#یادداشت_تحلیلی
#سرمایه_گذاری
♨️ تاثیر خروج سرمایه گذاری خارجی بر بروز بحرانهای #مالی در کشورهای جهان سوم
✍ پیمان حسنی؛ پژوهشگر دفتر مطالعات #دیپلماسی_اقتصادی و دانشجوی کارشناسی ارشد دیپلماسی و سازمان های بین المللی دانشکده روابط بین الملل وزارت امور خارجه
✍ احسان باقری دانا؛ دانشجوی کارشناسی ارشد دیپلماسی و سازمان های بین المللی دانشکده روابط بین الملل وزارت #امورخارجه
🔰 بحران #اقتصادی در ۱۹۹۷ میلادی در نتیجه خروج سرمایه‌داران آمریکایی و صهیونیست از تایلند آغاز شد و در کره جنوبی، اندونزی و #مالزی منتشر شد و سایر کشورهای منطقه را نیز هر یک تا حدی متأثر ساخت. این امر موجب شد تا اقتصاد جنوب #شرق_آسیا به مرز ورشکستگی و اضمحلال برسد.
❇️ در جمهوری اسلامی ایران نیز، در دوران #پسابرجام دولت تلاش کرد تا روش جدیدی در تعامل با غرب در پیش گیرد که نه تسلیم باشد و نه مبارزه. لیکن نکته بسیار مهم در اتخاذ چنین #سیاستی این است که پیش‌تر، کشورهای دیگری همین راه را امتحان کرده‌اند و به دلیل بی‌دقتی و بی‌تجربگی، زیان‌هایی دیده‌اند که ۲۰ سال تلاش همه جانبه هم نتوانسته آثار آن را پاک کند.
❇️ فصل مشترک بحران ۱۹۹۷ و ۱۳۹۷ در آسیای جنوب شرقی و جمهوری اسلامی ایران، خروج #سرمایه‌گذاری_خارجی و ایجاد بحران اقتصادی و #مالی است. در این نوشتار، ابتدا بحران مالی و اقتصادی جنوب شرق آسیا، مورد مطالعه قرار گرفته و سپس در ذیل آن به موارد مشابه در جمهوری اسلامی اشاره می‌شود.
✅ تا وقتی که یک #سیستم مالی پایدار در روابط اقتصادی بین الملل حاکم نباشد، نمی‌توان انتظار داشت کشورهای کوچکی چون مالزی و ایران بدون هیچ دغدغه‌ای درهای خود را به روی سرمایه‌گذاری خارجی باز کنند. قطعاً هر کشورِ در حال #توسعه‌ای نیازمند سرمایه گذاری خارجی است، اما رشد این کشورها جز از طریق تکیه بر فعالان #خصوصی و توانمندی‌های داخل انجام نمی‌شود. سرمایه خارجی باید در خدمت اینها باشد، نه به عکس. هرچند که این چنین رشدی تنها در بلندمدت جواب می‌دهد. اگر قبول داریم که ایران قدرتمند و #پیشرفته، هدف ارزشمند و بزرگی است، پس حتماً رسیدن به آن هم مستلزم صبر #راهبردی، زحمت طاقت فرسا، پشتکار همگانی و برنامه منطقی است.
✅ با توجه به نظریات #وابستگی_متقابل، برای توسعه و رشد کشور، وجود یک دولت #اقتدارگرا، سرمایه خارجی و توجه به خرده بودرژوازی داخلی (تولیدکنندگان و سرماهی داران داخلی) بسیار با اهمیت است. حال باید به این نکته مهم توجه داشت که در صورتی که دولتمردان توجه خود را صرفا به سرمایه خارجی معطوف سازند، در شرایطی مانند شرایط ایران، که توام بود با خروج #آمریکا از برجام، بسیاری از شرکتهای بزرگ #چندملیتی مانند رنو، توتال و … با خروج ناگهانی سرمایه های خود از کشور موجب ایجاد یک #رکودتورمی شدید در کشور شدند برای نمونه در صنعت #خودروسازی، پس از خروج شرکت های خودروسازی، تقاضا برای خودروهای جدید وجود داشت در حالیکه تولیدکنندگان توانایی تولید و توزیع را نداشتند، این امر باعث افزایش ناگهانی و غیرقابل کنترل #قیمت خودرو شد. لذا به نظر می رسد بهترین روش برای کنترل شرایط کنونی، توجه به ظرفیت های داخلی و حمایت از #تولید_داخلی به منظور جبران شوک حاصل از خروج سرمایه خارجی به بازار متشنج ایران است.
🔻 متن کامل #یادداشت در پیوند زیر:
https://plink.ir/gWplJ
🆔 @EconomicDiplomacyISU
#سرمایه_گذاری
♨️ تاثیر خروج سرمایه گذاری خارجی بر بروز بحرانهای #مالی در کشورهای جهان سوم
✍ پیمان حسنی؛ پژوهشگر دفتر مطالعات #دیپلماسی_اقتصادی و دانشجوی کارشناسی ارشد دیپلماسی و سازمان های بین المللی دانشکده روابط بین الملل وزارت امور خارجه
✍ احسان باقری دانا؛ دانشجوی کارشناسی ارشد دیپلماسی و سازمان های بین المللی دانشکده روابط بین الملل وزارت #امورخارجه
🔰 بحران #اقتصادی در ۱۹۹۷ میلادی در نتیجه خروج سرمایه‌داران آمریکایی و صهیونیست از تایلند آغاز شد و در کره جنوبی، اندونزی و #مالزی منتشر شد و سایر کشورهای منطقه را نیز هر یک تا حدی متأثر ساخت. این امر موجب شد تا اقتصاد جنوب #شرق_آسیا به مرز ورشکستگی و اضمحلال برسد.
❇️ در جمهوری اسلامی ایران نیز، در دوران #پسابرجام دولت تلاش کرد تا روش جدیدی در تعامل با غرب در پیش گیرد که نه تسلیم باشد و نه مبارزه. لیکن نکته بسیار مهم در اتخاذ چنین #سیاستی این است که پیش‌تر، کشورهای دیگری همین راه را امتحان کرده‌اند و به دلیل بی‌دقتی و بی‌تجربگی، زیان‌هایی دیده‌اند که ۲۰ سال تلاش همه جانبه هم نتوانسته آثار آن را پاک کند.
❇️ فصل مشترک بحران ۱۹۹۷ و ۱۳۹۷ در آسیای جنوب شرقی و جمهوری اسلامی ایران، خروج #سرمایه‌گذاری_خارجی و ایجاد بحران اقتصادی و #مالی است. در این نوشتار، ابتدا بحران مالی و اقتصادی جنوب شرق آسیا، مورد مطالعه قرار گرفته و سپس در ذیل آن به موارد مشابه در جمهوری اسلامی اشاره می‌شود.
✅ تا وقتی که یک #سیستم مالی پایدار در روابط اقتصادی بین الملل حاکم نباشد، نمی‌توان انتظار داشت کشورهای کوچکی چون مالزی و ایران بدون هیچ دغدغه‌ای درهای خود را به روی سرمایه‌گذاری خارجی باز کنند. قطعاً هر کشورِ در حال #توسعه‌ای نیازمند سرمایه گذاری خارجی است، اما رشد این کشورها جز از طریق تکیه بر فعالان #خصوصی و توانمندی‌های داخل انجام نمی‌شود. سرمایه خارجی باید در خدمت اینها باشد، نه به عکس. هرچند که این چنین رشدی تنها در بلندمدت جواب می‌دهد. اگر قبول داریم که ایران قدرتمند و #پیشرفته، هدف ارزشمند و بزرگی است، پس حتماً رسیدن به آن هم مستلزم صبر #راهبردی، زحمت طاقت فرسا، پشتکار همگانی و برنامه منطقی است.
✅ با توجه به نظریات #وابستگی_متقابل، برای توسعه و رشد کشور، وجود یک دولت #اقتدارگرا، سرمایه خارجی و توجه به خرده بودرژوازی داخلی (تولیدکنندگان و سرماهی داران داخلی) بسیار با اهمیت است. حال باید به این نکته مهم توجه داشت که در صورتی که دولتمردان توجه خود را صرفا به سرمایه خارجی معطوف سازند، در شرایطی مانند شرایط ایران، که توام بود با خروج #آمریکا از برجام، بسیاری از شرکتهای بزرگ #چندملیتی مانند رنو، توتال و … با خروج ناگهانی سرمایه های خود از کشور موجب ایجاد یک #رکودتورمی شدید در کشور شدند برای نمونه در صنعت #خودروسازی، پس از خروج شرکت های خودروسازی، تقاضا برای خودروهای جدید وجود داشت در حالیکه تولیدکنندگان توانایی تولید و توزیع را نداشتند، این امر باعث افزایش ناگهانی و غیرقابل کنترل #قیمت خودرو شد. لذا به نظر می رسد بهترین روش برای کنترل شرایط کنونی، توجه به ظرفیت های داخلی و حمایت از #تولید_داخلی به منظور جبران شوک حاصل از خروج سرمایه خارجی به بازار متشنج ایران است.
🔻 متن کامل #یادداشت در پیوند زیر:
https://plink.ir/gWplJ
🆔 @EconomicDiplomacyISU