#ریشه_شناسی_واژگان_لکی
#حسین_میرمحمدی_پژوهشگر_فرهنگ_و_زبان_های_باستانی

کرkər

"کر" در زبان لکی به معنی شیار، خط ، شیار زدن و شخم زدن زمین کاربرد دارد.
کرشت karšt و "کر kar" در اوستا به معنی کاشتن ، کشاورزی و شیار کشیدن است.
"پئیری کرش pairi kareš" نیز در اوستا به معنی شیار زدن در پیرامون آمده است و دارای دو جزء می باشد. جزء اول" pairi" به معنی حاشیه که واژه پیرامون فارسی از این واژه گرفته شده است وجزء دوم kareš به معنی شیار کشیدن است .

نام یکی از وسایل و ایزار کشاورزی در زبان لکی نیز ریشه در این واژه دارد ، این نام " کرَ kəra" است که نام یک نوع گاوآهن در زبان مردم لک است. اما این نام چگونه ساخته می شود.
در زبان فارسی « ستاک فعل+ کسره » نام وسیله انجام آن فعل را می سازد. مانند
مال + ه ِ : مالِه māl+e :māle
رایان + ه : رایانه rāyān + e : rāyāne «رایانیدن در زبان پهلوی به معنی نظم دادن است»

در زبان لکی«ستاک فعل + فتحه» نام ابزار انجام فعل را میسازد .
برای نمونه واژه ماله در زبان لکی māla تلفظ می شود.
که شیوه ی ساخت آن«Māl + a» هست.
نام وسیله ی "کر" کشیدن و شخم زدن در زبان لکی نیز با این شیوه ساخته می شود. یعنی « kər+a» که به صورت "کرَ kəra" تلفظ می شود.

منابع
فرهنگ واژگان اوستا - احسان بهرامی به یاری فریدون جنیدی
فرهنگ فارسی به پهلوی - بهرام فرفره وشی

@Doroodfaraman