🔷🔸بیانیه جمعی از فعالان سیاسی، اجتماعی، مدنی و حقوق بشری دراعتراض به مدیریت کرونا و واکسیناسیون


🔷🔸ملت در گروگان قدرت

🔸در شرایطی به سر می‌بریم که از بی‌تدبیری و سوءِ مدیریتِ بحرانِ ناشی از بیماری کووید ۱۹ جامعه به سوگ ملی نشسته است. در شرایطی به سر می‌بریم که حسّ اسارت در نظام اقتدارگرایی که سلامت مردم را فدای بازی سیاست کرده، مضاعف شده‌است. و در شرایطی به سر می‌بریم که صدای اعتراض داغدیدگان‌ و آسیب‌دیدگانِ در بحران، به گونه‌های مختلف طنین افکنده‌است.

🔹رویکرد مستبدانه، منش خودکامانه و روش سرکوبگرانه، درکنار پناه‌بردن به خرافات و مستمسک قراردادن دین، این‌بار ملّت را در دام خود به گروگان گرفته‌است. در راس، تصمیم گیریِ شخصی، برای ممانعت از ورود واکسن می‌شود و در ذیل، بی‌بهره از خرد و‌ تعهد و بی‌هراس از سوگندهای حرفه‌ایِ خویش و بی‌دلنگرانی از جانهای شیرینِ پرپرشده، تبعیت محض از راس می‌شود و این چنین است که‌ مردم در مرگ و فقر غوطه‌ورند.

🔸ابتدا اصل وجود ویروس و آمار راستین تلفات را پنهان و انکار کردند و واقعیت آن را به‌استهزاء گرفتند، آنگاه این پدیده را ساخت و پرداخت و توطئه دشمن خواندند و حتّی با بازگرداندن پزشکان بدون مرز، کشور را از تجارب جهانی محروم کردند و امّا لاجرم و درنهایت به‌اجبار،واقعیت را پذیرفتند و درکنار وعده‌های موهوم برای تولید واکسن داخلی، بی‌درنگ در تدارک شکار فرصت‌های اقتصادی و‌ بهره مندی از منافع آن افتادند و اینک در بزنگاه تغییرات و انتصابات جدید--که اوقات افشاگری است--نقل‌ها و مستنداتی چند، گویای فاجعه بزرگ فساد و سوءِ مدیریت و اتلاف منابع و مردم‌فریبی‌های مرگبارِ این ایام است. تجمیع و تحلیل داده‌های اطلاعاتیِ همین افشاگریها، مهر تاییدی بر وجود نظام رانتی و فساد ساختارمندی است که درهم‌تنیدگی منافع مشترکِ عوامل حکومت، اعم از تولید و تجارت در اقتصاد و همه ارکان قدرت در سیاست را بروشنی به تصویر کشیده است؛ این تصویر نه از جانب مخالفان که از درون خود حکومت بوضوح ترسیم می‌شود و این چنین است که‌ جانها در دامن سیاست پرپر می شوند، گویی که مردم و بیش‌از همه فقرا و محرومان در گروگان‌ قدرتند. به همین دلیل هشدارهای جامعه پزشکی، دانشگاهیان، نهادهای مدنی، کارشناسان و صاحبنظرانِ دردمند یا شنیده نشد، یا سیاه نمایی اعلام شد ‌یا باز هم در ردیف توطئه های دشمن عنوان‌گردید.

🔹آنچه در این بیست ماه بحران بر مردم گذشته‌است، علی‌رغم جانفشانی‌های جامعه پزشکان، پرستاران ‌‌و‌ خدمه درمانی، رگبار مرگ مردم بی‌گناه و آسیب های روحی و روانی و فقر اقتصادی است که از منفعت‌طلبی و بی‌کفایتی حکومت ناشی می‌شود. امروز هرچند صداها در اعتراض به این حقایق رساتر شده است امّا بیم آن‌ می‌رود که باز هم صداهای برحق، تحت فشارهای امنیتی، به کنج اسارت و بند روند، چنا‌ن‌که اخیراً هفت تن از وکلا و فعّالان مدنی که درصدد دادخواهی بودند، دستگیر و زندانی شدند.

🔸ما امضا کنندگان زیر بر حسب وظایف انسانی، ملی، دینی و‌ مدنی خویش، از حکومت می خواهیم که در وهله نخست ، همراه با تامین امکانات درمانی، بسرعت امر واکسیناسیون را به صورت همگانی اجرا کند و از برگزاری تجمعّات ایّام محّرم ممانعت به‌عمل آورد تا تلفات انسانی متوقف شود و سپس ضروری است نسبت به بی کفایتی‌ها و بی‌درایتی‌‌ها در مدیریت بحران که ملت را به چنین سرنوشتی نشاند، پاسخگو باشد؛ حق امّا چنین حکم می‌کند دادگاهی صالح و مستقل برای رسیدگی به اتّهام کسانی که در مرگ غیرعمدِ حدّاقل ده‌ها هزار ایرانی عاملیت داشته‌اند، تشکیل شود، اگر چه در حال‌حاضر چنین انتظاری دست ‌نایافتنی است، اما تاریخ نوید دیگری می‌دهد.



#کرونا
#قدرت
#ملت
#محاکمه
#بحران
#استبداد


✅ @Dr_ehsanshariati

📌اسامی امضا کنندگان در لینک وبسایت احسان شریعتی

http://www.ehsanshariati.org/PostView?Action=Post&ID=1100

🔷🔸فريدون تويی!

📌به‌مناسبت ایام پایان سرایش شاهنامه‌ی فردوسی

🖋احسان شریعتی

🔸گوهر، ذات، هویت و هسته‌ی سازنده‌ی یک «ملت» چیست؟ خاک و خطه؟ خون و تبار؟ فرهنگ؟‌ زبان و دین و هنر؟ شیوه‌ی تولید و درجه‌ی توسعه‌ی تکنولوژیک؟ تاریخ؟ همه‌ی این‌ها با هم؟ هیچ‌کدام؟ ملت (ناسیون) در تعریف مدرن مفهوم برساختی سیاسی است مبتنی بر خواست مشترک همزیستی متعهد به هدایت قانون عادلانه (مشروع). ملت یک قوم و نژاد (سازمان‌نایافته) خاص نیست (تصوری که امروزه در اروپای شرقی و روسیه بیداد می‌کند چنان‌که پیشتر در آلمان و ایتالیا فاجعه‌ی نازیسم و فاشیسم را آفرید). یک ملت می‌تواند متشکل از اقوام و فرهنگ‌ها، زبان‌ها، ادیان، سبک‌ها و سطوح گوناگون زندگی و کار و توسعه با حتی تاریخ‌های مختلف باشد، که پیرامون یک میثاق و قانون اساسی مشترک گرد آمده‌اند معطوف به اهداف آزادی و عدالت و رشد و تعالی.

🔹شاهنامه‌ی حکیم فردوسی نیز نوعی دادنامه است و داستان‌ بیدادها. زیرا:
«چو بیدادگر پادشاهی کند، جهان پر ز گرم وتباهی کند»؛
و «به شهری که بیداد شد پادشا، ندارد خردمند بودن روا»؛
پس بدان که:
«فريدون فرخ فرشته نبود،...، به داد و دهش يافت اين نيکويی،
تو داد و دهش کن، فريدون تويی!»

#ملت
#عدالت
#فردوسی
#یادداشت
#احسان_شریعتی

✅ @Dr_ehsanshariati