‍ ‍ 👏🌺👏🌺👏🌺👏🌺🍃
🌺👏🌺👏🌺🍃
👏🌺👏🍃
❤️🍃

🔺 #لکستان_تشکر ✋

به یاری کردگار سپهر 🍃

اینجانب #منصور_رضایی_سرونوی
#بهمرد_هرمزدیار
به نمایندگی از دوست و برادر عزیزم
هنرمند #رسول_احمدی
پیروزمردی از ایل بزرگ
🌸 #حوزمانوند_لکستان 🌸
از تمام کسانی که لطف نمودند و با
ارسال پیامکی به شبکه زاگرس کرمانشاه ما را در این رقابت زیبا حمایت نمودند
کمال تقدیر و تشکر را دارم🙏 🌺

خدا را شاکریم که هم خون برادرانی
هستیم سراسر افتخار آفرین 🙏🌺

#قوم_لک #مردم_لک_زبان
تعصب و غیرتتان ستودنیست 👏👏

این افتخار را تقدیمتان میکنیم 🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺

خـــــــــــــدایاشکــــــــــــــــر 🙏🙏

برنامه پربیننده خندوانه

نهم اسفند ۹۷

اجرای ترانه ماندگار هنارس

تقدیم برنامه به #مردم_لک مخصوصاً مردم نجیب #دلفان
@Doroodfaraman

هرگاه سخن از #استقلال و اتحاد #لکستان و #مردم_لک به میان می آید مخالفان اعم از لر و کرد چون هیچگونه استدلال منطقی برای مانع شدن از این حق مسلم و امر بدیهی ندارند،به مطرح کردن مسائل سخیفی چون کمتر بودن جمعیت لکستان نسبت به دو قوم مذکور می پردازند و یا برای جلوگیری از احقاق حق مردم لک دست به دامن حربه ی همیشگی خود یعنی طرح اشتراکات فرهنگ و زبان خود با فرهنگ و زبان لکی،می شوند.
مگر میتوان دو ملت،دو قوم،دو زبان و حتی دو انسان را یافت که در مجاورت مداوم و طولانی مدت با هم باشند اما از هم تاثیر نپذیرند و تاثیر ننهند و مگر میتوان استقلال،وجود و هویت یک ملت،یک قوم،یک زبان و حتی یک انسان را به صرف شباهات واشتراکات آن با خود،نادیده گرفت و منکر شد.
البته آنها تا زمانی میتوانند این اشتراکات را به عنوان مستمسکی برای زیرمجموعه خواندن فرهنگ لک بکار برند که مردم لک مانند گذشته در موضع ضعف باشند که اگر چنین نباشد و مردم لک از نظر اقتصادی و آگاهی به هویت خود،در شرایط برابر با مدعیان باشند،مشخص است که طرح این اشتراکات از سوی آنها،لزوما دال بر زیرمجموعه بودن لک نیست.
در شرایط مذکور و با قدرت برابر همین اشتراکات میتواند این معنا را نیز به ذهن متبادر کند که شاید ریشه ی این اشتراکات فرهنگی و زبانی ناشی از نشات گرفتن فرهنگ وزبان همسایگان از فرهنگ و زبان لکی باشد نه بالعکس. بخصوص اینکه با آشنایی مختصر به تاریخ چند قرن اخیر ونگاهی گذرا به زبانهای همسایه،اصالت و ریشه مندی هویت لکی نسبت به کردان و لرهای همسایه کاملا مشهود است.
از این رو همیشه اثبات زیرمجموعه بودن لک،سخت تر از اثبات استقلال آن بوده است.
با این وجودتلاش هایی که تا کنون صورت گرفته کمتر از سوی لکها و بیشتر از سوی مدعیان عدم استقلال لک بوده است و چون این تحقیقات معمولا همگام با عنصر تعصب به پیش رفته و صورت گرفته اند عموما در رد استقلال هویت لک بوده اند.
ناحق جلوه دهنده گان حقیقت لکستان عموما لر یا کردی ست که شرح آن رفت،بعضا هم فرد لکی ست که از ناشناخته ماندن توسط مرکزنشینان ایران و ذکر نشدن نام لک در کنار سایر اقوام در رسانه ها و مکتوبات خسته شده و گمان میکند اگر نام لک توسط کسانی که هیچ شناختی از لک ندارند ذکر نشود پس چنین چیزی وجود خارجی هم ندارد. و گاه دارنده ی این فکر ، لکی ست که مرعوب چند شهر و دانشگاه ومحفل فرهنگی تازه تاسیس در مناطق لر و کرد نشین می شود و وقتی آن شرایط را با شرایط قوم خود مقایسه میکند ترجیح میدهد که قوم آزاده و سرکش لک راتحت لوا و زیر سایه ی یکی از این دو ، قرار دهد و چون با دیوار آزادگی لک مواجه میشود و قومی را میبیند که در هیچ غالب ملی - مذهبی جز لک نمیگنجد،حتی ممکن است از لک بودن خود متنفر شود.فقط به این دلیل که قوم لک همراه خوبی برای نابودن کردن فرهنگ خود نیست.
البته اگر بجای لر و کرد،عرب و ترک هم همسایه ی لک می بود ،چنین فردی برای پر کردن این خلا روانی،حتما از آنها نیز بهره می جست و برای عرب و ترک بودن لک دلایلی هم فراهم میکرد،شاید منطقی تر و مستدل تر از استدلالات فعلی مبنی بر لر و کرد بودن.
سفسطه ی دیگر که پیشتر مخصوصا در میان عامه مطرح میشد و گاه هنوز هم مطرح می شود مسئله ی جمعیت لکهای ایران است.
دو قرن پیش تر جمعیت لکستان بسیار کمتر از نصف جمعیت دومیلیونی فعلی بود،اما با آن وجود مردم لک بدون نیاز به هیچ قوم دیگر روزگار میگذراندند و قابل ذکر است که تا قبل از آمیختگی با اقوام دیگر نه تنها با همان جمعیت کم میتوانستند نیاز خود را رفع کنند،از نظر باور و اعتقاد و روح و روان هم حال و روز بهتری نسبت به امروز داشتند.
اما معلوم نیست که با وجود چند برابر شدن لک چه هدفی برای مردم لک وجود دارد که بدون کمک کرد و لر نمیتواند به آن برسد.
مگر نه اینست که هدف همه ی اقوام وملتها باید بسط انسانیت و آگاهی به هویت انسانی خود باشد.آیا دست یابی به این هدف مستلزم جمعیت است یا کاریست فردی که هر کس باید به تنهایی آن را در خود نهادینه کند.
نقشه ی لکستان بر اساس نقشه یسازمان نقشه برداری کشور
کلام آخر مردم لکستان به عنوان مردمی که دارای فرهنگ خاص،زبان مشترک و سرزمین بهم پیوسته می باشند،حداقل حقشان این است که مانند هر قوم و ملت دیگر دارای مرز سیاسی و فرهنگی مشترک باشند و هیچ دلیل منطقی در هیچ جای جهان وجود ندارد که مردمی را با شرایط مذکور متقاعد به نداشتن مرز سیاسی-فرهنگی و اداری مشترک کند و تنها ظلم است که میتواند حس هم فرهنگان و هم زبانان را برای همنشینی با هم در جغرافیای مشترک سرکوب کند که اگر ستم سیاسی،فرهنگی و اقتصادی نباشد بی شک تمایل هم فکران،هم فرهنگان و هم زبانان همیشه بر اجتماع باهم است.
اگر این سه ستم نباشد کجا میتوان مردمی را یافت که همنشینی و هم خانه گی با اغیار را بر همنشینی و اتحاد با خانواده ی فرهنگی هزاران ساله ی خود ترجیح دهد.
@mourlaki