🌺سال ۱۳۴۸ کنگاور لکستان کاوش محوطه معبدآناهیتا🌺
معبد آناهیتا دومین بنای سنگی پس از تخت جمشید است، سال ۱۳۴۸ دکتر سیف‌الله کام‌بخش محوطه معبد #آناهیتا را مورد کاوش و حفاری قرار داد.
کَپشن و بیوگرافی کلیپ از زبان دکتر باستان شناس سام دیبا:
👇👇👇
ایزیدور خاراکسی جغرافیانویس یونانی برای اولین بار در سال۳۷میلادی(۱۹۸۳ سال پیش) از کنگاور عبور کرده و از این شهر به نام کنکوبار یاد کرده است. وی از معبدی در این شهر برای نیایش الهه آرتمیس خبر داده که مردمی بلند قامت و جنگجو در اطراف آن سکونت دارند و در پرورش اسب زبان زد هستند (اطلس خاراکسی صفحه ۱۹۶) بخشی از قومی اصیل به نام (لک) در #کنگاور سکونت دارند که وارثان بزرگترین گنج تبه‌های ایران هستند و با هویتی #ایرانی_الاصل بر روی تاریخ دفن شده قدم می‌زنند.
#لک‌ها بازماندگانی از باستان‌های دور از دوران‌های #کاسی و #ماد و #هخامنشی و #ساسانی هستند این قوم ایرانی الاصل کمتر شناخته شده‌اند اما برای هر باستان شناس ایرانی وجود #لک‌ها در هر نقطه از ایران به معنای وجود یک تمدن دفن شده بر زیر پای آنهاست.
فرهنگ و تمدن هشت هزار ساله‌ی منطقه‌ی #کنگاور جزئی ارزشمند از فرهنگ و تمدن ایران است که بررسی دقیق و عالمانه‌ی آن می‌تواند تصویر کامل‌تری از فرهنگ و تمدن ایران در هزاره‌های گذشته ارائه دهد.
کاملیا سینره فرانسوی هنگامی که در هشتم ژوئن سال ۱۷۹۶ میلادی از کنگاور دیدن می‌کند، می‌نویسد: (بعد از هفت ساعت راه به کنگاور رسیدیم، کنگاور دهی بسیار آباد و با جمعیت زیاد بود در مابین دره‌ای افتاده که آب وافری در آن جاری بود. جلگه در جانب جنوبی ده بود، بسیار وسیع و زیاد سرسبز و آبادان بود. کنگاور که گویا همان (کونکبار) باشد که قدما متوجه شده‌اند چنان معلوم است که در ایام سابقه شهری عظیم بوده است. در اینجا آثار قدیمی است که گمان می‌کنم هیچ یک از سیاحین ذکری از آن نکرده‌اند کهنه آسیایی هم دیدم ...)
بین سالهای جنگ ویران کننده ایران و عراق با تویوتا آبی رنگی که متعلق به پدرم بود به کنگاور و بیستون سفر کردم مردانی با رداهای پشمی که تک و توک فارسی بلند بوند از تراشه بیستون غزل می‌گفتند و مرا برای دیدن کتیبه بیستون راهنمای می‌کردند.
@Doroodfaraman
معبد آناهیتا دومین بنای سنگی پس از تخت جمشید است، سال ۱۳۴۸ دکتر سیف‌الله کام‌بخش محوطه معبد #آناهیتا را مورد کاوش و حفاری قرار داد.
کَپشن و بیوگرافی کلیپ از زبان دکتر باستان شناس سام دیبا:
👇👇👇
ایزیدور خاراکسی جغرافیانویس یونانی برای اولین بار در سال۳۷میلادی(۱۹۸۳ سال پیش) از کنگاور عبور کرده و از این شهر به نام کنکوبار یاد کرده است. وی از معبدی در این شهر برای نیایش الهه آرتمیس خبر داده که مردمی بلند قامت و جنگجو در اطراف آن سکونت دارند و در پرورش اسب زبان زد هستند (اطلس خاراکسی صفحه ۱۹۶) بخشی از قومی اصیل به نام (لک) در #کنگاور سکونت دارند که وارثان بزرگترین گنج تبه‌های ایران هستند و با هویتی #ایرانی_الاصل بر روی تاریخ دفن شده قدم می‌زنند.
#لک‌ها بازماندگانی از باستان‌های دور از دوران‌های #کاسی و #ماد و #هخامنشی و #ساسانی هستند این قوم ایرانی الاصل کمتر شناخته شده‌اند اما برای هر باستان شناس ایرانی وجود #لک‌ها در هر نقطه از ایران به معنای وجود یک تمدن دفن شده بر زیر پای آنهاست.
فرهنگ و تمدن هشت هزار ساله‌ی منطقه‌ی #کنگاور جزئی ارزشمند از فرهنگ و تمدن ایران است که بررسی دقیق و عالمانه‌ی آن می‌تواند تصویر کامل‌تری از فرهنگ و تمدن ایران در هزاره‌های گذشته ارائه دهد.
کاملیا سینره فرانسوی هنگامی که در هشتم ژوئن سال ۱۷۹۶ میلادی از کنگاور دیدن می‌کند، می‌نویسد: (بعد از هفت ساعت راه به کنگاور رسیدیم، کنگاور دهی بسیار آباد و با جمعیت زیاد بود در مابین دره‌ای افتاده که آب وافری در آن جاری بود. جلگه در جانب جنوبی ده بود، بسیار وسیع و زیاد سرسبز و آبادان بود. کنگاور که گویا همان (کونکبار) باشد که قدما متوجه شده‌اند چنان معلوم است که در ایام سابقه شهری عظیم بوده است. در اینجا آثار قدیمی است که گمان می‌کنم هیچ یک از سیاحین ذکری از آن نکرده‌اند کهنه آسیایی هم دیدم ...)
بین سالهای جنگ ویران کننده ایران و عراق با تویوتا آبی رنگی که متعلق به پدرم بود به کنگاور و بیستون سفر کردم مردانی با رداهای پشمی که تک و توک فارسی بلند بوند از تراشه بیستون غزل می‌گفتند و مرا برای دیدن کتیبه بیستون راهنمای می‌کردند.
@Doroodfaraman
Telegram
attach 📎