✨🌙
🕌گذری بر زندگی امام حسين عليه السّلام :
نام مباركش حسين و پنجمين معصوم از چهارده معصوم علیهم السلام است.
در سوم شعبان سال ٤ ه. در مدينه به دنيا آمد.
جدّ ارجمندش، پيامبر اسلام صلیالله علیه وآله و پدر والامقامش حضرت على علیهالسلام و مادر گرامىاش #حضرت_فاطمه سلام الله علیها است. كنيۀ مبارك او، ابوعبداللّه و از القاب مشهور آن امام : سبط و سيّد الشّهداء.
پس از تولّد، رسول خدا صلى الله علیه و آله خود در گوش او اذان و اقامه گفت و پيوسته بدو عنايتى ويژه داشت.
امام حسين علیه السلام هفت ساله بود كه پيامبر به سراى جاويد رفت و در اين مدّت بسيار به او نزديك بود.
پيامبر علاقهاى بسيار به او داشت و پيوسته در گفتار و رفتار، از مهر شگفت خويش به فرزند دخترش پرده برمىداشت.
او را به سينه مىفشرد و گلويش را مىبوسيد و مىفرمود: «حسين از من است و من از اويم. خدا دوست دارد كسى را كه حسين را دوست دارد. حسين از اسباط است.» ( مسند احمد ، ٤/١٧٢)
▫️زندگى سياسى، اجتماعى پيش از امامت:
الف. روزگار امام على علیه السلام :
اين دوران را مىتوان در دو بخش باز نمود: يكى دوران ٢٥ سالۀ سكوت پدر و ديگر، دوران حكومت او.
امام حسين (ع) در دوران نخست همراه پدر شاهد كژروىهاى برخى اصحاب پيامبر (ص) و پيشامدهاى بسيار تلخ بود؛ همانند شهادت مادر، غصب فدك، محروميّت بنى هاشم از خمس و بدعت در احكام و مقرّرات اسلامى.
امام حسين (ع) در اين دوران، پيرو و پشتيبان پدر بود و گاه كه مصلحت تمنّا مىكرد، نارضايتى و مخالفت خويش را با وضعيّت جامعه اسلامى بازمىنمود.
امام در دوران دوم، پدر را در زمامدارى #جامعۀ_اسلامى يارى مىكرد. فعّاليّتهاى امام حسين (ع) در روزگار پنج سالۀ خلافت پدر عبارت بود از: .شركت در امور سياسى، اجتماعى، فرهنگى و نظامى. بسيج نيرو براى رويارويى با دشمن و حضور پرشور در جنگهاى #جمل، صفّين و نهروان بخشى از اين گونه فعّاليّتها است.
▫️ب. امامت
امامت حضرت حسين بن على (ع) از سال ٥٠ آغاز گشت و تا ٦١ ه. ادامه يافت. امام حسين (ع) از دوازده تنى است كه پيامبر (ص) در #حديث مشهور جابر انصارى از آنان ياد مىكند و آنان را خليفه و وصىّ خويش مىخواند.
افزون بر اين، امام (ع) در ماجراى مباهله همراه پيامبر (ص) بود.
پيامبر (ص) دربارۀ امامت او و برادرش امام حسن (ع) فرمود:
«اين دو فرزندم، اماماند؛ چه بنشينند و چه قيام كنند.»
حضرت حسن بن على (ع) نيز بر امامت او تصريح كرده و هنگام #شهادت، برادر را امام پس از خود خوانده و فرموده است:
«چون وفات يابم و روح از تنم جدا گردد، حسين بن على امام است. وراثت او از پيامبر، نزد خدا در كتاب ثبت است.»
▫️قيام امام حسين (ع) :
چون امام حسن (ع) به شهادت رسيد، امام حسين (ع) ده سال در حكومت معاويه به سر برد و در اين مدّت #سياست برادر را پيش گرفت؛ هر چند پيوسته از مشروع نبودن حكومت معاويه پرده برمىداشت.
پس از مرگ معاويه در سال ٦٠ ه. فرزندش #يزيد بر جاى او نشست.
امام حسين (ع) با روى كار آمدن چنين كسى، ديگر صلح را مصلحت ندانست و #قيام آشكار خويش عليه حكومت را آغاز و در دهم محرم سال ۶۱ هجری به همراه یاران باوفایش، در کربلا به شهادت رسید.
■⇨ @adiye_asemani
🕌گذری بر زندگی امام حسين عليه السّلام :
نام مباركش حسين و پنجمين معصوم از چهارده معصوم علیهم السلام است.
در سوم شعبان سال ٤ ه. در مدينه به دنيا آمد.
جدّ ارجمندش، پيامبر اسلام صلیالله علیه وآله و پدر والامقامش حضرت على علیهالسلام و مادر گرامىاش #حضرت_فاطمه سلام الله علیها است. كنيۀ مبارك او، ابوعبداللّه و از القاب مشهور آن امام : سبط و سيّد الشّهداء.
پس از تولّد، رسول خدا صلى الله علیه و آله خود در گوش او اذان و اقامه گفت و پيوسته بدو عنايتى ويژه داشت.
امام حسين علیه السلام هفت ساله بود كه پيامبر به سراى جاويد رفت و در اين مدّت بسيار به او نزديك بود.
پيامبر علاقهاى بسيار به او داشت و پيوسته در گفتار و رفتار، از مهر شگفت خويش به فرزند دخترش پرده برمىداشت.
او را به سينه مىفشرد و گلويش را مىبوسيد و مىفرمود: «حسين از من است و من از اويم. خدا دوست دارد كسى را كه حسين را دوست دارد. حسين از اسباط است.» ( مسند احمد ، ٤/١٧٢)
▫️زندگى سياسى، اجتماعى پيش از امامت:
الف. روزگار امام على علیه السلام :
اين دوران را مىتوان در دو بخش باز نمود: يكى دوران ٢٥ سالۀ سكوت پدر و ديگر، دوران حكومت او.
امام حسين (ع) در دوران نخست همراه پدر شاهد كژروىهاى برخى اصحاب پيامبر (ص) و پيشامدهاى بسيار تلخ بود؛ همانند شهادت مادر، غصب فدك، محروميّت بنى هاشم از خمس و بدعت در احكام و مقرّرات اسلامى.
امام حسين (ع) در اين دوران، پيرو و پشتيبان پدر بود و گاه كه مصلحت تمنّا مىكرد، نارضايتى و مخالفت خويش را با وضعيّت جامعه اسلامى بازمىنمود.
امام در دوران دوم، پدر را در زمامدارى #جامعۀ_اسلامى يارى مىكرد. فعّاليّتهاى امام حسين (ع) در روزگار پنج سالۀ خلافت پدر عبارت بود از: .شركت در امور سياسى، اجتماعى، فرهنگى و نظامى. بسيج نيرو براى رويارويى با دشمن و حضور پرشور در جنگهاى #جمل، صفّين و نهروان بخشى از اين گونه فعّاليّتها است.
▫️ب. امامت
امامت حضرت حسين بن على (ع) از سال ٥٠ آغاز گشت و تا ٦١ ه. ادامه يافت. امام حسين (ع) از دوازده تنى است كه پيامبر (ص) در #حديث مشهور جابر انصارى از آنان ياد مىكند و آنان را خليفه و وصىّ خويش مىخواند.
افزون بر اين، امام (ع) در ماجراى مباهله همراه پيامبر (ص) بود.
پيامبر (ص) دربارۀ امامت او و برادرش امام حسن (ع) فرمود:
«اين دو فرزندم، اماماند؛ چه بنشينند و چه قيام كنند.»
حضرت حسن بن على (ع) نيز بر امامت او تصريح كرده و هنگام #شهادت، برادر را امام پس از خود خوانده و فرموده است:
«چون وفات يابم و روح از تنم جدا گردد، حسين بن على امام است. وراثت او از پيامبر، نزد خدا در كتاب ثبت است.»
▫️قيام امام حسين (ع) :
چون امام حسن (ع) به شهادت رسيد، امام حسين (ع) ده سال در حكومت معاويه به سر برد و در اين مدّت #سياست برادر را پيش گرفت؛ هر چند پيوسته از مشروع نبودن حكومت معاويه پرده برمىداشت.
پس از مرگ معاويه در سال ٦٠ ه. فرزندش #يزيد بر جاى او نشست.
امام حسين (ع) با روى كار آمدن چنين كسى، ديگر صلح را مصلحت ندانست و #قيام آشكار خويش عليه حكومت را آغاز و در دهم محرم سال ۶۱ هجری به همراه یاران باوفایش، در کربلا به شهادت رسید.
■⇨ @adiye_asemani