✅ هفتمین کنگره انجمن روان‌شناسی ایران، آبان ماه 1398 برگزار خواهد شد.
"مهلت ارسال چکیده مقالات: 31 خرداد ماه 1398"
http://congress.iranpa.org
هر عضو، یک پیام رسان
#انجمن_روان‌شناسی_ایران
@iranpsyasso

گزارش تحلیلی در خصوص بنگاه‌های «همسریابی» و مصاحبه با دکتر پورشریفی
http://modara.ir/?p=48197

✅ کمک‌های مردمی در بحران: نگاهی روان‌شناختی به کاستی‌ها و راهکارها
#اولین_شماره از سری نوشته‌های «#شمع_ما و #سهم_ما»
✍️ دکتر حمید پورشریفی، 27 اردیبهشت‌ماه 1398
https://t.me/DrPoursharifi

💠 سیل همچون موجودی خشن و گرسنه، خانه‌های گلی همسایه‌ها را یکی پس از دیگری می‌بلعید و پیش می‌رفت. با این وجود آنها راهی به جز پناه بردن به پشت بامِ خانه‌ی گلی خود نداشتند. سیل بی‌رحمانه بر پایه‌های خانه‌ی سست بنیان‌شان شلاق می‌زد و با نعره‌ای دلخراش از رخداد بسیار تلخی در لحظات آتی خبر می‌داد. خبری که همه خانواده از آن آگاه بودند ولی کسی جرات بیانش را نداشت. خشک‌شان زده بود. نفس‌هایشان در سینه‌ حبس شده بود، با وجود غرش سیل، صدای تپش قلب یکدیگر را می‌شنیدند. با اینکه در کنار همدیگر بودند حتی نتوانستند با هم خداحافظی کنند و در یک چشم به هم زدن، همگی با هم، به همراه خانه و خاطراتشان، توسط سیل بلعیده شدند و از آنها تنها و تنها فیلمی باقی ماند که یکی از دوردستها گرفته بود. کلیپی که خیلی‌ها را متاثر کرد و به زودی همچون هزاران کلیپ دیگر فراموش شد.

🔸 بحران‌های طبیعی همچون سیل و زلزله هر از چندی ناخوانده از راه می‌رسند. چه تلخ که بحران طبیعی نیز همچون گرانی، زورش فقط به افراد آسیب‌پذیر می‌رسد. در لحظه‌ای کوتاه خانه‌های سست را بر سر ساکنانش فرو می‌ریزد و اگر زنده بمانند ماه‌ها و گاهی حتی سال‌ها زندگی سخت آنها سخت‌تر می‌شود و تلخ‌تر اینکه، چه دولت و چه مردم، به زودی سرگرم رخدادهای جدیدی می‌شوند و به نوعی افراد بحران زده به بوته فراموشی سپرده می‌شود.
🔸 افراد تحت بحران و به ویژه افراد آسیب‌پذیر، به شدت نیازمند حمایت مداوم هستند. آسیب بحران‌ها معمولا وسیع و ماندگار است و برطرف کردن آثار آن در همه‌ی کشورها به تنهایی از توان دولت خارج است و اگر در همراهی و اعتماد مردم و دستگاه‌های حاکمیتی خدشه‌ای وجود داشته باشد کار سخت‌تر هم می‌شود.
🔸 قدرت و توان مردم در همه امور و به ویژه در حمایت از افراد آسیب‌دیده وصف‌ناپذیر است. به مصداق ضرب‌المثل‌هایی می‌توان نیروی مردم را شبیه نیروی سیل دانست، با این تفاوت که سیل ویران‌ می‌کند و نیروی مردم به ویژه در بحران‌ها التیام بخش است. شباهت دیگر سیل و نیروی مردم در ناگهانی بودن و یکباره بودن آن است. رسانه‌ها مردم را برمی‌انگیزند و یکباره حمایت‌های مردمی به شدت و تا حدودی کور جاری می‌شود و کمی بعد افتی جدی در آن پدید می‌آید. باید از مدل سیل کمک گرفت. اگر سیل‌بند باشد، نیروی سیل برای آبادانی در ماه‌های بعدی به کار گرفته می‌شود، اما راستی چگونه قدرت وصف‌ناپذیر مردم می‌تواند ذخیره شود تا موثرتر و با دوام‌تر عمل کند؟
🔸 تنها راه تجمیع قدرت مردم برای یاری‌رسانی موثر و با دوام به افراد آسیب‌پذیر و به ویژه آسیب‌دیدگان بحران‌ها، پدیدآیی تشکل‌های مردمی است. تشکل‌ها از ظرفیت‌های روان‌شناختی در خور توجهی برخوردارند. می‌توان از مدل‌ها کمک گرفت. به عنوان مثال، تبریز به عنوان شهر بدون گدا معروف شده است ولی علت آن به ندرت مورد بحث قرار گرفته است. به نظر می‌رسد وجود تشکل‌های مردمی نظیر «صندوق حمایت از مستمندان» و یاری‌رسانی مردم به افراد آسیب‌پذیر تنها و تنها از مسیر این تشکل‌ها، باعث شده است که هم افراد آسیب‌پذیر بخوبی مورد حمایت با دوام قرار گیرند و هم از کمک‌های کور که در مواردی نظیر مساله «گدایان» موجب آسیب‌های شهری می‌شود خودداری شود. به نظر می‌رسد راه‌اندازی تشکل‌های جدید یا فعال شدن مجدد تشکل‌های موجود و نیز ائتلاف کشوری تشکل‌ها می‌تواند قدرت بی‌نظیری را ایجاد کند.
🔸 البته راه‌اندازی و نگهداری تشکل‌های مردمی آسان نبوده و چالش‌های خاص خود را دارد که لازم است توسط صاحب‌نظران به آن پرداخته شود، اما امر مسلم اینکه کشوری که در آن تشکل‌های مردمی در همه عرصه‌ها نقش‌آفرینی نکنند، مردمانش آسیب‌ها و تلخی‌ها را با شدت بسیار زیادی تجربه خواهد کرد.
منتظر نوشته‌های بعدی با عنوان «شمع ما و سهم ما» باشید.

💠 در سری نوشته‌های«شمع ما و سهم ما» سعی می‌شود با نگاهی روان‌شناختی، به مسائل و رفتارهای اجتماعی پرداخته شود با این امید که «به جای لعنت فرستادن به تاریکی، شمعی روشن کنیم» و «سهم‌ موثرمان را در کاهش رنج انسان‌ها و اعتلای کشورمان ایفا کنیم».

در صورت مفید یافتن، لطفا به مخاطبان که عموم است نشر دهید.
@DrPoursharifi

✅ سازمان نظام‌روان‌شناسی و مشاوره و سازمان بهزیستی کشور، در چالش با هم یا در کنار هم؟
✍️ دکتر حمید پورشریفی، 31 اردیبهشت‌ماه 1398
https://t.me/DrPoursharifi

💠 سازمان نظام روان‌شناسی و مشاوره، به عنوان یک سازمان حرفه‌ای با رسالت‌هایی نظیر «حمایت از حقوق مراجعان به روان‌شناسان و مشاوران و حمایت از حقوق صنفی روان‌شناسان و مشاوران» و سازمان بهزیستی کشور به عنوان یک نهاد دولتی با رسالت‌هایی نظیر «پیشگیری از آسیب‌های اجتماعی، ساماندهی و توانمندسازی طیف آسیب‌پذیر جامعه» از حوزه‌های عمل مشترک زیادی برخوردارند. با وجود این، چالش‌هایی بین این دو سازمان وجود دارد. رفع سریع این چالش‌ها و همراهی این دو سازمان برای تحقق اهداف مشترک‌شان بسیار راهگشا است.
🔸 تبصره 3 ماده 4 قانون تشکیل سازمان نظام‌ روان‌شناسی و مشاوره اعلام داشته است: «براي اشتغال در حرفه‌هاي روان‌شناسي و مشاوره اخذ پروانه از سازمان و عضويت در آن الزامي است ...». به نظر می‌رسد در خصوص این ماده قانونی چالشی وجود ندارد یا نمی‌تواند باشد و اتفاق نظر بر این است هر فردی که قصد اشتغال به خدمات روان‌شناسی و مشاوره دارد لازم است از سازمان نظام روان‌شناسی و مشاوره پروانه داشته باشد. با امید به ارتقای عملکرد کمیسیون‌های تخصصی سازمان نظام روان‌شناسی و مشاوره، تسریع و تسهیل اجرای این امر مصوبه قانونی، مورد حمایت همه روان‌شناسان و مشاورانی است که برای آنها حقوق مراجعان در اولویت است.
🔸 می‎‌توان گفت مناقشه اصلی در بحث صدور مجوز مراکز مشاوره هست؛ هم سازمان نظام روان‌شناسی و مشاوره و هم سازمان بهزیستی به آن ورود کرده است و هر کدام از این سازمان‌ها در دفاع از مجاز بودن یا متولی بودن برای صدور مجوز مراکز، دلایل حقوقی خودشان را مطرح می‌کنند.
🔸 جدا از چالش‌های حقوقی در خصوص صدور مجوز مراکز، یک واقعیت وجود دارد و آن اینکه تجمیع «ظرفیت تخصصی سازمان نظام روان‌شناسی و مشاوره» و «ظرفیت حاکمیتی سازمان بهزیستی» فرصت‌های بی‌نظیری را برای افرادی فراهم می‌کند که نیازمند خدمات تخصصی روان‌شناسان و مشاوران هستند.
💠 بر این اساس بهتر است در کنار صدور پروانه اشتغال توسط سازمان نظام روان‌شناسی و مشاوره، تفاهم‌هایی حاصل شود و مجوز مراکز مشاوره به صورت مشترک توسط سازمان نظام روان‌شناسی و مشاوره و سازمان بهزیستی کشور صادر شود، تا هم بر صحت تخصصی مجوزهای صادر شده توسط سازمان بهزیستی افزوده شود و هم نقیصه‌های نظارتی که در سازمان نظام روان‌شناسی و مشاوره به دلیل کمبود منابع سازمانی وجود دارد بر طرف شود با این امید که اتفاقات خوبی برای مراجعان رقم بخورد و انرژی روان‌شناسان و مشاوران صرف چالش‌های موجود نشود.
@DrPoursharifi

آیین نامه جدید نشریات علمی

بعد از این، به جای طبقه بندی نشریات به مجلات علمی- پژوهشی و علمی- ترویجی، همه نشریات تحت عنوان نشریه علمی چاپ می شود و امتیاز هر مقاله به رتبه علمی آن مجله بستگی دارد.
@Drpoursharifi

🔴 آنچه دکتر نجفی ناخواسته به ما آموخت!
✅ درس‌هایی پیشگیرانه‌ از حادثه‌ای‌‌ بهت‌آور
✍️ دکتر حمید پورشریفی، 9 خردادماه 1398
https://t.me/DrPoursharifi
💠 خبر قتل همسر توسط یک استاد دانشگاه، فردی الگو برای دانشجویان، دارای سوابق بلندمرتبه سیاسی- اجتماعی و در عین حال مشهور به پختگی و متانت، جامعه را مات و مبهوت ساخت، پیش‌فرض‌های مردم در مورد عاملان خشونت بهم ریخت و باعث شد برخلاف انتظار، در جامعه به جای هیجان ناراحتی در مورد مقتول و خشم در مورد قاتل، بیشتر هیجانِ تعجب فراگیر شود.
تعجب همه را برانگیخت که به دنبال فرضیه‌هایی بگردند. مواردی نظیر متعلق بودن فرد عامل به یک جریان سیاسی، و رفتارهای خاص رسانه ملی در انتشار اخبار رخداد، زمینه را برای طرح نظریه‌های سیاسی نظیر نقش تله‌های امنیتی در پدیدآیی ریشه‌های این اقدام فراهم ساخت.
جدا از نظریه‌ها و صحت و سقم آنها، و با فرض اینکه قتل واقعا توسط دکتر نجفی رخداده و او خود را سپربلای کسی نکرده باشد، در این رخداد، واقعیت‌هایی انکارناپذیر وجود دارند که توجه به آنها می‌تواند آموزنده بوده و ره‌توشه‌های پیشگیرانه‌ی فردی و اجتماعی را به همراه داشته باشد. این رخداد به ما آموخت که:
🔸 همه انسان‌ها، فارغ از ویژگی‌هایی نظیر سن و جایگاه اجتماعی – اقتصادی، برخی بیشتر و برخی کمتر، ظرفیت آسیب به خود و دیگران را دارند.
🔸 روان همه انسان‌ها همچون زمین مین‌گذاری شده هست و فشار دادن هر کدام از این مین‌ها، می‌تواند خشم را در آنها راه‌اندازی کند و اگر خشم که همچون سیل عمل می‌کند مدیریت نشود آسیب‌های جدی به همراه خواهد داشت. تنها تفاوت انسان‌ها در تعداد، حساسیت و شدت آسیب‌رسانی مین‌هایشان است.
🔸 عدم اطلاع از مین‌ها یا ماشه‌چگان‌های خودمان (ضعف در مهارت خودآگاهی) و ماشه‌چگان‌های دیگران (ضعف در مهارت همدلی)، یا عدم پیشگیری از ورود به شرایط راه‌انداز خشم، احتمال پدیدآیی خشم‌هایی را فراهم می‌آورد که همچون گلوله برفی بزرگ و بزرگ‌تر می‌شوند و بناگهان همچون بهمنی بر سر فرد و دیگران فرو می‌ریزند و گاهی حتی در کنار آسیب به دیگران، دست‌آوردهای کل زندگی را از بین می‌برند.
🔸 هرچند، قشرمخ به انسان‌ها قدرت کنترل بر رفتار را ارمغان بخشیده است ولی یادمان نرود که بخش مشترک ما با حیوانات (دستگاه لیمبیک) گاهی به صورت خودکار عمل می‌کند، رفتارمان را در اختیار می‌گیرد و فرصتی برای قشر مخ و رفتار خردمندانه باقی نمی‌گذارد. همه‌ی انسان‌ها در شرایطی ممکن است به لیمبیک واگذاشته شوند. آموختن مهارت کنترل خشم، احتمال رفتارهای آسیب‌زا را کاهش می‌دهد؛ مهارتی که آموزش فراگیر آن برای کشور عزیزمان بسیار ضروری است ولی متاسفانه در بودجه‌بندی‌های کشوری، هزینه‌ای به آن اختصاص داده نمی‌شود.
🔸اگرچه با توجه به پیچیدگی مورد اخیر، ممکن است مشاوره روان‌شناختی به این زوج سودمندی کمی داشت، با وجود این، می‌توان گفت در غالب موارد، مشاوره‌های روان‌شناختی احتمال تبدیل چالش‌های درون‌خانوادگی به مشکلات لاینحل نظیر مورد اخیر را کم می‌کند. دانستن این امر ضروری است که هرچند ممکن است در حل مشکلات دیگران توانمند باشیم اما توان ما در کمک به حل مشکلات خودمان محدود است و گاهی لازم است کمک حرفه‌ای بگیریم.
🔸 دسترسی به عامل مرگبار و به ویژه همراه داشتن آن در لحظات اوج خشم، احتمال رخدادن چنین مواردی را افزایش می‌دهد. لازم است دسترس‌پذیری به عوامل مرگ و میر کاهش داده شود.
🔸هرچند هر فردی مسئول رفتارهای خود است با وجود این، اگر فرضیه تله‌های امنیتی صحت داشته باشد و این تله‌ها نقشی در پدیدآیی سلسله رخدادهایی داشته باشد که آخرش با شلیک به پایان رسید، در آن صورت لازم است توسط مسئولان بلندپایه کشور در خصوص وسعت عمل نهادهای امنیتی تامل لازم صورت پذیرد؛ چرا که نهادهای امنیتی همچون سیستم ایمنی در بدن عمل می‌کنند و سیستم ایمنی که وظیفه‌اش دفاع از بدن است، اگر زیادی فعال شود ممکن است به بافت‌های خود بدن حمله‌ور می‌شود و به آنها آسیب ‌رساند.

💠 در صورتی که مطلب را مفید یافتید لطفا آن‌را منتشر نمایید.
@DrPoursharifi

✅ عید فطر بر:
🔸 آنهایی که خویشتن‌داری کردند نه تنها در خوردن و آشامیدن، بلکه در انجام هر عملی که به انسان‌ها آسیب می‌زند؛
🔸 آنهایی که به خویشتن‌داری و باور دیگران احترام گذاشتند؛
🔸 و بر آنهایی که خویشتن‌داری را به دیگران تحمیل نکردند؛
مبارک باد.
@DrPoursharifi

✅ پروانۀ سازمان نظام روان‌شناسی و مشاوره: چی، چرا، چگونه (1)
✍️ دکتر حمید پورشریفی، 26 خردادماه 1398
https://t.me/DrPoursharifi
مخاطب: #روان‌شناسان و #مشاوران

💠 هرچند روان‌شناسی و مشاوره، حرفه‌ای سودمند است،
http://poursharifi.ir/Notes/روانشناسی-در-ایران-رشته-ای-علمی-و-جذاب-حرفه-ای-تخصصی-و-کارآمد
در عین حال، در صورتی که خدمات روان‌شناختی به‌درستی ارایه نشود ممکن است به جای سودمندی، آسیب‌هایی را موجب شود. شاید بر این اساس است که در قانون تشکیل سازمان نظام روان‌شناسی و مشاوره تاکید شده است که «براي اشتغال در حرفه‌هاي روان‌شناسي و مشاوره، اخذ پروانه از سازمان الزامي است».

💠 چه، متقاضیان دریافت پروانه و چه، صاحب‌نظران حرفه، پرسش‌ها و دغدغه‌هایی در خصوص نحوۀ صدور پروانه دارند. برخی از این پرسش‌ها لازم است توسط مسئولان سازمان نظام پاسخ داده شود، در عین حال دغدغه‌هایی وجود دارند که لازم است از نگاه نقادانه و با هدف بهبود فرایندها، توسط اعضای حرفه مورد بحث قرار گیرند و نوشتۀ حاضر، سرآغازی بر این بحث است که در قالب #پرسش و #پاسخ، از منظر یک عضو حرفه، به نگارش درآمده است.

🔸 چرا برای صدور پروانه، مصاحبه انجام می‌شود و همانند نظام پزشکی، صرفا براساس مدرک دانشگاهی عمل نمی‌شود؟
تنها یک واقعیت، پاسخ این پرسش را روشن می‌سازد و آن اینکه، تنها دانشگاهی مجاز است آموزش پزشکی را راه‎‌اندازی کند که تایید وزارت بهداشت را برای داشتن فضای بالینی، امکانات و از همه مهم‌تر استادان کافی داشته باشد و دانشگاهی می‌تواند دوره آموزشی پزشکی را ادامه دهد که قادر به حفظ استانداردها باشد، در غیر این‌صورت مجوز صادره لغو می‌شود. اما متاسفانه هر دانشگاهی به‌راحتی می‌تواند آموزش روان‌شناسی را حتی در تخصص‌های خاص و در دوره‌های تحصیلات تکمیلی بدون داشتن استاد و امکانات کافی راه‌اندازی کند. بر این اساس، داشتن مدرک به تنهایی نشان‌دهنده صلاحیت حرفه‌ای روان‌شناسان نیست.

🔸 آیا داشتن پروانه، یعنی مجوز روان‌درمانی!؟
روان‌شناسی دارای گرایش‌های متنوع و خدمات متعدد است و روان‌درمانی یکی از خدماتی است که تنها برخی از گرایش‌های روان‌شناسی در آن خصوص آموزش می‌یینند یا بهتر است بگوییم انتظار می‌رود آموزش ببینند. متاسفانه سوءتفاهمی فراگیر در اعضای حرفه، حتی در برخی از دست‌اندرکاران سازمان نظام وجود دارد که هر کسی پروانه بگیرد قادر به انجام روان‌درمانی است.

🔸 در کمیسیون‌های تخصصی، از متقاضیان پروانه چه سئوال‌هایی پرسیده می‌شود؟
به اعتبار سوءتفاهمی که ذکر شد، در حال حاضر در اکثر کمیسیون‌های تخصصی، تاکید خاصی بر ارزیابی، تشخیص و مداخلات روان‌شناختی صورت می‌گیرد و جنس پرسش‌ها نسبتا یکسان است. شواهدی بیانگر این است که به‌عنوان مثال، چه متقاضی در کمیسیون روان‌شناسی بالینی مصاحبه شود چه در کمیسیون روان‌شناسی، خواه روان‌شناس بالینی باشد، خواه روان‌شناس عمومی، ممکن است از وی پرسیده شود که در چه حوزه‌ای و با چه رویکردی، مداخله انجام می‌دهید. فارغ از گرایشی که دارد، اگر به عنوان مثال بگوید رویکردم شناختی- رفتاری است و حوزه عمل‌ام اختلالات خلقی، در این صورت احتمال دارد سمت و سوی پرسش‌ها به ملاک‌های تشخیصی اختلالات خلقی، تشخیص افتراقی و نظایر آن سوق پیدا کند و بعد از فرد خواسته ‌شود که فرمول‌بندی شناختی - رفتاری را به‌طور کلی یا مبتنی بر یک مراجع توضیح دهد، جلساتی را که با یک مراجع داشته است توضیح دهد و یا اینکه فنونی از این رویکرد را تشریح کند. این شباهت نسبی پرسش‌ها در برخی کمیسیون‌ها، مرزهای صلاحیت را با چالش مواجه می‌کند.

🔸 برای رعایت مرزهای صلاحیت، لازم است چه اقداماتی صورت پذیرد؟
در همۀ حرفه‌ها، کم و بیش، اصول و استانداردهای الزام‌آوری مطرح شده‌اند. آسیب‌پذیری مخاطبان روان‌شناسان، ایجاب می‌کند که در این حرفه، اخلاق حرفه‌ای جدی‌تر از دیگر حرفه‌ها رعایت شود. یکی از این استانداردها، رعایت مرزهای صلاحیت حرفه‌ای است که لازم است در خصوص آن گام‌های جدی زیادی برداشته شود و اصلی‌ترین گام، تفکیک حوزۀ عمل دارندگان پروانه از کمیسیون‌های مختلف، ابلاغ آن به دارندگان پروانه و اطلاع‌رسانی آن به مراجعان است.

💠 در هفته‌های آتی، در #بخش_دوم این نوشته، در نظر است به #پرسش‌های زیر #پاسخ داده شود.
🔸 آیا مصاحبه‌های انجام شده در کمیسیون‌های تخصصی، از پایایی و روایی لازم برخوردارند؟
🔸 چه آسیب‌های اداری ممکن است در کمین عملکرد کمیسیون‌های تخصصی باشند؟
🔸 کثرت روزافزون دانش‌آموختگان روان‌شناسی، چه چالش‌هایی را بر کمیسیون‌های تخصصی سازمان تحمیل خواهد کرد؟
🔸 کمیسیون‌های تلفیق استانی، چه چالش‌هایی را مرتفع خواهد ساخت و احتمال دارد بر چه چالش‌هایی دامن زند؟
🔸 چگونه می‌توان در صدور پروانه از فدا شدن کیفیت به کمیت پیشگیری کرد؟

💠 بازنشر در گروه‌های روان‌شناسی و مشاوره بلامانع است.
@DrPoursharifi

🔴 پروانۀ سازمان نظام روان‌شناسی، فرصت یا چالش؟
✅ بخشِ دومِ یادداشت «پروانۀ سازمان نظام روان‌شناسی و مشاوره: چی، چرا، چگونه»
✍️ دکتر حمید پورشریفی، 21 تیرماه 1398
https://t.me/DrPoursharifi
مخاطب: #روان‌شناسان و #مشاوران

💠 در #بخش_اول_یادداشت، که 26 خرداد 1398 منتشر شد، با توجه به قانون تشکیل سازمان نظام، به #ضرورت_پروانه و با توجه به وضعیت آموزشیِ نامناسب روان‌شناسی در اکثر دانشگاه‌های کشور، به #ضرورت_مصاحبه برای صدور پروانه اشاره شد.
http://poursharifi.ir/Notes/پروانۀ-سازمان-نظام-روانشناسی-و-مشاوره-چی-چرا-چگونه-1
هرچند در دانشگاه‌های توسعه‌یافته نیز، آموزش دانشگاهی، الزاماً مساوی صلاحیت حرفه‌ای نیست و لازم است از دانش‌آموختگی تا صدور مجوز فعالیتِ حرفه‌ای مراحلی طی شود.

💠 در #بخش_دومِ_یادداشت، به این امر پرداخته می‌شود که آیا فرایندی که در حال حاضر در سازمان نظام برای صدور پروانه طی می‌شود هدفِ قانون را تامین می‎‌کند، آیا از انتقال ضعفِ آموزشیِ دانشگاه‌ها به عملکرد روان‌شناسان در حرفه پیشگیری می‌کند یا اینکه به دلیل #مشکلاتی نظیر #نحوه_اختصاص_نوبت، #رانت، و #شیوه_مصاحبه، خودِ پروانه و فرایند صدور آن، تبدیل به یک مشکل می‌شود و به جای تامین حقوق مراجعان، هم در تامین حقوق آنها و هم حقوق روان‌شناسان و مشاوران، چالش‌هایی را پدید می‌آورد؟
بر این اساس، در ادامه در نظر است به پرسش‌های زیر پاسخ داده شود.

🔸 آیا #مصاحبه‌ها، از #پایایی و #روایی لازم برخوردارند؟
از منظر اینجانب، به عنوان یک عضو حرفه که هم عضویت در شورای مرکزی و هم معاونت در سازمان را تجربه کرده‌ام و اینک اطلاعات نسبتاً دقیقی از کمیسیون‌های تخصصی سازمان دارم، متاسفانه پاسخ این سئوال منفی است.
به لحاظ روایی (validity) لازم است پرسش‌ها در مصاحبه، با توجه به آموزش دانشگاهیِ متقاضی و حوزۀ عمل کمیسیون، انجام شود؛ امری که در موارد نسبتاً زیادی رعایت نمی‌شود. همچنین آیا با پرسیدن چند سئوال محدود، در زمان کوتاه، حتی اگر مرتبط باشد، امکان احراز صلاحیت حرفه‌ای فرد مقدور خواهد شد؟ در عینِ حال با فرضِ بالینی‌سازی همگانی!، به جرات می‌توان گفت که مصاحبه‌های انجام شده، از «آزمون بالینی ساختاریافته عینی» (Objective Structured Clinical Examination) که آسکی (OSCE) خوانده می شود، فرسنگ‌ها فاصله دارد.
در خصوص پایایی (reliability )، از آنجا که سئوال‌های پرسیده شده در کمیسیون‌های تخصصی سازمان نظام، از چهارچوب مشخصی پیروی نمی‌کند و از عضوی به عضو دیگر و از جلسه‌ای به جلسۀ دیگر فرق می‌کند. بر این اساس، متاسفانه پایایی مصاحبه‌ها نیز مشکلات جدی دارند.

🔸 کثرت روزافزون دانش‌آموختگان روان‌شناسی، چه چالش‌ها را بر کمیسیون‌های تخصصی سازمان تحمیل می‌کند؟
با توجه به #حجم_بالای_پذیرش_روان‌شناسی توسط دانشگاه‌ها و کثرت روزافزون دانش‌‌آموختگان در این رشته، کمیسیون‌ها با حجم بالای مخاطبان مواجه می‌شوند و این امر، سازمان و کمیسیون‌ها را به #سهل‌گیری‌های_احتمالی هدایت می‌کند که به نوبۀ خود موجب افزایش مشکلات در روایی و پایاییِ مصاحبۀ #کمیسیون‌ها خواهد شد. در چنین شرایطی، احتمال دارد کاستی‌های آموزشی دانشگاه‌ها، بدون اینکه اقدام اصلاحی برای آن صورت گرفته باشد، تداوم یافته و دارندگان پروانه‌ها، ظرفیت آسیب به مراجعان را داشته باشند.

🔸 چه #آسیب‌ها ممکن است متوجۀ #کمیسیون‌های_تخصصی و اعضای آنها باشد؟
تایید یا عدم تایید صدور پروانه، برای #اعضای_کمیسیون‌ها و افرادی که کمیسیون‌ها را اداره می‌کنند قدرتی پدید می‌آورد و هرجا که #قدرت هست احتمال #آسیب وجود دارد.
متاسفانه مشکل رانت (تسریع نوبت افراد نزدیک به اداره‌کنندگان و اعضای کمیسیون‌ها و نیز تسهیل دریافت پروانه آنها) که ردپای آن طی سال‌های گذشته وجود داشت، همچنان مشاهده می‌شود.
با تاسف، گاهی اعضای کمیسیون‌ها در کارگاه‌هایی که برگزار می‌کنند، بر خلاف اخلاق حرفه‌ای، عضویت در کمیسیون را در اطلاعیه‌هایشان درج می‌کنند و از عضویت خود در کمیسیون‌ها استفادۀ غیراخلاقی می‌کنند.
متاسفانه، گاهی افرادی به کمیسیون‌های تخصصی معرفی می‌شوند که صلاحیت‌شان، حداقل در آن کمیسیون جای بحث جدی دارد.

💠 بر اساس آنچه به اجمال ذکر شد، به‌نظر می‌رسد پروانۀ سازمان که قرار است مرهمی بوده و احتمال آسیب به مراجعان را کم کند، در صورتی که تمهیدات لازم فراهم نشود، احتمال دارد هم حامل #آسیب_به_مراجعان باشد و هم #چالش هایی را برای #روان‌شناسان و #مشاوران داشته باشد.

💠 در نظر است در هفته‌های #آینده، در #بخش_سوم این نوشته، به #راهکارهای #برون رفت از #آسیب‌های_پروانه پرداخته شود.

💠 بازنشر در گروه‌های روان‌شناسی و مشاوره و نقد نوشتۀ حاضر توسط روان‌شناسان و مشاوران مزید امتنان است.
@DrPoursharifi

‍ ✅ اعطای جایزۀ «روان‌شناس برجستۀ بین‌المللی» به دکتر رضا زمانی از طرف انجمن روان‌شناسی آمریکا


با کمال مسرت اطلاع حاصل شد جناب آقای دکتر رضا زمانی، رئیس محترم انجمن روان‌شناسی ایران، از طرف بخش 52 انجمن روان‌شناسی آمریکا، به‌عنوان «روان‌شناس برجستۀ بین‌المللی» انتخاب شده‌ و به تاریخ 10 آگوست 2019، در همایش سالانۀ انجمن روان‌شناسی آمریکا، این جایزۀ ارزشمند را دریافت نموده‌اند.
https://www.div52.net/index.php/resources/d52-news-archive/288-congrats-2019-awardees

شایان ذکر است، سالانه بخش 52 انجمن روان‌شناسی آمریکا، به دو نفر، یک روان‌شناس از ایالات متحده آمریکا و یک روان‌شناس غیرآمریکایی، جایزۀ «روان‌شناس برجستۀ بین‌المللی» را ارائه می دهد.
هیات مدیره انجمن روان‌شناسی ایران، این موفقیت بسیار مهم را به جامعۀ روان‌شناسی کشور و به ویژه اعضای محترم انجمن روان‌شناسی ایران و نیز به استاد ارجمند، جناب آقای دکتر رضا زمانی تبریک می‌گوید.
از رسانه‌ها انتظار می‌رود در پوشش خبری این رخداد مهم که نقش مهمی در الگوسازی برای جوانان دارد، اهتمام جدی داشته باشند.
روابط عمومی انجمن روان‌شناسی ایران
26 مردادماه 1398

هر عضو، یک پیام رسان
#انجمن_روان‌شناسی_ایران
https://t.me/iranpsyasso
www.iranpa.org

✅ چه خوب که دکتر زمانی‌ها در نگاه جهانی دیده می‌شوند و چه خوب می‌شود در نگاه ملی هم دیده شوند.

❇️ به مناسبت انتخاب دکتر رضا زمانی به‌عنوان «روان‌شناس برجستۀ بین‌المللی»

✍️ دکتر حمید پورشریفی، 29 مردادماه 1398

💠 انجمن روان‌شناسی آمریکا، اگرچه حاوی نام تنها یک کشور است، ولی به واسطۀ حضور 118 هزار عضو از سراسر جهان که در تعیین سرنوشت آن مشارکت می‌کنند، انجمنی با شعاع جهانی محسوب می‌شود و مایۀ مسرت است چنین انجمنی که جایگاه علمی تعیین‌کننده‌ای در میان روان‌شناسان جهان دارد، از کل کشورهای غیرآمریکایی، فقط یک روان‌شناس ایرانی، یعنی دکتر رضا زمانی را به‌عنوان «روان‌شناس برجستۀ بین‌المللی» انتخاب کرده است؛ رخداد ارزشمندی که برای هر ایرانی، به ویژه روان‌شناسان غرورآفرین است.

🔸 این جایزه به افرادی اعطا می‌شود که از طریق پژوهش، تدریس و مشارکتِ قابل توجه در سازمان‌های بین‌المللی، سهم برجسته‌ای را در توسعه روان‌شناسی در سطح بین‌المللی ایفا می‌کنند. بدین‌ترتیب تنها بخشی از اقدامات دکتر زمانی مبنای ارایۀ این جایزۀ ارزشمند شده است و بخش وسیع‌تر که در سطح ملی به توسعه روان‌شناسی کشور کمک کرده است هنوز تصریح نشده و بطور شایسته و بایسته مورد تقدیر قرار نگرفته است.

💠 وقتی از دانشجویان کارشناسی روان‌شناسی پرسیده می‌شود که چند روان‌شناس نامی ایرانی را نام ببرند، به‌ندرت دکتر زمانی‌ها و دکتر قاسم‌زاده‌ها نام برده می‌شود و به کثرت، نام حتی افرادی بیان می‌شود که روان‌شناس نیستند یا خیلی روان‌شناس نیستند! مجموعه دلایلی باعث می‌شود که در ایران، دکتر زمانی‌ها کمتر دیده شده و کمتر مطرح شوند.

🔸 جدا از دلایل اجتماعی و فرهنگی، در سطح فردی، افرادی مثل دکتر زمانی که از درون حمایت می‌شوند و عطش دیده شدن ندارند، تلاشی نمی‌کنند که مطرح شوند. وقتی خبر جایزه منتشر شد، فردی از من آدرس پیج شخصی ایشان را پرسید، همان موقع به فکرم رسید که دکتر زمانی چقدر برای ارتقای سایت انجمن تلاش می‌کنند ولی برای خودشان صفحۀ شخصی ندارند. این یعنی دیده شدن انجمن را بر دیده شدن خود ترجیح می‌دهند؛ روحیه‌ای بسیار ارزشمند و البته بسیار غریب.

🔸 در خصوصِ بی‌نیازی ایشان به مطرح شدن، همین بس که حتی اعضای هیات مدیره انجمن روان‌شناسی ایران، دریافت این جایزۀ ارزشمند را به‌طور اتفاقی و بعد از اعطای جایزه متوجه شده‌اند.

💠 شایسته است هر فردی که استاد را می‌شناسد، از منظر خود توصیفی از وی داشته باشد و اما توصیف مخصر من:

🔸 اگر بخواهی الگویی از یک استاد دانشگاه ارایه کنی، به جرات می‌توان گفت دکتر زمانی از بهترین‌ها برای این الگوست؛ اینکه به درسی که تدریس می‌کنی اشراف کامل داشته باشی، گویی با محتوای آن زندگی کرده‌ای، و آن را عاشقانه و با جدیت آموزش دهی و در عین حال با رفتار توام با احترام و تواضع به دانشجویان نشان دهی که مهم هستند و ارزشمند.

🔸 دکتر زمانی بعد از انقلاب، به همراه بزرگانی همچون زنده یاد دکتر سعید شاملو و زنده یاد دکتر محمدنقی براهنی، در تجدید حیات انجمن روان‌شناسی ایران، نقش تعیین کننده‌ای داشته است. ایشان در دوره‌های مختلف، ریاست و نایب‌رئیسی انجمن را بر عهده داشته‌اند و با وجود جایگاه علمی، تجارب و ایده‌های ارزشمندشان، همیشه با روحیه جمعی و کاملا دموکراتیک پذیرای نظر دیگران هستند، حتی دیگرانی که ممکن است خیلی کم تجربه باشند. گویی احترام به نظر دیگران، عجین شخصیت‌شان هست.

🔸 اینک که سازمان نظام روان‌شناسی و مشاوره قوام گرفته است و حتی بعضی‌ها از رانت آن برخوردارند و خیلی‌ها خود را بانی آن می‌دانند، نسل جوان ای‌بسا اطلاع ندارند که پیش‌نویس قانون تشکیل سازمان نظام در اولین و دومین هیات مدیره انجمن روان‌شناسی ایران به نگارش درآمده است و دکتر زمانی در این خصوص نقش مهمی داشته‌اند.

🔸 نشریه پژوهش های روانشناختی که دکتر زمانی، سردبیر و مدیرمسئول آن هستند، برای خیلی از افراد، ممکن است صرفا مجله‌ای برای ارسال مقاله باشد، بی‌آنکه بدانند از جمله معدود مجله‌های خصوصی کشور است که با وجود مشکلات جدیِ پیش‌روی مجلات خصوصی، در سایۀ عشق استاد به رشته، بعد از چند دهه همچنان به حیات موثر خود ادامه می‌دهد و مهم‌تر اینکه از جمله معدود مجله‌هایی است که به جرات می‌توان گفت در آن رانت وجود ندارد.
🔸 و ...

💠 امید اینکه رسانه‌های اجتماعی و البته روان‌شناسان که هر کدام خود یک رسانه هستند، در معرفی دکتر زمانی، نه الزاما خودش و اقداماتش، بلکه توصیف ویژگی‌های شخصیتی وی و الگوسازی این ویژگی‌ها تلاش کنند؛ ویژگی‌هایی نظیر عشق و احترام خالصانه به انسان‌ها، عشق به رشته و حرفه‌ای که انسان‌ها را رشد می‌دهد، تلاش عملی و همراه با صرف هزینه برای تحقق این عشق‌ها، تواضع، خلوص، صداقت و در یک کلام، ویژگی‌هایی که یک انسان خودشکوفا دارد.

💠 بازنشر در گروه‌های مجازی مزید امتنان است.
@DrPoursharifi

🔴 تاملی بر مهمترین علل مرگ و میر ایرانیان و
❇️ ظرفیت‌ها و رسالت‌های روان‌شناسان

💠 80% مرگ‌ها قابل پیشگیری هستند.
🔸 روان‌شناسان در همراهی با دیگر حرفه‌های سلامت، به دلیل آموزش‌هایی که در حوزۀ پیشگیری دریافت می‌کنند از ظرفیت‌های خوبی در کاهش مرگ‌های قابل پیشگیری دارند.

💠 50% مرگ‌ها ناشی از سکته قلبی و مغزی هستند.
🔸 روان‌شناسان سلامت، در همراهی با متخصصان پزشکی، از قابلیت‌های خوبی در پیشگیری از مرگ‌ و میرهای ناشی از سرطان و در عین حال، افزایش کیفیت زندگی مبتلایان برخوردارند.

✅ امید است با ارتقای دانش و مهارت روان‌شناسان در حوزۀ پیشگیری، افزایش تعامل آنها با دیگر متخصصان سلامت و افزایش حمایت دولت از حضور روان‌شناسان سلامت در حوزه‌های ذیربط، گام‌های سودمندی در کاهش مرگ و میرهای قابل پیشگیری برداشته شود.
@DrPoursharifi

۱۹ شهریور، روز جهانی پیشگیری از خودکشی

فایل تهیه شده توسط:
دانشگاه علوم پزشکی تبریز و گروه سلامت روانی، اجتماعی و اعتیاد مرکز بهداشت آذربایجاتشرقی

با انتشار این فایل و اطلاع رسانی مفاد آن، به وظیفه خود در پیشگیری از خودکشی عمل کنیم.

🔴 تسهیل کار «سازمان نظام و روان‌شناسان و مشاوران» یا تسهیل «آسیب به مراجعان»؟
✅ یادداشتی پیرامون طرح «جایگزینی توانمندسازی و نظارت بجای مصاحبه»
✍️ دکتر حمید پورشریفی، 5 مهرماه 1398
https://t.me/DrPoursharifi
مخاطب: #روان‌شناسان و #مشاوران

💠 ریاست سازمان نظام روان‌شناسی و مشاوره، چهارم مهرماه، گزارشی از عملکرد شش‌ماهۀ اول سال 1398 ارایه کرده‌اند.
http://www.pcoiran.ir/fa/news/803/رئیس_سازمان_نظام_روان_شناسی_و_مشاوره_کشور_گزارش_عملکرد_۶_ماهه_اول_سال_۱۳۹۸_را_اعلام_کرد

🔸 هرچند انتظار می‌رفت در این گزارش، به مواردی مثل برگزاری مجمع عمومی و پیگیری پرونده‌های قضایی مرتبط با مسائل مالی سازمان نیز اشاره می‌شد که از جملۀ مطالبات جدی منظومه انجمن‌های علمی روان‌شناسی و مشاوره کشور در 4 اسفندماه 1397 بوده است، با وجود این، صرفِ سنت ارایۀ گزارش و مطلع شدن از اقدامات ارزنده‌ای نظیر تقویت استان‌ها مایۀ مسرت است.

💠 در گزارش ارایه شده، به طرح «جایگزینی توانمندسازی و نظارت بجای مصاحبه» اشاره شده است که نیازمند موشکافی توسط صاحب‌نظران حرفۀ روان‌شناسی و مشاوره است.
🔸 در این گزارش مطرح شده است که: «بیش از ۲۰۰ هزار دانشجو وجود دارد که به محض فارغ التحصیلی عضو سازمان می‌شوند و خواستار پروانۀ اشتغال تخصصی هستند» و اینکه «سازمان نظام روان شناسی و مشاوره کشور ظرفیت و توان این میزان متقاضی را برای مصاحبه ندارد». در نهایت با این مقدمه، به مباحث توانمندسازی! و نظارت! و طرح جایگزین کردن آنها بجای مصاحبه پرداخته شده است.
🔸 براساس این طرح {البته در صورت تصویب شورای مرکزی} مصاحبه برای اعضای هیئت علمی دانشگاه ها به طور کلی و برای دانش‌آموختگان دکترای تخصصی از طریق صدور پروانۀ موقت، حذف خواهد شد و در مورد کارشناسان ارشد روان‌شناسی و مشاوره، گذراندن موفق یک دوره شش ماهه، ملاک صدور پروانه موقت خواهد بود و پروانه دائمی بر اساس نظارتی که سازمان انجام می دهد صادر خواهد شد!

💠 حال این پرسش‌ها مطرح می‌شود که:
🔸 با توجه به وضعیت اسفناک آموزش روان‌شناسی در برخی از دانشگاه‌ها، آیا صرف دانش‌آموخته شدن از دکترای تخصصی، صلاحیت حرفه‌ای ایجاد می‌کند؟
🔸 سازمانی که ظرفیت پاسخدهی به متقاضیان صدور پروانه را ندارد با چه ظرفیتی توانایی هدایت یا برگزاری دوره‌های شش ماهه را برای ده‌ها هزار متقاضی دارد؟
🔸 سازمانی که حتی در صورت تحقق وعده‌های مسئولان اجرایی کشور، به‌جز در مراکز استان‌ها، در سایر شهرها دفتری برای استقرار سازمان نخواهد داشت و خود را از توان دستگاه‌های حاکمیتی نظیر سازمان بهزیستی برخوردار نمی‌سازد، چگونه و با چه ظرفیتی می‌تواند نظارت را به معنای واقعی عملی سازد؟
🔸 آیا ممکن است مصاحبه، یعنی تنها ابزار نیم‌بند احراز صلاحیت حرفه‌ای، به وعده‌هایی رها شود و نه از توانمندسازی واقعی خبری باشد و نه از نظارت واقعی؟

💠 هرچند مصاحبه‌ها از مشکلاتی جدی در روایی و پایایی برخوردارند و اگر درست اجرا نشوند به جای فرصت به چالش تبدیل می‌شوند.
http://poursharifi.ir/Notes/پروانۀ-سازمان-نظام-روانشناسی-فرصت-یا-چالش
با وجود این، برگزاری مصاحبه حتی به شیوۀ موجود، بهتر از نبودن آن است. آموزش روان‌شناسی در اکثر دانشگاه‌ها قابل مقایسه با آموزش پزشکی نیست و اعطای پروانه در مقابل مدرک، حتی برای دانش‌آموختگان دکتری، ظلم به مراجعان خواهد بود.
http://poursharifi.ir/Notes/پروانۀ-سازمان-نظام-روانشناسی-و-مشاوره-چی-چرا-چگونه-1

💠 البته لازم است برای تعداد روزافزون متقاضیان پروانه فکری کرد. ایدۀ توانمندسازی، فکر ارزنده‌ای است؛ امری که لازم است در درازمدت برای آن بسترسازی لازم صورت پذیرد؛ به گونه‌ای که خودش تبدیل به یک آسیب و زمینۀ رانت نشود. اما در حال حاضر برای مدیریت حجم متقاضیان، لازم است ابتدا غربالی صورت پذیرد و افرادی که حداقل‌ها را اخذ کرده‌اند به مصاحبه دعوت شوند و از افراد دیگر خواسته شود که نسبت به افزایش توانمندی خود اقدام کرده و بعد مجددا در آزمون شرکت کنند. برای غربال، استفاده از طرح مغفول مانده شورای مرکزی با عنوان «آزمون جامع تخصصی روان¬شناسان و مشاوران» مصوب 6 مهرماه 1394، البته با اصلاح‌هایی، راهگشا خواهد بود.

💠 امید اینکه شورای مرکزی در لوای توانمندسازی و نظارت، به حذف «صورت مساله» رای ندهد و ضمن بسترسازی درازمدت برای توانمندسازی و نظارت، در حال حاضر از طریق اقداماتی نظیر اجرای طرح «آزمون جامع تخصصی روان¬شناسان و مشاوران»، اجرای صحیح و اصولی آیین‌نامۀ کمیسیون تلفیق استان‌ها، اعتبارگذاری دانشگاه‌ها، تصریح مرزهای صلاحیت و تعیین حوزۀ عمل دارندگان پروانه، ضمن دفاع از حقوق روان‌شناسان و مشاوران، از آسیب به مراجعان پیشگیری کند.

💠 بازنشر در گروه‌های روان‌شناسی و مشاوره و نقد نوشته توسط روان‌شناسان و مشاوران مزید امتنان است.
@DrPoursharifi