا گرفته برنمی آید که اگر برمی آمد اصلا مددجوی بخش اجتماعی نمیشد!
و متاسفانه عاقبت مددجوی بیچاره
میشود عاقبت این گربه ! که بی حاصل و گرسنه دنبال گرفتن ماهی به خیریه ای دیگر مراجعه میکند شاید این بار مشکلش حل شود 🤔

✅گرچه شعار ماهی نمیدهیم در واکنش به جریان بازتوزیعی در بخش اجتماعی درست انتخاب شده است حتی "ماهیگیری یاد میدهیم " هم همینطور ولی یک کار مهم برای تکمیل این زنجیره ارزش افزای اجتماعی باقی میماند و آن تغییر صنعت ماهیگیری است! ☘

بخش اجتماعی اگر بخواهد کار شایسته بکند و اثر اجتماعی ایجاد کند باید بتواند ماهیگیران تازه کار را در کشتی که به کشتی بزرگ خودش وصل است سوار کند و با کمک حرفه ای و سازمان حرفه ای یک سازمان توانمندساز، آنها را در بستر کار کردن در بخش اجتماعی توانمند کند. آن کشتی هم باید بتواند بتواند یخ های این دریاچه (محیط کسب و کتر خشن) را بشکند تا ماهیگیران تازه کار(مددجویان) با خیال آسوده و با تمرکز بر توانمندتر شدن خود فرصت ماهیگیری داشته باشند و تمرین و تمرین و تمرین کنند و دستمزد عادلانه با توجه به شرایط شان دریافت کنند و کاپیتان کشتی ماهیگیری هم با کمک سوبسیدهای منابع اجتماعی ناکارآمدی ماهیگیران تازه کار را جبران کند و بتواند کشتی را پایدار نگه دارد و دخل و خرجش را یکی کند (نه اینکه سود کند که اگر بخواهد هم نمیتواند!).

👌👌استفاده از فرصتهای خاص #کارافرینی_اجتماعی یعنی ارایه محصولات یا خدماتی که به جامعه در کل خیر میرساند ولی عرضه آنها نه در توان و وظایف دولت است نه بخش خصوصی به طرفشان می رود چون سود آوری ندارند و اگر بخش اجتماعی این کار را نکند هیچ بخشی آن را به عهده نمیگیرد و جامعه از داشتن آن محصول یا خدمت بی نصیب میماند و در نتیجه جامعه تضعیف میشود و رفاهش کمتر میشود!

این کاری است که بخش اجتماعی باید برای اثربخشی اجتماعی و با کمک سوبسید منابع اجتماعی و در بستر سازمانهای غیر انتفاعی یعنی بدون هدف حداکثر سازی سود انجام دهد این کار همان فرایند #کارآفرینی_اجتماعی است.

پس توجه داشته باشیم که هر نوع عملیات تولید و خرید و فروش در خیریه ها را نمیتوان کارافرینی اجتماعی نام گذاشت.
فرصتهای کارافرینی اجتماعی خاص هستند و اگر بخش اجتماعی آنها را بهره برداری نکند برای هیچ بخش دیگری(شامل خصوصی و دولتی) با توجه به خودویژگی هایش جذابیت ندارد که اگر جذابیت داشت مسلما دولت و بخش خصوصی با مدلها و منابع خود بهتر و زودتر از اینها از آن فرصتها، بهره برداری کرده بودند.



نسیم یادگار
مدیر پروژه کارآفرینی اجتماعی #مانیز

#مانیز_مردمی_هستیم
@maa_niz
Instagram.com/maa_niiz

@gharaaresabz