به نام خدا

به هر شکل و شمایلی که باشد، راه دفاع از عقیده و فرهنگ نباید به تهدید و ارعاب منجر شود، ما لک‌ها از قدیم معنای کُرد را به محلی و خودمانی( = روستانشین یا چادرنشین ) می‌گرفتیم.

چون آنها را جدا از خود نمی‌دانستیم :

خا کُردی: تخم مرغ محلی
تماته کُردی: گوجه فرهنگی
و...

در منظومه‌ی لکی شیرین و فرهاد می‌خوانیم برای اینکه فرهاد را نا امید کنند دستور می‌دهند عشایر سه روز به بچه دام‌هایشان اجازه ندهند از پستان مادرشان شیر بخورند و پس از سه روز ناگهان بچه گوسفندها و گوساله‌ها رها می‌شوند، و زنها هم همزمان شیون سر می‌دهند.
سر و صدا به فرهاد میرسد و با نگرانی از رهگذران می‌پرسد:

ئی شینه چه بی و کورده مالان ؟
و شیرن دویر بو گشت بچوه تالان !!

یعنی اینجا هم تاکید شده که کورده مال = خانه عشایر


نقطه‌ی مقابل کُرد را هم می‌گفتیم: شیری ( شهری ) و آنها را به ریا و خست و دروغ و ترس و کم محبتی و تیغ زنی متهم می‌کردیم و می‌گفتیم کُرد مثل شیری ( شهری ) نیست که از مهمان بترسد و...


همه‌ی دوستان کم و بیش با این نوع ادبیات آشنا هستند. و متعجبم از عزیزانی که روستازادگی و چادرنشینی را نوعی توهین به خود دانستند. و البته با توجه به تبلیغات شوونیستی که در قرن اخیر انجام شده و تلگرام زدگی خیلی از حضرات، آقای نظری نباید گله مند چنین برخوردهایی باشد . چنانچه قرار بر شکایت و برخورد قانونی یا فیزیکی شد، اینجانب مهرداد جمشیدی ( مانا ) هم حمایت خود را از دوست ادیب / آرام / فهیم /نجیب/ کم ادعا و دوست داشتنی‌ام استاد " #علی نظری تاویرانی عضو تیم تشکیل پرونده #ثبت_زبان_لکی " اعلام می‌کنم . اگر ایشان را کتک زدید یا به دادگاه کشاندید، ممنون خواهم شد اگر بنده را نیز از الطاف بی شائبه‌ی خود بی نصیب نکنید ..


✍ #مانا