#یادداشت_تحلیلی
#صندوق_بین_المللی_پول

💢 #تعدیل_ساختاری؛ اصلاحات اقتصادی یا تأمین منافع قدرت‌های بزرگ؟

✍ سیدمحمدرضا موسوی؛
پژوهشگر کمیته #پول_وبانک دفتر مطالعات #دیپلماسی_اقتصادی

🔰 در یادداشت قبل ابعاد برنامه های تعدیل ساختاری به عنوان شرط IMF برای #پرداخت_وام به کشور های در حال #توسعه مورد بررسی قرار گرفت. اکنون سؤالی که ممکن است ذهن ها را به خود مشغول کند، این است که چرا IMF اجرای برنامه های تعدیل ساختاری را به عنوان شرط پرداخت وام تعیین کرده و چه انگیزه هایی برای تدوین و تجویز این برنامه ها داشته است؟

❇️ بررسی فضای فکری حاکم بر #نهادهای_مالی بین المللی و زمینه های تاریخی شکل گیری این فضای فکری می تواند ما را در یافتن پاسخ این سؤال یاری نماید.
#نئولیبرالیسم؛ زادگاه فکری برنامه های «تعدیل ساختاری»

❇️ مقارن با آنکه نهادهایی همچون IMF برای تثبیت وضعیت #پولی جدید جهان در #برتون_وودز و جلوگیری از وقوع بحران های مالی در حال شکل گیری بودند، گفتمان «نئولیبرالیسم» در حال تبدیل شده به گفتمان رایج میان اقتصاددانان آمریکایی و اروپایی بود.

❇️ این گفتمان که مبتنی بر حاکم شدن نیروهای تنظیم گر #بازار_آزاد و حذف مداخلات #دولت در اقتصاد بود، به شدت از سوی محافل نخبگانی غرب به کشورهای در حال توسعه دیکته می شد.

❇️ اقتصاددانان معتقد به نئولیبرالیسم-از جمله مکتب اقتصادی #شیکاگو به رهبری میلتون فریدمن- ضمن «#پوپولیستی» معرفی کردن «حمایت گراییِ» دولت ها در کشورهای در #حال_توسعه، این سیاست ها را موجب بروز بحران های گسترده از جمله #تورم بالا در این کشورها و همچنین مانع حرکت آن ها در مسیر توسعه دانسته و سپردن اقتصاد به سازوکار قیمت ها و بازار آزاد را به عنوان تنها راه نجات به این کشورها تجویز نمودند. سیاست های مدنظر این دسته از اقتصاددانان که به «اجماع #واشنگتنی» معروف شد، زمینه های تدوین برنامه های تعدیل ساختاری در IMF را فراهم نمود.

🔻 متن کامل #یادداشت در پیوند زیر:

https://plink.ir/ii4i5

🆔 @EconomicDiplomacyISU