با همین دیدگان اشک‌آلود
از همین روزن گشوده به دود
به پرستو، به گل، به سبزه درود!
... سر راه شکوفه‌های بهار
گریه سر می‌دهیم با دل شاد
گریهٔ شوق، با تمام وجود!
... پیش پای سحر بیفشان گل
سر راه صبا بسوزان عود
به پرستو، به گل، به سبزه درود!

#فریدون_مشیری

هوا هوای بهار است و باده باده‌ی ناب...
به خنده خنده بنوشیم جرعه جرعه شراب‌..

در این پیاله ندانم چه ریختی، پیداست...
که خوش به جان هم افتاده اند آتش و آب..!

#فریدون_مشیری
‌‌‌‌‌‌‌‌

آخرین پنجشنبه سال به مهر و نیکی..☘

بپرس و باز بپرس
بپرس و باز ازين قصه دراز بپرس
بپرس و باز ازين راز جانگداز بپرس
چه شد چگونه شد آخر که بذر خوبی را
نه خون نه آب نه آتش يکی به کار نخورد
بگو کزين برهوت غربت ظلمانی
چگونه بايد راهی به روشنايی برد ؟
کدام باد دريندشت تخم نفرت کاشت ؟
کدام دست درين جک زهر نفرين ريخت ؟
کدام روزنه را می توان گشود و گذشت ؟
کدام پنجره را می توان شکست و گريخت ؟

#فریدون_مشیری

ما شنیدیم و به یاری نشتابیدیم!
به خیالی که قضا
به گمانی که قدر
بر سر آن خسته ، گذاری بکند!
دستی از غیب برون آید و کاری بکند
هیچ یک حتی از جای نجنبیدیم!
آستین ها را بالا نزدیم
دست آن غرقه در امواج بلا را نگرفتیم
تا آز آن مهلکه –شاید- برهانیمش
به کناری برسانیمش..

#فریدون_مشیری

دو شاخه نرگست ای یار دلبند
چه خوش‌عطری درین ایوان پراکند
اگر صدگونه غم داری چو نرگس
به روی زندگی لبخند لبخند...

#فریدون_مشیری

🌹🌿

باری، اگر روزی کسی از من بپرسد
چندی که در روی زمین بودی چه کردی؟

من می‌‌گشایم پیش رویش دفترم را:

در زیر این نیلی سپهر بی‌کرانه
چندان که یارا داشتم، در هر ترانه
نام بلند عشق را تکرار کردم

#فریدون_مشیری

آيا اجازه دارم،از پای اين حصار
در رنگ آن شكوفه‌ی شاداب بنگرم
وز لای اين مُشـبکِ خونينِ خارخار،
اين سيم خاردار
يك جرعه آب چشمه بنوشم؟
بيرون، جلوی در
چندان كه مختصر رمقی آورم به‌دست،
در پای اين درخت، بياسايم،
آيا اجازه دارم؟!
يا همچنان غريب، ازين راه بگذرم،
وين بغضِ قرن‌ها نتوانی را
چون دشنه در گلویِ صبورم فرو برم؟
‌
#فریدون_مشیری

زین پیش، گشته‌اند به گردِ غزل، بسی
این مایه سوز ِ عشق نبوده‌ست در کسی!
می رفت...
تا مرگ ِ نابکار، سر راه او گرفت!
تا ناگهان، صدای حزینش،
این بغض سال ها،
این بغض دردهای گران، در گلو گرفت!
در نیمه‌های قرن ِ بشرسوزان
اشکِ مجسمی بود،
در چشمِ روزگار.
جان مایه‌ی محبت و رقت...
ای وای!
شهریار....!


۲۷ شهریور سالروز درگذشت #استادشهریار
شعر #فریدون_مشیری برای #استادشهریار

تفنگت را زمین بگذار
که من بیزارم از دیدار این خونبارِ ناهنجار
تفنگِ دست تو یعنی زبان آتش و آهن
من اما پیش این اهریمنی ابزار بنیان‌کن
ندارم جز زبانِ دل، دلی لبریزِ مهر تو
تو ای با دوستی دشمن.
 
زبان آتش و آهن
زبان خشم و خونریزی ست
زبان قهر چنگیزی ست
بیا، بنشین، بگو، بشنو سخن، شاید
فروغ آدمیت راه در قلب تو بگشاید.

برادر گر که می خوانی مرا، بنشین برادروار
تفنگت را زمین بگذار
تفنگت را زمین بگذار تا از جسم تو
این دیو انسان‌کش برون آید.

تو از آیین انسانی چه می‌دانی؟
اگر جان را خدا داده ست
چرا باید تو بستانی؟
چرا باید که با یک لحظه غفلت، این برادر را
به خاک و خون بغلتانی؟
 
گرفتم در همه احوال حق گویی و حق جویی
و حق با توست،
ولی حق را -برادر جان- به زور این زبان نافهم آتش بار
نباید جست!
اگر این بار شد وجدان خواب آلوده‌ات بیدار،
تفنگت را زمین بگذار!

#فریدون_مشیری

من اینجا ریشه در خاکم
من اینجا عاشقِ این خاکِ اگر آلوده یا پاکم

من اینجا تا نفس باقی‌ست می‌مانم
من از اینجا چه می خواهم، نمی‌دانم!

امیدِ روشنایی گر چه در این تیره‌گی‌ها نیست
من اینجا باز در این دشتِ خشکِ تشنه می‌رانم
من اینجا روزی آخر از دل این خاک
با دستِ تهی
گل بر می‌افشانم

من اینجا روزی آخر از ستیغ کوه
چون خورشید
سرود فتح می‌خوانم ...

#فریدون_مشیری

فدای دست نوازشگر نسیم شوم
كه خوش به جام شرابم شكوفه میريزد

تو ھم مرا به نگاھی شكوفه باران كن
در اين چمن كه گل از عاشقی نپرھیزد

لبی بزن به شراب من ای شكوفه بخت
كه می خوش است كه با بوی گل درآمیزد...

#فریدون_مشیری

من امیدی را در خود
بارور ساخته ام
تار و پودش را با عشق تو پرداخته ام
مثل تابیدن مهری در دل

مثل جوشیدن شعری از جان
مثل بالیدن عطری در گل

جریان خواهم یافت
راه خواهم افتاد

باز از ریشه به برگ
باز از "بود" به "هست"

#فریدون_مشیری

چو شیر از بیشه بیرون آی و پا در راه فرصت باش
گریزان شو ز نومیدی، رها کن خواب خرگوشی
‌
فروغ صبح بهروزی به دست آسان نمی‌افتد
تو هم سهمی از آن داری به میزانی که می‌کوشی.

#فریدون_مشیری

مهربان ، زیبا ، دوست

چشم در راه کسی هستم
کوله بارش بر دوش ،
آفتابش در دست
خنده بر لب ، گل به دامن ، پیروز
کوله بارش سرشار از عشق ، امید
آفتابش نوروز
با سلامش ، شادی
در کلامش ، لبخند
از نفس هایش گُل می بارد
با قدم هایش گُل می کارد

مهربان ، زیبا ، دوست
روح هستی با اوست !

قصه ساده ست ، معما مشمار ،
چشم در راه بهارم آری ،
چشم در راهِ بهار....!🌱🌱🌱

#فریدون_مشیری

خوشا دل های خوش
جان های خرسند
خوشا نیروی هستی‌زای لبخند
خوشا لبخند شادی آفرینان
که شادی روید از لبخند اینان

#فریدون_مشیری

آدینه تون پر از لبخند شیرین 🥰

❤️💙 💙❤️

🌸گفتی چه دلگشاست افق در طلوع صبح
گفتم که چهره ی تو از آن دلگشاتر است
گفتی که با صفاتر از این نوبهار چیست؟
گفتم جمال دوست، بسی با صفاتر است

    #فریدون_مشیری

صبح مسافری است

با چمدانی پر از لبخند

کافیست به استقبالش بروید

طلوع آفتاب امـروز

گرمابخش وجـودتـان

سلام صبحتون بخیروروزتون زیبا

بگذار كه بر شاخه ي اين صبح دلاويز
بنشينم و از عشق سرودي بسرايم
آنگاه، به صد شوق، چو مرغانِ سبكبال،
پر گيرم ازين بام و به سوي تو بيايم

#فریدون_مشیری
#نغزوناب3
@NAQZNAB3