🌹مه زون دالکه ای وژم دوس دیرم🌹
مرگ هر زبان به معنای از دست رفتن مجموعه‌ای از فرهنگ، تاریخ و آداب گروهی از ساکنان زمین است
زبان مادری زبانی است که از مادر، پدر و نزدیکانمان آموخته ایم و بنا به نظر پژوهشگران کودک در رحم مادرش با زبان مادریش آشنا می شود و هنگام بدنیا آمدن که گریستن آغاز میکند اگر به زبان مادریش با وی سخن گفته شود، گریه اش را قطع کرده گوش میدهد.
تنوع زبانی در ایران از جمله #تالشی_تاتی_لکی_بلوچی_گیلکی_کردی_عربی_لری_آذری_و...بهترین ابزار و مناسب ترین وسیله برای حفظ انواع آیین ها و سنت های بومی هستند و امری طبیعی در زندگی انسان و مساله اصلی، به رسمیت شناختن، فهمیدن و البته ارج نهادن به این تنوع زبانی به عنوان یک نظم طبیعی در جهان است.
باید بدانیم که زبانها عامل ارتباط، ادراك و تامل بوده و ترسیم‌كننده مسیری هستند كه خط واصل گذشته، حال و آینده است. انسانها در مناطق جغرافیایی مختلف با گذشته و تاریخ خاص خویش زاده می‌شوند و ارزشها، آداب و رسوم و باید و نبایدهای مختلف و شیوه‌های زندگی به تناسب و تدریج از طریق زبان به آنها آموخته می‌شود.من همیشه بر این باور هستم که واژه تاثیری مقاومت ناپذیر دارد و هیچ چیز نمی تواند در مقابل نیروی عجیبی که در ادبیات ،شعر و به طور کلی نثر،نهفته است بایستد.زبان فقط فرهنگ لغات و افعال نیست که انسان برای برقراری ارتباط با دیگران اختراع کرده است،زبان در نهایت یعنی ما،کسی که زبان ندارد اصلا وجود ندارد،این اغراق نیست بلکه توصیف واقعیت است.
محمود درویش می گوید:
کیستم کن؟
این سوال دیگران است
وپاسخی برای آن نیست
من زبان خویشم
من معلقه ام،دومعلقه،ده معلقه
این زبان من است،من لغت خویشم...
اگر زبان بزرگترین دستاورد انسان است،پس ادبیات بزرگترین دستاورد زبان است.
امروزه در سطح جهان بیش از 6 هزار گونه زبانی مختلف وجود دارد كه این زبانها در طول تاریخ و در یك جغرافیای خاص بوجود آمده اند و این تنوع و تعدد زیاد زبانی بیانگر توانایی انسان برای ایجاد ابزار ارتباط است، اما بد نیست که بدانید در عصر ارتباطات و دهكده جهانی فقط چند زبان بصورت جهانی در آمده اند.
بخش اعظم هر فرهنگی پیامد وجود یك زبان خاص در یك جغرافیای مشخص است و زبان اولین و مهمترین شاخص تعریف قومیت و تمایز یك قوم از سایر اقوام است، بنابراین می‌توان گفت «زبان» فرهنگ ساز است.
و در آخر اهمیت زبان مادری کمتر از ارزش یک گونه جانوری نیست.ما برای حفظ و حراست از یک موجود زنده و گونه جانوری محدودیت ممنوعه می گذاریم و خودمان را به آب و آتش می زنیم اما بی تفاوت از کنار از بین رفتن زبان بومی و محلی می گذریم.
برخی ها صحبت کردن به زبان مادری را نوعی بی کلاسی تلقی می کنند و به خاطر پرستیژ فارسی با این زبان صحبت می کنند.
#زبان_مادری
#زبا_فارسی
#زبان_کهن_لکی_را_پاس_بداریم
✍متن: آیت بهارگیر برخوردار دبیر ادبیات
مرگ هر زبان به معنای از دست رفتن مجموعه‌ای از فرهنگ، تاریخ و آداب گروهی از ساکنان زمین است
زبان مادری زبانی است که از مادر، پدر و نزدیکانمان آموخته ایم و بنا به نظر پژوهشگران کودک در رحم مادرش با زبان مادریش آشنا می شود و هنگام بدنیا آمدن که گریستن آغاز میکند اگر به زبان مادریش با وی سخن گفته شود، گریه اش را قطع کرده گوش میدهد.
تنوع زبانی در ایران از جمله #تالشی_تاتی_لکی_بلوچی_گیلکی_کردی_عربی_لری_آذری_و...بهترین ابزار و مناسب ترین وسیله برای حفظ انواع آیین ها و سنت های بومی هستند و امری طبیعی در زندگی انسان و مساله اصلی، به رسمیت شناختن، فهمیدن و البته ارج نهادن به این تنوع زبانی به عنوان یک نظم طبیعی در جهان است.
باید بدانیم که زبانها عامل ارتباط، ادراك و تامل بوده و ترسیم‌كننده مسیری هستند كه خط واصل گذشته، حال و آینده است. انسانها در مناطق جغرافیایی مختلف با گذشته و تاریخ خاص خویش زاده می‌شوند و ارزشها، آداب و رسوم و باید و نبایدهای مختلف و شیوه‌های زندگی به تناسب و تدریج از طریق زبان به آنها آموخته می‌شود.من همیشه بر این باور هستم که واژه تاثیری مقاومت ناپذیر دارد و هیچ چیز نمی تواند در مقابل نیروی عجیبی که در ادبیات ،شعر و به طور کلی نثر،نهفته است بایستد.زبان فقط فرهنگ لغات و افعال نیست که انسان برای برقراری ارتباط با دیگران اختراع کرده است،زبان در نهایت یعنی ما،کسی که زبان ندارد اصلا وجود ندارد،این اغراق نیست بلکه توصیف واقعیت است.
محمود درویش می گوید:
کیستم کن؟
این سوال دیگران است
وپاسخی برای آن نیست
من زبان خویشم
من معلقه ام،دومعلقه،ده معلقه
این زبان من است،من لغت خویشم...
اگر زبان بزرگترین دستاورد انسان است،پس ادبیات بزرگترین دستاورد زبان است.
امروزه در سطح جهان بیش از 6 هزار گونه زبانی مختلف وجود دارد كه این زبانها در طول تاریخ و در یك جغرافیای خاص بوجود آمده اند و این تنوع و تعدد زیاد زبانی بیانگر توانایی انسان برای ایجاد ابزار ارتباط است، اما بد نیست که بدانید در عصر ارتباطات و دهكده جهانی فقط چند زبان بصورت جهانی در آمده اند.
بخش اعظم هر فرهنگی پیامد وجود یك زبان خاص در یك جغرافیای مشخص است و زبان اولین و مهمترین شاخص تعریف قومیت و تمایز یك قوم از سایر اقوام است، بنابراین می‌توان گفت «زبان» فرهنگ ساز است.
و در آخر اهمیت زبان مادری کمتر از ارزش یک گونه جانوری نیست.ما برای حفظ و حراست از یک موجود زنده و گونه جانوری محدودیت ممنوعه می گذاریم و خودمان را به آب و آتش می زنیم اما بی تفاوت از کنار از بین رفتن زبان بومی و محلی می گذریم.
برخی ها صحبت کردن به زبان مادری را نوعی بی کلاسی تلقی می کنند و به خاطر پرستیژ فارسی با این زبان صحبت می کنند.
#زبان_مادری
#زبا_فارسی
#زبان_کهن_لکی_را_پاس_بداریم
✍متن: آیت بهارگیر برخوردار دبیر ادبیات
Forwarded from اِتحاد وَ سَربَرزی دورودفرامان🇮🇷
🌹مه زون دالکه ای وژم دوس دیرم🌹
مرگ هر زبان به معنای از دست رفتن مجموعه‌ای از فرهنگ، تاریخ و آداب گروهی از ساکنان زمین است
زبان مادری زبانی است که از مادر، پدر و نزدیکانمان آموخته ایم و بنا به نظر پژوهشگران کودک در رحم مادرش با زبان مادریش آشنا می شود و هنگام بدنیا آمدن که گریستن آغاز میکند اگر به زبان مادریش با وی سخن گفته شود، گریه اش را قطع کرده گوش میدهد.
تنوع زبانی در ایران از جمله #تالشی_تاتی_لکی_بلوچی_گیلکی_کردی_عربی_لری_آذری_و...بهترین ابزار و مناسب ترین وسیله برای حفظ انواع آیین ها و سنت های بومی هستند و امری طبیعی در زندگی انسان و مساله اصلی، به رسمیت شناختن، فهمیدن و البته ارج نهادن به این تنوع زبانی به عنوان یک نظم طبیعی در جهان است.
باید بدانیم که زبانها عامل ارتباط، ادراك و تامل بوده و ترسیم‌كننده مسیری هستند كه خط واصل گذشته، حال و آینده است. انسانها در مناطق جغرافیایی مختلف با گذشته و تاریخ خاص خویش زاده می‌شوند و ارزشها، آداب و رسوم و باید و نبایدهای مختلف و شیوه‌های زندگی به تناسب و تدریج از طریق زبان به آنها آموخته می‌شود.من همیشه بر این باور هستم که واژه تاثیری مقاومت ناپذیر دارد و هیچ چیز نمی تواند در مقابل نیروی عجیبی که در ادبیات ،شعر و به طور کلی نثر،نهفته است بایستد.زبان فقط فرهنگ لغات و افعال نیست که انسان برای برقراری ارتباط با دیگران اختراع کرده است،زبان در نهایت یعنی ما،کسی که زبان ندارد اصلا وجود ندارد،این اغراق نیست بلکه توصیف واقعیت است.
محمود درویش می گوید:
کیستم کن؟
این سوال دیگران است
وپاسخی برای آن نیست
من زبان خویشم
من معلقه ام،دومعلقه،ده معلقه
این زبان من است،من لغت خویشم...
اگر زبان بزرگترین دستاورد انسان است،پس ادبیات بزرگترین دستاورد زبان است.
امروزه در سطح جهان بیش از 6 هزار گونه زبانی مختلف وجود دارد كه این زبانها در طول تاریخ و در یك جغرافیای خاص بوجود آمده اند و این تنوع و تعدد زیاد زبانی بیانگر توانایی انسان برای ایجاد ابزار ارتباط است، اما بد نیست که بدانید در عصر ارتباطات و دهكده جهانی فقط چند زبان بصورت جهانی در آمده اند.
بخش اعظم هر فرهنگی پیامد وجود یك زبان خاص در یك جغرافیای مشخص است و زبان اولین و مهمترین شاخص تعریف قومیت و تمایز یك قوم از سایر اقوام است، بنابراین می‌توان گفت «زبان» فرهنگ ساز است.
و در آخر اهمیت زبان مادری کمتر از ارزش یک گونه جانوری نیست.ما برای حفظ و حراست از یک موجود زنده و گونه جانوری محدودیت ممنوعه می گذاریم و خودمان را به آب و آتش می زنیم اما بی تفاوت از کنار از بین رفتن زبان بومی و محلی می گذریم.
برخی ها صحبت کردن به زبان مادری را نوعی بی کلاسی تلقی می کنند و به خاطر پرستیژ فارسی با این زبان صحبت می کنند.
#زبان_مادری
#زبا_فارسی
#زبان_کهن_لکی_را_پاس_بداریم
✍متن: آیت بهارگیر برخوردار دبیر ادبیات
مرگ هر زبان به معنای از دست رفتن مجموعه‌ای از فرهنگ، تاریخ و آداب گروهی از ساکنان زمین است
زبان مادری زبانی است که از مادر، پدر و نزدیکانمان آموخته ایم و بنا به نظر پژوهشگران کودک در رحم مادرش با زبان مادریش آشنا می شود و هنگام بدنیا آمدن که گریستن آغاز میکند اگر به زبان مادریش با وی سخن گفته شود، گریه اش را قطع کرده گوش میدهد.
تنوع زبانی در ایران از جمله #تالشی_تاتی_لکی_بلوچی_گیلکی_کردی_عربی_لری_آذری_و...بهترین ابزار و مناسب ترین وسیله برای حفظ انواع آیین ها و سنت های بومی هستند و امری طبیعی در زندگی انسان و مساله اصلی، به رسمیت شناختن، فهمیدن و البته ارج نهادن به این تنوع زبانی به عنوان یک نظم طبیعی در جهان است.
باید بدانیم که زبانها عامل ارتباط، ادراك و تامل بوده و ترسیم‌كننده مسیری هستند كه خط واصل گذشته، حال و آینده است. انسانها در مناطق جغرافیایی مختلف با گذشته و تاریخ خاص خویش زاده می‌شوند و ارزشها، آداب و رسوم و باید و نبایدهای مختلف و شیوه‌های زندگی به تناسب و تدریج از طریق زبان به آنها آموخته می‌شود.من همیشه بر این باور هستم که واژه تاثیری مقاومت ناپذیر دارد و هیچ چیز نمی تواند در مقابل نیروی عجیبی که در ادبیات ،شعر و به طور کلی نثر،نهفته است بایستد.زبان فقط فرهنگ لغات و افعال نیست که انسان برای برقراری ارتباط با دیگران اختراع کرده است،زبان در نهایت یعنی ما،کسی که زبان ندارد اصلا وجود ندارد،این اغراق نیست بلکه توصیف واقعیت است.
محمود درویش می گوید:
کیستم کن؟
این سوال دیگران است
وپاسخی برای آن نیست
من زبان خویشم
من معلقه ام،دومعلقه،ده معلقه
این زبان من است،من لغت خویشم...
اگر زبان بزرگترین دستاورد انسان است،پس ادبیات بزرگترین دستاورد زبان است.
امروزه در سطح جهان بیش از 6 هزار گونه زبانی مختلف وجود دارد كه این زبانها در طول تاریخ و در یك جغرافیای خاص بوجود آمده اند و این تنوع و تعدد زیاد زبانی بیانگر توانایی انسان برای ایجاد ابزار ارتباط است، اما بد نیست که بدانید در عصر ارتباطات و دهكده جهانی فقط چند زبان بصورت جهانی در آمده اند.
بخش اعظم هر فرهنگی پیامد وجود یك زبان خاص در یك جغرافیای مشخص است و زبان اولین و مهمترین شاخص تعریف قومیت و تمایز یك قوم از سایر اقوام است، بنابراین می‌توان گفت «زبان» فرهنگ ساز است.
و در آخر اهمیت زبان مادری کمتر از ارزش یک گونه جانوری نیست.ما برای حفظ و حراست از یک موجود زنده و گونه جانوری محدودیت ممنوعه می گذاریم و خودمان را به آب و آتش می زنیم اما بی تفاوت از کنار از بین رفتن زبان بومی و محلی می گذریم.
برخی ها صحبت کردن به زبان مادری را نوعی بی کلاسی تلقی می کنند و به خاطر پرستیژ فارسی با این زبان صحبت می کنند.
#زبان_مادری
#زبا_فارسی
#زبان_کهن_لکی_را_پاس_بداریم
✍متن: آیت بهارگیر برخوردار دبیر ادبیات