اگر از حقوق انسانیِ خودت دفاع می‌کنی و حقوق انسانیِ کسی را نادیده نمی‌گیری، اگر نخواسته‌ای که به هر قیمتی به آسایش و رفاه برسی، تو یک مردی و روز مرد، مبارکت باشد.
اگر از کوچه یا خیابان خلوتی رد می‌شدی و دختر یا زنی تنها دیدی و سرت را پایین انداختی و با فاصله از کنارش جوری گذشتی که احساس امنیت کند و نترسد، روز مرد مبارکت باشد.
اگر حواست به نگرانی‌ها و اضطراب‌های مادرت هست، به چشم‌های کم‌سو یا پاهای دردمندش، اگر کمک‌حال پدرت هستی، اگر برای خواهرت امنیت و آزادی‌عمل فراهم می‌کنی، اگر در زمان خشم یا سرخوشی، فحش‌های ناموسی ورد زبانت نیست؛ روز مرد مبارکت باشد.
اگر هرکجا نشستی و در هر صنف و جایگاهی زنی را هم ردیف خودت یا بالاتر دیدی و سعی نکردی تحقیرش کنی، اگر نگاهت به دختران و زنان، انسانی‌ست، نه جنسی، اگر در همه‌حال آماده‌ای که تکیه‌گاه کسی از خودت ضعیف‌تر باشی و بدون چشم‌داشت خوب باشی و کسی را حمایت کنی، اگر شانه‌هات آماده‌اند برای دلگرمی دادن و آغوشت آماده است برای تعهد، تبریک می‌گویم، تو یک مرد هستی و امروز و تمام روزهای دیگر، تا زمانی که -فارغ از جنسیت- انسان خوبی باشی، روز توست.
لطفا خوب بمان، دنیا نیاز دارد که تو خوب باشی.

#نرگس_صرافیان_طوفان‌
روز مرد🧡

@Delnevashte

ای کاش پستچی بودم و هر صبح، حالِ خوب می‌بردم برای آدم‌ها، هربار در می‌زدم، هربار کسی در را باز می‌کرد و با دیدن من و دلخوشیِ کوچکی که به همراه داشتم، برق اشتیاق می‌نشست توی چشم‌هاش و اگر غمی هم داشت، فراموش می‌کرد.
کاش پستچی بودم و تمام بسته‌هایی که به قصد مقصدی حمل می‌کردم، پر از خوشبختی و لبخند بود. کاش قاصد خبرهای خوب بودم، قاصد دلخوشی‌ها، آرزوها، لبخندها...
کاش برای خوب کردنِ حال این مردم، کار کوچکی از من ساخته‌بود، کاش بذر خوشبختی داشتم و می‌پاشیدم در دل کوچه‌ها و خیابان‌ها و آدم‌ها.
کاش پستچی بودم، کاش حال خوب پخش می‌کردم میان آدم‌ها.

#نرگس_صرافیان_طوفان
@delnevashte

خدایا ما را به غصه‌های معمولی‌مان برگردان، به قسط‌های عقب افتاده، امتحانات پایان ترم، ترافیک‌های طولانی، خیابان‌های شلوغ، دغدغه‌های زیاد، هدف‌های سخت، خستگی‌های مفرط... به همان روزها که همدیگر را قضاوت می‌کردیم و به قضاوت‌های هم توجهی نمی‌کردیم! به همان روزها که دنیا هنوز اینقدر آلوده نبود، که آلوده بود و حاد نبود، که آلوده بود و از آلودگی‌اش نمی‌مردیم. که دلواپس حالِ عزیزان‌مان بودیم، نه جان‌شان!
ما را برگردان به روزهایی که سلامتی اینقدر گریزپا نبود، که می‌شد لابه‌لای همین مشکلات و دغدغه‌های ریز و درشت، با خیالی آسوده فنجانی برداشت، چایی ریخت، کنار پنجره‌ای ایستاد و در کمال اطمینان و آرامش، نفسی عمیق کشید. که می‌شد کسی را به آغوش کشید و آرام شد، می‌شد دستان کسی را گرفت و بدون هراس، تمام شهر را قدم زد و غصه‌ها و دردها را فراموش کرد.
دلمان لک زده برای یک آغوش، یک لبخند، یک خیالِ تخت...
دلمان لک زده برای یک زندگی آرام و معمولی...
خدایا در آغوشمان بگیر که خسته‌ایم،
خودت حال زمین را خوب کن...


#نرگس_صرافیان_طوفان

@Delnevashte

می‌خواهم قبل از اینکه سال، نو شود، ذهنم را نو کنم. شروع کرده‌ام به بخشیدن، دارم یکی یکی مرور می‌کنم و می‌بینم خیلی جاها اغراق کرده‌ام در اشتباهات و خطای آدم‌ها. که خیلی حرف‌ها و رفتارها ارزش اینهمه حرص خوردن و به خاطر سپردن نداشته و من چقدر بی‌دلیل بار اندوه‌ به دوش کشیده‌ام سال‌ها! حالا که خوب فکر می‌کنم؛ آدم‌هایی که از آن‌ها فراری بوده‌ام، آنقدرها بد نبودند که نشود دوستشان داشت و حرف‌ها و کنایه‌هاشان آنقدرها زننده و غیرقابل تحمل نبوده که نتوان کنارشان نشست، همه چیز را نادیده گرفت و یک فنجان چای نوشید. دارم خشم و نفرتی که سال‌های زیادی در دلم لایه لایه روی هم رسوب شده را دور می‌ریزم و جای خالی آن‌ را با عشق‌های بدون حساب پر می‌کنم. چقدر سطحی‌نگر بوده‌ام پیش از این و چه کودکانه آدم‌ها را قضاوت کرده و آن‌ها را پشت دیوار قهر و غرورم رها کرده‌ام. که با کوچکترین واکنشی دور آن‌ها خط کشیده‌ام به آسانی...
دارم مرور می‌کنم و می‌بخشم و خالی می‌کنم دلم را از هرآنچه باعث رنجش من می‌شده و مرا آزار می‌داده بیهوده.
و می‌بخشم خودم را برای تمام روزهایی که با دلگیر شدن‌های مدام و قضاوت‌های بی سر و ته، فرصت خوشبختی و آرامش را از خودم دریغ می‌کردم.
سال دارد نو می‌شود و من از خودم آدم دیگری خواهم ساخت.
آدمی که نمی‌رنجد از آدم‌ها و حرص نمی‌خورد و دلگیر نمی‌شود و لبخند می‌زند.
آدمی که به جهان و موجودات و آدم‌ها عشق می‌ورزد.
آدمی که دلش خواسته بخندد و ببخشد و شاد باشد.
سال دارد نو می‌شود و من دلخوشم به این ‌که تغییر می‌کنم...

#نرگس_صرافیان_طوفان

@Delnevashte

واکنش آدم‌ها در مشکلات وسختی‌ها شبیهِ واکنشِ فلز در مقابلِ ضربه است
بعضی‌ها مثل «فولاد»، نه شکل می‌گیرند، نه می‌شکنند، بی هدف می ایستند و از درون، عذاب می‌کشند
بعضی‌ها مثل «آهن»، سعی می‌کنند قوی باشند‌، اما در نهایت، یا خم می‌شوند، یا می‌شکنند.
و بعضی‌ها مانند «مس»، با ضربه‌ها ساخته می‌شوند، حالت می‌گیرند و بهتر می‌شوند.
یک ضربه "در آنِ واحد" می‌تواند مهلک و کشنده یا تاثیر گذار و سازنده باشد
بستگی دارد به تو
به این‌که «تو» چه کسی باشی!❤️🌱

#نرگس_صرافیان_طوفان
@Delnevashte

ببین! یک‌بار برای همیشه بپذیر که آدم‌ها شبیه به تو نیستند و با روحیات غیرقابل پیش‌بینی و سابقه‌ی زیستی و تربیتی و محیطی متفاوتی با تو مواجه می‌شوند و تو نمی‌توانی از همه‌ی آنان توقع درک و شعور متقابل داشته‌باشی و همه را قانع کنی که دنیا ارزش کشمکش و جدال را ندارد یا متقاعدشان کنی که در نقطه‌ی اشتباهی ایستاده‌اند و دارند اشتباه رفتار می‌کنند.
لطفا یک سری بحث‌ها و گفتگوها را بدون هیچ پاسخ و دفاعی ببند و فقط دور شو؛ هرچند چیزهایی شنیده‌باشی که شایسته‌ی آن نبوده‌ای و در ذهنت سوال ایجاد شده‌باشد که چرا واکنش تند و نابجایی که دریافت کرده‌ای هیچ کنش قابل توجیه و هم‌سویی نداشته!
به یاد داشته باش که ادامه‌ی گفتگو با بعضی آدم‌ها تو را ناگزیر می‌کند که شبیه به خودشان رفتار کنی و این در حالی‌ست که تو اصلا شبیه به آنان نیستی...
گاهی فقط فاصله بگیر و حتی پشت سرت را هم نگاه نکن! دنیا بزرگتر از این حرف‌هاست و آدم‌ها بسیارتر و خوبی‌ها آنقدر وسیع‌تر که به سادگی بتوانی بدی‌ها و تاریکی‌های جهان را فراموش کنی و با خودت تکرار کنی؛ من به زمان و همدلی و اعصابم در موقعیت‌های بسیار سازنده‌تر و مهم‌تری نیاز دارم...
@Delnevashte

#نرگس_صرافیان_طوفان

امیدوارکننده‌ترین حالتِ بزرگ شدن اینجاست که از یک سنی به بعد حتی حوصله‌ و دل و دماغی برای ناراحت شدن و غصه خوردن و گلایه کردن هم نداری... نه که رنج نکشی! اتفاقا تمام تار و پودت را اندوه برداشته، اما ظاهرا به رنجت اعتنایی نمی‌کنی، می‌روی یک لیوان چای می‌ریزی، خودت را به کار دیگری مشغول می‌کنی یا در بهترین حالتش روانت را روی حالت خستگی عظیم تنظیم می‌کنی و می‌گیری تخت می‌خوابی.
مثلا حواست نیست و مثلا نمی‌فهمی...
آدم‌ها از یک سنی به بعد ترجیح می‌دهند زیاد بخوابند و زیاد کار کنند و زیاد حواسشان پرت باشد و به چیزهای آزاردهنده، زیاد فکر نکنند...

#نرگس_صرافیان_طوفان

@Delnevashte

امیدوارکننده‌ترین حالتِ بزرگ شدن اینجاست که از یک سنی به بعد حتی حوصله‌ و دل و دماغی برای ناراحت شدن و غصه خوردن و گلایه کردن هم نداری... نه که رنج نکشی! اتفاقا تمام تار و پودت را اندوه برداشته، اما ظاهرا به رنجت اعتنایی نمی‌کنی، می‌روی یک لیوان چای می‌ریزی، خودت را به کار دیگری مشغول می‌کنی یا در بهترین حالتش روانت را روی حالت خستگی عظیم تنظیم می‌کنی و می‌گیری تخت می‌خوابی.
مثلا حواست نیست و مثلا نمی‌فهمی...
آدم‌ها از یک سنی به بعد ترجیح می‌دهند زیاد بخوابند و زیاد کار کنند و زیاد حواسشان پرت باشد و به چیزهای آزاردهنده، زیاد فکر نکنند...

#نرگس_صرافیان_طوفان

@Delnevashte

جا نزن!
جسور باش …
این قانونِ ارتفاع است ؛
هرچه بیشتر اوج می گیری ؛
باد و باران ، بی رحم تر می شود ،
و نفس کشیدنت سخت تر.
تو اما محکم باش.
نه به زمزمه یِ پرنده هایِ پایین دست ، توجهی کن ،
نه هیاهویِ لاشخورهایِ حسود.
عقاب باش.
ارتفاعاتِ بالا ، جایِ پرنده هایِ ضعیف نیست.

#نرگس_‌صرافیان‌_طوفان

@Patoogh1