🔷🔸میراثِ سحابی: کدامین سنخ از توسعهخواهی؟
🖋 احسان شریعتی
🔸در مراسم بزرگداشت سحابیهای زندهیاد، عزت و هاله، عنوان شد که اگر ما «توسعه» نیافتهایم، از آنرو بوده است که چنین شخصیتهایی با بینش-و-منش «توسعهخواهی» نداشتهایم، و ممیزهٔ میراثِ مهندس «توسعهخواه» بودن اوست و در این مسیر، او اهل گفتگو (بهمعنای داد-و-ستد و تعامل و تبادل)، مدارا و گذشت، بوده است، در قیاس با سایر چهرههای تأثیرگذار تاریخی (و دارای «سرمایهٔ نمادین»)، اعم از حاکم و محکوم، که «انقلابی» (بهمعنای خواستار تغییر-و-تحول سریع و رادیکال، و لذا احساسی، جزمی، نامتساهل، و..)، بوده اند (اعم از امیرکبیر و مصدق و شریعتی و.. تا مهندس موسوی، یا رضاشاه و محمدرضاشاه و آیه..خمینی و ..).
🔹این «فرضیهٔ» بهظاهر گزاف اما در واقع محرّک، این قوت را دارد که ما را بار دیگر به بازاندیشی در مفهوم «توسعه» وامیدارد.
🔸محل بحث، برخلاف ارزیابی فوق، تنها در شیوهٔ رادیکال یا رفرمیستی «راه رشد» و شیوهٔ تحققِ توسعه نیست. بحث بر سر دو نوع درک متباین از نفس مفهوم توسعه است: براستی چه چیز را «توسعه» (یا پیشرفت و ترقی) میخوانیم؟ در پاسخ به این پرسش بهظاهر روشن، سنتیهای محافظهکار بهاصطلاح «اصولگرا» و تجددطلبان اعتدالی مصلحتگرای موسوم به «اصلاحطلب»، پیشفرضی مشترک و درکی مبهم (با مبانی تعریف ناشده) از مفهوم توسعه دارند: مُدرنسازی نظامی-صنعتی (وبیشتر مُلهم از مُدل خاور دوری سبک ژاپنی-چینی)، با ترکیبی از اقتصاد دولتی و سرمایهداری خصوصی، و تلفیقی از تجدد (علمی-فنآورانه) و سنت (ملی یا دینی). و ...
چنین تألیفی را «توسعه» نام نهادهاند، غافل از اینکه اساس همهٔ مشکلات ملی ما همین «سرمشق» (پارادایم)، و درک سطحی و بهلحاظ انسانی فجیع، از «تجدد» و ترقی است که در سدهٔ گذشته شاهد تحققِ «انقلابی»(بخوانید «آمرانه» یا اقتدارگرایانهٔ) آن همراه با خانمانبراندازی بومزیست، و سنت و فرهنگ از سویی، و بیاعتنایی به آزادی و عدالت ، و کرامت و حقوق بشری-و-شهروندی، از دیگر سو بودهایم.
🔹 سیاست «نوسازی» فاقد مبنای فلسفی و پیش-نیازهای فرهنگی لازم، و بیاعتنا به مقتضیات اقلیمی، مشخصات و تنوع فرهنگی، توازن و اعتدال حقوقی و اجتماعی و اقتصادی انسانی و مردمسالارانه، همان بلایی است که در این صد سال بر سر ملت آمده است و ما امروزه محصول آنرا در تمامی عرصهها و در کلاف سر در گم بحرانهای جاری میبینیم.
🔸و آن توسعهخواهیای که زندهیاد سحابی آرزو میکرد، همین بود؟
پیش از قضاوت و دعوت به اصلاح یا انقلاب، گفتگو و مدارا یا قاطعیت و اعتراض، «ایدئولوژیسم» (به کدام معنا؟ دگماتیسم و جزمیت عقیدتی؟) و رادیکالیسم (تحولخواهی ریشهای)، یا پراگماتیسم (مصلحتگرایی عملی) و رفرمیسم، میبایست از این مفاهیم و مبانی آنها تعریفی روشن بهدست داد.
امروزه زیاد میشنویم که اشتباه امیرکبیرها و مصدقها و...، «سازشناپذیری» ( یا انقلابی بودن) آنها بوده است که موجب زودرنجی شاهان و قدرتها شده است؛ در مقابل، مشی و منش امثال فروغیها و قوامها (و هاشمیها و..)، که اهل «گفت-و-گو» (بده-بستان) بودند، برای ما مفیدتر بوده است، زیرا اگر هم امتیازها و سرزمینها و ..، بسیاری را هم میدادهایم، اما اساس مملکت از دست نمیرفته و..، چیزی برایمان باقی میمانده و..؛
اما آیا از خود نمیپرسند که از این سازشها، مماشاتها، و قربانی کردنهای «حقیقت» برای «مصلحت»، امروز براستی چه چیز برای ما باقی مانده است؟
🔹قدرتهای سابق و لاحق با امثال همین مهندسها که اهل «گفتگو» و قهرمان مدارا و مسالمت و تسامح و مصالحه بودهاند، چه کردند؟
و چه «توسعه»ای حاصل شده است؟ شروط امکان و معیار توفیق «گفت-و-گو»ی مورد نظر، بجز «نرنجاندن ناصرالدینشاهها»، کدامست؟ شرایط «موزون و پایدار» بودن «توسعه» و رشد و پیشرفت مطلوب، بجز افزایش رقابت تسلیحاتی، صنعت باسمهای، و تجارت دلالی و اقتصاد نفتی و رانتی ...، کدام؟
میراثِ زندهیادان سحابیها، در مقام روشنفکران ایرانی مسلمان نواندیش و سوسیال دموکرات اخلاقی، مگر جز ارايهٔ سبک دیگری از «توسعهخواهی» و فرهنگ «گفتگو» و شکیب و مدارا بر سر آن بوده است؟ روشنفکرانی که «مصلحت» وقت را در این میدیدهاند که رویاروی قدرتها (اما خطاب به مردم) «حقیقت» را بگویند !
#عزت_الله_سحابی
#توسعه
#یادداشت
#احسان_شریعتی
✅ @Dr_ehsanshariati
امروز بر مزار سحابي ها
🖋 احسان شریعتی
🔸در مراسم بزرگداشت سحابیهای زندهیاد، عزت و هاله، عنوان شد که اگر ما «توسعه» نیافتهایم، از آنرو بوده است که چنین شخصیتهایی با بینش-و-منش «توسعهخواهی» نداشتهایم، و ممیزهٔ میراثِ مهندس «توسعهخواه» بودن اوست و در این مسیر، او اهل گفتگو (بهمعنای داد-و-ستد و تعامل و تبادل)، مدارا و گذشت، بوده است، در قیاس با سایر چهرههای تأثیرگذار تاریخی (و دارای «سرمایهٔ نمادین»)، اعم از حاکم و محکوم، که «انقلابی» (بهمعنای خواستار تغییر-و-تحول سریع و رادیکال، و لذا احساسی، جزمی، نامتساهل، و..)، بوده اند (اعم از امیرکبیر و مصدق و شریعتی و.. تا مهندس موسوی، یا رضاشاه و محمدرضاشاه و آیه..خمینی و ..).
🔹این «فرضیهٔ» بهظاهر گزاف اما در واقع محرّک، این قوت را دارد که ما را بار دیگر به بازاندیشی در مفهوم «توسعه» وامیدارد.
🔸محل بحث، برخلاف ارزیابی فوق، تنها در شیوهٔ رادیکال یا رفرمیستی «راه رشد» و شیوهٔ تحققِ توسعه نیست. بحث بر سر دو نوع درک متباین از نفس مفهوم توسعه است: براستی چه چیز را «توسعه» (یا پیشرفت و ترقی) میخوانیم؟ در پاسخ به این پرسش بهظاهر روشن، سنتیهای محافظهکار بهاصطلاح «اصولگرا» و تجددطلبان اعتدالی مصلحتگرای موسوم به «اصلاحطلب»، پیشفرضی مشترک و درکی مبهم (با مبانی تعریف ناشده) از مفهوم توسعه دارند: مُدرنسازی نظامی-صنعتی (وبیشتر مُلهم از مُدل خاور دوری سبک ژاپنی-چینی)، با ترکیبی از اقتصاد دولتی و سرمایهداری خصوصی، و تلفیقی از تجدد (علمی-فنآورانه) و سنت (ملی یا دینی). و ...
چنین تألیفی را «توسعه» نام نهادهاند، غافل از اینکه اساس همهٔ مشکلات ملی ما همین «سرمشق» (پارادایم)، و درک سطحی و بهلحاظ انسانی فجیع، از «تجدد» و ترقی است که در سدهٔ گذشته شاهد تحققِ «انقلابی»(بخوانید «آمرانه» یا اقتدارگرایانهٔ) آن همراه با خانمانبراندازی بومزیست، و سنت و فرهنگ از سویی، و بیاعتنایی به آزادی و عدالت ، و کرامت و حقوق بشری-و-شهروندی، از دیگر سو بودهایم.
🔹 سیاست «نوسازی» فاقد مبنای فلسفی و پیش-نیازهای فرهنگی لازم، و بیاعتنا به مقتضیات اقلیمی، مشخصات و تنوع فرهنگی، توازن و اعتدال حقوقی و اجتماعی و اقتصادی انسانی و مردمسالارانه، همان بلایی است که در این صد سال بر سر ملت آمده است و ما امروزه محصول آنرا در تمامی عرصهها و در کلاف سر در گم بحرانهای جاری میبینیم.
🔸و آن توسعهخواهیای که زندهیاد سحابی آرزو میکرد، همین بود؟
پیش از قضاوت و دعوت به اصلاح یا انقلاب، گفتگو و مدارا یا قاطعیت و اعتراض، «ایدئولوژیسم» (به کدام معنا؟ دگماتیسم و جزمیت عقیدتی؟) و رادیکالیسم (تحولخواهی ریشهای)، یا پراگماتیسم (مصلحتگرایی عملی) و رفرمیسم، میبایست از این مفاهیم و مبانی آنها تعریفی روشن بهدست داد.
امروزه زیاد میشنویم که اشتباه امیرکبیرها و مصدقها و...، «سازشناپذیری» ( یا انقلابی بودن) آنها بوده است که موجب زودرنجی شاهان و قدرتها شده است؛ در مقابل، مشی و منش امثال فروغیها و قوامها (و هاشمیها و..)، که اهل «گفت-و-گو» (بده-بستان) بودند، برای ما مفیدتر بوده است، زیرا اگر هم امتیازها و سرزمینها و ..، بسیاری را هم میدادهایم، اما اساس مملکت از دست نمیرفته و..، چیزی برایمان باقی میمانده و..؛
اما آیا از خود نمیپرسند که از این سازشها، مماشاتها، و قربانی کردنهای «حقیقت» برای «مصلحت»، امروز براستی چه چیز برای ما باقی مانده است؟
🔹قدرتهای سابق و لاحق با امثال همین مهندسها که اهل «گفتگو» و قهرمان مدارا و مسالمت و تسامح و مصالحه بودهاند، چه کردند؟
و چه «توسعه»ای حاصل شده است؟ شروط امکان و معیار توفیق «گفت-و-گو»ی مورد نظر، بجز «نرنجاندن ناصرالدینشاهها»، کدامست؟ شرایط «موزون و پایدار» بودن «توسعه» و رشد و پیشرفت مطلوب، بجز افزایش رقابت تسلیحاتی، صنعت باسمهای، و تجارت دلالی و اقتصاد نفتی و رانتی ...، کدام؟
میراثِ زندهیادان سحابیها، در مقام روشنفکران ایرانی مسلمان نواندیش و سوسیال دموکرات اخلاقی، مگر جز ارايهٔ سبک دیگری از «توسعهخواهی» و فرهنگ «گفتگو» و شکیب و مدارا بر سر آن بوده است؟ روشنفکرانی که «مصلحت» وقت را در این میدیدهاند که رویاروی قدرتها (اما خطاب به مردم) «حقیقت» را بگویند !
#عزت_الله_سحابی
#توسعه
#یادداشت
#احسان_شریعتی
✅ @Dr_ehsanshariati
امروز بر مزار سحابي ها
Telegram
attach📎
🔷🔸ایران فردا و فردای ایران
🔹بزرگداشت دوازدهمین یادمان
🔆درگذشت مهندس عزتالله سحابی و شهادت هاله سحابی و هدی صابر
🔸باحضور:
🎙ابوطالب آدینهوند
🎙مهدی امینیزاده
🎙مهسا تاجیک
🎙سعید درودی
🎙علیرضا رجایی
🎙تقی رحمانی
🎙کمال رضوی
🎙حسین رفیعی
🎙احسان شریعتی
🎙رضا علیجانی
🎙فاطمه گوارایی
🎧کلاب «برای فردای ایران»
🕗زمان : جمعه ۱۹ خرداد؛ ساعت ۲۰ به وقت ایران
📌لینک جلسه:
https://www.clubhouse.com/invite/KLQ1BfBT
#دوازدهمین_یادمان
#عزت_الله_سحابی
#هاله_سحابی
#هدی_صابر
#ایران_فردا
✅ @Dr_ehsanshariati
🔹بزرگداشت دوازدهمین یادمان
🔆درگذشت مهندس عزتالله سحابی و شهادت هاله سحابی و هدی صابر
🔸باحضور:
🎙ابوطالب آدینهوند
🎙مهدی امینیزاده
🎙مهسا تاجیک
🎙سعید درودی
🎙علیرضا رجایی
🎙تقی رحمانی
🎙کمال رضوی
🎙حسین رفیعی
🎙احسان شریعتی
🎙رضا علیجانی
🎙فاطمه گوارایی
🎧کلاب «برای فردای ایران»
🕗زمان : جمعه ۱۹ خرداد؛ ساعت ۲۰ به وقت ایران
📌لینک جلسه:
https://www.clubhouse.com/invite/KLQ1BfBT
#دوازدهمین_یادمان
#عزت_الله_سحابی
#هاله_سحابی
#هدی_صابر
#ایران_فردا
✅ @Dr_ehsanshariati