نبرد سارمات ها و رومی ها
@Dosuyecaspian

پراکنش سرمتی ها در اروپای شرقی
نام هایی که قرمز نوشته شده اند اقوام سرمتی هستند
@Dosuyecaspian

قلمرو آنتاها در اوکراین و لهستان فعلی
@Dosuyecaspian

ستون تراژان
نقش فرار سواران زره پوش سارماتی از برابر سواران رومی
@Dosuyecaspian

جنگجویان سرمتی
@Dosuyecaspian

بازسازی یک کلاهخود سرمتی
@Dosuyecaspian

جنگجویان یازیگ
@Dosuyecaspian

ژرمن های مارکومانی
@Dosuyecaspian

تصویری برگرفته از فیلم شاه آرتور محصول ۲۰۰۴ برگرفته از افسانه آرتور و شهسواران
شهسواران آرتور در بریتانیا همان باریک هایی بودند که جذب ارتش روم شده و به بریتانیا برده شدند
@Dosuyecaspian

ادامه...
اما جنگ در داکیا دوباره صورت گرفت و منجر به صلحی تعدیل یافته تر از صلح قبلی شد. به یازیگ ها اجازه داده شد که با قایق های خود از دانوب با خویشان روکسولانی خود در رومانی امروزی ارتباط داشته باشند. اما دوباره جنگ با روم صورت گرفت و اینبار امپراتور ماکسیموس تراکس در 238 یازیگ ها را شکست داد و لقب سارماتیکوس ماکسیموس گرفت.

باز یازیگ ها در 250 به داکیا و 254 به پانونیای رومی حمله کردند همراه با کوادی ها(قومی ژرمنی) حمله کردند. اواسط قرن سوم میلادی دوره انحطاط این سارمات های مجارستان آغاز شد. یک قوم متجاوز ژرمنی بنام گپید ها به همسایه شمالی یازیگ ها تبدیل شد و هجوم خود علیه ایشان را از سر گرفت. همچنین ویزگوت ها در 260 داکیا را تصرف کردند و روکسولان های این ناحیه را به قلمرو یازیگ ها راندند.
یازیگ ها با کمک روکسولان ها و کوادی های ژرمنی به پانونیای رومی حمله کردند. پس رومی ها به پنج لشگرکشی پشت سرهم به قلمرو یازیگ ها دست زدند که سرزمین ایشان را به کلی ویران کرد و امپراتور گالریوس ماکسیموس و جانشینانش کنستانتین و لیکینوس لقب سارماتیکوس گرفتند. این جنگ ها بشدت سارمات های پانونیا را تضعیف کرد.

ویزگوت ها در 321 به یازیگ ها حمله کردند اما از کنستانتین امپراتور روم شکست خوردند و اینچنین سارماتی ها نجات پیدا کردند. اما در 322 جنگ داخلی مصیبت باری میان سارمات های پانونیا درگرفت که در حکم جام زهر برای ایشان بود. طایفه یازیگی «لیمیگانت ها» علیه اربابان تازه وارد سارماتهای «آرداگارانت» که احتمالا روکسولانی بودند، با گروهی موسم به سارمات های آزاد متحد شدند و جنگ در گرفت. گفته میشود صدهزار بربر در این جنگ ها کشته شدند که نتیجه آن شکست آرداگارانت ها بود.

گروهی از آنان به نزد کوادی ها و گوت ها گریختند اما بیشتر ایشان به پانونیای رومی پناه بردند. در سال های 355 و 357 میلادی لیمیگانت ها موئسیا و پانونیای رومی را غارت کردند ولی در 358 از امپراتور کنستانتینوس شکست خوردند و رومی ها آرداگارانت ها را به قدرت بازگردانده و شاهزاده ای بنام زیزائیس را به شاهی یازیگ ها نشاندند. اما سال بعد دوباره یازیگ ها به قلمرو روم حمله کردند و اینبار رومی ها تمام آرداگارانت ها را قتل عام نمودند.

سارمات ها با در سال های 364، 374، 378 باز به قلمرو روم حمله کردند و در سال 384 از امپراتور تئودوسیوس شکست خوردند. پایان تاریخ این دسته از سارمات ها نیز در 430 میلادی رقم خورد که هون ها وارد این سرزمین شدند. با اینحال نه تنها یازیگ ها تا پنجاه سال دیگر در این سرزمین حضور داشتند بلکه در قرون بعدی دسته ای از آلان ها هنگام حمله مغول به مجارستان آمدند که یاسی نامیده میشدند.
@Dosuyecaspian

❇️ وحشت بزرگ
حمله گوت ها در حدود ۲۰۰ میلادی به برتری ایرانیان بر اروپای شرقی که بیش از هزار سال ادامه داشت پایان داد.
با تشکیل دولت اوسترگوت ها فرهنگ های سارماتی و گوتی مخلوط شدند.
اما در حدود ۳۵۵ میلادی هون ها وارد اروپا شدند و به ولگای سفلی و سرزمین استپی دُن حمله کردند. حمله آنان نشانگر عصر جدیدی بود که ما آن را برتری عنصر ترک بر این منطقه می‌خوانیم که حدود هشتصد سال ادامه داشت.
تا این زمان هون ها سرزمین های باستانی سرمتی ها را در شرق تصرف کرده بودند و حال به سرزمین های غربی ایشان دست انداخته بودند. در این زمان آلان های شرقی در میان ولگا و دن زندگی میکردند. بخشی از ایشان به غرب گریختند و برخی به کوه های قفقاز پناه بردند. ولی بیشتر ایشان با هون ها جنگیدن و سپس تابع آنان شده و در فتوحاتشان شرکت کردند.

هجوم هون ها نتایج مصیبت باری در شمال دریای سیاه داشت. شهرهای آباد غارت و ویران شدند و دیگر روی آبادی به خود ندیدند.
پس از فاجعه هون ها، آخرین و بزرگ ترین مهاجرت سارماتی ها شروع شد.
کار سارمات ها اینچنین با آواره شدنشان بصورت منفرد پایان یافت. آنان سرزمین های زیادی را فتح کردند اما چون از هم جدا افتاده بودند در مغلوبین بومی خود حل شدند.

سرنوشت گوت ها نیز همینطور بود.
هون ها در ۳۷۵ پادشاه افسانه ای اوسترگوت ها یعنی ارماناریک را شکست دادند و بخشی از اوسترگوت ها به غرب نزد ویزگوت ها گریختند اما بیشتر اوسترگوت ها همراه با الان ها تابع هون ها شدند و در فتوحات ایشان شرکت جستند.
برخی طوایف آلانی هم همراه اوسترگوت های فراری به ویزگوت ها پیوستند و با گذر از از دانوب وارد قلمرو روم شدند اما علیه رومی ها شورش کردند و در نبرد مشهور آدریانوپل در ۳۷۸ ارتش روم را نابود کردند
در این جنگ سواران آلانی نقش مهمی در کنار گوت ها بازی کردند و تاریخ نظامی را تغییر دادند.
امپراتور والنس کشته شد و رومی ها فهمیدند دیگر دوره سلطه پیاده نظامی تمام شده است و به استفاده از سواران مزدور روی آوردند.
اوسترگوت ها و الان ها بعدها تابع و متحد روم شدند اما شورش کردند و شهر رو را تسخیر و ویران کردند و در ۴۱۰ امپراتوری روم را برای همیشه در غرب نابود کردند.

❇️ آلان ها در اروپای مرکزی و غربی
سرنوشت آلان هایی که از مقابل هون ها گریختند بسیار درهم و پراکنده و پیچیده است. یکی از علل آن مخلوط شدن فرهنگ سارماتی و گوتی است که باعث شده است که نتوان گورهای گوتی و سارماتی را از هم تشخیص داد. اما برخی اشیا یافته شده در گورها به ما کمک میکنند. این آثار شامل سنجاق سینه برای نمونه در شمال فرانسه یافته شده است که نشان از حضور الان ها در این منطقه می باشد.

با این حال گفته های مورخان در اوایل قرون وسطی اطلاعاتی در مورد ایشان به ما میدهد.
بدین ترتیب سرگذشت یک گروه از الان ها به طور مفصل در اختیار ماست. این گروه بسیار بزرگ در ۳۷۷ میلادی از دانوب گذشت و به همراه ویزگوت ها و اوسترگوت ها وارد سرزمین روم شده و در نبرد آدریانوپل شرکت کرده و مشغول به غارت بالکان شدند.
در ۳۸۰ میلادی الان ها با اوسترگوت ها به سوی شمال رفته و در پانونیا مستقر شدند.

این گروه بیست سال بعد به واندال ها پیوستند و ایالت رومی نوریکوم(اتریش امروزی) حمله کردند و در آنجا از استیلیکو فرمانده وندالی ارتش روم مواجه شدند. استیلیکو در عوض دادن زمین ایشان را به خدمت ارتش روم در آورد. آنان در خلال سال های ۴۰۲ تا ۴۰۵ در ارتش روم علیه ویزگوت ها جنگیدند.
اما در ۴۰۶ میلادی همراه با وندال ها و سوئوها عازم هجوم به گُل(فرانسه فعلی) شدند. آلان ها تخت فرمان شاه خود رسپندیال از راین که یخ زده بود گذشته و به کمک متحدان وندال خود که از فرانک شکست خوردند بودند شتافتند و فرانک ها را شکست دادند.
همچنین بخشی از الان ها به فرماندهی شاه خود موسوم به گُور حاضر به خدمت به روم شدند.

اما گروه رسپندیال به همراه دو قوم ژرمنی متحد خود تمام شهرها و روستاهای شمال گل را غارت و ویران کردند. آنتن ماینتس، تروس، رنس، آراس، آمین، و سپس پاریس، اورلئان، تور، تولوز را در مسیر خود غارت و ویران کردند و در ۴۰۸ وارد شبه جزیره ایبریا شدند. آنان مدت دو سال مشغول غارت و چپاول این شبه جزیره امن رومی شدند.

آنان در شبه جزیره ایبریا ساکن شدند و آنجا را میان خود تقسیم کردند.
شرق و جنوب اسپانیا نصیب وندال ها شد.
پرتغال و غرب و مرکز اسپانیا نصیب آلان ها سد
سوئوها هم گالیسیا در شمال غرب اسپانیا را تصرف کردند.
اما در ۴۱۸، والیا شاه ویزگوت ها که جنوب گل را در تصرف داشت به فرمان روم به اسپانیا حمله کرد و آداک شاه آلان ها را به قتل رساند. بدین ترتیب بقایای آلان ها به وندال ها و سوئوها پیوستند و تحت تابعیت گوندریک شاه واندال ها قرار گرفتند
بدین ترتیب این شعبه از الان ها موجودیت مستقل خود را از دست داد و زیر مجموعه وندال ها قرار گرفت اما موجودیت قومی خود را حفظ کرد.

شاهان وندال به خود لقب Rex vandalorum et Alanorum میدادند که یعنی شاه وندال ها و آلان ها
در طی این ماجراها آلان ها در مدت چهل سال سفر خود را از سرزمین لیپی خویش در اوکراین آغاز کردند و در ادامه در ۴۲۲ همراه با وندال ها عازم جنوب اسپانیا شدند و در ۴۲۹ به شمال آفریقا رسیدند.
@Dosuyecaspian

مهاجرت هون ها
@Dosuyecaspian

نبرد الان ها ها با هون ها
@Dosuyecaspian

جنگجوی هون تیر را از گلوی جنگجوی گوت بیرون می‌کشد
@Dosuyecaspian

هون ها سوار بر تاتو اسب مغولی(اسب پرزوالسکی)
@Dosuyecaspian

مسیر کوچ وندال ها
از منطقه زرد رنگ اروپای شرقی الان ها را هم به همین مسیر اضافه کنید
@Dosuyecaspian

نبرد ألان ها با فرانک ها
@Dosuyecaspian

سرباز ویزگوت به دستور فرمانده هون
گوت دیگری را اعدام میکند
@Dosuyecaspian

سوار الان مشغول جنگ در گُل
@Dosuyecaspian